Ég sá einhvers staðar frétt um konu sem fór í mál við kreditkortafyrirtækið sitt af því að það hafði leyft henni að eyða of miklu. Er ekki þarna komin leið fyrir Íslendinga að bjarga febrúarreikningnum? Fara bara í mál við Visa?

Svo getur maður farið í mál við KB-banka fyrir að hafa lánað 100% í íbúðinni rétt áður en hún lækkaði í verði. Og Landsbankann fyrir að hafa veitt of háan yfirdrátt. Og ef ég væri í reikningi í Krambúðinni gæti ég farið í mál við Eystein fyrir að skrifa of mikið hjá mér.

Fjárhagnum bjargað.

Ég fór með gagnlega barninu og afkvæmum hennar í Blómaval áðan. Keypti jólaseríu og fleira smádót, það kostaði eitthvað rúmlega þúsundkall og mér fannst það vel sloppið. En á undan okkur við einn kassann var maður að kaupa jólaseríur fyrir rúmar eitthundraðogsautjánþúsund krónur.

Ekki vildi ég búa í næsta húsi við hann. Allavega ekki ef þetta eru blikkseríur.

Fór á jólagleðina hjá Eddu.
Hitti slatta af Skagfirðingum. Þeir eru allsstaðar.
Hitti tvo gamla bekkjarfélaga úr MA.
Hitti mann sem er að skrifa bók um Halldór Laxness. Nafnið hans byrjar ekki á H.
Hitti Ernu.
Hitti nokkra gamla vinnufélaga af Iðunni.
Drakk töluverðan slatta af rauðvíni.
Talaði töluvert mikið um mat. Yfirleitt ekki að fyrra bragði.
Fékk nokkur atvinnutilboð.
Fékk enga jólagjöf af því að þær voru allar búnar þegar ég var að fara.
Endaði á Ölstofunni en nennti ekki að vera þar lengi. Það er stutt þaðan heim.
Fínt kvöld.

Ég verð víst að horfast í augu við þá staðreynd að enn eitt árið hefur Nýju lífi sést yfir mig þegar kemur að því að velja Konu ársins. Skil þetta ekki.

Jæja, ég verð bara að drekkja sorgum mínum yfir þessu og öðru í jólapartíinu hjá Eddu á eftir.

Ég mæti oft hjólreiðafólki þegar ég er að labba í vinnuna á morgnana. Í gærmorgun mætti ég einum á Skólavörðustígnum og fannst eitthvað áberandi skrítið við hjólið hans. Áttaði mig ekki strax á því hvað það var en svo rann það upp fyrir mér: Hann var með ljós á hjólinu. Og endurskinsmerki. Það er óvenjulegt.

Ég stillti áðan yfir á danska sjónvarpið (DR 1) og það fyrsta sem ég sá var fésið á Jóni Ásgeiri. Og svo birtust þeir þarna einn af öðrum: Jóhannes í Bónus, Hreinn Loftsson ... Íslendingar eru greinilega að yfirtaka allt.

Það er ekki lítið plögg sem La Primavera fær hjá Jamie Oliver í delicious.: ,, ... the most incredible restaurant in Reykjavik, called La Primavera. The ambience and the room are fantastic and, most importantly, the food was some of the best I've ever had."

Jamie er svosem ekki vanur að spara stóru orðin.

Ég er að gera efnisyfirlit fyrir 2004-árganginn af Gestgjafanum sem á að birtast í janúarblaði næsta árs og samkvæmt því sem mér telst til er skiptingin á uppskriftum ársins einhvern veginn svona (flokkarnir eru ekki endilega fastmótaðir):

Fisk- og skelfiskréttir 90
Kjúklingur og aðrir alifuglar 58
Lambakjöt 36
Nautakjöt 23
Svínakjöt 23
Villibráð 23
Pasta-, korn- og hrísgrjónaréttir 43
Grænmetis- og baunaréttir 33
Meðlæti 69
Salöt 53
Sósur, ídýfur, maríneringar, salatsósur 111
Súpur 22
Brauð 20
Brauðréttir, bökur o.fl. 76
Osta- og eggjaréttir 9
Pinnamatur og hlaðborðsréttir 71
Eftirréttir 95
Kökur og bakkelsi 121
Sultur, kryddmauk o.fl. 10
Drykkir 29

Alls eru þetta í kringum 825 uppskriftir. Sem mér finnst nú bara nokkuð gott. En ég er að velta fyrir mér hlutföllunum - hvað finnst ykkur? Ættum við að leggja meiri áherslu á einhverja ákveðna flokka, minni á aðra? Það er t.d. alveg á hreinu að við verðum með meira af fiskuppskriftum - talan þarna er dálítið blekkjandi því að inn í henni er töluvert mikið af rækju- og humarréttum og þess háttar. Ég er einmitt að undirbúa fiskþátt sem verður undir fyrirsögninni ,,korter í kvöldmat" fyrir janúarblaðið.

Og eins og ég nefndi á dögunum, þá megið þið mjög gjarna láta mig vita ef þið hafið eldað eitthvað úr blöðum þessa árs sem þið voruð sérlega ánægð með og finnst eiga heima í ,,bestu uppskriftir ársins".

Ókei, fyrst ANTM er búið, þá hlýtur karlmódelaútgáfan Manhunt að koma næst. Og á maður þá að halda með þessum hér? Svona upp á þjóðerniskenndina? Tja ...

Við efnafræðistúdentinn sitjum fyrir framan sjónvarpið (já, við erum að horfa á America's Next Top Model, nema hvað). Svo koma auglýsingar.

Ég: -Af hverju kemur aldrei neinn og býður matargúrúi eins og mér böns af peningum fyrir að koma fram í auglýsingu og ljúga því að ég noti alltaf eitthvert tiltekið hráefni í matargerðinni?

Efnafræðistúdentinn: (þögn)

Ég: -Ha, hvað heldur þú?

Efnafræðistúdentinn: -Æ,ég var að leika þig og lokaði eyrunum fyrir þessu rugli í þér.

Sem er rétt hjá honum, ég heyri ekki meiripartinn af því sem hann segir við mig.

En ég skil samt ekkert í þessu. Eins og Jerry Garcia sagði einu sinni í viðtali: ,,We in the Grateful Dead have been quite willing to sell out on some levels for some time, but nobody's buying."

Ég var beðin um uppskriftir að sykurlausum ís. Nú er ég enginn sérfræðingur í slíku og geri afskaplega lítið af því að nota gervisykur en ég held að það ætti að vera vel hægt að nota hann í ís og þá er best að smakka sig bara áfram. Ef um er að ræða sykursýki eru nú orðið margir sem vilja frekar nota sykur - bara mjög lítið af honum - og sleppa gervisætuefnum alveg. Ég held að konan sem er að taka við þættinum Gómsætt án sykurs hjá Gestgjafanum sé t.d. á þeirri línu og ég á nýja matreiðslubók fyrir sykursjúka sem segir einfaldlega ,,sugar substitutes don't offer any advantages over everyday sugar. Use normal table sugars for cakes - but always in moderation. Reduce the amount of sugar you eat gradually so you don't crave it."

En hér eru allavega tvær uppskriftir, í annarri er gert ráð fyrir gervisykri af einhverju tagi og í hinni svolitlum flórsykri - eða gervisykri. Vona að þetta komi að einhverju gagni.

Jógúrtís með berjum

100 ml rjómi
sætuefni eftir smekk
vanilludropar eftir smekk
250 ml (1 bolli) ber, t.d. jarðarber, bláber eða hindber
180 ml hrein jógúrt

Rjóminn stífþeyttur og sætuefni og vanilludropum hrært saman við. Berin maukuð í matvinnsluvél eða blandara og hrært saman við. Jógúrtinni er síðan blandað saman við, smakkað til, hellt í form og fryst. Best er að hræra nokkrum sinnum í ísnum á meðan hann er að frjósa svo að hann verði mýkri.

Vanilluís

250 ml mjólk
1/2 vanillustöng
2 msk flórsykur eða sætuefni eftir smekk
3 eggjarauður
einhver góður líkjör eftir smekk
150 ml rjómi

Mjólk sett í pott, vanillustöngin klofin og sett út í, hitað að suðu. Sykrinum hrært saman við (ef notað er sætuefni sem ekki þolir mikinn hita er það gert seinna, þegar blandan er farin að kólna ögn), tekið af hitanum og eggjarauðunum þeytt saman við. Hrært stöðugt á meðan blandan kólnar og þykknar. Vanillustöngin veidd upp úr en líkjörnum hrært saman við. Rjóminn þeyttur og blandað gætilega saman við. Fryst í ísvél eða í formi (og þá er hrært nokkrum sinnum í ísnum á meðan hann er að frjósa). Ísinn e.t.v. borinn fram með meiri líkjör ...

Þennan ís má bragðbæta á marga vegu, t.d. með berjum, möluðum hnetum, ósætu súkkulaði o.fl.

Mig langar annars til að þakka ykkur sem komuð með óhappa- eða klúðursögur tengdar jólamatnum um daginn kærlega fyrir. Ég notaði sögurnar - svolítið stílfærðar - í grein sem verður í jólablaði Gestgjafans og fjallar um óhöpp, klúður og uppákomur tengd jólamatnum, neyðarúrræði sem hægt er að grípa til og lærdóma sem hægt er að draga af þessum óhöppum og nota til að koma í veg fyrir að þetta endurtaki sig. Ég held að þetta sé dálítið skemmtileg grein, allavega hefur mér heyrst það á þeim sem hafa lesið hana hér innanhúss að þeim þyki það. Þakka ykkur öllum fyrir sögurnar!

Annars er ég búin að vera að lesa fullt af svona sögum að undanförnu og hef sannfærst enn betur um það sem ég vissi þó af eigin reynslu, að jafnvel mestu matargúrú geta lent í fáránlegustu eldhúsóhöppum. Þau kunna samt kannski betur að redda sér út úr þeim en aðrir. En oftar en ekki er þó kæruleysi, fljótfærni eða skorti á undirbúningi um að kenna.

Ég hef aldrei prófað að djúpsteikja kalkúna, á ekki réttu græjurnar í það, en mér skilst að þannig matreiddur sé fuglinn alveg meiriháttar. Samt er ég viss um að ef ég gerði þetta færi það einhvern veginn svona.

Vísur fyrir vonda krakka eftir Davíð Þór eru að mér skilst á óskalista hjá báðum barnabörnunum mínum. Það kemur mér ekkert á óvart.

Sauðargæran er annars lasinn heima hjá sér og er búinn að uppgötva að hann langar að fara norður á Sauðárkrók og heimsækja langafa sinn og langömmu og klifra upp í tré. Hann situr heima núna og er að reyna að sannfæra mömmu sína um að það sé ekkert langt á Krókinn. Sem það er náttúrlega ekki en ekki mundi mig langa að sitja í bíl á norðurleið núna í hálkunni; seinasta vetrarferð fór ekki vel. Eða reyndar betur en á horfðist, en samt ...

Sko, ég hef nú ekki lagt mig neitt sérstaklega fram um að leita uppi pornómyndir. Þannig að ég veit svosem ekki hversu dæmigerður þessi listi yfir ,,100 verstu pornómyndatitlana" er. En ég get allavega tekið undir það: Þetta eru skelfilega vondir titlar.

Sem annars minnir mig á, ég sá á dögunum lokaþáttinn af The Surreal Life 2. Með Tammy Faye (sjónvarpsprédikarakonunni með löngu gerviaugnahárin og meikið), Ron Jeremy og fleirum. Það var kúnstugur félagsskapur. Tammy sagði að Ron væri ,,one of the nicest men I've ever met". Og Ron sagði að ef einhver reyndi einhvern tíma að taka Biblíuna hennar Tammyar af henni mundi hann stúta honum. Sannir vinir.

Jólagjöfin handa tölvuleikjafíklinum er hér.

Fyndið hvað minnið getur blekkt mann þegar verið er að bera saman hluti frá einu ári til annars. Ég man að þegar ég var að vinna í bókaútgáfubransanum, þá var sagt á hverju einasta ári ,,mér finnst að jólabækurnar séu svo seint á ferðinni í ár, miklu seinna en venjulega". Og í gærkvöldi sagði ritstjóri Gestgjafans eitthvað um að jólablaðið hefði líklega aldrei verið jafnseint á ferðinni og núna og var ekki kát yfir. Ég athugaði málið (pottþétt heimild, mitt eigið blogg). Og þá sá ég náttúrlega að í fyrra vorum við heilli viku seinna á ferðinni, skiluðum ekki jólablaðinu í prentsmiðju fyrr en um mánaðamót.

Þannig að við erum í góðum málum, þannig séð. Og blaðið er meira að segja 48 síðum stærra en jólablaðið í fyrra.

Það er náttúrlega ekki fallegt að hrekkja vinnufélaga sína þegar þeir bregða sér frá í smátíma. En þeir sem eru svo mikil kvikindi að geta fengið það af sér geta skoðað nokkrar hugmyndir hér. Ég er sérstaklega hrifin af karsahugmyndinni.

Sjálflærandi er nú ekki fallegt orð. En kannski er vel viðeigandi að nota það um nýja hátæknihnéð frá Össuri, eins og sá sem var að sýna það gerði í sjónvarpsfréttunum áðan, þar sem mér skildist að aðalfídusinn væri hvað það lagaði sig vel að lærinu og hreyfingum þess.

Hné með gervigreind, það hljómar svolítið ógnvekjandi.

Ætli við sitjum ekki hér í vinnunni þar til jólablaðið er allt komið í prentun.

Það eru sko fleiri stéttir en kennarar sem vinna ólaunaða yfirvinnu og taka vinnuna með sér heim. Matarblaðamenn til dæmis.

Jólablaðið er að fara í prentsmiðjuna og þriðja mánuðinn í röð getum við sagt með góðri samvisku ,,stærra en nokkru sinni fyrr" því að þetta blað verður 164 síður. Til allrar hamingju verður eitthvert lát á þessu núna, því að nú tekur janúarblaðið við og það verður ekki stórt. Eða ég vona ekki ... reyndar held ég að það sé til efni eða hugmyndir að efni í mjög vænt blað en á nú ekki von á að það verði úr. En svo verður auðvitað fylgiblað þar sem við söfnum saman bestu uppskriftum ársins eins og við höfum gert undanfarin ár.

Sem minnir mig á: Þið megið gjarna láta vita ef þið hafið prófað uppskriftir úr Gestgjafablöðum frá þessu ári sem ykkur þykja sérlega góðar og þið teljið að ættuð heima þarna. Það er töluverður hópur sem kemur að því að velja efni í þetta aukablað en við viljum gjarna heyra fleiri raddir.

Matseðillinn úr norrænu galaveislunni í Kaupmannahöfn á dögunum var einhvern veginn svona:

Með fordrykknum (sem er alveg stolið úr mér hver var) var boðið upp á færeyskan saltfisk, öðuskel og beitukóng, hvert öðru betra. Fyrsti rétturinn eftir að sest var til borðs var norsk hörpuskel með piparrót og soðnu byggi; nokkuð gott (enda kokkurinn með tvær Michelin-stjörnur) og með þessu var danskt hvítvín sem var alveg drekkanlegt. Þá kom réttur sem ég held að sé dæmigerður fyrir veitingahúsið Noma (veislan var haldin í húsakynnum þess), þ.e. sagógrjónagrautur með humri, vafinn í þang og borinn fram með humarsoði. Eitthvað komu ígukerjahrogn líka við sögu. Mjög sérstakt og ansi gott en mér fannst færeyski bjórinn sem borinn var með (og er býsna góður í sjálfu sér) ekki alveg passa. Síðan kom steikt síld með ,,matjeskavíar" að hætti Hans Vallimäki frá Finnlandi. Ég hef aldrei verið mikið fyrir steikta síld en þessi var alveg ágæt og það skemmdi ekkert að fá bæði finnskan bjór og ákavíti með.

Bocuse d'Or-sigurvegarinn Mathias Dahlgren bauð upp á dillkjötsúpu að hætti ömmu sinnar. Hún var alls ekki slæm en persónulega elda ég nú betri kjötsúpu. Það getur vel verið að sænska lambakjötið sé bara ekki nógu gott. (Ég smakkaði lambakjöt frá öllum hinum löndunum nema Finnlandi. Íslenska lambið hafði ótvírætt vinninginn.) Ég man ekki hvað var boðið upp á að drekka með því en með grænlenska hreindýrinu var tvenns konar danskt rauðvín sem var alveg þokkalegt, sérstaklega önnur tegundin. Hreindýrafilletið, sem var borið fram á ristuðu rúgbrauði, með villisveppum soðnum í ylliblómasaft og með einiberjasoði. Ljómandi gott en bitinn sem ég fékk var fullmikið steiktur.

Nú komu fjórir mismunandi ostar, hver öðrum betri - ekki spyrja mig hvaða ostar samt - og með þeim var finnski múltuberjalíkjörinn Lakka. Sem ég held að sé einn af þessum drykkjum sem fólk kann annaðhvort að meta eða alls ekki. Ég er í fyrri hópnum og ég og starfskona Finnfood, sem sat við hliðina á mér, vorum afskaplega sáttar við þessa samsetningu. Og svo var endað á skyrís og skyrfrómas með berjasósu frá Hákoni Örvarssyni. Afbragð og sessunautar mínir gerðu þessu góð skil þótt það væri síðati réttur af átta. Með skyrinu var svo eisweinið sem ég nefndi í gær, sænska vínbóndanum til mikillar gleði. Get alveg mælt með því en mér skildist að það væri eingöngu selt í Svíþjóð, New York og Japan.

Ég veit ég er að gleyma einhverjum af öllum drykkjunum sem boðið var upp á þarna. Og stöðugt gengið um og bætt í glösin. Mesta furða að ekki skyldu einhverjir velta niður stigann að borðhaldi loknu en fólk var furðu stöðugt á fótunum þegar staðið var upp um hálftólfleytið eftir fimm tíma setu yfir mat og drykk. Ég labbaði meira að segja heim á hótel, tuttugu mínútna rölt, og var þó á háum hælum. Og það var hálka á gangstéttunum. Var þó mætt aftur á ráðstefnuna upp úr klukkan átta næsta morgun. Svona er ég nú stabíl.

Mér skilst að Gunna systir og fjölskylda hafi leikið á reiðiskjálfi í jarðskjálftanum í Kosta Ríka í gær. Uppi á sirka tólftu hæð í einhverju háhýsi sem sveiflaðist til og frá eins og puntstrá í vindi. En þau sluppu þó ósár og eru komin til Orlando. Sennilega til að halda áfram að hristast í rússibönum og öðrum Disneylandsleiktækjum.

Ég er að velta því fyrir mér að gefa efnafræðistúdentinum Birgittu Haukdal-brúðu í jólagjöf.

Eða nei, líklega ekki. Mig langar að lifa jólin af.

Systursonur hans hefur engan áhuga heldur. Við skoðuðum leikfangabækling Hagkaups saman í gær og hann tilkynnti mér að hann langaði í allt. Nema dúkkurnar. Þær eru Leiðinlegar. Með stórum staf. Og Boltastelpan er vaxin upp úr dúkkum fyrir nokkrum árum. Auk þess hefur hún aldrei verið fyrir Birgittu Haukdal, þaðan af síður. Meira Quarashi.

Ég keypti reyndar einn geisladisk úti og gaf efnafræðistúdentinum. Jóladisk meira að segja, þótt ég væri að verða brjáluð á jólalögunum í Magasín þann tiltölulega stutta tíma sem ég var þar inni. En þetta var líka Kim Larsen. Stóðst hann ekki.