Sauðargæran er þegar búinn að segja mér margar sögur á stuttum tíma. Ein er svona:

-Einu sinni var tölva og hún var úti að labba og þá hitti hún krókódíl sem ætlaði að éta hana en tölvan hljóp bara í burtu alveg rosa hratt og slapp frá honum.

Amman: -Eru tölvur með fætur?

Sauðargæran: -Þetta er saga, amma. En svo labbaði tölvan áfram og hún var að labba hjá sjónum og datt í sjóinn og þá komu öll vondu dýrin í sjónum, hákarlinn og kolkrabbinn og krókódíllinn og vondi fiskurinn, og þau átu hana.

Amman: -Öll?

Sauðargæran: -Já. En svo slapp tölvan út.

Amman: -Hvernig fór hún að því?

Sauðargæran: -Hann STÖKK bara! Og svo lagaði hún sig sjálf og fór í burtu en svo fann hann pabba sinn og svo fóru þeir út í skóg.

Amman: -Hvað gerðu þeir í skóginum?

Sauðargæran: -Þeir meiddu sig og það kom blóð.

Amman: -Er blóð í tölvum?

Sauðargæran: -Nei, en það á að skrifa að það kom blóð. Þetta er tölvusaga. Svo fóru þeir báðir í búð og kauptu mjólk og súkkulaði og kaffi og ýmislegt fleira. Þeir keyptu brauð úti í bakaríi og þeir keyptu snúð og kleinuhring og svo keyptu þeir sápukúlur handa litlu tölvunni. Svo fóru þeir í kappakstur og fóru út fyrir og í sandinn og það kom rispa á þá. Svo löbbuðu tölvurnar svo fast og fóru í bílinn en þeir voru ekki spenntir þannig að þeir duttu og meiddu sig. Og hann datt líka (bendir á snjóbrettamann í sjónvarpinu). Svo kom tölvusjúkrabíllinn og svo kom fimma ...

Amman: -Fimma?

Sauðargæran: -Það er svona sjúkrakallarnir sem keyra tölvusjúkrabílinn og þegar þeir voru búnir á sjúkrahúsinu fóru þeir í súkkulaðibúðina og keyptu súkkulaði og þá voru þeir með feitan maga. Og þá eru allar sögurnar mínar búnar!

Sjúklingurinn var mun hressari en ég reiknaði með, sat og spilaði Mario Kart á leikjatölvuna sína og var hættur að æla blóði.

Bróðir hennar var mjög hissa á þessum tannlækni sem hafði skorið alveg helling í munninn á systur hans og tekið eina tönnina og saumað allt saman með svörtum spotta. Sjálfur var hann nefnilega hjá tannlækni fyrr í vikunni.

-En ég var sko hjá góðum tannlækni sem taldi bara tennurnar mínar, sagði hann.

Svo sagði hann mér að það væri forri og hann hefði fengið forramat á leikskólanum í dag, hann hefði verið vondur nema hangikjötið og kartöflurnar og platbrauðið. Bauðst svo til að kenna mér að syngja um forrann og söng Nú er frost á Fróni, fyrri tvö erindin, nánast algjörlega rétt. Skilur samt sennilega ekki nema þriðja hvert orð. Fyrir honum er þetta náttúrlega eins og kurrjóðaglyðra.

Ég ætla að fara að heimsækja vesalings kjálkaskurðaðgerðarsjúklinginn og passa hana á meðan mamma hennar sækir bróður hennar á Hagaborg. Aðgerðin gekk víst vel en barnið liggur núna heima og gubbar blóði. Ræfilstuskan. Svo þarf hún að lifa á fljótandi næstu dagana.

Mín eina reynsla af skurðagerðum er þegar skorið var þvers og kruss í ilina á mér um árið til að leita að brotnum títuprjóni. Það var ekkert gott en ég gat allavega borðað á eftir. Eins gott því þetta var daginn fyrir Þorláksmessu ef ég man rétt. Ég hoppaði á öðrum fæti þau jólin.

Nei, nú lýg ég. Var búin að steingleyma því að það voru teknir úr mér hálskirtlarnir þegar ég var tólf ára og þá þurfti ég meira að segja að vera þrjá eða fjóra daga á sjúkrahúsi. Eina spítalavist mín um dagana sem ekki er fæðingatengd.

Lexíur dagsins:

Það er best að takast á við vandamál áður en þau verða óleysanleg.

Súkkulaðikaka er alltaf til bóta.

Ég var að horfa á annan þátt af Kitchen Chemistry í gær. Heston Blumenthal var meðal annars að sýna hvernig hann gerir sinn fræga beikon-og-eggjaís. Ég nefndi það við fjölskylduna þegar við vorum að borða lasagnað (sem var bara nokkuð gott) hvort ég ætti ekki að prófa þetta einhverntíma. Undirtektirnar voru ekki sérlega jákvæðar.

En nú er ég búin að finna uppskrift. Og þótt ég eigi kannski ekki réttu beikontegundirnar, þá má alveg gera tilraunina. Sennilega þó á einhverjum öðrum en fjölskyldunni.

Mynd af réttinum má svo sjá hér. Á Fat Duck er líka hægt að fá m.a. sinnepsís og sardínuís. Ef mann langar.

Ég var að tala um bragðprófanir hér fyrir nokkrum dögum og hvað sjón- og lyktarskyn hefði mikil áhrif á bragðskynjunina. Mér datt þetta einmitt í hug áðan þegar ég settist niður hjá samstarfskonum mínum, sem voru í einhverju voða heilsustuði að ryðja í sig hráu blómkáli, braut mér annars hugar kvist af blómkálinu, stakk upp í mig og bruddi. Var ekkert að horfa á blómkálið og var með hugann við eitthvað allt annað. Svo þegar ég var sest fyrir framan tölvuna áðan fann ég þetta greinilega eftirbragð í munninum og hugsaði: ,,Hvenær var ég að borða harðfisk?" Ég get svo svarið að það er harðfiskbragð af blómkálinu. Eða það er bragðið sem ég skynja.

Vesalings Boltastelpan er að fara í kjálkaskurðaðgerð í fyrramálið. Þarf að svelta frá miðnætti og verður svo á fljótandi fæði næstu daga. Þannig að hún fékk að velja hvað er í matinn þegar fjölskyldan kemur á eftir eins og venjan er á fimmtudögum. Hún valdi lasagna og á örugglega eftir að vinna sér inn prik hjá móðurbróður sínum fyrir það.

Ég er einmitt í skapi til að gera almennilegt lasagna. Með heimagerðu pasta og tilheyrandi stöffi. Gott grænt salat með og kannski eitthvað gott á eftir, svona fyrir grey kjálkaskurðssjúklinginn tilvonandi.

Stelpuskinnið.

Við vorum að skila af okkur blaði í prentsmiðju í gær. Vetrarmatur og notalegheit. Pottréttir, súpur, risotto, pitsur og þess háttar.

Smáhlé núna. Sem ég ætla að nota til að safna kröftum fyrir þessa andskotans flutninga. Það er mun meira mál fyrir mig að flytja mig milli herbergja en flesta aðra út af öllum bókunum og blöðunum sem ég er með í kringum mig.

Mér finnst svolítið skondið að margir þeirra sem hafa talað mest um blogg- og sms-málfar barna og unglinga virðast halda að krakkarnir kunni ekki að skrifa öðruvísi, að þetta sé sama málfar og þau nota í skólaritgerðum og annars staðar. Sjálfsagt eru dæmi um það en svo þarf þó alls ekki að vera.

Boltastelpan dótturdóttir mín bloggar. Þegar hún nennir. Stofnar reyndar nýtt blogg reglulega og ég hef ekki lengur tölu á þeim. Ég var að lesa bloggið hennar (sem hún á með vinkonu sinni) í morgun og fannst gaman að bera saman tvær síðustu færslurnar hennar, annars vegar þessa sem ber yfirskriftina Ikea, sem er skrifuð á ,,venjulegu máli", með fáeinum stafsetningar- eða ásláttarvillum, stöku slettu og einu geggti eða svo - og næstu færslu þar fyrir neðan, með fyrirsögnina tækondóóó :S, þar sem hún er greinilega í bloggham og skrifar allt annan stíl. Mér finnst þetta bara frábært, það sýnir að hún hefur máltilfinningu og ræður alveg við að skrifa mismunandi texta. Sem er fínt. Ekki nota ég sama stíl þegar ég blogga og þegar ég skrifa greinar í Gestgjafann.

Ég hef ekkert sérlega miklar áhyggjur af íslenskunni. Og ef hún er í hættu, þá er það allavega ekki vegna slangurs og unglingamáls. Það hefur lengi verið til.

Ég hef heldur aldrei alveg orðið fullorðin ...

You scored as Peter Pan. Your alter ego is Peter Pan. You are a child at heart. Anything you believe is possible, and you never want to grow up. Peter Pan 69% Goofy 56% Ariel 50% Pinocchio 50% Sleeping Beauty 44% Snow White 44% Donald Duck 38% Cinderella 38% The Beast 38% Cruella De Ville 31% Which Disney Character is your Alter Ego? created with QuizFarm.com

Ég er eiginlega nýbúin að gera mér almennilega grein fyrir því hvað ég er mikill einfari í mér.

Sem er ekki sama og mannafæla, ég á ekki í neinum sérstökum erfiðleikum með að umgangast fólk. Ég er bara ekkert alltaf að leggja mig neitt voðalega mikið eftir því.

Ég fór að velta því fyrir mér um daginn hvenær ég heimsótti síðast einhvern (nánir ættingjar frátaldir) ein míns liðs án þess að vera sérstaklega boðin í heimsókn. Það var sennilega nítjánhundruðníutíuogeitthvað.

Svo fór ég að velta því fyrir mér hvenær ég heimsótti síðast einhvern (nánir ættingjar meðtaldir) ein míns liðs án þess að gera boð á undan mér. Líklega hefur það verið nítjánhundruðáttatíuogeitthvað. Og þar sem ég er með símafóbíu á ég ekkert sérlega hægt um vik að gera boð á undan mér.

Efnafræðistúdentinn flutti að heiman í haust og fór að búa í Vesturbænum með skylmingastúlkunni. Ég er enn ekki búin að heimsækja þau. Samt get ég nú alveg hringt í hann ...

Mér þykir hins vegar afskaplega gaman að fá fólk í heimsókn. Það er allt annað mál.

Það er rétt rúmlega ár síðan við fluttum hingað upp eftir. Ég er ekkert sáttari við staðinn en ég var þá.

Í vikulokin er ég að fara að flytja aftur, reyndar bara innanhúss. Ég hlakka minna en ekkert til.

Mig vantar súkkulaði.

Ég held að þessi færsla sé eitthvað smituð af þessu tali um versta dag ársins.

Alveg vissi ég að jarðskjálftabirgðirnar mínar ættu eftir að koma sér vel. Ég er búin undir fuglaflensu og hvaðeina ...