Um lambaskankana fyrir Siggu: Ég velti þeim upp úr hveiti krydduðu með pipar og salti, brúnaði þá í ólífuolíu við góðan hita, brúnaði svo lauk, gulrætur, sellerí og hvítlauk og setti saman við, bætti við vænum slatta af rauðvíni, tómötum úr dós, svolitlu vatni (ekki miklu) rósmaríni, timjani, lárviðarlaufi og ögn af sykri og lét þetta malla í svona einn og hálfan tíma undir þéttu loki við mjög vægan hita. Þá bætti ég við einni dós af cannellinibaunum og lét malla í svona 20 mínútur í viðbót (þetta gerði ég reyndar aðallega til að yrði meira úr matnum, það er engin sérstök þörf fyrir baunirnar). Sneri skönkunum af og til og bætti kannski við svolitlu vatni. Ég var með sætukartöflustöppu kryddaða með kummini og pipar, parmesanostur rifinn yfir og sett undir grillið smástund. En það hefði líka passað vel að hafa tagliatelle eða annað pasta með. Svo útbjó ég spínatsalat með rauðri papriku og tómötum og þetta var afskaplega litfagur og góður réttur.

Næsti maður sem hringir með kosningaáróður og veldur því að ég drepst í tölvuleiknum sem ég er að spila verður sko ekki kosinn.

Ég villtist óvart yfir í (eða ufrí, fyrst ég var nú að rifja upp norðlenskuna í morgun) Kópavog áðan. Ætlaði bara ekki að rata þaðan aftur. Nú er vitað mál að þetta var einmitt ástæðan til þess að Kópavogur varð að þéttbýli upphaflega; fólk lenti þar einhvern veginn, rataði ekki út aftur og neyddist til að byggja sér húskofa. Ég sá nú ekki alveg framá að ég færi að byggja í Kópavogi svo að ég lagði mig alla fram og tókst á endanum að finna leiðina aftur til mannabyggða.

Núna er ég að elda lambaleggina sem ég frestaði í gær út af gæsalifrarkæfunni. Lyktin lofar allavega nokkuð góðu.

Djöfulsins sunnlenskur óþverrarigningarandskoti. Maður kemur hérna vaðandi haugblautur og tussulegur utanaf strætóstoppistöð, andskotast í gegnum óloftið sem þessir reykspúandi hundaklyfberar sem vinna með manni djöflast við að blása yfir mann um leið og maður gengur innum dyrnar og skakklappast upp stigann eins og eldgömul útriðin indjánamella og þá er kaldara en í botnfrosnu djöfladýki á skrifstofukompuborunni. Er furða að maður sé hálf-hundakuðruntulegur í viðmóti?

Bara að gá hvort ég hefði alveg týnt niður blótsyrðaforðanum við það að flytja suður, sbr. kommentin hjá Þórdísi.

Hversdags er ég nú frekar pen eins og allir vita.

Þetta var bara hreint ekki slæmt hjá Alfesca. Eins og SÍF heitir núna. Foie gras og reyktar andabringur og lax og alls konar gúmmulaði. Muscat de Rivesaltes og Art de Vivre að drekka með. Og svo var maður bara leystur út með kassa af sértilbúnu konfekti frá Hafliða.

Jú, þetta er fín vinna.

Við nánari umhugsun: Ég ákvað að fresta fjölskyldumatarboðinu með lambaleggjunum og stöppunni til morguns og gleypa í mig þeim mun meira af foie gras og góðgæti í staðinn.

Fjölskyldan var alveg til í að styðja mig í þessum áformum. Þau eru nú ágæt.

Er að hugsa um að fara á eftir og gúffa í mig kræsingar og eðalvín á eftir í boði SÍF. Jú, þetta kemur svosem fyrir. Mætti bara vera oftar.

Svo fer ég heim og elda lambaleggi í tómatmauki og sætukartöflustöppu með rósmaríni og parmesan.

Nokkur góð húsráð og sparnaðarráð:

A mouse trap placed on top on of your alarm clock will prevent you from rolling over and going back to sleep.

Don't waste money buying expensive binoculars. Simply stand next to the object you wish to view.

Before attempting to remove stubborn stains from a garment, always circle the stain in permanent pen, so that when you remove the garment from the washing machine you can easily locate the area of the stain and check that it has gone.

Clumsy? Avoid cutting yourself while slicing vegetables by getting someone else to hold them while you chop away.

Save on booze by drinking cold tea instead of whisky. The morning after, you can create the effects of a hangover by drinking a thimble full of washing up liquid and banging your head repeatedly on the wall.

Recreate the fun of a visit to a public swimming pool in your home by filling the bath with cold water, adding two bottles of bleach, then urinating into it, before jumping in.

Don't buy expensive 'ribbed' condoms, just buy an ordinary one and slip a handful of frozen peas inside it before you put it on.

Thicken up runny low-fat yoghurt by stirring in a spoonful of lard.

An empty aluminium cigar tube filled with angry wasps makes an inexpensive vibrator.

Olympic athletes. Disguise the fact that you've taken steroids by running a bit slower.

Vegetarians coming to dinner? Simply serve them a nice bit of steak or veal. Since they're always going on about how tofu, Quorn, meat substitute etc 'tastes exactly like the real thing', they won't know the difference.

Invited by vegetarians for dinner? Point out that since you'd no doubt be made aware of their special dietary requirements, tell them about yours, and ask for a nice steak.

Heavy smokers. Don't throw away those filters from the end of your cigarettes. Save them up and within a few years you'll have enough to insulate your roof.

Avoid bickering and petty arguments by immediately punching anyone with whom you disagree.

Old telephone directories make ideal personal address books. Simply cross out the names and address of people you don't know.

Jamm, og nú er komið upp úr dúrnum að það er bara í góðu lagi að borða fitu að lyst. Eða allt að því.

Kemur mér ekki á óvart. Eða svo ég birti aftur þessar athyglisverðu staðreyndir hér:

In Japan, they've got a diet that is low in fat and they have less heart disease than the US and UK.

In France, the diet is very high in fat, and they also have less heart disease than in the US and UK.

In India, almost nobody drinks red wine and the heart disease rate is lower than in the US and UK.

But in Spain, everybody drinks too much red wine and sure enough they have less heart disease than the US and UK.

Algeria has the lowest sexual activity rate, and they've got less heart disease than in the US and UK.

But Brazil has the highest sexual activity rate and sure enough...the heart disease ratio is lower than in the US and UK.

Conclusion: Drink, eat and make merry all you want. It's speaking English that kills you.

Mig langar til Tórínó, bara ekki akkúrat núna. Mér fannst einn stærsti kosturinn við Tórínó hvað var lítið af túristum þar. En ef einhver verður á ferð þar á næstunni mæli ég með þessu kaffihúsi hér. Ekki síst drykk hússins.

Veitingahús? Ristorante Urbani.

Hérna er maður að vakna klukkan sex að morgni til að elda pottrétt fyrir sjónvarpsútsendingu og svo sést ekkert ofan í pottinn - ég hefði eins getað mætt með tóman pott. Kannski ég geri það bara næst.

Ekki vissi ég að ég ætti kött. Samkvæmt þessari síðu virðist þó svo vera (sjá þriðju röð að neðan).

Þar sem ég á enga nöfnu finnst mér þetta hið dularfyllsta mál.

Mjög krúttlegur kettlingur og allt það en samt ... hvað er í gangi?

Ég var beðin um uppskrift að lasagna gærdagsins og það er sjálfsagt að verða við því. Þetta var nú allt af fingrum fram en ég held að ég hafi gert þetta einhvernveginn svona:

Afmælislasagna fyrir Hjalta

1 laukur
1 gulrót
4 hvítlauksgeirar
nokkrar timjangreinar
nálar af 1 rósmaríngrein
2 msk ólífuolía (sirka, ég mældi ekki)
450 g nautgripahakk (belju frekar en ungnaut)
2 dósir heilir tómatar (mega auðvitað vera maukaðir líka en ég nota alltaf heila)
1 dós tómatmauk (purée, 250 ml, ekki paste)
vatn eftir þörfum
slatti af þurrkuðu óreganó
2 lárviðarlauf (ég hélt ég hefði sett 3 en fann aldrei nema 2 í sósunni á eftir)
sykur, 2-3 tsk (ekki sleppa honum)
nýmalaður pipar
salt

Laukur, gulrót, hvítlaukur, timjan og rósmarín sett í matvinnsluvél og saxað fremur smátt. Olían hituð í potti og blandan látin krauma í henni við meðalhita í nokkrar mínútur án þess að brenna. Hakkið sett út í og brúnað; hrært öðru hverju. Tómatarnir grófmaukaðir í matvinnsluvélinni og settir út í ásamt tómatmaukinu (ekki spyrja af hverju ég nota bæði maukaða tómata og tómatmauk, það er bara svona). Dálitlu vatni bætt við og svo óreganói, lárviðarlaufum, sykri, pipar og salti. Látið malla í 1-2 klst (eða lengur) undir loki við hægan hita, hrært af og til og svolitlu vatni bætt við eftir þörfum. Smakkað til og lárviðarlaufin veidd upp úr (nema ég gleymi því alltaf þangað til ég set lasagnað saman, þá rekst ég yfirleitt á þau).

Pastadeig
3 egg
skvetta af ólífuolíu, sirka 1 msk
salt
hveiti eftir þörfum

Eggin brotin í matvinnsluvélina (má örugglega líka nota hrærivél en matvinnsluvélin er best), ólífuolíu og salti bætt við og síðan hveiti og vélin látin ganga þar til deigið hnoðast saman og er sæmilega þétt og klessist ekki við hendur. Hnoðað á borði, mótað í kúlu, kælt og síðan flatt út í pastavél eða með kökukefli.

Ostasósa
sirka 300 ml matreiðslurjómi eða mjólk
sirka 150 g rjómaostur
1 dós ricottaostur

Matreiðslurjómi og rjómaostur sett í pott, hitað rólega og hrært þar til rjómaosturinn er bráðinn. Potturinn tekinn af hitanum og ricottaostinum hrært saman við.

Samsetningin á lasagnanu
mozzarellaostur, 1 kúla ferskur eða væn lúka af rifnum
nýrifinn parmigianoostur

Hér tekur maður hæfilega stórt form, helst kantað, smyr dálítilli ostasósu á botninn, leggur lasagnaplötur ofan á, svo kjötsósu, ostasósu, lasagnaplötur, o.s.frv. Endað á góðu lagi af ostasósu. Mozzarellaosti dreift yfir og síðan parmigianoosti. Sett í ofninn og bakað í 20-25 mínútur við 210°C.

Ég bjó til fjögurra osta lasagna handa afmælisbarninu. Hann úrskurðaði að þetta lasagna væri líklega það besta sem ég hef nokkurntíma gert. That's saying something. Samt fann ég ekki sveifina af pastavélinni og þurfti að fletja pastadeigið út í höndunum.

Svo gaf ég honum nýjan síma. Sá gamli er nefnilega bilaður og ég hef ekkert getað hringt í drenginn að undanförnu til að nöldra í honum. Það gengur augljóslega ekki. Maður verður að geta nöldrað í syni sínum.

Ég hefði nú kannski getað skilað af mér betra verki miðað við 25 ára uppeldi. Reyndar hef ég látið hann sjá mest um þetta sjálfan. En hann kann allavega að elda. Það er þó alltaf eitthvað.

Það er verið að mála hér ganga og dyraumbúnað og fleira og maður er að reyna að skáskjóta sér hér fram og aftur og reyna eftir fremsta megni að rekast ekki utan í. Sem er náttúrlega ekki létt verk fyrir fólk sem hefur sannað það hvað eftir annað að undanförnu að það er skelfilega utan við sig.

Ég þurfti inn í eldhús áðan og passaði mig alveg rosalega vel á dyrakörmum og veggjum. Svo vel að ég gekk beint í fangið á Gullveigu Nýs Lífs-ritstjóra. Maður þarf víst að muna að horfa fram fyrir sig líka.

Annars eru allir að flytja hér fram og aftur. Nema ég náttúrlega, sem strækaði á flutninga. Ég smitaðist samt af þessu tilstandi og er að reyna að taka örlítið til í bóka- og blaðastöflunum á skrifborðinu. Það sést í skrifborðið núna, bara nokkuð víða.

Ég fann að sjálfsögðu hleðslutækið af símanum. Reyndar ekki fimm mínútum eftir að ég kom heim með þetta nýja en það var bara af því að það reyndist vera hér í vinnunni en ekki heima. Það lá á stól hér á skrifstofunni. Nákvæmlega sama stólnum og undir sömu svuntunni og vegabréfið mitt fyrr í vetur.

Ég læri víst ekki af reynslunni.

En ókei, nú á ég allavega tvö hleðslutæki og get geymt annað heima og hitt í vinnunni.

Þennan dag fyrir 25 árum lá ég afvelta uppi á fæðingardeild með nál í handarbakinu og beið þess að hormónalyfið sem lak inn um nálina færi að hafa áhrif og blessað barnið sem hafði átt að fæðast 12. janúar færi loksins að láta á sér kræla. Einkasonurinn er semsagt aldarfjórðungsgamall í dag.

En hann hefur nú ekki alltaf verið fljótur að taka við sér og það sýndi sig strax þarna; þrátt fyrir meinta ofurlanga meðgöngu, dripp í æð og alls konar aðgerðir til að koma honum út lét hann sér ekki segjast og fæðingin fór svo rólega af stað að þegar Bóthildur ljósmóðir kom á vakt rétt fyrir klukkan eitt lá móðirin og svaf vært; hraut meira að segja hástöfum. Þá tók Bóthildur til sinna ráða og sprengdi belgina, drengurinn tók rækilega við sér og var fæddur eftir hálfan annan klukkutíma. Mig minnir að það hafi verið ein stanslaus fæðingarhríð. Þetta er nú frekar lýsandi fyrir allt hans líf; seinn í gang en getur verið afar röskur þegar hann tekur sig til.

Hins vegar kom í ljós - og hann mundi örugglega segja líka að það væri dæmigert - að hann hafði að nokkru leyti verið hafður fyrir rangri sök og verið beittur órétti af yfirvöldum; læknarnir sem skoðuðu móður hans á meðgöngunni höfðu líklega misreiknað sig hver af öðrum og á endanum tekist að sannfæra móðurina um að hún væri komin lengra en hún hélt sjálf (þetta var rétt áður en farið var að senda alla í sónar). Á fæðingarskýrslunni stendur: ,,Meðgöngulengd 43 1/2 vika" - og mjög stórt spurningarmerki fyrir aftan. Enda fullyrti Bóthildur ljósmóðir þegar drengurinn fæddist að það gæti ekki verið að hann væri kominn fram yfir venjulegan meðgöngutíma. Hann var semsagt þvingaður til að koma í heiminn að ósekju ...