Pípari óskast, þarf ekki að vera með plömmer

Eldhúsframkvæmirnar hafa gengið afskaplega vel. Með einni undantekningu.

Vaskurinn er semsagt kominn á sinn stað, búið að tengja kranann, setja uppþvottavélina á sinn stað, saga úr fyrir vatnsleiðslunni og afrennslisslöngunni (ég lá hér marflöt á eldhúsgólfinu í morgun með borvél í annarri hendi og stingsög í hinni - eða allt að því), Boltastelpan skreið á bak við ísskápinn af mikilli fimi til að tengja uppþvottavélina við rafmagn, búið að kaupa krana til að skrúfa uppþvottavélina við - og það strandar bara á einu.

Kaldavatnsinntakið í húsið finnst ekki.

Gamalmennin sem hér búa (ég meðtalin) koma af fjöllum og vita ekkert um það, pípufrumskógurinn í kjallaranum er fáránlegur, það er búið að prófa að skrúfa fyrir nokkra krana þar en það breytir engu. Tengdasonurinn var að liðsinna mér við þetta og við vorum að pæla í því hvort þetta væri vegna þess að hann er ekki með nægilega mikinn plömmer en það er samt held ég ekki skýringin.

Hvað gera Danir þá?

Búhú. Ég sem var farin að hlakka svo til að setja í nýju fínu uppþvottavélina mína.

Jæja, það er samt mikil bót að vaskinum. Ég er búin að pirra mig í þrjátíu ár á of litlum eldhúsvöskum og vildi stóran. Ég segi ekki að þessi sé svo stór að ég gæti farið í bað í honum en Sauðargæran gæti það örugglega.

Bókaflóð

Ein meginástæða þess að ég hætti á Gestgjafanum í fyrra var að ég vildi fá tækifæri til að vinna að fleiri matreiðslubókum. Það var allt í einu ekki talið samrýmast starfi mínu þar að skrifa bækur fyrir aðra útgefendur og plönum sem í framhaldi af því voru gerð um blómlega matreiðslubókaútgáfu Fróða var síðan stungið ofan í skúffu.

En ég get eiginlega ekki kvartað núna - hér á skrifborðinu eru fjórar bækur nýkomnar úr prentsmiðju (reyndar þrjár af þeim endurprentanir, ein ný); umbrotið handrit að nýrri bók sem kemur í haust; og risabók sem ég þýddi og staðfærði er í prentsmiðju. Og ýmsar hugmyndir í loftinu ...

Eldhúsgrænka

Ég var að lýsa því fyrir Boltastelpunni í gærkvöldi hvernig mig langaði að mála eldhússkápana, skimaði yfir bókahillurnar í leit að rétta græna litnum, sá hann á einum kilinum og greip bókina út úr hillu til að sýna henni. Og hvað haldið þið að bókin hafi heitið?

Nanna’s køkken.

Eftir nöfnu mína Simonsen. Ef þetta er ekki fyrirboði ...

Svartfingraða eldhúsgyðjan

Ég er búin að gera margar tilraunir í dag til að þvo prentsvertu af löngutöng hægri handar.

Nema svo man ég alltaf um leið og ég fer að nudda puttann að þetta er ekki prentsverta, heldur er fingurgómurinn blásvartur eftir átökin við eldhúsborðplötuna í gær.

Nema kannski - bíðum við, voru ekki dauðu munkarnir í Nafni rósarinnar allir með svarta fingurgóma? Eins gott að passa hverju maður flettir hér ...

Dularfulla bankareikningsmálið

Ég er komin í bréfaskipti við Ethel Joan Helgason, sem fastir lesendur þessa bloggs ættu að vera farnir að kannast vel við.

Þau samskipti hafa hingað til ekki orðið til að gera málið neitt ljósara.

Afrískur veiðimannapottréttur

Í framhaldi af kommentinu sem ég skrifaði við færslu hér á undan fór ég að skoða í afrísku hilluna mína og rifja upp hvað ég á af bókum. Reyndar eru mjög margar af afrísku bókunum ekki bundnar við eitt ákveðið land, heldur eru mörg lönd tekin fyrir, hvert með sinn kafla, eða þá að í þeim eru uppskriftir frá ákveðnum hluta Afríku, t.d. Vestur-Afríku (því að matarhefðir og réttir fara lítið eftir landamærum fremur en annað víða í Afríku). Ég fann samt bækur frá þessum löndum (Norður-afrísku bækurnar eru flokkaðar annars staðar - og svo á ég bók frá Sómalíu í pöntun):

Angóla, Botswana, Erítreu, Eþíópíu, Ghana, Kamerún, Kenía, Líberíu, Malawi, Máritíus, Namibíu, Nígeríu, Réunion, Seychelles-eyjum, Suður-Afríku, Swasilandi, Tansaníu (þar af tvær frá Zanzibar), Úganda og Zambíu - nei, ég held annars að ég telji Zambíu ekki með, þetta eru mest amerískar uppskriftir (þó einn örstuttur kafli með innlendum), enda bókin gefin út af American Women's Club í Lusaka.

Ég ætla samt að koma hér með fyrstu uppskriftina úr þeirri bók, svona að gamni:

Veiðimannapottréttur

1 fíll, meðalstór
salt og pipar
brún sósa svo að fljóti yfir
2 kanínur (má sleppa)

Skerðu fílinn í gúllasbita. Helltu brúnni sósu yfir kjötið og bakaðu það í ofni við 225°C í um fjórar vikur. Kryddaðu með salti og pipar eftir smekk.

Og kanínurnar? Ég held ég sleppi að þýða afganginn af uppskriftinni en hann er svona:

This will serve 3800 people. If more are expected, the rabbits may be added. But do this only if necessary, for most people do not like to find hare in the stew.

Eldhúsframkvæmdir

Jæja, eldhúsframkvæmdirnar eru komnar á skrið - búið að rífa burt gömlu borðplötuna (og við systkinin bæði með bláa og blóðuga putta fyrir vikið) og sú nýja komin á sinn stað - nema ekki búið að festa hana reyndar og ekki búið að saga úr fyrir vaskinum. Hvað þá að búið sé að tengja vask eða uppþvottavél. En þetta er allt á leiðinni.

Sem minnir mig á að ég þarf að fara að tala við gasmanninn aftur. Hann kom fyrir mánuði, tengdi eldavélina á tíu mínútum, rauk burt og sagði ,,ég kem aftur á morgun og klára þetta" og hefur náttúrlega ekki látið á sér kræla síðan. Hefur reyndar ekki rukkað neitt heldur; ég er að hugsa um hvort ég eigi nokkuð að vera að tala við hann meir því að eldavélin náttúrlega svínvirkar en er ekki viss um að ég vilji endilega hafa gaskútinn á miðju eldhúsgólfinu til langframa í staðinn fyrir að setja hann út á svalir eins og til stendur. Kæmi ekki nógu vel út ef til dæmis Vala Matt vill koma í heimsókn aftur. Svo að líklega á ég eftir að hafa mig upp í að hringja í gasmanninn. Einhverntíma.

Svo ætla ég að lakka eldhúsinnréttinguna. Sennilega græna. Mig hefur alltaf langað í græna eldhúsinnréttingu. Ég valdi líka borðplötuna með tilliti til þess og núna þegar hún er komin á sé ég að ég verð að gera það. Eiginlega ekki seinna en strax. Og grænt er um það bil eini liturinn sem passar.

Leitin að eldinum

Ég var úti í bæ - boðin í mat aldrei þessu vant - þegar ég sá á Textavarpinu að það væri kviknað í húsi við Grettisgötu. Ekkert verulega þægilegt að fá slíkar fréttir; ég hafði þó engar sérstakar áhyggjur (nema hvað nágrannar voru hvattir til að loka gluggum til að ekki fylltist allt af reykjarlykt en ég hafði einmitt farið frá öllum gluggum galopnum). Sauðargæran var aftur á móti nokkuð áhyggjufullur fyrir hönd ömmu sinnar; sagði hughreystandi við mig hvað eftir annað ,,þetta er nú bara í sömu götu" og lét mig lofa því þegar ég fór að hringja og láta vita ef húsið mitt skyldi nú vera að brenna. Þá gæti ég fengið að gista hjá þeim.

En það var semsagt ekki að brenna hjá mér og þrátt fyrir galopna glugga er reykjarlyktin ekki mikil. Svo að hann getur andað léttar.

Kannski eins gott samt að ég leit ekki inn á mbl.is - mér skilst að fyrst hafi staðið þar að eldurinn væri á Grettisgötu 70, sem er hér á móti. (Eða á Laugavegi 70? Sá eitthvað um það líka. Reyndar segir visir.is núna að eldurinn hafi verið á Grettisgötu 47, mbl.is á 57, sem ég held að sé rétt. Og á einhverju bloggi las ég að eldurinn væri á Grettisgötu 67 ...) Eins gott að maður treystir ekki alfarið á þessar heimildir.

Andreu-wannabe

Ég held að það sé enginn sem notar fataskápinn hér frammi nema ég. Ekki þessa dagana allavega (enda flestir aðrir í fríi, aumingja ég fæ sama og ekkert frí).

Allavega, það eru á milli tuttugu og þrjátíu herðatré í þessum skáp. En alltaf skal ég grípa herðatréð sem er rækilega merkt Andreu Róberts og hengja yfirhöfnina mína á það.

Þetta er eina herðatréð í skápnum sem er merkt og ég svosem veit ekki af hverju Andrea sá ástæðu til að merkja sér það. Enn síður veit ég af hverju ég tek það alltaf; ég get svoleiðis þrísvarið að það er ósjálfrátt. Kannski einhver Andreu-wannabe í undirvitundinni ...

En ef herðatréð væri persóna í sögu eftir H.C. Andersen þætti því örugglega sem það hefði sett allmikið niður við þessi býtti. Ég á nefnilega ekki eins flottar yfirhafnir og Andrea.

Fólksflutningar og matargúrú

Ég er ansi góður viðskiptavinur amazon.co.uk. Og þar af leiðandi fæ ég stundum tölvupóst frá þeim með ábendingum um nýútkomnar bækur.

Yfirleitt eru þetta nú matreiðslubækur eða reyfarar af ákveðnum tegundum. Allt mjög skiljanlegt.

En hvers vegna amazon sendir mér póst til að segja mér að nú sé komin út bókin Postwar Migration in Southern Europe, 1950-2000: An Economic Analysis, eftir Alessandra Venturini - það bara skil ég með engu móti. Og áhugi minn á efnahagslegum þáttum tengdum fólksflutningum í Suður-Evrópu er í sögulegu lágmarki um þessar mundir.

Ábyggilega afbragðsbók samt.

Jú, bíðum við: Hér stendur að þetta sé vegna þess að ég hafi einhverntíma keypt af þeim Claudia Roden's Foolproof Mediterranean Cooking. Mikið rétt.

Ég sé þó ekki tenginguna.

Hins vegar - fyrst ég minnist á Claudiu Roden, sem er alvöru matargúrú - þá ætla ég bara að rifja það upp að kvöldverðurinn sem ég borðaði með henni og Alan og Jane Davidson um árið var eftirminnilegasta máltíðin sem ég hef nokkru sinni borðað á veitingahúsi. Og það hafði nákvæmlega ekkert með matinn að gera. Og á eftir fórum við heim til Alans og Jane þar sem ég reyndi að kenna Claudiu að gúgla. Það komu mjög undarlegir hlutir út úr því ...

Ah gits weary

Ég er með Old Man River á heilanum þessa dagana. Paul Robeson. Auðvitað. Það kemst enginn með tærnar þar sem hann hefur hælana. Svo einfalt er það nú bara. Nema ef það væri þessi hér.

Annars er það fyrst og fremst þetta hér sem ég er að raula:

Ah gits weary
An' sick of tryin'
Ah'm tired of livin'
An' skeered of dyin',
But ol' man river,
He jes'keeps rolling' along.

Nei, svo slæmt er það nú reyndar ekki.