Torkennilegir sjúkdómar

Einkasonurinn hefur stundum tautað eitthvað um að móðir hans sé harðbrjósta eða með steinhjarta. Eða eitthvað slíkt. Hann getur hætt því vegna þess að hjartalæknirinn lét mig fá einhverjar pillur sem mýkja hjartað. Ef ég skildi hann rétt.

Annars vorum við sammála um það (ég og hjartalæknirinn sko) að ég væri bara furðu hraust miðað við aldur og vaxtarlag. Ekkert að mér, þannig séð. Að vísu er ástæðan fyrir Dularfullu sökkhækkuninni ófundin enn en báðir sérfræðingarnir sem ég hef farið til á þessu ári hafa eitthvað minnst á fjölvöðvagigt. Ég sem vissi ekki einu sinni að ég væri með fjölvöðva.

Mér skilst að þetta sé eitthvað sem einkum hrjáir aldraðar konur (sem ég er jú) og læknist yfirleitt af sjálfu sér á einu til tíu árum (en er líka meðhöndlað með sterum). Nema ef maður fær risafrumuæðabólgu með þessu (sem ég er nokkuð viss um að ég er ekki með og hafði sko ekki hugmynd um að ég væri með risafrumur, hvað þá risafrumuæðar, nema ég sé að misskilja eitthvað). Það hljómar illa og er víst ekki gott mál.

En kannski endar það með því að það þarf að finna einhvern jafnoka dr. House til að uppgötva orsök Dularfullu sökkhækkunarinnar. Verst að ef hann líkist dr. House hálfdrepur hann mig nokkrum sinnum fyrst ...

Eníveis, farin til London.

Stjórnarformaður í morgunheimsókn

Stjórnarformaðurinn kom hér inn áðan, snuðraði í kringum mig og virti mig vandlega fyrir sér. Situr núna hér á skrifborðshorninu og þvær sér í bak og fyrir. Aðallega bak. Held að honum lítist vel á mig. (Nú er hann lagstur út af og er afskaplega makindalegur.)

Fyrir þá sem ekki vita skal tekið fram að stjórnarformaðurinn er köttur.

Spilling the beans

Ég er að lesa afskaplega skemmtilega ævisögu sem byrjar svona: ,,I was conceived in a bath in Norfolk in September 1946. How can I know? Well, my mother told me. As she put it they were all rather exhausted after the war and there weren't that many opportune occasions. ... My father was fifty when I was born and my mother thirty-nine so really I was a nasty shock to everyone ..."

Sú sem þannig var getin er Clarissa Theresa Philomena Aileen Mary Josephine Agnes Elsie Trilby Louise Esmerelda Dickson Wright - hún var látin heita Esmeralda í höfuðið á uppáhaldsgyltu föður síns. Faðirinn var frægur skurðlæknir og heimilislæknir drottningarmóðurinnar (Yehudi Menhuin og Sir Alexander Fleming voru á meðal heimilisvina) en heima fyrir lamdi hann konu sína og börn í plokkfisk (bókin er semsagt ekki öll skemmtileg). Clarissa lauk lögfræðiprófi 21 árs og er yngsta kona sem nokkru sinni hefur fengið málflutningsréttindi í Bretlandi - ég held að það met standi enn. Hún drakk frá sér þriggja milljóna punda arf, endaði á götunni, fór í meðferð, er búin að vera þurr í tuttugu ár og er langþekktust sem önnur af Two Fat Ladies.

Hörkukvenmaður. Og afskaplega góður kokkur. Get alveg mælt með Spilling the Beans.

Steik og smábörn

Búin að vera að dunda mér í dag við að elda þessa fínu Wellington-nautasteik upp úr Stóru matarbókinni og láta mynda hana á ýmsum stigum verksins. Árangurinn sést væntanlega fljótlega í Mogganum. Spurning samt hvað ég á að gera við steikina, ætli ég taki hana ekki bara með í vinnuna á morgun handa einhverjum að smakka? Þori samt ekki að lofa því - ef ég skyldi nú gleyma steikinni heima ...

Á meðan blaðamaðurinn stoppaði við komu mæðgin í löngu planaða heimsókn. Sonurinn reyndist vera algjör flagari og lét mikið skína í allar tennurnar sjö - en þegar móðir hans þurfti út að borga í stöðumæli (fólk þarf sko að borga fyrir að heimsækja mig á virkum dögum) og ég reyndi að hafa ofan af fyrir honum grenjaði hann eins og brunalúður. Ég hef aldrei haft gott lag á smábörnum. Nema í hóflegri fjarlægð. Líklega er ég ekki nógu ömmuleg.

Ljúfmeti í London

Búin að panta borð fyrir okkur mæðgurnar á tveimur veitingastöðum í London um helgina. Einum fínum frönskum Michelinstað á föstudaginn og einum trendí líbönskum stað á laugardaginn; hef reyndar borðað áður á þeim fyrrnefnda og verið afskaplega ánægð með en það er orðið langt síðan. Mér skilst þó á nýlegum umsögnum að staðurinn fari bara batnandi ef eitthvað er.

Ég efast um að ég panti neitt meira fyrirfram; dagskráin hjá okkur er mjög opin og óþarfi að vera að negla sig mikið niður á ákveðið hverfi t.d. í hádegismat þegar það gæti svo dottið í okkur að vilja vera á allt öðrum stað á undan eða eftir að gera eitthvað spennandi. Það eina sem er eiginlega alveg ákveðið er að við förum á Borough-markaðinn, líklega á laugardagsmorguninn - en þar þarf maður nú ekki að hafa miklar áhyggjur af hádegismatnum. Á eftir getur verið að við bregðum okkur yfir ána til að fylgjast með Lord Mayor's Show, hver veit?

Ég efast um að ég versli mikið (nema kannski eitthvað af sælkeravörum). Þarf allavega ekki að óttast að jólakjóllinn verði hirtur af mér í tollinum - ég keypti hann í gær.

Múffumynd - og bók sem mig vantar

Ég var búin að gleyma að ég tók mynd af þessum meinhollu múffum. Svo að það er best að hún fylgi.

Annars rakst ég áðan á bók sem vantar alveg í matreiðslu- bókasafnið mitt, það er þessi hér. Því miður uppseld en til á fornbókasölum ...

Trönuberja- og graskersfræjamúffur

Ég mætti með tiltölulega heilsusamlegar múffur í vinnuna í morgun. Ég kem stundum með bakkelsi en það er reyndar ekki alltaf mjög heilsusamlegt. Það má líka alveg gera þetta ögn óhollara ef maður er þannig stemmdur með því að nota hvítt hveiti (aðeins meira og sleppa klíðinu), hvítan sykur, smjör í stað olíu ...

Trönuberja- og graskersfræjamúffur

200 g heilhveiti
4 msk hveitiklíð
3 tsk lyftiduft
1/2 tsk matarsódi
75 g hrásykur
rifinn börkur af 1 sítrónu
3 egg
200 ml (1 dós) ferskjuskyr
4 msk olía
75 g þurrkuð trönuber (eða rúsínur)
3 msk graskersfræ

Ofninn hitaður í 175°C. Heilhveiti, hveitiklíði, lyftiefnum og hrásykri blandað saman í (hrærivélar)skál. Sítrónuberki, eggjum, skyri og olíu hrært saman við og síðan trönuberjunum og mestöllu graskersfræinu. Deigið á að vera fremur þykkt en ekki þurrt. Sett í 12 pappírsklædd múffuform, afganginum af graskersfræjunum stráð yfir og bakað í miðjum ofni (eða rétt fyrir neðan miðju) í um 22 mínútur. (Tíminn er miðaður við að notað sé múffuform úr málmi eða silíkoni; ef eingöngu eru notuð pappírsform rennur deigið meira út og það styttir bökunartímann eitthvað.)

Þessar múffur eru auðvitað bestar volgar og nýbakaðar en þær voru nú bara fínar kaldar í morgun líka.

Of fáar eða of margar?

Ég kom við í Eymundsson í dag. Viti menn, matreiðslubækur á útsölu. Alltaf einhverjr freistingar að falla fyrir. Allt bækur sem mig bráðvantaði, auðvitað.

Ég hugsa samt að ég komi ekki með margar bækur heim frá London. Ég er (næstum) hætt að kaupa annað á ferðalögum en bækur sem erfitt er að finna á netinu með góðu móti. Legg frekar á minnið ef ég rekst á álitlegar bækur og panta þær svo gegnum amazon.co.uk. Minna vesen og ódýrara líka þótt sendingarkostnaður og vaskur bætist við, allavega þegar um nýútkomnar sölubækur er að ræða, því að þá er oft afslátturinn svo mikill hjá amazon.

En ef einhver heldur að sextán hundruð matreiðslubækur sé nóg, þá er svarið nei. Einhvern tíma vitnaði ég í Julian Barnes, sem sagði að það væri hægt að svara spurningunni um hvað maður ætti margar matreiðslubækur á þrennan hátt: a) of fáar b) hæfilega margar c) of margar, og ef maður svaraði b) yrði maður dæmdur úr leik fyrir að vera annaðhvort að ljúga eða hafa ekki áhuga á mat - eina rétta svarið væri sambland af a) og c), a vegna þess að það væri alltaf eitthvað nýtt að læra, eitthvað betra, einfaldara, flottara, meira ekta - og c vegna þess að maður gerði alltaf slatta af mistökum þegar maður leitaðist við að uppfylla a.

Mætti líklega heimfæra þetta á ýmislegt fleira í lífinu.

Gamla og gleymna konan

Var ég ekki að tala um það fyrir nokkrum dögum hvað mér gengi illa að muna símanúmer?

Jæja, þegar Margrét Blöndal hringdi í gemsann minn áðan til af því að ég hafði steingleymt því að ég átti að mæta í viðtal hjá henni og hún þurfti að fá heimasímann til að taka viðtalið í gegnum síma ... þá var ég svo rugluð að ég gaf henni upp kolvitlaust númer. Tæplega einu sinni líkt. Og þegar aumingja tæknimaðurinn hringdi í gemsann til að láta mig vita að það svaraði ekki í hinu númerinu var ég ekki einu sinni viss með að muna það rétta. Þannig að viðtalið fór fram í gegnum gemsann. Held samt að það hafi verið í lagi, þannig séð.

En ég er enn að velta því fyrir mér hvaða númer það var eiginlega sem ég gaf Margréti upp. Var að reyna að rifja númerið upp áðan en man það ekki fyrir víst. Reyndar er ég í þessum skrifuðu orðum að reyna að rifja upp heimasímanúmerið mitt en man það heldur ekki - það er að segja: Ég þóttist tvisvar vera búin að muna það en í þegar ég fletti upp á ja.is reyndist fyrra númerið vera hjá gömlum skólasystkinum sem ég hef ekki séð í 30 ár, það seinna hjá bókaútgáfu sem ég er ekki að vinna hjá.

Ég hef ekkert mér til afsökunar nema að ég hringi aldrei í sjálfa mig.

Og varðandi það að gleyma að mæta til Margrétar hef ég auðvitað alls ekkert mér til afsökunar. Fór meira að segja snemma að sofa í gærkvöldi. Ég held að elliglöpin séu farin að segja alvarlega til sín.