Best að taka jólastatus:

Jólagjafakaupum næstum lokið. Allavega búið að ákveða allt.

Jólabakstur ekki hafinn. Áætlaður eftir helgi, jafnvel byrjað á morgun.

Jólamaturinn ákveðinn (nema forréttur) og búið að kaupa aðalréttinn.

Jólavínið var keypt í Búrgundarferðinni í nóvember.

Jólatiltekt ... já. Work in progress.

Jólatréð komið á svalirnar.

Jólaskraut að tínast á sinn stað smátt og smátt.

Jólakort ... þessi þrjú eða fimm sem ég sendi verða skrifuð á morgun. Kannski.

Jólaskapið er á leiðinni.

Og heil vika til jóla. Ég er í góðum málum ...

Ég keypti mér skóskáp í Ikea áðan. Ætlaði svo að vera ægilega dugleg þegar heim kom og fara að setja hann saman. En þegar ég tók hann úr kassanum kom í ljós að önnur hliðin á skápnum var með birkispón að utan, ekki beykispón eins og afgangurinn af skápnum. Svoleiðis finnst mér ekkert voðalega smart og ég held að þetta sé ekki nýtt trend í húsgögnum hjá Ikea.

Ég fékk þess vegna gagnlega barnið til að skutla mér í Ikea með skáphliðina. Hringdi á undan mér til að tékka á hvort ég þyrfti nokkuð að koma með allan skápinn. Nei, mér var sagt að koma bara með skáphliðina á þjónustuborðið. Þegar ég kom að þjónustuborðinu og útskýrði vandamálið var mér sagt að fara með skáphliðina inn í ,,gallaða hornið". Í gallaða horninu var enginn starfsmaður en ég hafði upp á einhverjum dreng sem klóraði sér í hausnum og vísaði mér inn á lager. Þar var loksins einhver tilbúinn að leysa málið og fann tiltölulega fljótt hlið sem var beyki báðum megin - reyndar kom hann fyrst með hægri hlið í stað vinstri hliðar en þar sem ég gerði allan tímann ráð fyrir því var ég fljót að benda honum á það og fékk á endanum rétta hlið.

En nú nenni ég bara ómögulega að skrúfa fjandans skápinn saman.

Við sitjum hér við að leggja síðustu hönd á janúarblaðið, sem er að fara í prentsmiðju á eftir, með Ég sá mömmu kyssa jólasvein glymjandi í eyrunum. Það er nefnilega jólaball fyrir börn starfsmanna í salnum inn af kaffistofunni.

Mín börn höfðu ekki áhuga á að mæta.

En þegar janúarblaðið er farið get ég einbeitt mér að því að koma mér í jólaskap. Þótt ég komist ekki í frí eins og ég ætlaði mér sé ég fram á að vinna bara hálfan daginn næstu viku. Og ekki á Þorláksmessu, auðvitað.

Eins gott. Jólaundirbúningur er ekki hafinn á mínu heimili, að skinkunni náttúrlega frátalinni.

Ég tók niður ljóta hillu á baðinu, sem ég er búin að pirra mig á undanfarin 14 ár, og festi upp nýja hillu í staðinn. Það gekk ágætlega eftir að ég var búin að átta mig á að borinn sem ég var að reyna að nota var ekki steinbor. Ég fann meira að segja steinbor í draslskúffunni minni (líklega vantar mig verkfærakassa). Reyndar gerði ég smámistök þegar ég festi hilluna en það gerir ekkert til, mistökin eru ekki áberandi og þetta er hvort eð er til bráðabirgða af því að ég ætla að fara að gera baðið upp (kannski tekur það þó önnur 14 ár).

Er ég annars í alvöru búin að búa hér í fjórtán ár? Fjórtán og hálft, rúmlega. Líklega er kominn tími til að klára ýmislegt sem ég ætlaði að gera ,,fljótlega" eftir að ég flutti.

Svar við fyrirspurn um Þorláksmessuskinkuna mína kemur hér. Ég er búin að verka svínslæri svona að minnsta kosti einu sinni á ári undanfarin tíu ár að minnsta kosti - með ýmsum tilbrigðum reyndar:

Ég byrja oftast á að taka svínslærið, núa grófu salti vel inn í allan skurðflötinn og láta liggja í sólarhring. En ég hef sleppt þessu þrepi og það hefur verið í lagi. Svo sýð ég saltpækil - nota gjarna svona 2 kg af salti, 200 g af sykri og ýmislegt krydd eftir smekk, aldrei sama tvö ár í röð - í ár held ég að ég hafi verið með paprikudufti, óreganó, kanel, negul og mögulega eitthvað fleira, en það hefur farið ýmislegt í þennan pækil - og læt hann kólna vel. Set lærið í eitthvert hæfilega stórt ílát, helli köldum pæklinum yfir og bæti við ísköldu vatni þar til flýtur yfir. Set stundum farg á lærið til að halda því örugglega á kafi.

Svona læt ég þetta standa á köldum stað í tíu til fjórtán daga. Hef oftast notað búrið en núna er skinkan úti á svölum, ég vona að það verði í lagi. Ég lít á hana á hverjum degi og sný henni ef þarf (ég hef einu sinni eða tvisvar verið með hana í það litlu íláti að hún stóð örlítið upp úr og þá varð að snúa henni daglega). Ég þefa líka af pæklinum. Hann hefur aldrei spillst en ef það gerðist mundi ég strax taka skinkuna upp úr, þvo hana vel og setja í nýjan pækil.

Þegar ég held að þegar skinkan sé nógu sölt (eða þegar ég þarf að nota hana eftir 1-2 daga) tek ég hana upp úr, skola hana úr köldu vatni, þerra vel og ef ég hef tíma hengi ég hana upp í búrinu í einhverja daga. Ef ég hefði almennilegt kalt búr sem ég gæti treyst á mundi ég prófa að láta hana hanga lengi en það hef ég ekki reynt enn. Ég hef heldur ekki sent hana í reykingu en það væri líka möguleiki. Svo sýð ég hana; 12 kílóa skinka tekur líklega 7-8 tíma, hún mallar rólega í steikarpotti á eldavélinni og ég set venjulega slatta af grænmeti í pottinn með.

Svo læt ég hana kólna alveg - eða reyndar hef ég oftast tekið hana meðan hún er heit, flegið af henni pöruna, smurt hana með einhverjum gljáa og sett hana í ofninn smástund. Svo kæli ég hana.

Það verður aldrei mikill afgangur.

Hmm, er það ekki í kvöld sem er stór dagur í sögu íslenskrar dagskrárgerðar?

Ég ætla að þrífa baðherbergið.

Ég var að átta mig á einu sem er tilvalið að gefa mér í jólagjöf. Mig vantar vaturpassa. Hallamál alltsvo. Og reyndar skrúfjárn líka. Og Gunna systir var jú búin að stinga upp á flísasög, það er alveg rétt að ég á ekki svoleiðis. Þannig að ég þigg ýmiss konar verkfæri með þökkum.

Svona þar sem ég hef litla von um iðnaðarmanninn.

Aumingja efnafræðistúdentinn er veikur. Með hita og almenna vesöld. Einmitt núna þegar hann á loksins frí. Ég vorkenni honum auðvitað rosalega mikið, sagði honum að fara heim og leggjast í rúmið, hann þyrfti ekki að sjá um að koma gamla klósettinu út í skúr eins og ég var búin að gefa honum fyrirmæli um. Bara til bráðabirgða reyndar. Ég þarf auðvitað að losa mig endanlega við klósettandskotann en ég vil ekki biðja drenginn að sjá um það. Ég man eftir því síðast þegar hann losaði mig við klósett sem hann bar reyndar sjálfur ábyrgð á í það skiptið. Ég hélt reyndar að hann hefði komið gripnum í Sorpu með góðra manna hjálp en hann lenti víst annars staðar ...

Persónulega sé ég ekki muninn á því að keppa í fegurð og fótbolta og briddsi og samkvæmisdönsum og söng og stærðfræði og fluguhnýtingum og guðmávitahverju. Þetta eru allt ákveðnir hæfileikar eða eiginleikar eða þekking eða færni sem sumir hafa og aðrir ekki. Ég er léleg í þessu öllu saman en mér finnst voða gaman þegar einhver Íslendingur vinnur verðlaun. Sama fyrir hvað. Dúklagningar eða whatever. Og bara gott mál að óska fólki til hamingju, hvort sem það er gert í nafni þjóðarinnar eða annars.

Mér finnst þetta samt allt tóm tímaskekkja. Eða bara skekkja yfirleitt. En það er önnur saga.

Ég er alveg þokkaleg í matreiðslu en það breytir því ekki að mér finnst álíka mikil skekkja að keppa í matreiðslu og fegurð. Þótt ég hafi verið dómari í matreiðslukeppni. Í báðum tilvikum er verið að vinna með vissar staðalímyndir sem eru ekkert í sérstaklega miklum tengslum við raunveruleikann. Og Jóna Jóns eldar ekkert betri mat þótt kokkalandsliðið vinni silfur í Basel. Ekki frekar en íslenskar konur fríkka almennt við að Unnur Birna verði Ungfrú heimur. En það er allt í lagi að gleðjast bæði með Unni Birnu og kokkalandsliðinu.

Ég geri það allavega.

Hmm, greinilega enginn sem kannast við Þrettándu krossferðina, rottuna og atvinnulausu fegurðardrottninguna.

Kannski ekki von. Þetta var fallstykki.

Við efnafræðistúdentinn vorum að horfa á viðtal við fyrrverandi fegurðardrottningar í Kastljósi og drengurinn fór eitthvað að velta því fyrir sér hvað yrði um fegurðardrottningar. Ungfrú Snæfells- og Hnappadalssýsla og allt það. Fæstar geta jú gert það að karríer að verða fegurðardrottningar. Og svo rifjaðist upp fyrir honum kvót úr leikriti sem við sáum einu sinni saman:

,,Það var einu sinni rotta og hún var úti að labba og svo datt hún inn um kjallaraglugga hjá atvinnulausri fegurðardrottningu. Og fegurðardrottningunni brá og hún rak upp öskur og svo náði hún í pönnu og drap rottuna með pönnunni. En á meðan rottan var að deyja var hún mjög leið og hugsaði um afleita stöðu rottunnar í heiminum ..."

(Þetta er kannski ekki alveg orðrétt nema upphafið. En einhvern veginn svona var þetta. Veit einhver hvert leikritið er?)

Gagnlega barnið segir að þótt jólaóskalisti minn sé vissulega álitlegur sé fátt á honum sem hjálpi henni að finna jólagjöf handa mér. Það er líklega alveg rétt.

Málið er bara að mig langar eiginlega ekki í neitt sérstakt í jólagjöf og mig vantar svosem ekkert. Nú er ekki þar með sagt að ég sé konan sem á allt - ég gæti til dæmis ef ég hugsaði mig um líklega nefnt minnst tíu matreiðslubækur sem ég á ekki, og þó á ég meira að segja sérstaka matreiðslubók um rósettur eins og ég var að skrifa um í dag.

Ég man ekki eftir neinum öðrum bókum sem mig langar sérstaklega til að eiga þótt mig langi til að lesa nokkrar. Mig vantar engin heimilistæki svo ég muni og heldur ekkert eldhúsdót - ég keypti meira að segja næstum enga dippidútta í London á dögunum af því að ég sá ekkert sérstakt sem mig langaði í. Mig vantar ekki föt (jú, minkapels reyndar), ekki ilmvatn, ekki náttkjól, ekki skartgripi, ekki dekurdag, ekki hanska - jú, bíddu, mig vantar reyndar hanska en ég vil helst kaupa þá sjálf - ekki veski eða skó, ekkert af þessum hefðbundnu kellingagjöfum.

Þannig að ég veit ekki hverju ég gæti bætt við óskalistann.

Ég er að drepast úr kvefi og almennri vesöld og óáran og ef öðruvísi stæði á væri ég sennilega heima í rúmi. En ég á víst eftir að skila af mér nokkrum greinum ...

Annars er ég nú ekkert svo slæm. Bara svona passlega til að vorkenna sjálfri mér og gefa mér tilefni til að fá mér svolítið Calvados þegar ég kem heim.

Ég var að flytja heimilisbarinn úr borðstofunni inn í stofu um daginn. Ég hef á tilfinningunni að drykkjuskapur minn muni aukast verulega í kjölfarið.

Það sem mig langar til að fá í jólagjöf:

1) Friður á jörð.

2) Flaska af góðu Metaxa. Helst Private Reserve en mundi alveg sætta mig við sjö stjörnu.

3) Lipur og bóngóður iðnaðarmaður. Ýmsar sortir koma til greina, það þarf að dytta að einu og öðru hér á heimilinu.

4) Æðardúnssæng. Eða gæsadúnssæng, jafnvel.

5) Arinn. Nema það yrði að vera einhver hallærislegur rafmagnsarinn og mig langar ekkert í svoleiðis.

6) Stór kassi af einhverju svaðalega góðu konfekti.

Pæliði í því hvað þetta yrðu æðisleg jól. Friður og kyrrð og ég og iðnaðarmaðurinn undir æðardúnssænginni fyrir framan skíðlogandi arininn að gæða okkur á konfektmolum og Metaxa.

Maður getur látið sig dreyma.

Sauðargæran vorkennir mér óskaplega af því að ég er einbúi.

Hann er þess vegna afskaplega glaður þegar hann fær að koma og gista. Hann er nefnilega að gera mér svo stóran greiða með því að búa hjá mér eina og eina nótt. Talar mikið um að nú sé ég ekki ein.

En þegar fór að nálgast hádegi áðan var hann orðinn eitthvað leiður á að vera hér - kannski spilaði inn í að hann vissi af bangsaköku heima hjá sér af því að systir hans var að halda upp á afmæli sitt í gær - svo að hann klappaði mér og sagði: -Þú getur alveg búið ein, amma mín. Ég þarf ekkert alltaf að vera hjá þér.

Sem er alveg rétt hjá honum.