Þá er búið að taka niður ljósmyndastúdíóið sem hefur verið í borðstofunni minni í rúman hálfan mánuð. Ég er samt ekki ennþá búin að ganga frá ölllu proppsinu sem við notuðum - dúkum og bakkaservíettum og servíettum og diskum og tarínum og fötum og skeiðum og hnífapörum og sleifum og ausum og glösum og því öllu. Og ég nenni því örugglega ekki fyrr en um helgi því þetta er svo mikið, ég tíndi út úr öllum skápum handa stílistanum að moða úr.
Það er nefnilega hellings mál að mynda eina matreiðslubók, ef þið vissuð það ekki.
Venjulega fer maður (eða stílistinn) í búsáhaldabúðir og fær lánað fullt af flottum og trendí diskum og dóti til að nota. En þetta á að vera heimilisleg bók og það er alveg í réttum anda að vera með samtíning. Og mitt dót er upp til hópa samtíningur af útsölum og úr Góða hirðinum og Kolaportinu og af Ebay og víðar, svo það passaði ljómandi vel. Er það ekki hvorteðer trendí núna? Flotta fínubúðadótið er eitthvað svo 2007, er það ekki ...
Eða reyndar ekki, en ég vildi hafa þetta svona. Nota eitthvað af öllum huggulegu damask- og línservíettunum mínum og krúttlega fílabeinshvíta dúkinn með heklaða milliverkinu og útsaumnum sem ég keypti hjá Hjálpræðishernum á 300-kall og allt það. Miklu heimilislegra en ópersónulegir búðadúkar. Og miklu meira ég.
En allavega, þetta er búið. Og ég er hætt að bera kræsingar í vinnufélagana á hverjum degi - ég fór nefnilega með matinn í vinnuna þegar búið var að mynda hann. Þetta var svo vinsælt að ég þorði ekki annað en taka með köku í höfundakaffið í dag til að fólk fengi ekki fráhvarfseinkenni.
En kannski ég fari að hafa tíma til að blogga aftur. Fyrst bókin er búin (eða svo gott sem) og byltingin allavega komin á hold í bili og kreppan gengur áfram sinn vanagang. Og ég ætla að vera meira og minna upptekin af átjándu öldinni næstu vikur og mánuði. Í vinnunni allavega.