Ljótir vasar

Merkilegt hvað maður getur safnað að sér miklu drasli.

Já, ég er að byrja að undirbúa flutningana sem verða þó ekki fyrr en upp úr miðjum október. Ákvað að ráðast til atlögu við búrið og er þegar búin að fylla þrjá stóra ruslapoka. Og mikið eftir enn.

Hluti af þessu fellur líklega undir rannsóknir á matarsögu. Hvenær var hindberjaedik aftur í tísku? 1993 eða svo? Ég fann allavega stóra flösku af þessu góðgæti.

Ég játa fúslega á mig söfnunaráráttu - nei, nú er ég ekki að tala um matreiðslubækurnar, heldur sterka tilhneigingu til að henda engu. Heldur ekki því sem er augljóslega ónýtt.

En núna er ég búin að ákveða að verða mjög miskunnarlaus.

Ég er samt búin að lofa Guðnýju samstarfskonu minni að láta hana fá alla ljóta vasa sem ég finn. Guðný ætlar nefnilega í Kolaportið í haust og hún fullyrðir að ljótir vasar renni út eins og heitar lummur.

Ég er allavega búin að finna einn handa henni. Alveg hreint skelfilega ljótan, og það sem meira er: Ég verð að játa að ég keypti hann sjálf á sínum tíma, hann var ekki gjöf. Var búin að setja hann í ruslapokann en svo mundi ég allt í einu ,,nei, Guðný!" og dró vasann upp aftur.

Þeir gætu orðið fleiri.

Fasteignabrask fjölskyldunnar

Það er ekki bara ég sem stend í fasteignaviðskiptum þessa dagana.

Gagnlega barnið og uppáhaldstengdasonurinn, sem voru ekki í neinum íbúðaskiptahugleiðingum fyrir hálfum mánuði, eru núna búin að selja íbúðina sína, kaupa raðhús og fá það afhent. Eru farin að mála og undirbúa flutninga og Sauðargæran skildi ekkert í því af hverju var ekki hægt að flytja bara strax í gær, þegar þau fengu lyklana. Var hinn fúlasti þegar honum var sagt að hann gæti ekki sofið í nýja húsinu í nótt ... Hann sér þann eina annmarka á flutningunum að hann muni þurfa að fara í Víking en ekki í KR. Sem er víst háalvarlegt mál. Systir hans gerir að sjálfsögðu ekkert slíkt, enda var hún að byrja í Hagaskóla og ætlar að halda þar áfram, hvað sem öllum flutningum líður. Og þar með auðvitað í KR.

Það er semsagt ekki mín fjölskylda sem er ábyrg fyrir kólnun á fasteignamarkaði.

Í reykmekki

Það var boðið upp á bjór eftir hádegið í tilefni af eigendaskiptum. Allt í lagi með það. Á tilsettum tíma kom eitthvað af fólki inn á kaffistofu, settist þar og beið eftir bjórnum. Nema það kom enginn bjór. Eftir þónokkra stund kom einhver sem gat upplýst að bjórinn væri löngu kominn og væri niðri í anddyri. Reykingafólkið er nefnilega alltaf á tröppunum og því fannst víst sjálfsagt að bjórinn færi ekki lengra og aðrir kæmu bara og drykkju hann úti á tröppum. Í reykjarkófinu.

Það hefur reyndar stóraukist að undanförnu. Ég man ekki eftir neinum sem ráðinn hefur verið til starfa hjá fyrirtækinu síðustu þrjá mánuði (og þeir eru margir) sem ekki reykir. Meira að segja gamlir starfsmenn sem voru hættir eru byrjaðir aftur. Líklega til að vera með. Eða til að komast að því hvað allt nýja fólkið heitir. Ekki veit ég það. Enda löngu hætt.

Ég ætla að finna mér reyklausan vinnustað. Helst bjórlausan líka.

Íslendingasagnaútgáfan

Ég er víst að vinna hjá Íslendingasagnaútgáfunni.

Næsta mánuðinn.

Thank you for your time

Það hringdi hingað maður áðan og spurði mig spurningar sem ég gat reyndar auðveldlega leyst úr. Allt í lagi með það nema þegar maðurinn kvaddi sagði hann: ,,Þakka þér fyrir tímann þinn."

Æiiii ...

Svona bý ég nú í dýru hverfi

Ég sé að það eru fleiri húseigendur á Kárastígnum en ég sem eru að selja. Bara aðeins dýrseldari ...

Munduð þið borga 500 þúsund á fermeter fyrir þetta hús?

Karlmannslaust í Himnaríki

Ég leit inn á skrifstofuna hjá Vikunni áðan. Staldraði við hjá Gurrí og kom auga á hvaða bækur hún er með við hliðina á sér. Íslenskir milljarðamæringar, einhver stjörnumerkjabók, The Little Book of Hollywood Cliches.

Hún er greinilega í eiginmannsleit.

Kannski líka þess vegna sem hún var svona fús til að lána mér Chippendales-matreiðslubókina sína. Vill ekki hafa hana á glámbekk þegar henni tekst að klófesta einhverja blásaklausa Skagamenn og sjanghæa þeim inn í Himnaríki.

Sannspá

Ég vissi það.

Rétt áðan var ég að skrifa um áhyggjur mínar af pípunum fyrir ofan mig. Kiddi tölvumaður situr hér við skrifborðið við hliðina eitthvað að gera við tölvuna þar og allt í einu drýpur eitthvað ofan á hann ...

Svartsýnisraus

Búin að flytja úr skrifstofunni minni. Komin inn í loftlausan sal með stöðugum hávaða frá loftræstikerfi, trégólfi sem glymur í þegar gengið er um og opið fram í kaffistofu. Sit hér við skrifborð umkringd pappakössum því að a) það tekur því ekki að taka bækur og blöð upp úr kössum fyrir einn mánuð og b) það eru engar hillur til að geyma það í hvort eð er. Alls konar rör og pípur með guð veit hvaða innihaldi í loftinu beint fyrir ofan hausinn á mér. Til allrar hamingju er bónstöðin sem var á neðri hæðinni þó farin með allri sinni mengun, það kemur ekki sama óloftið frá undirfataheildsölunni sem flutti þangað í staðinn.

Ég er búin að sitja hér í korter með niðinn frá loftræstingunni í eyrunum og hann er farinn að pirra mig ótrúlega mikið. Og mér finnst ég vera á algjöru bersvæði; ég vil hafa fjóra veggi í kringum mig, helst sem næst mér.

Ég fer örugglega á taugum eftir viku.

Og þá eru eftir þrjár vikur þar sem vinnufélagarnir þurfa að díla við titrandi taugaflak.

Blaðið farið

Ég bakaði reyndar enga köku í dag, hvorki banana- né eplaköku (enda var einhver með tiltektaræði búinn að henda flestum eplunum). Sóla sá um baksturinn af tvöföldu tilefni: Hún átti afmæli og var að hætta á Gestgjafanum. Alli hætti í gær svo að það er heldur fámennt á blaðinu núna. Nýja blaðið komst nú samt í prentsmiðju í kvöld. Þemað í því er íslenskt eldhús. Eða íslenskt og einstakt. Til dæmis kokkteilsósa ...

Við Guðrún Hrund vorum að vinna fram eftir og brugðum okkur svo á Red Chili í kvöldmat. Stilltum okkur alveg um að labba þessa nokkra tugi metra yfir á Vínbarinn á eftir (en við erum reyndar að hittast þar annað kvöld og förum svo á Einar Ben að borða. Ég er búin að leggja til að það verði ekki minnst einu orði á vinnuna allt kvöldið. Sénsinn ...

Ég er næstum búin að tæma skrifstofuna mína og flytja dótið inn til hinna á Gestgjafanum. Hlýt að þola að vera með öðrum á skrifstofu þessar fáu vikur sem eftir eru. En það er of vítt til veggja þarna inni (og of mikið af rörum og pípum í loftinu fyrir ofan mig); ég vil hafa veggi allt í kring. Er ekki mikið fyrir stóra sali og engin skilrúm.

En þetta eru nú bara fjórar vikur.

Ávaxtahrúgan

Ég veit ekki hvort það var vegna þess að bananakakan sem ég bakaði fyrir helgi féll í svona góðan jarðveg hjá vinnufélögunum en svo mikið er víst að í morgun beið eftir mér fullur stór kassi af ofþroskuðum banönum.

Ég náttúrlega brást vel við og tók eina tíu í nýja bananaköku (og sá ekki högg á vatni). Þessi var samt svolítið öðruvísi því það var hvorki til smjör né olía þegar til átti að taka, og bara fjögur egg. Svo að ég bakaði fitulausa köku (eða allt að því, það er náttúrlega fita í eggjarauðunum) en hafði hana samt öllu sætari en hina, bætti slatta af púðursykri við þennan venjulega. Kryddaði með kanel, allrahanda og vanillu og bætti við svolitlu af hnetum. Kakan þótti enn betri en hin.

En það er enn nóg eftir af banönum og auk þess mikil hrúga af eplum. Sennilega rétt að minnka aðeins pöntunina frá Ávaxtabílnum.

Ætli ég verði ekki að halda bakstrinum áfram á morgun? Búa til nýjar útgáfur af bananakökum? Eða eplakökur?

Geitungar

Skil ekkert hvernig sumt fólk getur látið útaf örfáum geitungum. Eða bara einum.

Ég er með díl við geitunga sem nálgast mig. Ég skipti mér ekki af þeim, þeir ekki af mér. Virkar bara fínt. Það var einn hjá mér úti á svölunum áðan og fór vel á með okkur.

Ég vildi að ég gæti gert samskonar díl við moskítóflugur þegar ég er í útlöndum.

Róleg menningarnótt

Eitthvað er talað um mikla ölvun og slagsmál í miðborginni í nótt og það er sjálfsagt rétt en hér á Kárastígnum var að minnsta kosti afskaplega rólegt öfugt við undanfarin ár; ég vakti eitthvað fram eftir nóttu og varð ekki í eitt einasta skipti vör við læti fyrir utan, ekki einu sinni að fólk væri að ganga um. Ég ætla ekki að segja að ég hafi ekki getað sofið síðustu menningarnætur fyrir látum vegna þess að ég sef allt slíkt auðveldlega af mér en þetta var gjörólíkt.

Það var borðað vel af kjötsúpunni í gær en eitthvað er þó eftir af tíu lítrunum. Ég nennti ekkert í bæinn í gærkvöldi; sat bara í sófanum og horfði á flugeldasýninguna út um stofugluggann. Boltastelpan er búin að vera hjá mér og gista margar undanfarnar menningarnætur en núna ákvað hún að fara á flugeldasýninguna með Svövu frænku sinni og gista svo hjá henni.

Ég er aðeins að byrja að taka til í skápum og skúffum og undirbúa flutningana, sem reyndar verða ekki fyrr en eftir tvo mánuði. En það er allt í lagi að byrja að fara í gegnum dótið. Í þetta skipti ætla ég að reyna að henda sem mestu eða losa mig við það ...