Af miðbæjarrottu að vera gerði ég sæmilega víðreist út fyrir 101 í dag, fór bæði út á Seltjarnarnes og inn í Kringlu, en morguninn fór í rölt um heimilistækjaverslanahverfi Reykjavíkur (flestar heimilistækjaverslanir er að finna á tiltölulega litlum reit frá Sætúni inn á Suðurlandsbraut) að skoða uppþvottavélar. Á því ferðalagi bar það helst við að á stéttinni fyrir utan Konditori Copenhagen gekk ég beint í flasið á nýbökuðum (pun intended) forsetahjónum, geislandi af hamingju, sem voru að koma úr bakaríinu með eitthvert hveitibrauðsdagagúmmulaði með laugardagskaffinu og voru að gægjast ofan í bakkelsispokana. Settust svo inn í skutlu og létu bílstjórann aka sér heim í sveitasæluna. Geri ég ráð fyrir. Þetta var allt í samræmi við hugmyndir Þórdísar um morgunkaffi þeirra heiðurshjónanna.

Ekkert bar til tíðinda í Kringluleiðangri mínum annað en það að ég ákvað að taka leigubíl heim þegar ég sá að það var farið að rigna. Ég var varla sest inn í bílinn þegar annar leigubílstjóri kom aðvífandi, sótsvartur af reiði, barði fast á gluggann hjá mínum bílstjóra, reif opna hurðina og hellti sér yfir hann. Taldi sig hafa átt stæðið, skildist mér, og þar með rétt til farþegans (mín). Minn bílstjóri snaraði sér út og svaraði fullum hálsi og um tíma virtist allt stefna í slagsmál. Það hefði þá verið í fyrsta sinn í mörg ár sem tveir karlmenn hefðu slegist um mig. En til þess kom ekki, því miður liggur mér við að segja.

Tóta var að velta fyrir sér örlögum skólabátsins Fallvalds. Þið þarna seinni tíma MA-stúdentar, vitið þið eitthvað hvað varð af honum?

Skemmtilegasta minningin mín um Fallvald er þegar við rerum honum yfir Pollinn á sólríkum vordegi, 1975 hlýtur það að hafa verið, og Skútan prílaði upp á stein í ...(æ, hvern andskotann heitir skógarkjarrið þarna hinum megin??) og las fyrir okkur merka ritgerð sína um kynlíf unglinga, öðru nafni How to pick up girls in Reykjavík.

Var að fá símtal:

,, ... við sitjum hérna í sólinni á Jómfrúnni með bjór og einn Gammel á leiðinni og viltu ekki bara loka sjoppunni og tölta niður eftir ..."

Æ, ég er búin að gera helminginn af því sem ég ætlaði að gera í vinnunni í dag. Er það ekki nóg?

Veit samt ekki með Gammel. Ég er ekki eins hrifin og þær stallsysturnar. En Jómfrúin freistar ...

Ég er með eldhústækjadellu. (Kvenkynsversjónina, sem þýðir að þótt ég safni að mér eldhúsgræjum þarf ég ekkert endilega að eignast flottustu og dýrustu útgáfuna af öllu.) Ég á bæði hrærivél, matvinnsluvél og blandara en ég stóðst það ekki þegar mér bauðst um daginn á góðu verði töfrasproti (eldhúsútgáfan, ekki Harry Potter) með mini-mixer, það er að segja lítilli skál sem tengja má við töfrasprotann og hann knýr þá hníf sem fylgir - svona dvergvaxin matvinnsluvél, þið vitið hvað ég meina. Ég er ekki góð í að útskýra svona. Hvað sem því líður, þá er ég búin að komast að því að þetta er mjög gott tæki til ýmissa smáverka, til dæmis þegar maður þarf að útbúa salatsósu eða eitthvað slíkt og nennir ekki að taka fram matvinnsluvélina eða blandarann. Og við Sauðargæran notuðum þetta tæki einmitt þegar við gerðum sósuna sem við höfðum með grillkjötinu í gær:

Kryddjurta-skyrsósa

1 stór hvítlauksgeiri
flís af rauðlauk (u.þ.b. 1 msk saxaður)
um 2 msk ferskt timjan, saxað
um 1 msk fersk basilíka, söxuð (mætti nota aðrar kryddjurtir)
nýmalaður pipar
salt
1 dós hreint KEA-skyr
1 msk ólífuolía

Hvítlaukur, rauðlaukur, kryddjurtir, pipar og salt sett í blandara og maukað. Skyrinu þeytt saman við ásamt olíunni. Smakkað til með pipar og salti og látið bíða nokkra stund áður en sósan er borin fram.

Ég sagði það hér fyrir nokkrum dögum, eftir að ég sá framlag Austurríkis til Eurovision í fyrsta skipti, að þarna væri komið lagið sem ég ætlaði að halda með. Nú sé ég að spekingar eins og Doktor Gunni og Herra Muzak eru alveg sammála mér.

Tilvitnun vikunar í Red Dwarf - af því að það er fimmtudagur og á fimmtudögum horfi ég á Red Dwarf:

Lister: "Love is what separates us from the animals."
Rimmer: "No, Lister -- what separates us from animals is that we don't use our tongues to clean our own genitals."

Þessi er reyndar úr þætti sem var sýndur um daginn. Ef ég ætti að vitna í gullkorn úr þættinum í kvöld (Stasis Leak), þá væri það sennilega þetta:

I'm you from the future. I've come to warn you in three million years you'll be dead.

Sauðargæran er í pössun hjá mér núna af því að foreldrar hans fóru á opnun sýningar í Árbæjarsafni. Við erum að undirbúa grillmáltíð í sameiningu og drengurinn hrærði svo rösklega í kryddleginum sem kjötið liggur í að sletturnar gengu yfir mig en sjálfur slapp hann alveg. Núna er hann hins vegar búinn að taka fram dótaeldavél sem systir hans skildi eftir og er farinn að undirbúa veislu á eigin vegum. Og búinn að setja upp einhvern ,,if you can't stand the heat, get out of the kitchen"-svip þegar hann lítur á ömmu sína. Hann á eftir að slá mér alveg við.

Sennilega hefur hann erft fleira frá mér líka. Ég var að sópa gólfin áðan og var komin með smáhrúgu af ryki og rusli. Þá kom drengurinn askvaðandi, þreif af mér kústinn, horfði smástund á hrúguna og sópaði svo öllu saman undir næsta skáp af miklum röskleika.

Ég er að deyja úr hungri af því að ég gleymdi veskinu mínu heima og er ekki með neina smápeninga á mér og efnafræðistúdentinn er svo lengi að dratthalast hingað með veskið og ég kemst ekki inn í eldhúsið hér á staðnum til að gá hvort til er eitthvað ætilegt af því að það þarf að ganga í gegnum stúdíóið og það er harðlokað sem þýðir að það er örugglega verið að taka einhverjar berrassamyndir þar og ... Urr.

En - svona í framhaldi af því sem ég nefndi áðan - ef þið viljið nú breyta eitthvað til með caprese-salat (tómatar, mozzarella, basilíka, jómfrúarolía), þá mæli ég ekki með balsamediki, sólþurrkuðum tómötum eða öðru slíku sem á alls ekki heima í svona salati og eyðileggur bragðjafnvægið alveg. Frekar gera eins og á Sikiley og í grennd við Napólí - þar er hnefafylli af klettasalati oft sett ofan á ostinn og tómatana í staðinn fyrir basilíku, og ferskt oregano. Sjávarsalt og nýmalaður pipar. Meiriháttar.

Reyndar mundu Suður-Ítalir líklega ekki nota klettasalat, heldur villtan ættingja sem heitir rughetta. En það fæst ekki hér og klettasalatið dugir alveg.

Ég bauð efnafræðistúdentinum út að borða á Tapasbarinn í tilefni þess að hann var að ljúka prófum. Það var fínt nema mér tókst náttúrlega að fara óendanlega í taugarnar á honum með því að vera ósammála honum um segulskaut jarðar, lífrænt teflon og sitthvað fleira. Ég má það, ég er mamman.

Auður Haralds er í sjónvarpinu að útbúa tómat- og mozzarellasalat. Ég hef ekkert á móti insalata caprese, hreint ekki, það er eiginlega alveg perfekt sumarsalat, en ég vildi að fólk færi að fá hugmyndaflug fyrir eitthvað annað. Plís.

Eitthvað var ég að tjá mig hér á dögunum af lítilli hrifningu um breytingaskeiðsmatreiðslubækur og þess háttar en játaði reyndar í leiðinni að konseptið eitt væri nóg til að fæla mig frá, ég hefði ekki haft mikinn áhuga á að fletta bókunum. Nú barst mér í hendurnar uppskrift úr slíkri bók og fékk grunsemdir mínar staðfestar: þetta er, eins og efnafræðistúdentinn mundi segja, ekki minn tebolli. Ábyggilega hrikalega heilsusamlegt og hollt og getur meira að segja hugsanlega verið gott, ef maður er fyrir svona á annað borð. Ég held samt að ég láti vera að baka þessa köku. Eða brauð eða hvað þetta er. Þegar þar að kemur ætla ég að fá að fara á mitt breytingaskeið í friði og verða alveg ofboðslega geðvond og pirruð og leiðinleg. Og borða það sem mér sýnist.

Þetta heitir Menopause Cake á ensku. Mér finnst það ekki hljóma vel, og ekki Tíðahvarfakaka heldur.

100 g sojamjöl
100 g heilhveiti
100 g hafragrjón
100 g hörfræ
50 g sólblómafræ
50 g graskersfræ
50 g sesamfræ
50 g möndluflögur
200 g rúsínur
1/2 tsk múskat
1/2 tsk kanell
1/2 tsk engifer
425 ml sojamjólk
1 msk maltextrakt

Öll þurrefnin sett í skál og blandað vel saman. Sojamjólk og maktextrakti hrært saman við og blandað vel. Látið standa í hálftíma. Á meðan er ofninn hitaður í 190°C. Lítið jólakökuform smurt og fóðrað með bökunarpappír. Deigið athugað og ef það er of þykkt (það á að vera eins og jólakökudeig, ekki eins og brauðdeig) er meiri sojamjólk hrært saman við. Sett í formið og jafnað. Bakað í 1 klst 15 mínútur. Þá er kökunni hvolft úr forminu og hún látið kólna. Skorin í þykkar sneiðar og borðuð með einhverju svakalega heilsusamlegu viðbiti.

Ég sá það ekki fyrr en núna rétt áðan að það er National Apple Pie Day. Ég nenni ekki að útbúa eplaböku úr því sem komið er, enda mundi ég sitja ein að henni - eplabökur eru ekki í sérstöku uppáhaldi hjá efnafræðistúdentinum - og ég held ég láti National Buttermilk Bisquit Day, sem er á morgun, alveg framhjá mér fara. En fimmtudagurinn er Chocolate Chip Day. Það líst mér betur á.

Annars hef ég alveg misst af því, sé ég, að afmælisdagurinn minn var National Ravioli Day. Reyndar ágætt að ég vissi það ekki, ég hefði örugglega talið mér skylt að búa til ravioli og það þarf sérstaka hugarró til þess, ég komst að því hér um árið. Og þar sem þetta var einmitt daginn sem innrásin í Írak hófst hefði ég örugglega ekki verið í réttu skapið. Það hefði örugglega farið eins og þegar ég vöðlaði raviolideiginu saman, grýtti því í pottinn með fyllingunni og hvæsti á efnafræðistúdentinn, sem þá var ungur og skegglaus ,,komdu, við fáum okkur hamborgara".

Og svo er 8. júní berlínarbolludagurinn ...

Ég veit svosem ekkert hvort Bush Bandaríkjaforseti er gott ljóðskáld, eða hvort hann hefur einhvern tíma ort ljóð. En hann á mörg gullkorn og einhver hefur tekið sig til og raðað nokkrum þeirra saman í ljóð. Allt mun þetta vera haft alveg orðrétt eftir forsetanum, nema það hefur víst ekki tekist að finna örugga heimild fyrir því að hann hafi sagt ,,I am a pitbull on the pantleg of opportunity," þótt sú líking sé oft eignuð honum.

MAKE THE PIE HIGHER
by George W. Bush

I think we all agree, the past is over.
This is still a dangerous world.
It's a world of madmen and uncertainty
and potential mential losses.

Rarely is the question asked
Is our children learning?
Will the highways of the Internet become more few?
How many hands have I shaked?

They misunderestimate me.
I am a pitbull on the pantleg of opportunity.
I know that the human being and the fish can coexist.
Families is where our nation finds hope, where our wings take dream.

Put food on your family!
Knock down the tollbooth!
Vulcanize society!
Make the pie higher! Make the pie higher!

Mig langaði í eitthvað kínverskt og fljótlegt í kvöldmatinn og kom við í búð til að kaupa svínakjöt. Þar voru til niðurskornir svínakjötsstrimlar sem sjálfsagt eru ætlaðir í svona rétt en þeir voru of þykkt skornir, ég hefði hvort eð er þurft að skera hvern þeirra í 2-3 ræmur, og auk þess of dýrir - mig minnir að þeir hafi kostað 1400 krónur kílóið, sem er dálítið mikið miðað við að svínslæri hefur fengist á niður í 299 krónur að undanförnu (þetta var lærvöðvi, auðvitað bein- og fitulaus, en sama er). Svo að ég keypti svínahnakka, sem var miklu ódýrari, og skar hann niður sjálf.

Það má auðvitað nota ýmislegt annað grænmeti, til dæmis gulrætur, papriku, bambussprota og fleira, en þetta var það sem ég átti til.

Kínverskur svínakjötsréttur

600 g svínakjöt
2 msk olía
100 g spergilkál, skipt í litla kvisti
100 g blómkál, skipt í litla kvisti
1/2 kúrbítur, skorinn í bita
2 hvítlauksgeirar, saxaðir smátt
2 msk svartbaunamauk (black bean sauce)
1 msk sojasósa
1 msk ostrusósa
1 msk hrísgrjónaedik (má nota annað edik)
1 tsk sykur
chilipipar á hnífsoddi
hnefafylli af spínati eða rifnum salatblöðum

Kjötið skorið í sneiðar og sneiðarnar síðan í mjóar ræmur (3-5 mm). Olían hituð vel í wok eða á pönnu. Kjötið sett á pönnuna (ekki allt samtímis, annars kólnar olían of mikið) og veltisteikt við háan hita þar til það hefur allt tekið lit. Grænmetinu og hvítlauknum bætt á pönnuna og steikt áfram í 1-2 mínútur en síðan er baunamauki, sojasósu, ostrusósu, ediki og sykri bætt á pönnuna og kryddað með chilipipar eftir smekk. Látið malla við meðalhita í nokkrar mínútur, eða þar til grænmetið er að verða meyrt. Spínatið sett út í, hrært og látið malla í 1-2 mínútur. Borið fram með hrísgrjónum.

Efnafræðistúdentinn situr hér og er að útskýra fyrir mér af hverju ammoníak er eitt af uppáhalds efnunum hans. Einmitt.

Eða hann var að því þar til hann heyrði dagskrárkynningu á Skjá 1: ,,Núna hefur Trista fengið nægar forsendur til að velja sér lífsförunaut." Þá sprakk hann og hló hann svo mikið að hann datt af borðshorninu kylliflatur á gólfið. Liggur þar og baðar út öllum öngum. Ég skil hann vel.

Önnur athyglisverð grein úr Guardian er hér. Þarna er verið að tala um flutning á fersku grænmeti og ávöxtum um þveran og endilangan hnöttinn og kostnaðinn sem af því hlýst - það er að segja, ekki flutningskostnaðinn, heldur umhverfiskostnaðinn; mengunina sem af því hlýst að fljúga með eitthvað þúsundir kílómetra sem kannski væri eins hægt að rækta í næsta hreppi. Auðvitað er margt þarna sem á ekki alveg við hér - það er takmarkað sem hægt er að rækta hér um hásumarið, hvað þá árið um kring - en samt umhugsunarvert. Líka verið að benda á þarna að frosið grænmeti sé oft næringarmeira og bragðbetra en grænmeti sem hefur þurft að þola nokkurra vikna bið í gámum, vöruskemmum og verslunum.

Æi, ég hef verið eitthvað utan við mig vegna syfju í gær, ég ætlaði að hafa krækju á greinina í Guardian sem ég var að tala um. Mér fannst nefnilega ýmislegt áhugavert í þessari umfjöllun.

Annars ekkert skrítið þótt ég væri syfjuð, fór ekki að sofa fyrr en um fimmleytið og var svo vakin klukkan sjö af tveimur kjökrandi börnum - annað var í fýlu af því að það hafði vaknað upp í ókunnugu rúmi og allir steinsofandi, hitt hafði verið bitið í kinnina af litla bróður sínum, sem líklega hefur verið búin að reyna árangurslaust að vekja okkur með öðrum hætti ...

Eitthvað grátt og guggið og gegnsætt hefur verið að læpast um hér í íbúðinni núna seinnipartinn. Hmm, skyldi einhver hafa farið á kosningavöku í nótt?

Ég rakst á athyglisverða grein í Guardian um stéttaskiptar neysluvenjur, næringu og fleira. Eitt af því sem vakti athygli mína var að margir þeirra sem minnst hafa á milli handanna geta ekki verslað þar sem verð er hagstæðast miðað við gæði: ,,40% of households headed by an unskilled manual worker have no access to a car and so have to find alternative transport, or buy from an invariably smaller range of poorer quality, but more expensive, goods from local retailers."

Að hve miklu leyti skyldi þetta eiga við hér? Ég er reyndar bíllaus en það er nú ekki nema nokkurra mínútna gangur í Bónus ef ég þarf á að halda. Hins vegar versla ég ekki mikið þar af því að ég finn aldrei nema hluta af því sem mig vantar. Helst að ég fari þangað til að birgja mig upp af einhverju ákveðnu. En ég get yfirleitt fengið allt sem mig vantar í göngufjarlægð frá heimilinu.

Ég kannast við konu sem vann um tíma í matardeildinni í Harrods fyrir tuttugu árum eða svo. Hún sagði mér að þá hefði verið dálítið um að gamlar konur úr grenndinni - ekkert of vel stæðar - hefðu verslað þar daglega og keypt þar flestar sínar nauðsynjar, líklega af því að þær komust ekki annað. Ég hefði svosem ekkert á móti því að eiga kost á að versla í Harrods upp á hvern dag - annað mál hvort ég hefði efni á því ...

Við sátum hérna áðan, ég og gagnlega barnið og kaffibrennarinn, og horfðum á kosningasjónvarpið og diskúteruðum tölur. Og þar kom í samræðunum að við áttuðum okkur á því að ekkert okkar þekkti neinn sem kýs Framsókn. Allavega ekki sem viðurkennir það. Við þekkjum Samfylkingarfólk, Sjálfstæðisfólk, Vinstri græna, Frjálslynda ... en enga Framsóknarkjósendur. Fullt af genetískum framsóknarmönnum, reyndar (föðurættin mín eins og hún leggur sig, til dæmis), en þeir kjósa líkasttil allir einhverja aðra Framsóknarflokka en þennan upprunalega. Svo að - hvar eru allir þessir Framsóknarmenn? Þessi hátt í 18% kjósenda? Meiriparturinn er kannski úti á landi, en þessi 10-12% Reykvíkinga sem kjósa Framsókn, þeir verða sko ekki á vegi okkar.

Ég man í fljótu bragði eftir einum manni sem ekki er í framboði fyrir Framsókn og viðurkennir að hann kjósi flokkinn og það er Lalli Johns. Kannski allt gamla Keisaraliðið líka, ég skal ekki segja. En ekki eru það 10% reykvískra kjósenda. Merkilegt.