Ég er að fara með fjölskyldunni í sumarbústað í Brekkuskógi á eftir og þar er nokkuð víst að ég verð ekki í neinu netsambandi þótt tölvan verði reyndar með í för. Þannig að hér verður fátt skrifað á næstunni (ég veit ég sagði þetta líka áður en ég fór á Krókinn en mér datt ekki í hug að gömlu hjónin væru þá í þann veginn að netvæðast).

Boltastelpan (sem segist ekki vera aumingjabloggari) er búin að vera mjög dugleg að hjálpa mér í dag, tók vandlega til á skrifstofunni minni áður en ég fór úr vinnunni áðan, flokkaði öll tímarit í möppur, merkti þær og raðaði upp (þetta hefur hún ekki frá mér) og svo fór hún í mjög langa gönguferð með bróður sinn í kerru, af því að hann hafði harðneitað að sofna með öðru móti.

Ég hef ekkert athugað hvernig veðurspáin er en reyndar er mér nokk sama, bara ef ekki hellirignir allan tímann og það verður ekki mjög kalt. Annars er alltaf hægt að liggja í heita pottinum, sem Sauðargæran kallar ,,glas" eins og nánast allt sem er í fljótandi formi. Sama hvort það er djús í glasi eða Þingvallavatn.

Því miður missi ég af afmælisveislunni hennar Gurríar, annað árið í röð. Það sem meira er, líklega get ég ekki einu sinni sent efnafræðistúdentinn sem fulltrúa min, eins og ég var þó búin að lofa, því að hann er búinn að fá skipti á vöktum og getur líklega verið í bústaðnum mestalla vikuna. Gurrí mín, það skal ekki gerast þriðja árið að ég skipuleggi sumarfríið mitt óvart þannig að ég verði ekki í bænum. Meiri háttar mistök ...

En ég verð allavega komin aftur í bæinn fyrir menningarnóttina, svo að ég get farið og horft á þjónahlaupið. Gefur mér afsökun til að koma mér fyrir við markið og fylgjast með úrslitum (eins og ég þurfi afsökun til að fara á Vínbarinn!).

En allavega - læt aftur til mín heyra eftir viku.

Og hér er annað safn, ekki síður áhugavert. Eða þannig.

Það eru til alls konar söfn. Hér er til dæmis eitt á mínu áhugasviði.

Samkvæmt nördaprófinu er ég 21.89349% nörri. Einu prósenti minna en efnafræðistúdentinn.

Hér er loksins gulrófusúpuuppskriftin sem ég lofaði um daginn. Þetta þótti nokkuð góð súpa. Útlitið minnir mjög á baunasúpu en bragðið kemur á óvart.

Annars voru allir gulrófuréttirnir sem ég var að elda áðan nokkuð góðir. Allavega voru einhverjar að stynja hérna frammi áðan að þær mundu aldrei líta rófur sömu augum héðan í frá. Uppskriftirnar koma í uppskerublaði Gestgjafans um næstu mánaðamót, en ég ætla að stelast til að birta þessa fyrst ég var búin að lofa henni.

Gulrófusúpa

500 g gulrófur
150 g gulrætur
1 laukur
1 msk smjör eða olía
2 tsk ferskur engifer, saxaður smátt
1 hvítlauksgeiri, saxaður smátt
1 tsk kummin (cumin)
nýmalaður pipar
salt
1/2 l appelsínusafi
250 ml vatn
e.t.v. fersk basilíka

Flysjið gulrófurnar og skerið þær í fremur litla teninga. Flysjið gulræturnar og skerið þær í bita. Saxið laukinn fremur smátt. Hitið smjör eða olíu í potti og látið laukinn krauma í nokkrar mínútur. Bætið þá engifer og hvítlauk út í og síðan gulrófum og gulrótum. Kryddið með kummini, pipar og salti og látið krauma í 2-3 mínútur í viðbót og hellið síðan vatni og appelsínusafa saman við. Hitið að suðu og látið malla undir loki í um hálftíma, eða þar til grænmetið er vel meyrt. Maukið súpuna þá í matvinnsluvél eða þrýstið henni gegnum sigti, setjið hana aftur í pottinn og hitið. Smakkið og bragðbætið með pipar og salti eftir smekk. Skreytið e.t.v. með ferskri basilíku og berið fram.

Í MAD í gamla daga (kannski enn, ég sé aldrei MAD núorðið) var þáttur sem hét Snappy Answers to Stupid Questions.

Þegar kona kemur skálmandi gegnum anddyri og stefnir beint að lyftudyrum ...

... rennsveitt og hlaðin pokum sem innihalda meðal annars tíu kíló af gulrófum ...

... og er komin framhjá stiganum þannig að það er ekkert framundan nema opnar lyftudyrnar ...

... þá ætti að vera óþarfi fyrir manninn sem stendur í lyftunni að spyrja: ,,Ertu með upp?"

Hmpf. Nei, ég var bara að flýta mér svona til að geta staðið og dáðst að nýmálaðri lyftuhurðinni á meðan þú ferð upp.

En hann hélt þó lyftunni fyrir mig þegar ég var búin að svara játandi.

Ég fór niður að Tjörn áðan. Fallegt kvöld til að fleyta kertum. Ætlaði að hitta efnafræðistúdentinn og skylmingastúlkuna þar en fann þau ekki.

Þegar ég gekk heim varð ég allt í einu einmana. Í fyrsta skipti í fjórtán ár. Skrítin tilfinning. En fljót að hverfa.

Ég hélt eitt andartak að nýja flotta rándýra framúrstefnulega æðislega uppþvottavélin mín væri biluð af því að það kviknaði ekki á henni þegar ég reyndi að setja hana af stað. En svo mundi ég að ég hafði sett barnalæsinguna á hana í morgun. Sauðargæran var í pössun hjá efnafræðistúdentinum og hann er mjög hrifinn af vélinni, ekki síst af því að þegar hún er opnuð spilar hún lag (eða næstum því) og svo kviknar slatti af ljósum líka. Það gerir ekkert til þótt hann opni og loki nokkrum sinnum, verra að hann hefur verið að setja hana af stað. Þannig að þegar hann kemur í heimsókn er barnalæsingin notuð. Amma hans er bara svo mikil ljóska að hún var búin að steingleyma því.

Og þá man ég að gamla vélin stendur enn í undirganginum. Damn. Ég gleymi henni alltaf af því að ég fer aldrei út í garð sjálf, aðrir íbúar hússins eru örugglega orðnir þrælpirraðir. Ég þarf að fá bíl á morgun eða föstudag og senda hana í Sorpu. Kannski ætti ég að nota tækifærið og taka til í skúrnum í leiðinni.

Gallinn við að vinna á tímariti er að maður er oft mánuði eða meira á undan umhverfinu. Í sólskininu í dag er ég til dæmis búin að standa sveitt í eldhúsinu við að matreiða haustlega rétti; í fyrri hluta nóvember verð ég á kafi í eldamennsku á jólasteikum og í desemberbyrjun verð ég farin að herða sultarólina og búa mig undir janúarmegrunina og Visablankheitin. Ég hef áður minnst á ókosti þess að vera að undirbúa grillblaðið í apríl.

Annars er fólk í kringum mig að tala um að því finnist haustið næstum vera komið, bara af því að það er búið að klára sumarfríið sitt. Ég á næstum allt mitt eftir þannig að mitt sumar er hreint ekki búið. Ég fer í frí um helgina og ætlast svo sannarlega til að fá gott veður á næstunni, búin að sitja í vinnunni hvern góðviðrisdaginn af öðrum. Allavega er ég að vonast eftir að fá gott veður um helgina og í næstu viku; ég verð í Brekkuskógi og það er mun skemmtilegra að vera í sumarbústað í góðu veðri en rigningu.

Ojæja. Það er svosem alltaf hægt að spila kana eða Gömlu jómfrú eða Alþýðubandalagsspilið ef illa viðrar.

Ég veit nú um ýmsa sem gætu haft not af þessari uppfinningu. Fyrir hana fékk uppfinningamaðurinn Ig-Nobel-verðlaunin í líffræði árið 2001.

Ig-Nobel-verðlaunin hafa annars verið veitt fyrir ýmis lítt þekkt afrek, svo sem rannsókn á söfnun á naflaló, rannsókn sem áætlaði heildaryfirborðsflatamál indverskra fíla, fyrir rannsókn á slysum sem verða þegar klósett brotna í Glasgow, breska Staðlaráðið fékk bókmenntaverðlaunin fyrir sex blaðsíðna staðal um tehitun (hefur Staðlaráð Íslands gefið út kaffistaðal?) - æi, já, og svo var það norski læknirinn Arvid Vatle, sem fékk Ig-Nobel-verðlaunin í læknisfræði fyrir rannsókn sína á því í hvers konar ílátum sjúklingar hans skiluðu inn þvagprufum (greinin heitir Unyttig om urinpröver).

Ég hef ekki komið til Kansas, bara flogið þar yfir. En ég man að Kansas er flatt. Og nú er komið upp úr dúrnum að það er ekki bara flatt eins og pönnukaka, heldur flatara.

En þarna er reyndar verið að miða við amerískar pönnukökur, sem eru meira eins og lummur. Ég held að ef íslenskar pönnukökur væru bornar saman við Kansas mundu þær hafa vinninginn í flatneskju.

Stöð 2 er alltaf að leita að Sólveigu Pétursdóttur. Ég hefði nú getað upplýst þá um að hún var að skoða í búðarglugga á Klapparstígnum um fjögurleytið í gær. Ég gat ekki betur séð en Skeljungsforstjórinn væri með en hann var með dökk sólgleraugu þrátt fyrir sólarleysið. Sólveig var hins vegar ekki í felubúningi svo að Stöð 2 hefði átt að geta fundið hana þess vegna.

Þegar maður er veikur á svellinu eins og ég, þá er ekki góð hugmynd að rölta niður í Mál og menningu. Auðvitað var nýbúið að bæta nokkrum matreiðslubókum á útsöluborðið. Ég sýndi mikla staðfestu og keypti bara tvær. Aðra sem mig hafði langað í en tímdi ekki að kaupa þegar hún var tvöfalt dýrari. Hina hafði ég ekki séð áður en hún var uppfull af paellu-uppskriftum og ég hef einmitt verið að hugsa um að gera meiri paellu-tilraunir á næstunni.

Hér er til dæmis paella með skelfiski, serranoskinku og chorizo; með spergli og manchego-osti; með rækjum, ætiþistlum og sérríi; með kjúklingi, kúrennum og möndlum; með skötusel; með kjúklingi, kúrbít og rósmaríni; með kjúklingi, sveppum og karríi; með hörpuskel og chili; með hakki, pylsu, tómötum og chili; með kjúklingi og sólþurrkuðum tómötum; með smokkfiski; með grænmeti og valhnetum; með kjúklingi, appelsínum og ólífum; með kjúklingi og rækjum; með beikoni og hörpuskel; með serranoskinku og ólífum ... æ, það eru enn meira en tuttugu paelluuppskriftir eftir, það verður vandi að velja.

Rape con limón, það fannst mér fyrst þegar ég sá það að hlyti að þýða nauðgun með sítrónu. En rape er skötuselur.

Ég sá þetta á Nettavisen - skyldi vera mikið um svona endurnýtingu hér? Allavega man ég að það var talað um að þeir sem ekki kláruðu rjómann sem þeir fengu með vöfflunni sinni á Hressó í gamla daga væru að skilja eftir handa næsta gesti.

,,Restauranten Lille Buddha i Tromsø har tatt vare på rester av ris som restaurantgjester ikke har spist opp, for deretter å servere risen til neste gjest.
- Vi fikk streng ordre fra innehaveren av restauranten om å putte rester fra risbollene som gjestene ikke hadde spist, opp i en bolle som sto ved siden av oppvasken. Senere ble risen satt i mikroovnen og servert til neste gjest, sier servitør Jostein Gjerdrum til Nordlys.
Han forteller at kunder som bestilte cola ofte fikk servert en blanding av småslumper fra både Pepsi og Coca-Cola-flasker. Slik hadde innehaveren sagt at det skulle være. ...
- Jeg erkjenner at det tidligere sto en bolle for ubrukt ris ved siden av oppvasken. Men den har vi fjernet i forrige uke etter at vi fikk et brev fra Næringsmiddeltilsynet, sier innehaver Michael Wong."

Ég drekk nánast aldrei kók og þess háttar á veitingastöðum. En þegar ég hef smakkað það hefur það einmitt stundum minnt á einhverja slumpasamhellingu úr hálftæmdum flöskum.

Boltastelpan sá um eftirréttinn í gærkvöldi og gerði það með glæsibrag. Hún bar fram ávaxtasalat sem fyllti stóra skál og í því voru: Jarðarber, bláber, vínber, perur, þrjár tegundir af eplum, kíví, bananar, mandarínur, appelsínur ... ég held að ég sé að gleyma einhverju en með þessu bar hún fram súkkulaðispæni og gervirjóma (hún vill ekki alvörurjóma). Hún skar ávextina alla niður sjálf og passaði að hafa bitana litla svo að ekki væri hætta á að þeir stæðu í átvaglinu bróður hennar, sem hættir til að troða of miklu upp í sig. Þetta tók hana að minnsta kosti hálftíma en hún gat reyndar dundað sér við salatgerð á meðan við hin vorum að borða forréttinn, þar sem hún hafði ekki áhuga. Svo stóð hún snemma upp frá aðalréttinum (prime rib af útigrillinu, með grilluðum tómötum og bökuðum kartöflum og rófum) af því að hún var ekki alveg búin að steinhreinsa öll vínberin. Hún gat nefnilega ekki hugsað sér að hafa vínberjasteina í þessu fína salati.

Hér kemur uppskrift að forréttinum. Fiskikryddið sem ég notaði var reyndar eitt af þeim sem ég er að prófa og fæst ekki hér (allavega ekki enn) en það má nota aðrar tegundir af fiskikryddi, helst þær sem líkjast fiskkrafti, eða einfaldlega fiskkraft í duftformi. Sumt svona krydd/kraftur er býsna salt og þess vegna er ekki víst að þurfi að salta réttinn neitt meira. Ef ekki fæst milt chilialdin er best að nota bara 1/2 ,,venjulegt" chili (lítið og sterkt) og saxa það mjög smátt, því sósan á alls ekki að vera mjög sterk. Chilið sem ég var með (frá Engi) er svo milt að flestir ættu að geta bitið í það án þess að láta sér bregða.

Upphaflega ætlaði ég ekki að hafa neinn forrétt en skipti um skoðun þegar ég sá að prime rib-stykkið var ögn minna en ég hafði haldið og ég var ekki alveg viss um að það myndi duga fyrir 8. Þá fór ég í fiskskúffuna í frystiskápnum, fann þar nokkra afganga og notaði þá bara, en það mætti vel hafa ýmislegt annað. Reyndar hefði ég alveg eins getað gert súpu úr þessu, bara bætt við dálitlu góðu fisksoði, en mig langaði meira að hafa þetta svona.

Fiskmeti í chili-rjómasósu

200 g steinbítskinnar (mætti nota t.d. lúðu eða skötusel í bitum)
125 g hörpuskelfiskur
125 g rækjur
1 tsk fiskikrydd eða -kraftur
1 msk olía
1 laukur, saxaður smátt
2 hvítlauksgeirar, saxaðir
1 milt chilialdin, rautt, fræhreinsað og skorið í ræmur
2 tómatar, saxaðir fremur smátt
1 msk ferskt oregano, saxað, eða 1/2 tsk þurrkað
250 ml rjómi
nýmalaður pipar
salt ef þarf
sósujafnari eða maísmjöl til þykkingar

Kinnarnar skornar í tvennt ef þær eru stórar og síðan settar á disk ásamt hörpuskelfiski og rækjum og fiskikryddi eða krafti stráð yfir. Olían hituð á pönnu eða í víðum potti og laukur og hvítlaukur látinn krauma við fremur vægan hita í um 5 mínútur án þess að brúnast. Þá er kinnunum bætt á pönnuna ásamt chili, tómötum og oregano og steikt í 2-3 mínútur við meðalhita. Rjómanum hellt yfir og hörpuskelinni bætt út í. Látið malla í 1-2 mínútur, smakkað og kryddað með pipar og salti eftir smekk, og síðan eru rækjurnar settar út í, sósan þykkt með sósujafnara eða maísmjöli hrærðu út í svolitlu köldu vatni, látið malla í 1 mínútu og síðan borið fram, gjarna með ristuðu brauði.

Meira úr útvarpinu: ,,Það virðist sem hlustendur Rásar 2 séu almennt vaknaðir ..."

Væru þeir hlustendur ef þeir væru enn sofandi?

Í útvarpsfréttunum rétt áðan var sagt frá því að José Bové hefði verið látinn laus úr fangelsi gegn því að hann dveldist á ,,bóndagarði" í Frakklandi. Var einhver að þýða fréttina úr dönsku?

Þótt ég væri í gærmorgun að baka fyrir afmæli dóttursonarins, þá ætla ég nú ekki að koma með kökuuppskrift, það er einhvern veginn ekki veður fyrir það. Sjálfri fannst mér bananakaka sem ég bakaði í gær - bananakryddkaka var það reyndar - ansi hreint góð en gestirnir voru samt greinilega ekki í bananakökustuði og svosem ekkert skrítið. Bláberja- og jarðarberjatertan sem boðið var upp á kláraðist aftur á móti næstum alveg og það gekk líka rösklega á súkkulaðibitakökurnar. Ég kem kannski með uppskriftina að bananakökunni næst þegar rignir.

Hér kemur aftur á móti afskaplega einföld en góð uppskrift sem ég er búin að nota nokkrum sinnum síðasta árið - í barnaafmælinu í gær, í fermingarveislu, stúdentsveislu, saumaklúbbi og víðar - og alltaf gert jafnmikla lukku og klárast fyrst af öllu.

Ég hef reynt ýmsar fleiri samsetningar, sett t.d. mangóchutney kryddað með svolitlu karríi ofan á, pestósósu og furuhnetur, saxaðar kryddjurtir með hvítlauk og hráskinku og fleira, en þessi sæta samsetning hefur reynst best.

Best er að eldfasta mótið sé ekki mikið stærra um sig en osturinn en ef maður er með fleiri en einn ost (og það veitir ekki af ef hann á að duga fyrir fleiri en 8), þá má alveg setja nokkra osta í eitt stærra mót.

Höfðingjagóðgæti

1 Höfðingi
2-3 msk góð apríkósusulta
nokkrir heilir pekanhnetukjarnar (má líka nota t.d. valhnetukjarna)

Ofninn hitaður í 200°C. Osturinn settur í eldfast mót, sultunni dreift ofan á hann og hnetukjörnunum raðað ofan á. Sett í ofninn og bakað í 8-10 mínútur, eða þar til osturinn er heitur og mjúkur en heldur enn lögun. Borið fram heitt eða volgt með þunnum snittubrauðssneiðum (e.t.v. léttristuðum) eða kexi.

Ef maður gleymir sér aðeins og osturinn bráðnar svo mikið að hann fer að leka út úr skorpunni og út í fatið, þá gerir það svosem ekkert til ...

,,Flest fólk byrjar ævina með sambærilega kynhvöt útfrá líffræðilegu sjónarhorni."

Þið megið geta hvar þessi snilldarsetning er fundin.