Sauðargæran lenti í slysi í gær, eins og systir hans lýsir á blogginu sínu. Þetta var þó ekki alvarlegt óhapp og hann lék við hvern sinn fingur þegar hann kom í kvöldmat áðan. Hélt að vísu greinilega með Þjóðverjum, klappaði gjarna og öskraði ,,veeei" þegar þeir sóttu eða Íslendingar klúðruðu, en ég held kannski að hann hafi verið að herma eftir viðbrögðum móðurbróður síns en misskilið þau eitthvað.

Ég held reyndar að áhorf mitt og drengsins hafi verið nokkuð svipað; við litum á skjáinn af og til en vorum meira upptekin af öðru. Ég var að skreppa fram í eldhús til að hræra í pottinum eða bæta meira grænmeti út í hann (svínakjöts- og grænmetispottréttur, vel kryddaður); Sauðargæran var aftur á móti stöðugt að sækja sér fleiri potta í pottaskápinn og drösla þeim inn í stofu, þar sem hann hrærði í þeim með sleifum sem ég lánaði honum. Svo dró hann mig fram í eldhús, tilkynnti ,,ég vil fá" og benti upp í loftið, þar sem stóra ausan mín hangir. Þetta er hótelausa, 60-70 sm löng og skálin tekur líklega hátt í 7 desilítra. Svo rölti hann um með þetta herfang sitt í eftirdragi og var að springa úr monti.

Þéttvaxni póstmaðurinn kom hér áðan með bókasendingu og þegar ég var að kvitta á blaðið sem hann var með sá ég að í línunni fyrir ofan hafði einhver húmoristi kvittað fyrir sig með orðunum: Óður hundur. Ætli sé nokkurn tíma litið á allar þessar kvittanir? Reyndar minnir mig að efnafræðistúdentinn hafi á sínum yngri árum gjarna skrifað Andrés Önd undir debetkortakvittanirnar sínar. Það leit aldrei neinn á þær heldur.

Þetta var sending frá Amazon og allt í lagi með hana. En fyrir tveimur dögum fékk ég tilkynningu um að ég ætti sendingu í tollpósti. Ekkert um hver sendandi væri eða hvaðan sendingin kæmi. Ég faxaði þegar til baka samþykki á að það mætti opna hana til að leita að reikningi. Í dag fékk ég svo tilkynningu um að sendingin hefði verið opnuð og í henni enginn reikningur. Og ekkert sagt um sendanda. Ég á von á að minnsta kosti fjórum bókasendingum frá jafnmörgum löndum og hef ekki minnstu hugmynd um hver þeirra þetta er. Ætli ég neyðist ekki til að faxa reikninga eða greiðslukvittanir fyrir allar pantanirnar upp eftir. Ef ég finn þær þá. Og svo er þetta kannski eitthvað sem ég er búin að steingleyma að hafa pantað, annað eins kemur nú fyrir.

Ég vona að það sé ekki ný stefna hjá póstinum að sleppa að geta um sendanda á tilkynningum. Þeir gerðu það allavega alltaf hér áður fyrr.

Vinnufélagi minn spurði mig í gær hvort ég vissi hvenær leikurinn á laugardaginn byrjaði.

Ég?

Ef efnafræðistúdentinn væri ekki að tuða eitthvað um fótbolta öðru hverju mundi ég ekki einu sinni vita að það væri leikur.

Það fer ekkert á milli mála að hausttörnin er að byrja í vinnunni. Ég er búin að vera að elda í allan dag og verð að elda fyrir myndatökur meira og minna alla næstu viku. Auk þess er ég að deyja úr hita af því að ofninn í eldhúsinu hér er bilaður og lokast ekki alveg, sem þýðir að eldhúsið verður - tja, eins og bakaraofn. Allt að því.

Næsta blað er klúbbablaðið og þema þáttarins sem ég var að vinna í dag er ,,fljótlegir saumaklúbbsréttir". Uppskriftin sem ég læt fylgja hér er þó ekki þaðan, ég gerði hana fyrir annan miðil. Þetta var nokkuð góður réttur og ég mundi kannski elda hann í kvöld ef ég væri ekki ein heima, efnafræðistúdentinn er í einhverri fyllirí - nei, afsakið, vísindaferð. En reyndar var kjúklingur í matinn í gær og hann eldaði (ég var svo þreytt þegar ég kom heim að ég kastaði mér í sófahornið, skipaði honum að færa mér hvítvínsglas og tilkynnti að hann ætti að elda. Og hreyfði mig ekki úr sófahorninu það sem eftir lifði kvölds.

Uppskriftin er fyrir tvo.

Cajun-steiktar kjúklingabringur með suðrænu salsa

2 stórar kjúklingabringur, beinlausar og hamflettar
1 msk kajúnakryddblanda (Cajun Spice) eða annað gott kjúklingakrydd
1 msk olía
1 mangó, vel þroskað
1/2 avókadó, vel þroskað
8-10 cm bútur af gúrku
1/2 lítill rauðlaukur
1/2 rautt chilialdin, fræhreinsað
1 límóna
200 ml eplasafi
1/2 tsk dijon-sinnep, eða eftir smekk
svolítið salt
sósujafnari
söxuð kóríanderlauf

Bringurnar lagðar á milli tveggja plastfilma eða álpappírsþynna og barðar með hnúunum til að fletja þær út þannig að þær verði hvergi þykkari en 1 1/2 sm. Stráið kryddblöndunni á báðar hliðar þeirra. Olían hituð á pönnu og bringurnar steiktar í um 5 mínútur á hvorri hlið, eða þar til þær eru steiktar í gegn. Hitinn hafður fremur hár bringurnar eiga að vera nokkuð dökkar. Á meðan er mangóið og avókadóið afhýtt og skorið í litla teninga. Gúrkan er einnig skorin í litla teninga og rauðlaukurinn og chilialdinið saxað smátt. Öllu blandað saman í skál og safinn úr límónunni kreistur yfir. Bringurnar teknar af pönnunni þegar þær eru tilbúnar og haldið heitum. Eplasafanum hellt á pönnuna og botninn skafinn. Dijon-sinnepi og salti hrært saman við og sósan þykkt með sósujafnara. Hellt yfir salsað, blandað og að lokum er söxuðu kóríanderlaufi hrært saman við.

Það er útlit fyrir merkan viðburð í lífi mínu í næsta mánuði.

Þá er ég búin að borga af húsbréfaláninu mínu í tólf og hálft ár, og á eftir að borga af því í tólf og hálft ár í viðbót. En það er ekki málið. Nei, samkvæmt greiðsluseðlinum sem ég fékk í dag, þá stefnir allt í að eftir næstu afborgun verði eftirstöðvarnar af láninu með verðbótum í fyrsta skipti lægri en lánið var upphaflega. Núna eru þær 794 krónum og 50 aurum hærri, en ef ekkert óvænt gerist er líklega komið að því að ég fari að greiða lánið niður. Að það fari að lækka smátt og smátt.

Ég er hvorki mikill talnaspekingur né beinlínis þjáð af fjármálaviti eins og oftsinnis hefur komið fram og þess vegna hef ég alltaf verið svolítið skeptísk á svona annuitetslánasístem. Þetta er hundrað og átjándi gjalddaginn af láninu og allan tímann hefur það eiginlega staðið í stað, yfirleitt verið svona 50 þúsund krónum hærra en þegar ég tók það. Alveg sama hvað ég borga. Lífeyrissjóðslánið mitt lækkar jafnt og þétt og verður horfið eftir þrjú ár. Ég hef aldrei almennilega trúað því að þetta ætti eftir að hverfa fyrst ég er að borga af því ár eftir ár án þess að nokkuð gerist. En ef fer nú svo að á næsta gjalddaga verði lánið komið niður fyrir upphaflegu krónutöluna, ja, þá getur verið að ég fari að trúa því í alvöru að ég verði skuldlaus fyrir sextugt.

Eins gott að ég lengdi ekki lánið upp í 40 ár þegar ég átti kost á því. Ég held að það hefði lækkað afborgunina um þrjú þúsund á mánuði og hækkað heildargreiðsluna um eina og hálfa milljón. Og ég hefði þurft að nota ellistyrkinn í afborganirnar árum saman.

Ég ætla nú samt að bíða eftir greiðsluseðli númer hundrað og nítján áður en ég held upp á þetta.

Jamm. Life is like a box of chocolates - full of nuts.



Forrest Gump!


What movie Do you Belong in?(many different outcomes!)
brought to you by Quizilla

Ég var að kíkja á kreditkortsyfirlitið mitt hjá Heimilisbankanum og þar er meðal annars þessi færsla:

27.08.2003 HAMPTON ARMS I AUD 32,70 0,00

þar sem AUD stendur fyrir ástralska dollara (Hampton Arms er fornbókasala í Ástralíu) og 0,0 stendur fyrir upphæð í íslenskum krónum. Nú er ég að velta fyrir mér, er ástralski dollarinn skyndilega orðinn verðlaus eða ætlar Visa að gefa mér bókina? Mér finnst hið síðarnefnda náttúrlega sennilegra, þar sem samkvæmt gengisreiknivélinni hjá xe.com (sem The Times hefur útnefnt The World's Second Most Useful Site, og nei, ég veit ekki hvaða síða var útnefnd The World's Most Useful Site), þá stóð Ástralíudollarinn í 52 krónum og 11 aurum rétt áðan. Svo nú bíð ég spennt eftir endanlegum reikningi.

Ég er alkunn subba og hellti náttúrlega framan á mig kaffi tveimur mínútum fyrir beina útsendingu í morgun. En þar sem ég þekki sjálfa mig var ég með slæðu í veskinu sérstaklega til að brúka í slíkum tilvikum. Hún dugði held ég til að hylja blettinn. Nú og ef ekki, ja, þá verð ég bara enn þekktari sem subba.

Mér skilst að fuglar og krakkar séu víðast hvar búnir að hreinsa upp öll rifsber svo að fyrir þá sem langar í kryddað rifsberjahlaup (tilvalin jólagjöf) en eru of seinir að ná í ber er hér mjög einföld og fljótleg uppskrift:

Kryddað rifsberjahlaup

1 krukka rifsberjahlaup (um 400 g)
2 tsk rauðvínsedik (eða annað edik)
1/2 tsk nýrifinn engifer
1/2 tsk kanell
1/8 tsk negull

Allt sett í pott, hitað rólega og hrært oft á meðan. Látið malla í 1-2 mínútur og síðan hellt í hreinar, heitar krukkur, lokað og látið kólna.

Ég þarf að vakna á einhverjum óguðlegum tíma í nótt til að fara svo upp á Stöð 2 og delera þar eitthvað um ber og uppskeru. Einhvern veginn er það ekki það sem mig langar mest til að gera akkúrat núna. Og sennilega ennþá síður klukkan sjö í fyrramálið.

Ojæja, verra gæti það verið. Ég gæti þurft að vakna fyrir klukkan fjögur til að steikja kalkúna eins og í fyrra.

Þórdís var um daginn að velta fyrir sér samhenginu á milli bloggs og tekna. Mér sýnist þessi grein styðja hennar skoðun: Meirihluti þeirra sem blogga eru með tiltölulega lágar tekjur. Aftur á móti kemur þarna fram að meirihluti þeirra sem lesa blogg eru með tiltölulega háar tekjur. Samkvæmt greininni eru svo álíka margir karlar og konur sem blogga en meirihluti blogglesenda eru karlar.

Þeir hjá blogcensus.net skoðuðu þetta betur, tóku stikkprufu og komust að sömu niðurstöðu um kynjahlutföllin; það eru álíka margar konur og karlar sem blogga. Þegar litið var á efnisþætti blogganna kom hins vegar mikill munur í ljós, alveg eins og Þórunn Hrefna sagði í grein sinni í Veru. Konur blogga mun meira um persónuleg mál og það sem næst þeim stendur, karlar um pólitík og dægurmál.

Já, ég veit. Staðalímyndir.

Ég steingleymdi að fara á nærfatakynninguna sem var hér í kaffistofunni í gær, þannig að ég veit ekkert hvernig hágæða bómullar G-strengir líta út. Ekki að ég hafi sérstakan áhuga svosem. Þegar G-strengir berast í tal við Boltastelpuna (,,rasskinnabrækur" eins og hún kallar þá) rifjar hún upp karlinn sem við sáum á ströndinni á Rimini í fyrra - hann var í G-strengs-sundskýlu. Þetta var gráhærður karl, líklega á sextugsaldri, sæmilega grannur og spengilegur eftir aldri og fannst hann greinilega vera alveg æðislegur þar sem hann spókaði sig í fjöruborðinu. Okkur Boltastelpunni fannst það líka. Það er að segja, æðislega fyndinn. Ég held að ef henni dytti einhvern tíma í hug að biðja um G-streng þyrfti ekki annað en minna hana á karlinn í rasskinnasundskýlunni, það mundi samstundis draga úr áhuganum.

Við efnafræðistúdentinn vorum sein fyrir áðan og skutumst niður í Alþjóðahús og fengum okkur að borða (sesamlaxabuff og pasta með skinku og kapers). Undir borðum ræddum við um námið hjá honum og áður en ég vissi af hafði hann dregið upp blað og penna og var farinn að reikna jöfnur á fullu og reyna að útsýra þær fyrir mér. Einmitt. Ég benti honum á að ég hefði komist í gegnum fjögurra vetra ,,stærðfræði"nám í menntaskóla án þess að tekist hefði að kenna mér hvað annarrar gráðu jafna er. Sem ég held að ég hafi átt að læra í gaggó. Habbinn kenndi okkur stærðfræði í sjötta bekk og þegar hann uppgötvaði þetta í vetrarbyrjun einsetti hann mér að kenna mér þetta fyrir vorið. Það tókst ekki. Við vorum í tvöföldum stærðfræðitíma, fyrir og eftir löngufrímínútur. Seint í fyrri tímanum var hann vanur að taka mig upp að töflu og láta mig reikna. Það er að segja, reyna að reikna. Þessu var svo haldið áfram eftir frímínútur, nema ég tók mjög fljótt upp þann sið að láta mig hverfa og mæta ekki í seinni tímann. Ég náði samt prófinu um vorið, fékk nákvæmlega þá einkunn sem ég þurfti, en held að það geti hafa spilað verulega inn í að ég er Skagfirðingur.

Þegar efnafræðistúdentinn heyrði þetta lyftist hann allur í sætinu. Ég þekkti einkennin, hef séð þau áður. Hann ætlaði að spreyta sig á því sem meiri stærðfræðingar en hann hafa gefist upp á: að kenna mér að reikna annarrar gráðu jöfnur. Það merkilega var að hann komst nær því en aðrir sem hafa reynt. Ég var farin að halda að ég skildi þetta. Svo byrjaði hann á að reikna einhvern andskotann og þá tapaði ég þræðinum.

Ég meina, hvað hef ég eiginlega að gera við svona dót? Ég þarf stundum að stækka og minnka uppskriftir eða umreikna úr amerískum mælieiningum í metrakerfi og þess háttar. Pís of keik. Ég þarf að gera fjárhagsáætlanir fyrir húsholdninguna. Pís of keik (annað mál með að fara eftir þeim). Ég þurfti áður að reikna út stöðuna á tékkheftinu en nú sér bankinn um að fylgjast með debetkortinu. Þar með er eiginlega upptalin sú stærðfræði sem ég hef þörf fyrir.

Þetta er eins og með setningafræði. Ég hef grun um að setningafræðistöðin og stærðfræðistöðin séu hlið við hlið í heilanum og hafi rofið allt samband við umheiminn. Hlaðið um sig sandpokavígi. Ég hef aldrei botnað í setningafræði og aldrei séð ástæðu til. Ég held kannski að ef ég hugsa mig vel um geti ég fundið frumlag í setningu en allt fram yfir það er lokuð bók ... Umsögn, andlag, sagnfylling, forsetningarliður, atviksliður ... ég veit ekki hvað þetta er (já, ég veit að þetta er grunnskólanámsefni). Og hef ekkert að gera með að vita það. Ef svo ólíklega skyldi einhvern tíma vilja til að ég skyldi þurfa á einhverri vitneskju um setningafræði að halda, þá veit ég alveg hvern ég get spurt. Dugir mér alveg.

Akkúrat þessa stundina er að hefjast frumsýning á Calendar Girls í London. Þetta er mynd sem mig langar töluvert til að sjá og hef verið að bíða eftir síðan ég las fyrst fyrir þremur árum að til stæði að gera hana. Þá hafði ég fyrir nokkru séð viðtal við einhverjar af konunum - reyndar sá ég þær fyrst að ég held þegar tvær þeirra komu fram í Ready Steady Cook.

Skyldi eitthvert íslenskt kvenfélag hafa látið sér detta í hug að fara svipaða leið í fjáröflun? Ég heyrði það annars einhvers staðar núna að það hefði stórfjölgað í mörgum breskum kvenfélögum á síðustu árum, eftir að konurnar í Rylstone-kvenfélaginu fækkuðu fötum.

Úti í skúr hjá mér er að minnsta kosti einn stór svartur ruslapoki fullur af He-Man-dóti úr eigu efnafræðistúdentsins. Hann hefur nefnilega gengið í gegnum ýmis dellutímabil í áranna rás og ein allra fyrsta dellan, eins og hjá mörgum jafnöldrum hans, var He-Man-æðið. Hann safnaði hímenköllum og hímendóti í gríð og erg og varð afskaplega móðgaður þegar ég benti á að þar sem aðalfídusinn virtist vera að klæða kallana í og úr herklæðum og stilla þeim upp í kringum kastalana þeirra (hann átti bæði hímenkastala og óvinakastalann, sem ég man ekki lengur hvað var kallaður - Hauskúpufjall eða eitthvað), þá væri þetta auðvitað ekki annað en dulbúinn dúkkuleikur.

Svo voru náttúrlega sjónvarpsþættirnir, sem voru skelfing leiðinlegir en við efnafræðistúdentinn biðum alltaf spennt eftir ,,móralnum" í lokin. Þá kom einhver vinur He-Man, stundum fljúgandi skikkjan Orko, stundum einhver önnur fígúra, og benti á hvað hægt væri að læra gott og gagnlegt af því sem gerst hafði í þættinum þann daginn. Væntanlega til að bæta fyrir slagsmálin og hálfberu stelpurnar.

Við eigum ennþá einn af þessum þáttum á vídeóspólu, og það er reyndar enginn venjulegur þáttur, heldur sjálfur Jólaþátturinn, sem var tvö- eða þrefaldur að lengd og sameinar það að vera bæði væminn, heimskulegur, einstaklega klisjukenndur og í alla staði fáránlegur. Og endar á því að sjálfur Beini (Skeletor) smitast af hinum sanna anda jólanna og verður óvart góður smástund, en íbúar Eterníu kynnast jólunum. Það er að segja kaupmennskuhliðinni á þeim, jólasveininum, jólaskrauti, gjöfum og þess háttar. Annars er þetta allt rakið miklu betur hér en mig rekur minni til að gera, en við geymum þó Jóla-He-Man-þáttinn vandlega og það eru ekki mörg ár síðan horft var á hann síðast.

Eitt máttu þessir þættir þó eiga: Það var ekki síst þeim að þakka að efnafræðistúdentinn tilvonandi lærði snemma að lesa og lærði auk þess ensku líka. Þeir voru nefnilega textaðir. Mér fannst það vond þróun þegar farið var að talsetja þætti af þessu tagi. Svona álíka og að þýða Andrés Önd.

Albertina Potter sendi mér tölvupóst áðan með yfirskriftinni ,,This is the 5th email I sent you". Mér finnst eiginlega mál til komið að blessunin hún Albertina fari að átta sig á því að mig vantar bara ekkert Viagra.

En ég er viss um að á morgun fæ ég skeytið: ,,This is the 6th email I sent you". Ef ekki frá Albertinu Potter, þá frá Serenu Parker, sem er trúlega sama manneskjan.

Ég var að horfa á þáttinn um hellisbúana (sem bjuggu ekki í hellum) í sjónvarpinu áðan og nú er ég að horfa á One Million Years BC á franskri stöð (þar sem ekki er talað skiljanlegt orð í myndinni gerir ekkert til þótt ég skilji sáralítið í frönsku). Þar búa hellisbúarnir í hellum, skrímslin eru miklu flottari en forsögulegu dýrin í sjónvarpsþættinum, og konurnar eru allar nýkomnar úr hárgreiðslu og snyrtingu, í flottum gærubikinium og rakaðar undir höndunum.

Efnafræðistúdentinn er á kafi í diffurjöfnum og ég ætlaði að fara með vísuna ,,Gaman er að diffra dátt" fyrir hann en komst þá að því að ég man ekki nema fyrstu hendingarnar. Getur einhver hjálpað?

Það fyrsta sem ég gerði þegar ég mætti aftur í vinnuna í morgun var að fara niður á næstu hæð og ná mér í almennilegan kaffibolla. Einhver hefur nefnilega ákveðið að hjá okkur á fjórðu hæðinni eigi bara að vera hrikalega ljótar, stórar og klossaðar glærar glerkönnur til að drekka kaffið úr. Ég bara get alls ekki drukkið kaffi úr svona könnu og laumast því alltaf niður í skápinn hjá sölu- og margmiðlunardeildinni á þriðju hæðinni, þar sem er samtíningur af öllum eldri kaffikönnum og bollum sem til eru hjá fyrirtækinu, og sæki eitthvað sem ég get drukkið úr.

Það hefur reyndar einu sinni komið fyrir að ég hafi drukkið fyrsta morgunbollann úr glærri könnu en það var bara af því að ég var að farast úr koffínskorti. Þetta er svona eins og með múslimana og svínakjötið; þeir mega borða það án viðurlaga ef líf þeirra liggur við. Eða það var ég allavega að lesa í gærkvöldi í bók sem heitir Arabian Flavours: Recipes and Tales of Arab Life. Í þeirri bók er líka uppskrift að Maghreb-tei: Ein væn grein af mintu eða marijúana, 1 matskeið grænt te, 6 meðalstórar skeiðar af sykri, 1/2 l sjóðandi vatn. Hmm.

Samkvæmt beiðni Hildigunnar kemur hér texti sem ég skrifaði einu sinni á Matarástar-póstlistann um risotto:

Ítölsk carnaroli-grjón (hafa fengist í Ostabúðinni á Skólavörðustíg og kannski víðar) eru bestu risottogrjón sem ég hef kynnst. Ég mæli hiklaust með þeim. Eins og önnur eiginleg risottogrjón innihalda þau mjúka sterkju, amylopektín, sem umlykur kjarnann og það er hún sem leysist upp við eldamennskuna ef rétt er farið að (hrært nógu mikið og rösklega og vökvanum bætt út í smátt og smátt) og bindur grjónin saman og rennur jafnframt saman við bragðgrunninn í risottoinu og myndar ,,sósuna" sem umlykur hvert einasta grjón. Þetta er eiginleiki sem önnur grjón hafa ekki og þetta gerir risotto að því góðgæti sem það er - eða á að vera.

Sumir segja að það sé hægt að nota venjuleg langkorna grjón í risotto. Úr því geta orðið ágætis hrísgrjónaréttir, en það er ekki risotto.

Sumir segja að það sé hægt að setja allan vökvann í upphafi í stað þess að bæta honum út í smátt og smátt. Úr því geta orðið ágætis hrísgrjónaréttir, en það er ekki risotto.

Sumir segja að það þurfi ekki að hræra svo mikið í risottoi, það sé nóg að hræra vel eftir að hver ausa af vökva er sett út í og megi jafnvel hafa lok á pottinum á milli. Úr því geta orðið ágætis hrísgrjónaréttir, en það er ekki risotto.

Það á aldrei að bæta vökva út í fyrr en síðasti skammtur er uppsogaður/uppgufaður og grjónin eru nærri farin að ,,öskra" á meiri vökva. Og vökvinn á alltaf að vera við suðumark svo að suðan í risottoinu detti ekki niður.

Í Feneyjum er risotto - sem þar inniheldur einkum sjófang og vorgrænmeti - ívið þynnra en annars staðar á Norður-Ítalíu, þ.e. síðasti vökvaskammturinn er ekki látinn sjóða alveg niður áður en potturinn er tekinn af hitanum. En þetta er annars smekksatriði.

Sá sem skrifaði handritið að þessari frönsku dellumynd hefur séð auglýsingar frá Flugleiðum.

Nú er Tortímandagreyið í vandræðum út af einhverju gömlu Oui-viðtali. Oui var reyndar alls ekki franskt blað eins og sagt var í fréttunum á Stöð 2 áðan þótt nafnið geti bent til þess, það var gefið út af Playboy í Bandaríkjunum. Oui fékkst á Akureyri í gamla daga (afgreiðslukona í bókabúðinni Huld kallaði það alltaf ,,Oj") og var eitt af mörgum blöðum sem Teoríukappinn átti í pornóblaðasafni sínu. Reyndar held ég að þetta viðtal hafi birst sumarið 1977 og þá var ég ekki lengur með aðgang að safni kappans. Ég man eftir að hafa flett Oui stundum en jafnvel þótt viðtalið hefði birst fyrr hefði ég varla tekið eftir þessu Schwarzenegger-stóðlífsviðtali, enda fannst mér Arnold mjög óspennandi (en ég var bara að lesa viðtölin, alveg satt!).

Mér finnst hálfpartinn vera síðasti dagur sumarsins í dag. Ég er að fara að vinna aftur á morgun, á reyndar eftir töluvert af fríi sem ég tek líklega ekki fyrr en um jólaleytið, veðrið er ekki beint sumarlegt, og svo er ég að elda ekta haust- og vetrarmat, það er að segja eins konar osso buco. Ég segi eins konar, af því að eiginlega er það ekki ekta nema maður noti kálfaleggi, en þeir fást varla. Sneiðar af nautaleggjum eru fínar líka og það má jafnvel nota lambaskanka ef því er að skipta, en það verður að vísu töluvert öðruvísi réttur. Þetta er til þess að gera ódýrt kjöt, 6-800 krónur kílóið, og einstaklega bragðgott ef það er látið malla nógu lengi við vægan hita til að bandvefurinn nái að leysast upp og kjötið verði meyrt. Sneiðarnar mega ekki vera of þunnt sagaðar - 4 cm eru lágmark.

Þetta er að malla núna, með tilheyrandi ilmi um alla íbúðina, og efnafræðistúdentinn gengur um með tilhlökkunarsvip. Ég veit ekki enn alveg hvað ég ætla að hafa með. Ef ég er í verulega ítölsku skapi sýð ég tagliatelle og ber það fram á undan með sósunni en við borðum svo kjötið og grænmetið á eftir, og þá bý ég líka til gremolata (söxuð steinselja, hvítlaukur og sítrónubörkur til að strá yfir). En það getur líka vel verið að ég beri þetta einfaldlega fram með kartöflustöppu. Eiginlega langar mig sjálfa meira í það en sú skoðun hefur ekki 100% fylgi hér á heimilinu. Ég er samt aðal og ræð, svo að kannski verður það ofan á.

Eníveis, hér er uppskriftin - þetta er einn af fáum réttum sem ég elda oft og gjarna nokkuð svipaðar útgáfur, þótt ég fari aldrei beinlínis eftir uppskrift:

Osso buco

1,5 kg sneiðar af nautalegg (osso buco)
hveiti
nýmnalaður pipar
salt
1 msk olía
1 msk smjör
2 laukar, grófsaxaðir
3 hvítlauksgeirar, saxaðir
4 gulrætur, skornar í bita
2 sellerístönglar, skornir í bita (má sleppa)
1 rósmaríngrein (eða 1 tsk þurrkað rósmarín eða timjan)
2 lárviðarlauf
200 ml hvítvín (eða vatn og nokkrar ræmur af sítrónuberki)
2 dósir tómatar (ein dós saxaðir, ein dós heilir)
vatn eftir þörfum

Kjötinu velt upp úr hveiti krydduðu vel með pipar og salti. Olía og smjör hitað á stórri, pönnu eða í víðum, þykkbotna potti og kjötið brúnað vel á báðum hliðum. Ef notuð er panna er það svo fært yfir í pott og geymt á meðan laukurinn og hvítlaukurinn er látinn krauma við meðalhita þar til hann er farinn að mýkjast en annars má bara setja lauk og hvítlauk í pottinn á milli kjötbitanna ásamt gulrótum og selleríi og látið krauma með því smástund. Rósmaríni og lárviðarlaufi bætt út í, hvítvíninu hellt yfir og látið sjóða niður um helming. Þá er tómötunum hellt yfir ásamt leginum úr dósunum, kryddað með meiri pipar og salti, og síðan er lok lagt yfir og látið malla við mjög vægan hita í 2 1/2 - 3 klst, eða þar til kjötið er vel meyrt og sósan þykk og bragðmikil. Best er að gægjast í pottinn af og til og bæta við svolitlu vatni ef uppgufun er mikil, en ekki of miklu - vökvinn á aldrei að ná nema upp á miðja bitana. Smakkað til með pipar og salti og borið fram. Síst verra upphitað daginn eftir.

Boltastelpan gisti hjá mér í nótt og tilkynnti mér þegar við vöknuðum í morgun að við ætluðum að baka. Ég nennti satt að segja ekki að baka en hvað gerir maður ekki fyrir barnabarnið sitt? Svo að ég valdi afskaplega fyrirhafnarlitla og fljótlega uppskrift sem getur reyndar vel verið að ég hafi birt hér áður. Þær eru tilbúnar á innan við tuttugu mínútum eftir að hafist er handa, nema ofninn sé lengi að hitna.

Þessar eru töluvert sætar en eru yfirleitt afskaplega vinsælar hjá börnum. Reyndar var Boltastelpan svo hrifin af kökudeiginu að mér heyrðist helst á henni að það væri engin sérstök ástæða til að baka kökurnar, deigið væri svo gott. Enda er er í Bandaríkjunum o.v. hægt að fá ís með ,,cookie dough"-bragði (Ben og Jerry's-ísinn sem fæst hér og er því miður svívirðilega dýr er t.d. til þannig.) Það er líka mjög gott að setja saxaðar hnetur út í, t.d. pekanhnetur eða valhnetur, en ég sleppti því í þetta skipti, enda er ég ekkert viss um að Boltastelpan kunni að meta þær.

Súkkulaðibitakökur

125 g smjör, lint
100 g sykur
75 g púðursykur
1 egg
2 tsk vanillusykur
175 g hveiti
1 tsk matarsódi
1/2 tsk salt
150 g súkkulaðidropar

Ofninn hitaður í 200°C. Smjör, púðursykur og sykur hrært vel saman í matvinnsluvél eða með þeytara. Egginu hrært saman við og síðan er hveiti, matarsóda og salti hrært saman við og að lokum súkkulaðidropunum. Sett með tveimur teskeiðum á tvær pappírsklæddar bökunarplötur (12 kökur á hverja) og bakað ofarlega í ofni í um 8 mínútur. Kökurnar látnar kólna á plötunum í 1-2 mínútur og síðan færðar yfir á grind.