Undir toskanskri sól

Jú, mig langar víst aftur til Toskana, það er ekki hægt að neita því.

Og það rann allt í einu upp fyrir mér að þótt mín gömlu hné séu kannski ekki alveg að gera sig í tínslunni, þá mundu þau duga til að vinna í flokkuninni. Reyndar er vínberjatíminn að verða búinn en það styttist í ólífurnar.




Það má láta sig dreyma. Og næra sig á minningum um fallega daga í Toskana.

Þegar Kaupþing hvarf

Ég ætlaði að kíkja á heimabankann minn áðan en fékk upp síðuna ,,Firefox can't find the server at www.kaupthing,is".

Nú nú, bara svona svart, hugsaði ég, bankinn minn bara horfinn af vefnum. Gordon Brown farinn að beita hryðjuverkalögunum af verulegri hörku.

En svo sá ég að ég hafði slegið inn kaupthing komma is en ekki punktur.

Og þegar ég komst inn sá ég að Visa hafði auðvitað reiknað evrurnar sem ég tók út í Róm á mánudag á genginu 226. Þar hefndist mér illa fyrir að gleyma debetkortinu heima á hóteli og taka út á kreditkortið, aldrei þessu vant. Lestarmiðann sem ég keypti með kreditkorti á þriðjudag hefur Visa aftur á móti reiknað á genginu 165; mér finnst nú djöfull skítt að úttektin þennan eina dag hafi verið reiknuð á háa genginu. Held ég noti Visakortið ekki mikið á næstunni, hvorki hér heima né erlendis (ekki að ég sé neitt á leið til útlanda í fyrirsjáanlegri framtíð sko).

Úr vínsmökkun í volæði ...?

Ég rétt skýst til Ítalíu í viku að smakka góð rauðvín og borða góðan mat og sleikja sólina og á meðan leggst landið barasta á hliðina. Og dugir líklega ekki til að ég komi aftur til að rétta það af.

Það var dálítið skrítið að vera stödd þarna úti og fá fréttir að heiman úr fáeinum SMS-um og slitróttum fréttaglefsum á CNN. Í aðra röndina var ég guðslifandi fegin að vera fjarri þessu öllu en svo fannst manni líka vont að vera fjarri. Og það var pínulítið freistandi að vera bara kyrr í sólinni, gá hvort ekki væri hægt að fá vinnu á einhverju veitingahúsi í Toskana til dæmis (hnén á mér eru of léleg til að ég fari í vínberjatínslu) - en Geir hafði víst sagt að fjölskyldur yrðu að standa saman og ég þurfti náttúrlega að koma heim til að hugga og styrkja börnin mín. Eða hefði þurft þess ef þau skulduðu myntkörfulán og ættu böns af hlutabréfum og hefðu misst vinnuna og svona. En það var nú reyndar ekki, og sjálf vinn ég hjá stöndugu fyrirtæki og þarf ekki að hafa áhyggjur af öðru en lífeyrissparnaðinum mínum.

Og svo skín sólin rétt þessa stundina. Ekki eins hlýtt og gróðursælt og í Toskana en ég á rauðvín og pecorino og fíkjubalsamedik og þurrkaða kóngssveppi og rósasultu og fleira gott.

Og nú þarf ég líklega að fara að finna til kreppuuppskriftir.