Fyrst ég var nú klukkuð ... en ég slít allar svona keðjur af prinsippástæðum eins og ég hef áður sagt og klukka því engan.

Fernt sem ég hef unnið við:

matreiðslubókaskrif
skúringar
örnefnasöfnun
símsvörun

Fjórar bíómyndir sem ég gæti horft aftur á (og aftur):

Casablanca
Philadelphia Story
The Big Lebowski
Arsenic and Old Lace

Fjórir sjónvarpsþættir sem ég fíla:

Lost
Desperate Housewifes
Red Dwarf
House

Fjórir höfundar sem ég held upp á um þessar mundir (áttu að vera fjórar bækur sem ég les oft en ég mundi bara eftir matreiðslubókum):

Connie Willis
Jasper Fforde
Guy Gavriel Kay
Steven Saylor

Fjórir staðir sem ég hef búið á:

Djúpidalur í Blönduhlíð
Smáragrund 17, Sauðárkróki
Hörpugata 13
Kárastígur 9a

Fjórar síður sem ég kíki daglega á:

gestgjafinn.is
mbl.is
egullet.com
og svo dágóður slatti af bloggsíðum

Fernt matarkyns sem ég held upp á:

rósmarín
andabringur
KEA-skyr (hreint)
gæsalifrarkæfa

Fjórir staðir sem ég vildi vera á núna:

sófahornið þar sem ég er einmitt
notalegt lítið veitingahús í Soho
Paleohora á Krít
Fyrir framan skíðlogandi arin að drekka Calvados með einhverjum huggulegum (iðnaðar) manni ...

Fjórir staðir sem ég hef heimsótt í fríum :

Búdapest
Chania (sammála um Well of the Turk)
Asti
Colorado Springs

Kynþokkafyllsta fólkið (karlmenn):

Pass. Dettur enginn í hug nema Sean Connery og svo gömul er ég þó ekki.

Við Sauðargæran vorum að ræða um öskudagsbúninga áðan. Hann ætlar að vera Kóngulóarmaðurinn, enda á hann þennan fína Spiderman-búning sem mamma hans keypti handa honum í London.

Sauðargæran: -En hvað ætlar þú að vera, amma?

Amman: -Tja, ætli ég verði ekki bara ... amma?

Sauðargæran (horfir á ömmu sína): -En þú átt engan búning.

Það er alveg satt hjá honum. Ég á engan ömmubúning ... Ætli ég þurfi ekki að verða mér úti um gráa hárkollu, lonníettur og rósóttan kjól til að vera nógu ömmuleg á öskudaginn?

Það er þó eitt sem er öruggt í henni veröld: Alltaf hægt að finna upp nýja megrunarkúra. Þessi byggist víst á því að maður heldur sig við eina bragðtegund á hverjum degi. Teorían er sú að ef maður borðar fjölbreyttar matartegundir með ýmiss konar bragði blekkir maður heilann, sem áttar sig ekki á því að maginn er orðinn fullur og heldur áfram að láta mann borða. Ef maður heldur sig aftur á móti við eina bragðtegund kveikir heilinn á perunni.

Það er þess vegna hægt að hafa bananadag, nautakjötsdag, súkkulaðidag, prinspólódag ...

Ég horfi nú ekki mikið á Discovery Science en í gærkvöldi var ég að flakka á milli stöðva og rakst þá á afskaplega áhugaverðan þátt (fyrir mig allavega), Kitchen Chemistry, sem Heston Blumenthal er með. Það sem hann gerir er náttúrlega gargandi snilld (líka það sem er alveg út í Hróa hött) og þetta reyndist vera einstaklega áhugaverður þáttur. Ekki versnaði það þegar hann fékk bæði Harold McGee og Peter Barnes sem gesti í þáttinn - ég á afskaplega góðar bækur eftir þá báða.

Ég horfði m.a. á skemmtilega tilraun með bragðskynjun, þar sem kom fram að jafnvel atvinnusmakkarar gátu ekki greint bragð þegar þeir voru með bundið fyrir augun og klemmu á nefinu - þá giskuðu þeir á að spergilkálsmauk væri ferskjumauk og maískornamauk væri bananar. Eða eitthvað álíka fáránlegt.

Heston og Harold McGee töluðu líka um lífseigar ,,eldhúsmýtur" sýndu líka enn einu sinni fram á hvað það er fáránlegt að tala um að ,,loka" kjöti - ég sannfærðist um þetta á sínum tíma þegar ég las bækur McGee og hef stundum skrifað um það, t.d. hér.

Ég vona að ég nái að sjá fleiri af þessum þáttum.

Pólitísk rétthugsun er töluvert í umræðunni þessa dagana. Hún kemur líka inn í matargerðina, samanber þetta hér. Ókei, svosem skiljanlegt með negrakossa kannski, en gyðingakökur ... Nú er efnafræðistúdentinum alveg meinilla við Frakka en hann hefur þó aldrei haft uppi mótmæli þegar honum er boðið franskbrauð. Eða frönsk súkkulaðikaka.

Ég sá heldur enga sérstaka ástæðu til þess að hafa uppi mótmæli gegn þessum ís hérna. En svo las ég innihaldslýsinguna og fannst hún út af fyrir sig ástæða til mótmæla.

En ég er nú ekki sérlega pólitískt rétthugsandi.

Annars fór ég að velta þessu öllu saman fyrir mér af því að það rifjaðist upp minning um negrakossagleypingakeppni á næturvarðarherbergi heimavistar MA fyrir fjöldamörgum árum. Gott ef ekki var verið að gleypa einhvern afgangslager úr heimavistarsjoppunni. Skútan vann ef ég man rétt, gleypti kossinn í heilu lagi og maður sá þykkildið renna niður hálsinn eins og þegar kyrkislanga gleypir smádýr. Brelsa hélt að það væri lítið mál að leika þetta eftir honum en negrakossinn sat fastur í kokinu á henni og þurfti að plokka hann út úr henni í bitum.

Athyglisverð matreiðsluaðferð sem hægt er að sjá hér.

En var ekki verið að elda eða allavega baka eitthvað í nýja hrauninu í Vestmannaeyjum, allavega fyrstu árin eftir gos?

Svona ef þið eruð stödd í Bandaríkjunum og langar í hamborgara - ekki McDonalds eða Burger King alltsvo - þá er hér listi yfir 20 bestu hamborgara sem fáanlegir eru þar í landi. Að mati GQ allavega.

It's cold outside
there's no kind of atmosphere
I'm all alone, more or less
Let me fly, far away from here
Fun, fun, fun, in the sun, sun, sun...
I want to lie shipwrecked and comatose
Drinking fresh mango juice ...

Djöfulsins kuldi.

Ég hef lent í útafkeyrslu í Bólstaðarhlíðarbrekkunni. Þeirri gömlu reyndar.

Það var ekki gaman og reyndar mun verra en skilja má á frásögninni sem ég er að vísa á hér að ofan. Samt valt bíllinn ekki og enginn slasaðist alvarlega.

Ég vona innilega að minn gamli skólabróðir nái sér eftir þetta.

Ég keypti mér tvo nýja hatta í Accessorize áðan. Ég er að verða eins og Reynir Trausta. Nema hvað hann hefur verið óvenju mikið hattlaus að undanförnu, svona innanhúss.

Annars hef ég nú síðasta árið eða tvö aðallega gengið með derhúfu og þar af leiðandi verið meira í stíl við Kristján Séðogheyrt-ritstjóra en Mannlífsritstjórann. Okkur Kristjáni hefur samt ekki tekist að starta trendi. Ég held mér gangi ekkert betur með hattatrendið.

Ég var að átta mig á því að að minnsta kosti tveir af kennurunum sem kenndu mér landsprófsveturinn voru barnaníðingar.

Að minnsta kosti á breskan mælikvarða. William Gibson, kennarinn sem öll lætin eru út af í Englandi þessa dagana, gerðist nefnilega sekur um það að eiga fyrir 26 árum í ástarsambandi við 15 ára stúlku sem var nemandi í skóla sem hann kenndi við. Hann giftist henni seinna, þau voru gift í 19 ár og eignuðust þrjú börn. Hann fékk á sínum tíma áminningu vegna málsins (sem flokkað var sem ,,indecent assault") og var sektaður um 60 pund. Og lenti semsagt á lista yfir kynferðisafbrotamenn.

Tveir af kennurunum mínum í landsprófi tóku saman við stelpur úr skólanum, reyndar eftir að kennslu lauk en ... Þær voru báðar 15 ára þegar sambandið hófst. Í báðum tilvikum leiddi þetta til hjónabands. Bæði hjónaböndin endast enn þótt rúmlega þrjátíu ár séu liðin.

Nú má enginn skilja mig svo að ég sé að mæla samböndum kennara og nemenda bót og líklega yrði litið öðruvísi á þessi mál núna en gert var 1973. En hysterían sem er í gangi í Bretlandi þessa dagana út af Gibson ætti að minna á hættuna af því að setja alla undir sama hatt hvað þetta varðar - vera með einn ,,sex offenders list". Mér skilst að sextán ára breskur strákur sem sefur hjá fimmtán ára stelpu eigi á hættu að lenda á slíkum lista ef einhverjum dettur í hug að kæra hann.

Og þá gætu nú ansi margir lent á slíkum lista hér.

Ég var að velja mér hádegismat frammi í afgreiðslu áðan. Fann hvergi neinar upplýsingar um hvaða grænmetisréttur væri í boði hjá Grænum kosti í dag en þegar ég skoðaði hinn listann rann upp fyrir mér að hvaða jukk sem það væri, þá hlyti það að vera árennilegra en kjúklingur Gordon Blue eða pasta með tandoori-sósu.

Fyndið annars hvernig cordon bleu, sem löngum var notað um þá sem þóttu skara sérlega fram úr í matargerðarlist (í Frakklandi aðallega um konur, utan Frakklands um bæði kynin) og er m.a. heiti á frægum matreiðsluskólum - og á klassískum svissnesk-frönskum rétti sem kenndur er við þá skóla - er orðið að ,,Gordon Blue" hjá Matborðinu.