Getur einhver sagt mér af hverju buxur eru í fleirtölu? Og eru þær það á flestum eða öllum tungumálum?

Ég má eiginlega til að vísa á The Biker Fox, þetta eru skemmtilegustu pinupmyndir sem ég hef lengi séð. Til dæmis þessi hér.

Einhverntíma las ég að börn undir tíu ára aldri gætu ekki skilið kaldhæðni. Ég hef stundum mótmælt þessu, enda eru sumir afkomenda minna fæddir kaldhæðnir. En miðað við það sem sagt er í kommentunum hérna, þá er víst óhætt að setja aldursmarkið eitthvað aðeins hærra. Nema ,,niðurhalararnir" séu upp til hópa enn yngri en ég hélt.

Var á Ostadögum í Smáralind. Frumsýning á nýjum íslenskum ostum. Já. Það er svosem alltaf hægt að koma fram með fleiri mild og meinlaus afbrigði af hvítmygluostum sem eru hvert öðru lík. Þetta eru út af fyrir sig ágætis ostar en persónulega kýs ég fremur osta með bragði. Samt ekki mysing með bananabragði.

Mjólkurbú Flóamanna vildi endilega láta mig fá renning með uppskriftum að heitum osti og chili-sultu. Báðar voru ættaðar frá mér. Sú að heita ostinum (með apríkósusultu og valhnetum, eða pestói og furuhnetum, eða mangóchutney, garam masala og kasjúhnetum) var reyndar samin fyrir Höfðingja og ég verð reyndar að segja að sá ostur hentar betur fyrir þetta en Hrókur (nýi osturinn sem þeir voru að kynna) eða Camembert, sem líka var tiltekinn á renningnum.

En osturinn var svosem ágæt tilbreyting frá kökunum sem ég er búin að vera að narta í tvo síðustu daga.

Hér snjóaði inn sauðdrukknum efnafræðinemum með bjórkrúsir (og einum geitungi) í staðinn fyrir ungu saklausu frænkurnar sem ég átti von á að kæmu í kaffi og kökur. Jæja, þær láta eflaust sjá sig líka ...

Ég sat frammi í borðstofu áðan (er að vinna heima í dag), með öll ljós kveikt klukkan tólf á hádegi, og raðaði í mig nýbökuðum smákökum og gammeldags jólabakkelsi eins og hunangsrúllutertu og döðlutertu, og hugsaði með mér: Maður skyldi ætla að það væri komin vetur, að það væri ekki ennþá september - og svo rann náttúrlega upp fyrir mér að það er einmitt ekki september lengur.

Mér finnst haustið ekki leiðinleg árstíð, öfugt við marga aðra. Haustið er tími til að hreiðra um sig inni og hafa það gott, elda matarmikla pottrétti og bragðmiklar súpur, risotto og alls konar huggumat, baka kökur og hreiðra svo um sig í sófahorninu með kaffi, bakkelsi og góða bók (eða tölvuna ef því er að skipta).

Það er ekkert hægt að kvarta yfir nýliðnu sumri. En mörg íslensk sumur eru þannig að það er varla hægt að vera úti og ekkert gaman að vera inni og maður verður hundleiður á þessu sumri sem ekkert er. Og þá er gott þegar haustið kemur og maður getur hætt að reyna að ímynda sér að það sé útiveður.

Ég ætla að skreppa og sækja mér meiri hunangsrúllutertu hingað í sófahornið.

Fyrst ég er á annað borð að rifja upp eitthvað um Leonard Cohen og gamla sénsa, þá datt mér í hug ein gömul minning:

Feimin ung kona með grænt sjal og Cohen-aðdáandi sem hún er í lauslegum tygjum við flatmaga á dýnu í turnherbergi á Skólavörðuholtinu síðdegis á sólríkum sunnudegi í miðjum júlímánuði og lesa saman baksíðutexta á skáldsögunni Beautiful Losers eftir Leonard Cohen (sem er skelfilega leiðinleg bók, btw).

Cohen-aðdáandinn: - Phallic? Veistu hvað phallic þýðir?

Feimna unga konan með græna sjalið (sem veit nákvæmlega hvað phallic þýðir): - Jaaa - sko - hmm - neeei ...

Maðurinn í Kastljósinu segir að millarnir vilji búa í miðbænum. Jamm, Kárastígurinn á eftir að verða Notting Hill Reykjavíkur eins og einhver spáði fyrir nokkrum árum. Og þegar ég hrekk upp af eða fer á elliheimilið geta efnafræðistúdentinn og gagnlega barnið selt íbúðina einhverjum framtíðauppa fyrir morð fjár.

Fyrir fáeinum árum kom það fyrir að fólk rak upp stór augu þegar það komst að því að ég bý í miðbænum, spurði ,,er ekki ömurlegt að búa þarna, mikil læti, ertu ekki hrædd við að fara út á kvöldin ..." Þetta heyrir maður aldrei núna, eða ég hef allavega ekki heyrt það lengi. Núna er miklu algengara að fólk segist dauðöfunda mig af staðnum. Reyndar er ég búin að heyra það síðustu tíu árin hjá mjög mörgum vinum barnanna minna sem hafa komið hingað, þeir segja ,,vá, frábær staður, hér vildi ég búa".

Þess vegna átti ég líka bágt með að skilja kosningabaráttu Sjálfstæðismanna í síðustu borgarstjórnarkosningum, hún virtist meira og minna ganga á að sýna að R-listinn ætlaði að flytja Geldinganesið til vesturs og nota það í uppfyllingu. Mér heyrðist einmitt öllu því unga fólki sem ég umgengst þykja það frábær hugmynd - ég meina, hver vill búa á Geldinganesi for chrissake??? Nógu var einn vinur efnafræðistúdentsins óhress þegar foreldrar hans fluttu í Breiðholtið og kallaði það aldrei annað en Golanhæðir. Fyrir nokkrum árum var gagnlega barnið að leita sér að íbúð; var með það á hreinu að í Grafarvoginn ætlaði hún ekki og hefur sennilega ekki talað sérlega vel um það hverfi. Einhverju sinni vorum við á ferð saman í bíl og það var verið að segja fréttir í útvarpinu. Þetta var á tímum Kosovostríðsins og það var verið að segja frá hörmulegu ástandi þar. Þá heyrist í Boltastelpunni í aftursætinu:

- Mamma, er Kosovo í Grafarvogi?

Jújú, auðvitað er fullt af góðu fólki sem vill búa austan Elliðaáa. Jafnvel í Kópavogi og á svoleiðis stöðum. Það er bara ekki fyrir mig.

Var að baka fram yfir miðnætti. Vaknaði klukkan sex í morgun til að baka. Búin að vera að baka síðan og er ekki búin. Þarf að baka í kvöld og á morgun líka. Eins gott að mér finnst það ekkert sérstaklega leiðinlegt.

Þeir sem eru á ferðinni um kaffileytið á morgun (verkfallsleiðir grunnskólanemar, til dæmis) og langar í kökur geta litið við á Kárastígnum, við verðum að mynda þar eftir hádegið.

Efnafræðistúdentinn er að taka til inni hjá sér. Þetta er langtímaverkefni en það liggur við að sjái fyrir endann á því. Og þegar ég leit ofan í óhreinatauskörfuna áðan sá ég þar þvílíkt magn af svörtum sokkum að ekki fer á milli mála að leynilegar höfuðstöðvar sokkaskrímslisins hafa fundist einhvers staðar í rangölum herbergisins. Hann verður ekki sokkalaus á næstunni.

Hann fékk súkkulaðið sitt, pilturinn. Skúli frændi kom hingað til að fá kennslu í efnafræði og var boðið í kjúklingapasta og massívan súkkulaðibúðing á eftir. 70% súkkulaði, matreiðslurjómi, egg, svolítill sykur og skvetta af Grand. Bakað í vatnsbaði í litlum formum í hálftíma eða svo.

Ég held reyndar að það þurfi að fara átta eða níu ættliði aftur til að finna skyldleika við Skúla frænda, sem er kominn í beinan karllegg af séra Guðmundi á Grund. Það þætti jafnvel Skagfirðingum fullmikið teygt úr frændseminni. En það er nú sama.

Þetta er dagur óvæntra tíðinda.

Kennaraverkfallið er ekki að leysast.

Það er skítaveður úti.

Efnafræðistúdentinn langar í súkkulaði.

Jón Steinar var skipaður hæstaréttardómari.

Jamm.

Var að koma utan úr búð með þrjú kíló af súkkulaði til að baka úr. Nú verður gaman.

Nema ekki fyrir skannarana og umbrotsmennina, sem þurfa að búa í návígi við bökunarlyktina daginn út og inn á næstunni.

Jæja, þau fá nú eitthvað að smakka.

Leikskólavinir Sauðargærunnar eru búnir að átta sig á því að hann er afskaplega gefinn fyrir hlutverkaleiki og er sjaldan hann sjálfur. Allavega heilsaði Skarphéðinn vinur hans honum í morgun, þegar hann kom á Hagaborg, með kveðjunni:

- Hver ertu núna, Úlfur?

Venjulegur drengur hefði kannski verið sjóræningi eða kúreki eða slökkviliðsmaður eða Spæderman eða Bubbi byggir. En ekki þessi. Í dag reyndist drengurinn vera ruslabíll. Nánar tiltekið fljúgandi ruslabíll. Nema þegar hann var brennheit súkkulaðikaka.

Ég hef lengi fylgst dálítið með Pitcairn-málinu sem mbl.is segir frá í dag, þar sem um helmingur fullorðinna karlmanna á eynni er ákærður fyrir kynferðislega misnotkun á ungum stúlkum og fleiri kynferðisglæpi. Auðvitað hljóta aðstæður í jafnlitlu og einangruðu samfélagi og þarna er um að ræða að vera um margt sérstakar þótt það sé út af fyrir sig engin afsökun. En mér datt í hug þegar ég las eftirfarandi klausu, að allt hefði þetta nú verið vel þekkt norður í Skagafirði á mínum uppvaxtarárum (og jafnvel enn):

,, ... að eyjarskeggjar myndi sambönd sem litin væru hornauga annars staðar, vegna þess að þeir eigi einskis annars úrkosti. Þannig deili systur eiginmanni, unglingsstúlkur eigi í sambandi við eldri karlmenn, konur eignist barn með nokkrum mönnum, og eignist jafnvel fyrstu börn sín 15 ára."

Það verður líklega ekki mikið um Vilko-súpur á næstunni. Þeir sem kunna að meta þær ættu að vera snöggir til og birgja sig upp.

Ég auglýsi enn eftir einhverjum sem getur frætt mig um saltfisklundir.

Í nýjasta hefti Húsa og híbýla sem ég var að fá á borðið til mín er sagt frá konu sem fékk senda mynd ,,frá gömlum búgarði rétt fyrir utan Chile". Það þykir mér nú ekki sérlega nákvæm staðsetning; geri þó ráð fyrir að téður búgarður sé einhvers staðar í Argentínu, Bólivíu eða Perú og þá væntanlega ekki ýkjafjarri landamærum Chile. Það er samt rúmlega 6000 kílómetra langur kafli, guðmávita hvað breiður. Nema búgarðurinn sé úti í sjó, orðalagið ,,rétt fyrir utan" bendir frekar til þess.

En kannski átti að standa þarna ,,rétt fyrir utan Santiago". Eða eitthvað annað.

Þegar ég skrifa færslu á blogger og smelli á publish post kemur fyrir að ég fæ eftir smástund skilaboðin:

There were errors.

Ég veit sveimér ekki hvers vegna en þegar ég sé þetta dettur mér alltaf í hug setningin: ,,Here be dragons."

Boltastelpan er auðvitað heima vegna verkfallsins. Upphaflega var hún mjög kát með þetta og vonaðist eftir tveggja mánaða verkfalli. Núna segist hún vera orðin ,,soldið" leið. Henni finnst ekkert heillandi tilhugsun að sitja ein heima vikum saman og hafa ekkert að gera nema hanga í tölvunni og spjalla á msn við aðra krakka í sömu aðstöðu. Verst að ekki skuli vera hægt að senda hana norður í Húnavatnssýslu til afa hennar, hún mundi örugglega kunna vel við sig í smalamennskum og fjárragi - æi nei, ég gleymdi því, það var allt skorið niður þar vegna riðu. En hún gæti örugglega fundið sér eitthvað að atast í, hún er svoddan jarðvöðull.

Hún er samt komin á þann aldur að það þarf ekki að hafa sérstakar áhyggjur af henni, getur vel verið ein heima og svo er bara örfárra mínútna gangur fyrir hana að fara til mömmu sinnar í vinnuna. Og svo eru auðvitað íþróttaæfingarnar (fótbolti og handbolti). Þær eru náttúrlega ekki á skólatíma en hljóta að draga úr leiðindunum.

Getur einhver útskýrt fyrir matargúrúinu hvað saltfisklundir eru?

Ef ykkur langar að eiga skoska miðaldakirkju með kirkjugarði og öllu (þ.m.t. flottri eldhúsinnréttingu), þá er tækifærið núna ...

Ég er að elda norðurafrískan kjúklingarétt í taginunni minni. Kryddaðan með hvítlauk, papriku, kummini, kóríander, chili, túrmeriki, timjani, óreganó, kanel, negul og pipar. Eitthvað af grænmeti með, rauðlaukur, tómatar, paprika og gulrætur. Smáskvetta af rauðvíni yfir, sem er reyndar ekki vitund norðurafrískt. Lyktin er allavega góð.

Það er auðvitað einfaldara að nota tilbúnar kryddblöndur þegar maður gerir svona og það er svosem hægt að fá ágætis norðurafrískar kryddblöndur til ýmissa nota. En þetta er bara miklu skemmtilegra svona.

Það var verið að ræða lausar eldhúsinnréttingar í kommentunum hjá Þórdísi. Eins og ég sagði þar, þá gæti ég svosem alveg hugsað mér að hafa allar innréttingar lausar nema líklega ekki vaskabekkinn (já, og uppþvottavélina). Stundum væri mjög þægilegt að geta fært til, breytt skipulaginu, rýmt gólfpláss, já, og svo yrðu þrifin mun einfaldari. Ég tala nú ekki um ef ég gæti fært hluta af eldhúsinu út á svalir þegar vel viðrar á sumrin, þá fer stór hluti af eldamennskunni þar fram hvort eð er.

Ég var reyndar aðeins að velta þessu fyrir mér þegar ég breytti eldhúsinu á sínum tíma en fannst þá (og ég held að það hafi verið rétt mat) að eldhúsið mitt byði ekki beinlínis upp á þetta, svona tilfæringar henta betur í stærra og opnara rými.

Annars held ég að það væri í mörgum tilvikum kostur að íbúðir væru breytanlegri en oftast er raunin. Ég hef til dæmis alltaf verið ákaflega ánægð með að búa hér á Kárastígnum, allt frá því að ég flutti hingað á sumardaginn fyrsta 1991. Þá hentaði íbúðin mér og fjölskyldunni að flestu leyti mjög vel (nema hvað eldhúsið var alltof lítið en var þó stærsta eldhús sem ég hafði nokkru sinni haft til umráða). Ég vildi þrjú góð svefnherbergi, frekar litla stofu og stórar svalir og þetta var allt hér. En níu árum seinna, þegar við mæðginin vorum bara tvö eftir, hentaði íbúðin ekki lengur; ég var orðin mjög óánægð með eldhúsið og herbergið við hliðina á því nýttist eingöngu sem borðstofa. Ég var farin að velta því alvarlega fyrir mér að selja þótt mig langaði ekkert til þess. En þá benti vinur minn mér á að athuga hvort ég gæti opnað á milli eldhússins og borðstofunnar. Það reyndist vel mögulegt og hálfu ári seinna var ég komin með nýtt eldhús sem ég er afskaplega ánægð með, borðstofu (sem var að vísu loksins verið að klára núna), góða tengingu úr eldhúsinu út á svalirnar ... í stuttu máli sagt, gjörbreytta íbúð sem hentaði mér fullkomlega og mér hefur ekki dottið í hug að skipta síðan.

En auðvitað er ekki alltaf hægt (eða æskilegt) að breyta gömlum íbúðum, saga göt á veggi, breyta herbergjaskipan og þess háttar. Aftur á móti mætti kannski gera meira af því að gera ráð fyrir möguleikum á slíkum breytingum þegar hús eru byggð.

Ég man að fyrir mörgum árum las ég viðtal í einhverju blaði - gæti hafa verið Hús og híbýli, gæti hafa verið eitthvert allt annað blað - við hjón sem höfðu byggt einbýlishús - í Skerjafirði að ég held - einmitt með það í huga að hægt væri að breyta fram og aftur og laga húsið að aldri barnanna og þörfum fjölskyldunnar, breyta úr einni íbúð í tvær og svo framvegis. Gaman væri að vita hvort þetta gekk svo upp í praxís.

Hins vegar er ég almennt séð ekki mikið fyrir breytingar - eða jú, allt í lagi að breyta, jafnvel bara breytinganna vegna, en ég nenni yfirleitt ekki að standa í því sjálf ...