Jólaundirbúningur

Jú, eitthvað er jólaundirbúningurinn byrjaður. Ég fór með gagnlega barninu og barnabörnunum að kaupa jólatré í dag; fórum fyrst í Blómaval en öll trén sem þar fengust voru ljót - eða það vorum við sammála um, nema helst Sauðargæran, sem var í jákvæða skapinu sínu þá stundina og fann hvert tréð af öðru handa ömmu sinni. Svo að við fórum í Jólatréssöluna á Landakotstúninu, þar sem ég sá tréð mitt samstundis og keypti það. Reyndar stærra en ég hef nokkru sinni áður verið með en það er líka rýmra um það en hefur verið. Fórum með það heim og Boltastelpan hélt á því upp stigann fyrir mig; fór léttar með það en bróðir hennar með Þorláksmessuskinkuna í fyrradag. Tréð er núna úti á svölum og bíður Þorláksmessu.

Svo koma barnabörnin í piparkökubakstur á morgun. Annars er ég ekkert byrjuð á jólabakstri, hann hefur yfirleitt ekki verið mikill þessi síðustu ár og í fyrra sá Boltastelpan eiginlega um hann alein; Þorláksmessugestirnir voru hæstánægðir og einhverjir sögðu að kökurnar hefðu verið óvenju góðar. Ég móðgaðist ekkert. Neinei.

Það verður ekkert enskt góðgæti á borðinu í ár - engin Stilton, til dæmis - af því að ég komst aldrei í ferðina til London sem ég ætlaði í eins og síðustu árin. En það verður nú sjálfsagt eitthvað annað í staðinn.

Ekki samt hamborgarhryggur. Þótt ég hafi séð að minnsta kosti tvær heilsíðuauglýsingar í dag þar sem hamborgarhryggjum var hrósað í mínu nafni. Eða þannig.

En þeir kunna þetta greinilega hjá Norðlenska. Hvað sem kokkalandsliðið segir ...

Menn sem kunna sig

Búin að kaupa jólagjöfina handa syninum; við fórum saman að kaupa hana og á meðan hann spáði og spekúleraði sat móðir hans í makindum í leðurhægindastól og var trítuð með rauðvínsglasi. Svona eiga almennilegar búðir að vera.

Svo kom ég sjálf við í annarri búð þar sem ég fékk reyndar ekkert rauðvín en kom aftur á móti í veg fyrir að ég færi sjálf í jólaköttinn. Eða er ekki nóg að maður fái nýja flík fyrir jólin, þarf nokkuð að vera í henni á jólunum?

Leynihráefnið

Merkileg þessi frétt um sprengjugerðarleiðarvísinn á heimasíðu verkfræðinema. Ekki þar fyrir, ég er nokkuð viss um að einkasonurinn er með allt á hreinu um þetta og ég gæti örugglega leitað til hans ef mig vantaði góða sprengju.

En það var reyndar ekki sprengjugerðarleiðarvísirinn sem vakti athygli mína. Heldur þessi kafli úr fréttinni: ,,Í saklausri leit að kökuuppskrift gúglaði maður saltpétur á netinu og rakst þá á þessa ítarlegu handbók á íslensku um sprengjur."

Nú langar mig bara að vita: Hvaða kökuuppskrift inniheldur eiginlega saltpétur? Eða hverjum dettur yfirleitt í hug að saltpétur sé notaður í kökur? Nema helst í þjóðsögum um að í bandaríska hernum og víðar séu súkkulaðibitakökur (eða annar matur) blandaðar saltpétri til að draga úr kynhvöt hermannanna. Hmm, var þessi uppskriftarleit kannski ekkert svo saklaus?

Hraustmennið

Dóttursonur minn gerði heiðarlega tilraun til þess í dag að halda á tæplega 12 kílóa svínslæri. Hún mistókst. En hann lét samt digurbarkalega og sagði ,,ég gat haldið á henni smá!" (hálfa sekúndu).

Þorláksmessuskinkan, öðru nafni Hausinn af ET, er semsagt komin í verkun og ekki vonum seinna - ég var nærri búin að gleyma mér að þessu sinni. En átta dagar ættu að duga.

Annars man ég varla nokkru sinni eftir að hafa verið jafnafslöppuð fyrir jólin og núna. Hæfilega mikið að gera í vinnunni, ekkert stress, engin hlaup út um allt í leit að jólagjöfum, engar jólakvaðir ... þetta er allt í góðum gír. Mesti munur líka að vera að vinna í miðbænum og geta rekið flest erindi í matartímanum eða á heimleið úr vinnunni. Þurfa ekki að gera allt á hlaupum eftir að hafa eytt meira en hálftíma í strætó á heimleið.

Ég fór til læknis í morgun til að fá nýtt reseft fyrir blóðþrýstingsmeðali. Ég man að síðast þegar ég fór þurfti ég að fá tíma eins snemma morguns og hægt var og kom samt tveimur klukkutímum of seint í vinnuna. Núna skrapp ég frá í hálftíma.

Ég held að ég fari aldrei aftur að vinna annars staðar en í miðbænum.

Skórúnnstykki

Oft hafa nú sést undarlegar þýðingar í Svona var það. Samt held ég að þýðing í lokaþættinum núna áðan hafi slegið flest út, þar sem ,,Tootsie Roll" (fræg amerísk karamellutegund, ef þið vissuð það ekki) var þýtt sem ,,skórúnnstykki".

Ég veit ekki alveg - þýðandinn hlýtur að hafa skilið tootsie sem ,,táslur" eða eitthvað ámóta og jú, roll getur þýtt rúnnstykki ... en samt.

Því miður hefur þátturinn runnið sitt skeið á enda og maður fær ekki fleiri tækifæri til að skemmta sér yfir undarlegum þýðingum. Sem voru það skemmtilegasta við hann síðustu árin.

I wish I had my problems ...

Ég var að elda ýmislegt góðgæti fyrir janúarblað Bístrós í morgun. Tókst alveg ljómandi vel og ég var búin að vera að deyja úr hungri yfir pottunum. Settist svo niður áðan með kúfaðan disk og ætlaði nú aldeilis að taka til matar míns. En þá mundi ég að klukkan þrjú í dag er ég búin að lofa að mæta í blindsmökkun á hamborgarhryggjum og þá er líklega eins gott að vera ekki alveg pakksödd.

Þannig að ég skilaði helminginum af því sem var á diskinum aftur í pottana/skálarnar. Segi ekki að ég sé með garnagaul en það er bölvað að vita af öllum þessum ágæta mat þarna frammi og geta ekki látið eftir sér að fá sér meira ...

Það er vandlifað.

Hógværar óskir

Við dóttursonurinn fórum í dótabúð í gær til að skoða úrvalið.

Það var dálítið merkileg lífsreynsla. Drengurinn benti mér á ýmislegt sem hann langaði í en gerði sér fullkomlega grein fyrir því hve raunhæf sú löngun var hverju sinni; um þónokkra hluti sagði hann: -Mig langar í svona en það er svo dýrt (án þess þó að spyrja mig um verð, þetta var hans eigið mat og yfirleitt hárrétt) - og skoðaði það svo ekkert nánar. Beindi athyglinni að hlutum sem hann sjálfur taldi raunhæft að ég mundi fáanleg til að setja í jólapakkann.

Þegar við gengum út úr búðinni spurði ég hvað hann langaði nú mest í af öllu sem við höfðum skoðað.

-Sverðið með skrímslinu, sagði hann.

Þetta skrímslasverð kostaði eitthvað um 400 krónur. Enginn sautján þúsund króna Skelfir á dagskrá hér á bæ ...

Grímur grallari endurborinn

Dóttursonurinn var hjá mér í dag. Hann var áðan að leika sér með mjúkan, loðinn bolta fylltan með frauðkúlum eða einhverju slíku. Vinsælt barnaleikfang hér á bæ. Kom svo til mín inn í stofu.

Sauðargæran: -Heyrðu, amma, mjúki körfuboltinn, hann er sko fastur uppi á skáp í eldhúsinu.

Amman stendur upp og gengur fram í eldhús. Passar, boltinn liggur uppi á efri skáp innan um tagínur og koparpotta.

Amman, ströng á svip: -Heyrðu, Úlfur, var ég ekki búin að segja að þú mátt alls ekki henda boltanum inni í eldhúsi?

Sauðargæran, blásaklaus: -En amma, ég var ekki að henda honum.

Amman: -Nú? Hvernig komst hann þá upp á skáp?

Sauðargæran: -Ég var að sparka honum. Þú varst ekkert búin að segja að ég mætti ekki sparka honum.

Sem var náttúrlega alveg rétt hjá honum ...

Matreiðslubókaskrásetning

Ég hef svosem vitað lengi að skrásetningin á matreiðslubóksafninu væri ekki í 100% lagi; kannski ekki skrítið þegar það var dreift út um alla íbúð og auk þess að hluta til uppi á Höfða (og þar áður vestur á Seljavegi).

Nú er það komið allt á einn stað (eða tvo, þ.e. það er í tveimur herbergjum) og ég er að byrja að fara yfir skráninguna. Í fyrstu tveimur hillunum - sem ég er ekki búin að fara rækilega yfir - hef ég þegar fundið tíu bækur sem ekki voru á skránni. Það eru bara 38 matreiðslubókahillur eftir.

Mig grunar að ég eigi mun fleiri matreiðslubækur en þessar 1500 sem ég hélt að ég ætti.

(Hér kinka allir sem hjálpuðu mér að flytja ákaft kolli.)