Jæja, myndatakan búin - við tókum nærri hálfa matreiðslubók í dag. Litla að vísu, en samt ...

Við erum semsagt að gera bók um jólamat - hefðbundinn - og hún er mynduð í eldhúsinu hjá mér. Þess vegna er ekki bara jólalykt á Kárastígnum, heldur er jólaskraut vaðandi hér um allt. Er að furða að maður sé stundum dálítið ruglaður í ríminu. Og svo er ég með Hallgrímskirkju hérna nánast inni á eldhúsbekk og auðvitað var farið að hringja klukkunum þar í miðju kafi.

Við höldum svo áfram með tökurnar á mánudag og þriðjudag - sleppum morgundeginum því að ljósmyndarinn þarf að komast norður í rjúpu. En það verður semsagt overflod af steikum og gúmmulaði hér næstu daga og svangt fólk má alveg kíkja inn um kvöldmatarleytið. Ekki borða ég þetta allt ein.

Búin að sjóða hangikjöt, laga lifrarkæfu, útbúa ananasfrómas og súkkulaðbúðing, gera súkkulaðitrufflur, búa til piparkökudeig ... já, ég er komin í jólamatinn. Úti á svölum bíður kalkúni, hamborgarhryggur, svínabógur, dádýrafillet ...

Leiðin til að halda sönsum: Monty Python. Ekkert annað í stöðunni. Jú, og stórt glas af góðu púrtvíni.

Ég var að fletta DV áðan hér frammi, þar er listi yfir 100 spilltustu pólitísku stöðuveitingarnar. Áhugaverður listi að ýmsu leyti. En einhversstaðar neðan við miðbik listans er mynd af gömlum bekkjarbróður mínum sem er búinn að vera framkvæmdastjóri fjármáladeildar RÚV í nokkur ár og sagt að hann sé inngróinn sjálfstæðismaður. Aumingja Bangsi. Vont þykir honum örugglega að lenda á þessum lista, enn verra að vera kallaður inngróinn sjálfstæðismaður. Ég man ekki betur en hann hafi verið frekar ofarlega á lista Framsóknarflokksins í Reykjavík norður síðast og hann hefur örugglega alltaf verið verulega inngróinn framsóknarmaður.

Æi, ég sé nú ekki margt hérna í fljótu bragði sem mig langar í. Það gæti þó breyst þegar ég skoða þetta betur.

En stórtíðindin úr bókaheiminum þetta árið eru náttúrlega að nú er hafin endurútgáfa Ísfólksbókanna.

Það verður sko örugglega eitthvert kjöt í matinn í kvöld. Og ef ég væri í stuði til að gera eftirrétt yrði ís eða búðingur á eftir. Skýringin er hér.

Mig er steinhætt að langa í kleinur en ég er alvarlega að hugsa um að rölta inn í súkkulaðigeymsluna hér við hliðina og stela mér mola.

Ég á það alveg skilið.

Mikið ofboðslega langar mig allt í einu í nýsteiktar kleinur.

Samt held ég að ég nenni ekki að steikja kleinur í kvöld. En þetta er ábyggilega eitthvert bakslag frá blessuðu kökublaðinu.

Nei, það er ekki farið frá okkur.

Ég er samt að hugsa um að halda mig við einhvers konar notalegheitamat í kvöld. Líklega kjöt í karríi. Eða kjötsúpu. Þarf á því að halda til að búa mig undir allar stórsteikurnar sem eru framundan.

Ég er búin að týna bæði kaffibollanum mínum, með bleiku og bláu bangsamyndunum, og varabollanum með jólamynstrinu. Þetta er ekki gott ástand.

Blaðið skal samt í prentsmiðju í dag ... eða sko í kvöld ... eða í nótt ...

Akkúrat þegar ég er að drukkna í vinnu, þá þarf ég endilega að fá einhvern álitlegasta bókapakka sem ég hef fengið lengi. Sjá nánar um innihaldið á Gestgjafavefnum. Sjálfskaparvíti? Já, auðvitað.

Annars fletti ég upp í færslusafninu mínu af rælni og komst þá að því að einmitt þennan dag í fyrra var nákvæmlega sama ástand í vinnunni: Prentsmiðjuskil á kökublaðinu daginn eftir og allt í skralli. Nema ég hef greinilega verið í ívið betra skapi.

Og það hefur greinilega verið alveg eins mikið að gera hjá mér í fyrra.

Eins og ég hef áður sagt. Ég læri ekki af reynslunni.

Venjulega, þegar við erum að skila af okkur stóru blaði (eins og við eigum að gera á morgun) er úr manni allur vindur á eftir og í einhverja daga er maður eins og sprungin blaðra og gerir ekki neitt. Núna verður enginn tími til þess og það þarf víst að klastra bótum á blöðruna og pumpa hana strax aftur upp ...

Ég sé fram á að vinna meira og minna allar helgar fram til 1. desember. Nýlega sá ég eitthvert femínistatuldur (NB það er bara þegar ég er í ákveðnu skapi sem ég tek svona til orða) um að konur fái ekki að vinna eins mikla yfirvinnu og karlar. Þeir (þær) sem halda að yfirvinna sé eitthvað sérlega eftirsóknarverð mega bara eiga mína. (NB það er líka bara þegar ég er í ákveðnu skapi sem ég segi þetta.)

Og svo er það þetta með rúmlega þriggja vikna sumarfríið sem ég á eftir að taka.

Ég er ekkert viss um að ég hefði orðið ánægð með það ef einhver hefði gefið mínu barni Tasmaníudjöful í vöggugjöf. Það hefði verið, eins og Eiríkur bróðir sagði þegar ég gaf sjálf gagnlega barninu eitthvert hávaðatól ,,mikill óvinafögnuður".

Hvaða tvær til þrjár smákökusortir munduð þið nefna ef þið væruð spurð um dæmigerðar íslenskar jólasmákökur? Bannað að nefna Sörur.

Síminn er kominn í lag. Veit ekki hvaða fjandans tiktúrur voru í honum.

Ég er að skrifa matreiðslubók. Já, ég veit, aftur og nýbúin ...

Við Boltastelpan (sem gisti í nótt) fórum í Sandholtsbakarí í morgun, við förum gjarna á kaffihús á sunnudagsmorgnum þegar hún gistir. Pöntuðum fyrir sexhundruðogeitthvað og ég rétti fram þúsundkall.

-Ee ... sagði strákurinn sem afgreiddi. -Geturðu nokkuð borgað með korti? Við eigum ekki hundraðkalla ... né fimmtíukalla ... né tíkalla ...