Peningamaður

Oddur systursonur minn var hér áðan með sinni fjölskyldu; vildi reyndar ekki kjötsúpu en sat inn í stofu og horfði á barnamyndir. Fann þar nokkra smápeninga - aðallega krónupeninga - á stofuborðinu. Kom með þá inn í borðstofu og var eitthvað að dunda sér við að telja þá.

Svo leit hann á mig og spurði: -Nanna, notar þú ennþá klink?

Tókst merkilega vel að láta röddina sýna dálitla undrun á því að ég skyldi vera svona gamaldags að nota smámynt.

En ég þekki drenginn og svaraði því: -Ég er allavega hætt að nota þessa peninga, Oddur minn, þú mátt alveg eiga þá.

Enda er ég að hugsa í milljónum fremur en klinki þessa dagana hvort eð er.

Kjötsúpa

Ég veit ekki hvort ég nenni í bæinn í dag. Hugsanlega í kvöld með Boltastelpunni en núna ætla ég bara að láta mér nægja að opna út á svalir og hlusta. Sest kannski þar út á eftir (í hlýrri peysu) með krossgátu ef músikin sem berst frá nálægum götum verður ekki of hávær.

Menningarnæturkjötsúpan bíður upphitunar í tíu lítra potti.

Ég fór áðan og fylgdist með barnabörnunum koma í mark í Reykjavíkurmaraþoni. Bauð svo fjölskyldunni á Indókína á eftir og um leið og við komum út þaðan sagði Sauðargæran (búinn að háma í sig fleytifullan disk af hrísgrjónum og kínamat): -Erum við ekki að fara í kjötsúpu til ömmu núna?

Átvagl.

Menningarnæturgjöfin í ár

Ég hef áður sagt frá þeirri venju minni að gefa sjálfri mér menningarnæturgjöf. Þetta er skrambi góður siður sem mér finnst að aðrir ættu að taka upp.

Nema ég mun eiga erfitt með að toppa menningarnæturgjöfina mína í ár því að núna gaf ég sjálfri mér nýja íbúð.

Fæ hana reyndar ekki afhenta fyrr en um miðjan október en Þorláksmessuboðið 2006 verður allavega á Grettisgötunni.

Uppskriftaleysi

Ég er ekki fyrr byrjuð að kvarta yfir því að þurfa að pakka niður bókum en fólk streymir til mín að skila bókum sem það hefur haft í láni, ábyggilega bara til að fjölga kössunum hjá mér ...

Það lá hrúga af banönum frammi í kaffistofu áðan sem átti að fara að henda af því að þeir voru farnir að dökkna ansi mikið. Ég ákvað að bjarga meiripartinum af þeim og bakaði flennistórt bananabrauð við miklar vinsældir. Þeir sem þekkja mig halda kannski að ég sé þar með að spá rigningu en nei, ég var bara að bjarga banönum frá tortímingu.

Einhverjir voru að spyrja mig um uppskriftina en hún er ekki til. Eða það er að segja, hún er einhvern veginn svona: hrúga af ofþroskuðum banönum, slatti af smjöri, slatti af sykri (ekki mikið af þessu tvennu, þetta er frekar heilsusamlegt brauð), nokkur egg, skvetta af vanilludropum, hveiti eftir þörfum, eitthvað af kanel, eitthvað af lyftidufti. Bakað í stóru formi í 45-60 mínútur við sirka 170°C.

Nákvæmari get ég ekki verið. Ég man að hér áður fyrr var mér óskiljanlegt hvernig reyndar húsmæður gátu bakað nokkurn skapaðan hlut án uppskriftar og án þess að mæla. Núna baka ég flest það sem ég geri heima og er ekki að prófa fyrir Gestgjafann á þennan hátt. Það virkar venjulega fínt.

Leiðindi

Oooh, hvað mér leiðist að elda nákvæmlega eftir uppskriftum frá öðrum. Eins gott að ég þarf ekki að gera það oft.

Oooh, hvað mér leiðist að pakka bókum niður í kassa og taka upp úr. Eins gott að ég þarf ekki að gera það oft.

Oooh, hvað mér leiðist að skoða íbúðir. Eins gott að ég þarf ekki að gera það oft ...

Vínbarsgúgl

Ætti ég að hafa áhyggjur af því að þegar maður gúglar Vínbarinn kemur bloggið mitt tvisvar upp á fyrstu síðu?

Nei, ég held ekki.

Eins og ég hef gefið í skyn hér að undanförnu er ég í íbúðaskiptahugleiðingum. Þar sem ég veit ekki hvar ég fer að vinna get ég augljóslega ekki miðað íbúðaleitina við vinnustaðinn. En ,,í göngufjarlægð frá Vínbarnum" er fínt viðmið.

Nei, ég á ekki of margar matreiðslubækur ...

Ég er að pakka niður bókum á fullu til að rýma skrifstofuna fyrir Guðmund klámkóng. Komin með sjö kassa og nóg eftir enn. Fyrir utan öll blöðin. Samt er ég þegar búin að fara heim með nokkra hillumetra.

Það tekur því ekki að koma bókunum fyrir á nýjum stað þar sem ég verð þar ekki nema rúman mánuð. Og kannski tekur því ekki að fara með þær heim og taka upp úr kössum þar. Kemur allt í ljós.

En í kassa skulu helvítin.

Býflugnamorðinginn

Ég hringdi í gagnlega barnið áðan. Sauðargæran kom í símann og ég spurði hann frétta af Hagaborg.

-Við Jóel vorum að lemja býflugu í dag, sagði drengurinn. -Við lemjuðum hana svo mikið að hún dó.

-Jahérna, sagði amman og tók andköf.

-Hún var sko nærri búin að stinga okkur, flýtti drengurinn sér að segja til að róa ömmu sína. -Og svo jörðuðum við hana þegar hún var dauð en við jörðuðum hana ekki venjulega, heldur bara í grasi. Við settum gras ofan á hana.

Ég hjálpaði honum að drepa sína fyrstu flugu í sumar en það var nú bara húsfluga. Hver veit hverju ég var að koma af stað ...

Var ég að tala um breytingar?

Jahá ...

Vikan er annars það blað Fróða þar sem minnstar breytingar hafa orðið á starfsliði að undanförnu. Ég ætla ekki að segja ,,eina blaðið þar sem eitthvað er eftir af reyndum blaðamönnum" - en það munar ekki miklu.

Meiri breytingar

Ég hef ekki verið neitt sérlega dugleg að blogga að undanförnu. Það er ekki vegna þess að það sé ekkert að gerast hjá mér. Eiginlega þvert á móti. Allt á fullu - en eins og margir vanir bloggarar þekkja, þá er það einmitt við slíkar aðstæður sem maður a) má ekki vera að því að blogga og b) er ekkert endilega að segja frá öllu jafnóðum. Ekki að það sé neitt leyndó samt, bara ekki alveg tímabært.

Ég get samt upplýst að það er með öllu óvíst að Þorláksmessuboðið mitt verði á Kárastígnum í ár. Það verður samt örugglega haldið ... einhversstaðar.

Svo þarf ég líklega að skipta um skrifstofu þessar vikur sem ég á eftir að vera uppfrá. Á erfitt með að sitja sem fastast í minni einkaskrifstofu þegar ég er að yfirgefa skútuna þannig að ég flyt væntanlega inn til hinna á Gestgjafanum (eða hinnar, það er orðið ansi fámennt í starfsliðinu) alveg á næstunni og læt ritstjóra Bleiks og blás eftir prívatkontórinn. Sem er vel viðeigandi svosem; þegar ég byrjaði að vinna hjá Fróða fékk ég einmitt fyrrverandi ritstjóraskrifstofu B&B til afnota, með ritstjórastól og öllu.

Svona gengur allt í hring í lífinu.