Efnafræðistúdentinn er paranojd. Dæmi:

Móðirin (í örlitlum mæðutón vegna þess að hún er nýbúin að uppgötva hvað sjónvarpsdagskráin er leiðinleg í kvöld): - Já, Hjalti minn.

Efnafræðistúdentinn: - HVAÐ GERÐI ÉG NÚ???

Og ég sem man ekki til þess að ég sé búin að nöldra neitt í honum í allan dag.

Hingað kom áðan lasinn lítill drengur í pössun nokkra stund. Hóstaði töluvert en var þó ekki veikari en svo að hann hrærði fyrir mig eplaskífudeig og hjálpaði svo til við steikinguna. Tvívegis meira að segja, því að þegar von var á foreldrunum að sækja hann og systur hans var liðið búið að hesthúsa allar eplaskífurnar svo að við bjuggum bara til annan skammt. Þessi eplaskífupanna, sem ég keypti hjá Þorsteini Bergmann og hafði þar verið notuð fyrir kertastjaka úti í glugga um tíma, er nefnilega mikið þing og auk þess eldhúsprýði. Ég hef reyndar ekki prófað húðuðu eplaskífupönnurnar frá Alpan og veit ekki hvernig þær duga en ég mundi allavega ekki hengja þær upp á vegg. Þessi á aftur á móti ekki annars staðar heima.

Meirihlutinn sigtaði flórsykur yfir eplaskífurnar sínar, Boltastelpan sleppti sigtinu og hrúgaði sykrinum á þær með teskeið, og efnafræðistúdentinn notaði heimagerðan vanillusykur. En hvernig sem þær voru borðaðar, þá kláruðust þær allavega allar áður en þær náðu að kólna. Heitar eplaskífur eru nefnilega fjári góðar.

Ég var búin að gleyma hvað ég þoli reyk á skemmtistöðum illa. Þar af leiðandi gerði ég ekki langan stans á Vínbarnum á heimleið af Grillinu, þar sem ég er búin að sitja í góðum félagsskap og góðum viðurgjörning í kvöld.

Maturinn hjá Eric Chavot var semsagt fínn og maðurinn sjálfur mjög skemmtilegur en þó hef ég oft fengið betri mat, hvað sem líður tveimur Michelinstjörnum, og reyndar sér maður alltaf betur og betur hvað íslenskir kokkar eru í rauninni góðir, margir hverjir. Maður er bara svo góðu vanur.

Ókei, ef þið eruð vön að skrifa www.nannar.blogspot.com til að komast hingað eða ef hlekkurinn ykkar er þannig, breytið þá í nannar.blogspot.com (ekkert www) og það ætti að duga. Blogger virðist ekki lengur viðurkenna www.

Svo gleymdi ég að geta þess að matreiðslubókin þar sem ég fann uppskriftina að heilgrillaða uxanum er gefin út af Gasveitu Búdapest, sem er sérkennilegt í ljósi þess að það er alls ekkert gas notað við matreiðsluna og hún fer fram einhvers staðar úti á sléttunni. Hér eru annars fleiri merkar uppskriftir, eins og sauðaosts-vítamínsalat og sætar þyrniplómurætur með ostakremi.

Hefur Orkuveitan annars gefið út matreiðslubók? Ég veit að Síminn hefur gert það, Tryggingamiðstöðin og kannski fleiri. Allavega kemur til með að vanta rækjuuppskriftir þegar þar að kemur.

Ég veit ekki alveg hvað er í gangi með Blogger en ég held að það séu bara þeir sem koma í gegnum Molana sem sjá þessa færslu og tvær síðustu. Vonandi stendur þetta til bóta.

Eníveis. Ég er af ákveðnum ástæðum að lesa mér til um hvernig á að heilgrilla naut (nei, ég er ekki að fara út í neitt slíkt) og kaflinn sem ég er að lesa byrjar svona: ,,Ox roasting is a serious business ..." já, því get ég trúað. ,, ... Kill the ox some 5-6 days prior to roasting. Pay special attention that the opening under the tail, or in other words the sacrum (textinn er þýddur úr ungversku og hér held ég að þýðandinn hafi ruglast á sacrum og rectum), remain intact as this is especially important in supporting the spit to provide strength and stability." Svo koma fyrirmæli um maríneringu og síðan er sagt frá því hvernig eigi að undirbúa grillgryfjuna, fylla hana af akasíuviði (Note: some 2.5-3 tons of wood is necessary for this purpose) og að síðustu eru leiðbeiningar um grillunina, sem tekur þó ekki nema 10-14 klst. Hmm, ég væri nú alveg til í að prófa ef einhver vill leggja til uxann og 3 tonn af akasíuviði.

Sauðargæran er búin að tilkynna að nú heiti hann Jakob. Gegndi ekki öðru nafni í morgun, hvorki heima hjá sér né í leikskólanum. Hann er víst búinn að horfa mikið á Bangsímon að undanförnu.

Eins gott að hann ákvað ekki að breyta nafni sínu í Eyrnaslapi.

Uppáhaldsmaðurinn minn í dag: Eric Chavot, kokkur á Capital Restaurant í London og gestakokkur á Sögu á morgun og hinn.

(viðbót vegna Blogger-vandræða)
Skrifið nannar.blogspot.com, ekki www.nannar.blogspot.com, þá ættuð þið að fá síðuna rétta.

Komin með sjónina aftur. Ég sótti gleraugun í hádeginu, það hafði tekist að lóða á þau nefklemmuna (eða hvað það nú heitir) sem brotnaði af í gær. Ég þarf nú samt að fara að panta tíma hjá augnlækni, ekki vegna þess að ég sjái ekki ágætlega frá mér þegar ég ehf gleraugun, heldur er það sjónin næst mér sem er farin að bila - ég get til dæmis ekki með nokkru móti þrætt saumnál nema taka af mér gleraugun og það fer að koma að því að ég þurfi að taka þau niður þegar ég er að lesa. Reyndar geri ég það stundum nú þegar þótt ég þurfi þess ekki beinlínis. Hins vegar tek ég næstum alltaf af mér gleraugun þegar ég er að borða og hef ekki hugmynd um af hverju það er. Ekki er það vegna þess að ég þurfi að sjá matinn betur.

Nú er fólk mjög oft að kvarta yfir hvað grænmeti sé dýrt hérna. Og ávextir og allt þetta ferska og holla. Út af fyrir sig auðvitað alveg satt og rétt. Þetta er hreint ekkert ódýrt. 6-700 krónur fyrir kílóið af íslenskum tómötum eða papriku, 3-400 krónur fyrir poka af góðri salatblöndu eða spínati - jú, þetta er auðvitað alltof dýrt. En mér finnst oft skrítið þegar talað er um að fólk borði óhollari matvörur í staðinn fyrir grænmeti vegna þess hve dýrt það sé. Þetta óholla er nefnilega oftar en ekki mun dýrara þegar upp er staðið.

Ég keypti mér eina tebollu með rúsínum niðri í 10-11 áðan. Frá Myllunni. Innihald: hveiti, sykur, smjörlíki, vatn, egg, rúsínur (6,5%), súrmjólk, lyftiefni, undanrennuduft, bragðefni. Ekki beint lúxushráefni og engin sérstök hollusta.

Verð: 139 krónur. Þyngd: 100 grömm. Sem þýðir 1390 krónur kílóið. Meira en helmingi dýrari en nýir, skærrauðir og þroskaðir íslenskir tómatar. Þrefalt dýrari en innfluttir klasatómatar. Sjöfalt dýrari en hollensku gulræturnar sem ég keypti í Bónus í gær. Svipað og ferskar fíkjur, fluttar inn með flugi frá Miðjarðarhafslöndum, síðast þegar ég keypti þær.

Samt finnst mér ég aldrei heyra nokkurn mann kvarta yfir verðinu á tebollum.

Er hægt að tala um að reisa sparkvöll, eins og gert var í fréttunum áðan?

Efnafræðistúdentinn er í hláturskasti. Hann heyrði frásögn af því í fréttunum að prestur hefði verið fenginn til að blessa nýja lyftu. Af einhverri ástæðu þótti honum það mjög fyndið. Hann er að velta fyrir sér hvort hægt sé að gera karríer úr þessu og langar að verða lyftublessari þegar hann verður stór. Ef efnafræðin klikkar.

Ég vona að það sé ekki mjög mikið af villum í þessu, ég er eiginlega að skrifa blindandi. Gleraugun mín þurftu í viðgerð áðan og ég á engin varagleraugu. Ég er reyndar ekki jafnnærsýn og sumir í minni fjölskyldu en er samt meira og minna óstarfhæf gleraugnalaus.

En ég þarf ekki fulla sjón til að elda. Skrambi var risottoið sem ég eldaði áðan gott. Með einhverjum pylsustubbum (eða reyndar snakkpylsu frá Norðlenska), hvítlauk, rauðvíni, basilíku, parmesanosti ...

Ég er náttúrlega alltaf svag fyrir kóngafólki, einkum dönsku, þar sem ég er alin upp á dönsku blöðunum, aðallega þó Feminu. Þannig að ég horfi náttúrlega á þetta þegar þar að kemur.

En Mary heppin að vera orðin eldri en 24 ára. Ekkert vesen.

Ég er frekar veik fyrir sjálfsölum af ýmsu tagi. Af því að ég er alltaf fimm ára innst inni, þá finnst mér alltaf pínulítið gaman að stinga peningi í rifu á einhverjum kassa, ýta á takka og fá eitthvað út úr kassanum í staðinn.

En ég held að ég gæti auðveldlega staðist þennan sjálfsala.

Ég held að ég sé búin að fá tuttugu og sjö tilboð um að kaupa Viagra bara núna í morgun. Ætli sé einhver ástæða fyrir þessu framboði á Viagra akkúrat þessa stundina? Kannski er það vorið - það virðist aftur á móti vera frekar rólegt á tippalenginga- og brjóstastækkanamarkaðinum núna, það ber mun minna á svoleiðis en oft áður.

Sko, mig langar stundum alveg til að líta út eins og Nigella eða Jamie - nei, kannski ekki Jamie. En það eru takmörk fyrir hvað ég væri tilbúin að leggja á mig til þess. Skoðið til dæmis myndirnar hér (smellið á Price of Fame).

You are a GRAMMAR GOD!


If your mission in life is not already to
preserve the English tongue, it should be.
Congratulations and thank you!


How grammatically sound are you?
brought to you by Quizilla


Jamm. Ég var reyndar að skila í dag handriti að bók sem ég skrifaði á ensku svo að ég vona að þetta standist nokkurn veginn.

Maður hefði kannski átt að fara í afmælið hjá Geira.

Annars eru líklega komin óteljandi mörg ár síðan ég fór á ball með Geira síðast. Tuttugu og fimm að minnsta kosti ... Getur það verið? Karlinn er reyndar enn að spila en ég er ekkert á leiðinni á ball hjá honum. Og þó. Eins og ágætur Sauðkrækingur sagði stundum: ,,Enginn veit sína ævina fyrr en allt í einu."

Mér skilst að Keflavík sé alveg þokkalega rómantísk. Ég skal trúa því þegar einhver hefur boðið mér í rómatískt ferðalag til Keflavíkur.

Efnafræðistúdentinn lét vel af matnum, allavega var hann vel útilátinn. Keflavík er náttúrlega ekki bara vagga og Mekka íslenskrar rokktónlistar, heldur einnig matargerðarlistarinnar. Kokkteilsósan var nefnilega fundin upp þar ef ég man rétt.

Ég þorði ekki að spyrja nánar út í Bláa lónið.

Við fórum á Hamborgarabúllu Tómasar áðan - segið svo að Gestgjafinn fylgist ekki með, það var opnað í gær - og fengum almennilega hamborgara, ekki eitthvert sveitt rusl. Sá gamli sjálfur einn við grillið. Allt á útopnu og logarnir stóðu upp í loftið. Namm. Ég get alveg mælt með þessari búllu, ef Tommi heldur dampinum.

Ég er ein heima í kvöld, efnafræðistúdentinn fór með skylmingastúlkunni í rómantíska Suðurnesjaferð. Nú eru kannski Suðurnesin ekki það fyrsta sem manni dettur í hug þegar talað er um rómantík en drengurinn fór á bingó um daginn, hjá verkfræðinemum minnir mig (hvernig sem á því stóð) og vann gistingu fyrir tvo á Hótel Keflavík, ásamt hádegismat á einhverjum keflvískum veitingastað og ferð í Bláa lónið. Þannig að það var ákveðið að nýta sér þetta áður en próflestur hefst fyrir alvöru.

Það er að byrja þáttur um Víðimýrarkirkju í sjónvarpinu. Kannski ég horfi á hann, þó ekki væri nema til að sjá Glóðafeyki bregða fyrir nokkrum sinnum. Eina fjallið sem mér stendur ekki alveg á sama um.

Og þó, ég held ég nenni því ekki ef séra Gísli ætlar að tala allan tímann.

Þetta gæti mögulega passað.

Doctor Unheimlich has diagnosed me with Nanna Rögnvaldardóttiritis
Cause:	excessive Internet usage
Symptoms:	bushy eyebrows, occasional second-degree burns, tongue forking, feverishness
Cure:	wake up and realise it was all just a dream
Enter your name, for your own diagnosis:

Þannig að ég er að hugsa um að slökkva á tölvunni og skreppa út. Batnandi veður, sýnist mér.

Efnafræðistúdentinn fékk þetta. Það gæti passað ágætlega líka:

Doctor Unheimlich has diagnosed me with Hjaltiosis
Cause:	early mornings
Symptoms:	sleepwalking, hair growth, extreme loss of dress sense
Cure:	take a dozen vitamin C tablets every day before meals
Enter your name, for your own diagnosis:

Gressingham-öndin í gær var afbragðsgóð, líklega sú besta sem ég hef eldað. Ég fyllti hana með söxuðu epli, lauk, þurrkuðum apríkósum og þurrkuðum banönum og steikti hana fyrst í 45 mínútur við 230 gráður, lækkaði svo hitann í 160 gráður og lét hana seinast standa í 80 gráðu heitum ofni í hálftíma eða meir. Hellti fitu úr steikarfatinu einum þrisvar sinnum á eldunartímanum og nú á ég fulla krukku af andafeiti til að steikja upp úr. Reyndar voru kartöflur steiktar í andafeiti með öndinni í gær en það var feiti sem ég átti frá jólunum. Annað meðlæti var dvergvaxinn spergill steiktur á grillpönnu og svo bara góð sósa og grænt salat - eplasalat hefði reyndar passað betur en mér fannst þegar ég var að undirbúa matinn að það yrði kannski einum of mikið af því góða af því að öndin var með ávaxtafyllingu. Held samt að það hefði verið í fínu lagi. Svo hefði ég alveg viljað hafa rauðkál en nennti ekki að fara búð úr búð að leita að því, það fékkst ekki í þeim búðum sem ég fór í núna í dymbilvikunni.

Sauðargæran hjálpaði mér við eldamennskuna - reyndar aðallega eftirréttinn, sem var litlar súkkulaðikökur með hindberi í miðju, bornar fram með meiri hindberjum og svo vanillusósu, sem drengurinn hrærði rösklega í fyrir ömmu sína - og var mjög sáttur við öndina, sem hann hélt reyndar stíft fram að væri kjúklingur en féllst á að kalla öndkjúkling. Ég held að hann hafi sagt ,,góður matur" að minnsta kosti tuttugu sinnum á meðan hann var að borða hana. Stundum var þetta reyndar sagt í spurnartón og beint til annarra við borðið. Ég sagði föður hans að drengurinn stefndi greinilega beint á þjónsstarfið, hann væri í rauninni að spyrja ,,hvernig smakkast maturinn?" Uppáhaldstengdasyni mínum var ekki skemmt og hann tautaði eitthvað um að hann vildi þá frekar (af tvennu illu) að drengurinn yrði kokkur. Enda er hann sjálfur búinn að kveðja þjónsstarfið svo rækilega að ég sleppti honum meira að segja við að skera öndina ...

Og fyrst ég er farin að vitna í Ogden Nash, þann snilling, þá get ég sem best haldið því áfram. Hann orti meðal annars um mat; þar á meðal er eitt stysta ljóð sem ort hefur verið á enska tungu, ef titillinn er ekki tekinn með. Það er svona:

Further Reflections on Parsley

Parsley
Is gharsley.

En ég var samt meira að hugsa um þetta hér - The Clean Plater.

Og af því að ég er að fara að steikja enska Gressingham-önd, þá kemur hér að lokum ljóðið

The Duck

Behold the duck.
It does not cluck.
A cluck it lacks.
It quacks.
It is specially fond
Of a puddle or pond.
When it dines or sups,
It bottoms ups.

Efnafræðistúdentinn er að spila Lotukerfislagið. Og svo er hann eitthvað að rugla um hvalveiðimenn á tunglinu.

Og þá datt mér í hug ljóð sem ég hef alltaf haft töluvert dálæti á. Það endar svona:

That's the kind of thing that's being done all the time by poets, from Homer
to Tennyson;
They're always comparing ladies to lilies and veal to venison,
And they always say things like that the snow is a white blanket after a
winter storm.
Oh it is, is it, all right then, you sleep under a six-inch blanket of snow and
I'll sleep under a half-inch blanket of unpoetical blanket material and
we'll see which one keeps warm,
And after that maybe you'll begin to comprehend dimly,
What I mean by too much metaphor and simile.

Trúleysinginn ég lætur sig yfirleitt kirkjuna og hennar málefni litlu varða. Kirkjan lætur mig í friði, ég læt hana í friði. Mitt trúleysi felst fremur í algjörum skorti á trú en andstöðu gegn henni. Ég bað um Biblíuna í afmælisgjöf þegar ég varð tólf ára, las hana nokkurn veginn spjaldanna á milli, missti trúna og ákvað að láta ekki ferma mig, sem var einsdæmi á Króknum í þá tíð. Ég á Biblíuna enn og les stundum í henni, af því að ég finn margt áhugavert í henni burtséð frá trúnni. Ég lét börnin mín sjálfráð um sunnudagaskólasókn, fermingu og annað trúarlegt; talaði reyndar við kennara þeirra og bað um að tekið yrði tillit til trúleysis fjölskyldunnar þegar fjallað yrði um trú í skólanum og varð ekki vör við annað en það væri virt. En ég held reyndar ekki að prestar hafi þá verið að koma í leikskólana eins og mér skilst að nú sé algengt.

Ég flutti hingað í nábýli við Hallgrímskirkju fyrir 13 árum. Brá reyndar svolítið við þegar ég leit í fyrsta skipti út um eldhúsgluggann í björtu og sá hvað kirkjan var nálægt; mér komu í hug skríðandi kirkjurnar á Sanntrúarbóli og fannst eitt andartak að kirkjan væri að færast nær og nær. En ég vandist þessu fljótt og líka því að þær tvær af klukkunum sem sáust út um eldhúsgluggann sýndu aldrei sama tíma og hvorugan réttan. Þetta hefur reyndar breyst og nú orðið er oftast hægt að treysta klukkunum. Ég kann ekkert illa við nábýlið við kirkjuna, þótt ekki sé hún beint augnayndi, og er alveg sama þótt túristar í turninum hafi gott útsýni yfir allt sem fram fer á svölunum hjá mér.

Ég er semsagt yfirleitt ágætlega sátt við Hallgrímskirkju sem aðrar kirkjur. En ekki í morgun. Í morgun vaknaði ég nefnilega við glymjandi klukknahringingu. Klukkan 7.55. Á sunnudagsmorgni (já, ég veit að það er páskadagur en fyrir mér er þetta venjulegur sunnudagur). Ókei, allt í lagi að hringja til messu og það eru sjálfsagt einhver rök fyrir því að messa klukkan átta á páskadagsmorgun. En væri ekki hægt að dempa hringinguna aðeins? Mér finnst það nú bara sjálfsögð tillitssemi við þreyttar miðaldra húsfreyjur og aðra hér á Skólavörðuholtinu.

Rétt í þessu byrjuðu hringingarnar aftur. En klukkan er þó orðin hálfellefu og það er skárra. Ég hefði alveg verið sátt við að vakna við þessa hringingu þótt ég færi seint að sofa í gærkvöldi.

Ég er ekkert jákvæð í garð kirkjunnar þennan páskadagsmorgun.

Gleðilega páska, samt.