Fish and chips

Í gærkvöldi borðaði ég afar góðan mat eldaðan af kokki sem unnið hefur á Michelinstjörnuveitingahúsum og keppt í Bocuse d'Or. Fékk sérvalið og sérinnflutt vín með og sá sem skenkti í glösin var þekktur bandarískur sjónvarpsmaður og matreiðslubókahöfundur.

Og var þetta á einum af fínustu veitingastöðum borgarinnar og verðið á matseðlinum eftir því? Ónei. Þetta var á Icelandic Fish and Chips í Tryggvagötunni og ekkert á matseðlinum kostar meira en 790 krónur.

Fiskur og franskar hefur kannski ekki alltof gott orð á sér en þarna kunna menn að velja og meðhöndla hráefnið - og gera það hollara. Sérvalinn fiskur í spelt-orlydeigi, lífrænt ræktaðar kartöflur ofnsteiktar í ólífuolíu, fjölbreytt úrval af skyrsósum með, hollustukökur á eftir ...

Ég hef oft kvartað yfir skorti á stöðum til að fara t.d. með fjölskylduna út að borða, svona hversdags, og fá góðan mat sem allir kunna að meta án þess að það þurfi að kosta hvítuna úr augunum - eða að manni sé boðið upp á ,,barnamatseðil" með hamborgurum, pítsusneið, djúpsteiktum kjúklingabitum og fitulöðrandi frönskum. Nú er kominn staður sem skorar hátt Þarna er matur sem börnum og fullorðnum ætti að þykja jafngóður - og svo er boðið upp á ungbarnamauk fyrir þau allra yngstu.

Prófið þennan stað endilega. Sem allra fyrst. Mæli eindregið með honum. Og auðvitað er hægt að fá fisk og franskar til að taka með heim líka. Þó það nú væri.

Samanburður

Karl Einarsson Dungannon
Magnús Stormur Magnússon
Charles Darwin
Tenzig Norgay
Jón Gerreksson
Hendrik Ottósson
Anatólí Karpov
Stefán Pálsson
Mathias Rust
Guillaume de Boilleau Hvítárvallabarón
Michel Foucault
Tycho Brahe
Helgi Hóseasson
Hannes Hólmsteinn Gissurarson

... og ...

Andrésína Önd.

Jamm.

Nöldur dagsins

Ég var áðan að lesa ritdóm í Fréttablaðinu um bókina Það er staður í helvíti fyrir konur sem hjálpa ekki hver annarri (ekki góður titill, það skal viðurkennt) og hann gengur aðallega út á það að ritdómarinn gagnrýnir þýðanda fyrir setningaskipun og þýðingalega orðaröð. Svo sem eins og ,,Hvernig stelpur og strákar tala er líka mismunandi". En gagnrýnandinn lætur svo sjálfur frá sér setningar eins og ,,Hvað efni bókarinnar varðar, verð ég að viðurkenna að ég er ekki alveg að átta mig á því" og ,,Hver tilgangurinn með bókinni er, er mér hulin ráðgáta." Og ,,eitthvað er bangið við þýðinguna" - hmm, átti þetta ekki að vera ,,bogið"?

Bónarbréf og bölbænir

Ég fór á bíó í gærkvöldi. James Bond. Ekki í frásögur færandi nema ég held að ég hafi síðast farið á bíó þegar ég sá Return of the King ... Daniel Craig er frekar áhorfsvænn maður.

Það eru náttúrulega töluverð tíðindi fyrir þá sem til þekkja að ég hafi farið í bíó, það geri ég aldrei að eigin frumkvæði. Annars telst það helst til tíðinda að í gær var gengið frá afsali að Grettisgötunni svo að ég er formlega orðin íbúðareigandi aftur. Og niðurstöðutalan á bankareikningnum mínum er ekki alveg eins falleg og hún hefur verið undanfarna tvo eða þrjá mánuði. En nú get ég snúið mér að því að safna fyrir nýrri eldhúsinnréttingu.

Ég frétti í gær af manni sem er búinn að reyna ítrekað að setja sig í samband við mig undanfarna tvo mánuði eða svo vegna texta sem ég átti að lesa yfir. Sendi mér fyrst bónarbréf og svo bölbænir, eins og hann sagði. Því miður á Fróða-netfangið en ég fæ náttúrlega engan póst sem þangað berst. Ekki heldur á nanna@birtingur.is. Ég hélt ég hefði látið flesta sem gætu átt erindi við mig vita af þessu en maður getur nú ekki séð við öllu. Þannig að ef einhver hefur verið að reyna að ná sambandi við mig, þá þýðir ekkert að senda póst þangað.

Svínasteikurþankar

Skyndilega helltist yfir mig áðan löngun í svínasteik með stökkri pöru. Eða aðallega bara pöruna. Klukkan ellefu að kvöldi, er þetta normalt?

Í framhaldi af því áttaði ég mig á því að það fer að líða að því að ég þurfi að fara að fjárfesta í svínslæri fyrir Þorláksmessuskinkuna, öðru nafni Hausinn af ET. Spurning hvað ég á að hafa það stórt í ár; skyldu koma færri en venjulega vegna flutninganna? Ég vona nú að svo verði ekki. Það er allavega betra pláss hér til að taka á móti gestum en á Kárastígnum. Aðeins lengra frá miðbænum kannski en Laugavegurinn er nú ekki langt undan. Bílastæði við Iðnskólann og Hallgrímskirkju.

Gamlir samstarfsmenn frá Iðunni og Fróða eru sérstaklega velkomnir. Where ever in the world they may be ...

Ég kíkti annars snöggvast á greinina um endalok Fróða í bókabúð í gær, þar sem Reynir sendir mér ekki blaðið þótt allir viti að ég er aðdáandi hans númer eitt. Hmm. Það var nú eitt og annað í þeirri grein, sýndist mér, sem ég hefði getað leiðrétt ef einhver hefði spurt mig. Eða sem ég hefði allavega haft aðra skoðun á en þar kemur fram.

En það má annars einu gilda.

Rati ...

Ég var að átta mig á því að nú er ég orðin þvílíkt seleb, búin að vera á forsíðunni á Hér og nú og allt, að ég þarf ekki lengur að neimdroppa, nú fer fólk að neimdroppa mér (mig??). Varla til sá fjölmiðill sem ég hef ekki komið fram í, nema reyndar Ómega. Og héraðsfréttablaðið Feykir, en það verður náttúrlega enginn spámaður í sínu föðurlandi.

Mér tókst meira að segja að koma mér á mynd sem birtist í Bleikt og blátt en það var reyndar á meðan það hét bOGb (eða BogB, man það aldrei) og Björn Jörundur ritstýrði því. Og ég var alklædd á myndinni, eða hátt í það.

Það var ég nú líka í Ísland í bítið í morgun en þó munaði engu að ég færi í úthverfri peysunni í útsendingu, var stoppuð á síðustu stundu. Típísk ég. Ég hef reyndar ekki tölu á þeim skiptum sem ég hef mætt í úthverfri eða öfugri peysu í vinnuna; ætti líklega að gera mér að reglu að taka sérstakt tékk á þessu áður en ég fer út á morgnana. En ég villist þá ekki á meðan ...

Fyrst ég minnist á villur: Ég er búin að vera svo lítið heima hjá mér síðan ég flutti að ég rata ekki enn um íbúðina. Ekki vegna þess að hún sé svo stór eða mikið um rangala í henni en ég er samt áttavillt. Þegar ég kem úr stofunni fram á gang byrja ég næstum alltaf að beygja í vitlausa átt.

Kannski verð ég farin að rata um áramótin.

Sófaraunir

Hingað komu áðan tveir ungir menn frá Íslandspósti með svefnsófann og skrifborðið sem ég keypti á laugardaginn (og þá er öllum stærri húsgagnakaupum væntanlega lokið). Svefnsófinn var samsettur en ekki í kassa; þeim gekk ekkert alltof vel með hann upp stigana en ég sagði þeim að þeir mættu bara þakka fyrir að ég byggi ekki enn í gömlu íbúðinni því að stiginn þar er töluvert þrengri. Annar þeirra tók undir það; kom upp úr dúrnum að hann þekkir einkasoninn og hafði komið á Kárastíginn.

Þeir fóru svo en ég stóð eftir og horfði á sófann þar sem hann stóð á ganginum. Horfði svo á dyrnar á vinnuherberginu sem hann átti að fara inn um. Veitti því athygli í fyrsta sinn að þær eru mjórri en allar aðrar dyr í íbúðinni. Horfði aftur á sófann.

Svo fór ég og sótti málbandið mitt. Dyraopið reyndist vera 65 cm. En þegar tekið er tillit til þess að hurðin opnast (já, ég veit, hurðir opnast ekki, nevermind) ekki nema í 90°, þá var það samt ekki nema rúmir 60 cm. Sófinn var 75 cm hár á bakið. 65 cm á armana fremst. 80 cm breiður. Þetta gekk augljóslega ekki upp.

En ég er nú ekki manneskja sem gefst auðveldlega upp fyrir staðreyndum. Svo að ég sótti verkfærakassann, skrúfaði hurðina af hjörunum og lappirnar af sófanum (þær eru reyndar bara 2 cm en það munar um það), reisti sófann upp á endann (helvítið er níðþungt), setti öxlina í hann og tróð honum inn um dyragættina nauðugum viljugum. Það sér ekkert á sófanum og lítið á dyraumbúnaðinum. Eða ekkert sem má ekki laga með smámálningu. Og mér tókst meira að segja að skrúfa hurðina á hjarirnar aftur vandræðalítið.

Alveg er ég viss um að ef ég hefði ekki verið ein í þessu væri sófinn enn á ganginum. Sum verkefni er nefnilega best að leysa einn síns liðs. Þá er enginn til að segja manni að þetta gangi ekki upp.

Fyrst þetta gekk svona vel (eða gekk allavega), þá ákvað ég að skrúfa skrifborðið saman líka. Eða reyndar er þetta bara tölvuborð og ekkert voðalega stórt en í ljósi reynslunnar ákvað ég samt að skrúfa það saman inni í herberginu. Vera ekki að taka neina sénsa. Ég verð að segja að Kínverjar eða Malasíumenn eða hverjir sem framleiddu þetta skrifborð eiga sitthvað ólært af Ikea í samsetningaleiðbeiningum. "List of computer desk M013" var ekki skýrasta skema sem ég hef þurft að styðjast við. Ég skrúfaði einn dippidúttinn á, komst svo að þeirri niðurstöðu eftir að hafa rýnt í leiðbeiningarnar að ég hefði skrúfað hann vitlaust á, skrúfaði hann af og á aftur - og sá þá að fyrri aðferðin hafði verið rétt ... Jæja, en þetta hafðist. Það ganga að vísu nokkrir hlutir af en það voru hlutir sem ég ætlaði ekki að hafa á svo að það er í lagi.

Undirheimasími

Gsm-síminn minn er bilaður og ég er með lánssíma frá Símanum á meðan. Allt í lagi með það, nema inni á þessum síma er símaskrá frá einhverjum fyrri notanda (ég hélt að símaskráin væri bara á SIM-kortinu en svo virðist ekki vera í þessu tilviki, allavega eru mín númer ekki þarna). Allt í lagi með það, nema þegar ég fór að skoða hana sá ég ýmis kunnugleg nöfn úr undirheimum Reykjavíkur ... Hmm. (Þegar ég segi kunnugleg, þá meina ég svo kunnugleg að saklaus miðaldra húsmóðir kannast við þau.)

Ég sem er bara með saumaklúbbinn, iðnaðarmenn og svoleiðis í minni símaskrá. Nú er spurning, ætli sá næsti sem fær símann að láni fái þau númer og þannig koll af kolli?

Niðurstöður

Niðurstöður úr könnuninni um hvort ég sé halló:

42,6% finnst allt í lagi bara á meðan ég líki mér ekki við Sigmar B. eða Nigellu.
20,6% hafa séð Waynes World 2.
18,4% vilja sýna mér góðlátlegt umburðarlyndi.
10,3% er hundsama. Ég merkti sjálf við þann möguleika (já, auðvitað tek ég þátt í mínum eigin könnunum. Þó það nú væri).
5,1% líta á mig sem mömmu sína.
2,9% finnst ég halló.

Þannig að ég held bara áfram að vera matargúrú.

Framhjáhaldspælingar

Ég var að skoða myndasíðu á netinu um daginn sem kveikti hjá mér ákveðnar hugrenningar.

Þetta voru fjölskyldumyndir, hjón á mínum aldri sem ég þekkti einu sinni ágætlega. Það er að segja á meðan þau voru bara ungt par. Þau voru þarna með börnum og barnabörnum; allt myndarfólk og geislaði af því ánægja og lífsgleði.

Og mér varð allt í einu hugsað til þess að einu sinni fyrir óralöngu vissi ég af því að maðurinn þarna hélt framhjá kærustunni. Með stelpu sem líka var í föstu sambandi og ég þekkti bæði hana og hennar kærasta líka. Þetta gerðist örugglega bara einu sinni og ég er nokkuð viss um að það vissi enginn af þessu nema ég. Bæði voru drukkin - á skallanum satt að segja. Ekki að það sé afsökun en ég er samt nokkuð viss um að þetta hefði ekki gerst annars.

Nú hef ég oft heyrt samtöl eða lesið á netinu umræður um framhjáhöld. Og það eru yfirleitt langflestir (flestar konur allavega, veit ekki um karlmenn) á því að maður eigi að segja tafarlaust frá öllu sem maður veit um slíkt. Sama þótt það sé einstakt atvik sem litlar líkur eru til að nokkur komist að eða endurtaki sig. Sjálfsagt er það meira og minna rétt. En ég veit samt ekki.

Ég fór að hugsa um hvað hefði gerst ef ég hefði sagt frá þarna um árið. Trúlega hefði slitnað upp úr sambandinu. Báðum samböndunum. Börnin og barnabörnin sem ég var að horfa á þarna á myndunum væru ekki til. Sjálfsagt önnur börn í staðinn en maður veit samt aldrei hvað orðið hefði. En þetta fólk er allavega búið að lifa hamingjusömu lífi í hátt í þrjátíu ár, það veit ég; við eigum sameiginlega vini. Hitt sambandið entist reyndar ekki nema í nokkur ár (og tvö börn) í viðbót en það var ekki framhjáhald sem eyðilagði það samband.

Nú ætla ég ekki að halda því fram að það væri mér að kenna ef þetta hefði farið einhvernveginn allt öðruvísi; ábyrgðin er auðvitað þeirra. En ég tók þá ákvörðun á sínum tíma að segja engum frá, aðallega af því að mér fannst þetta ekki koma mér við, og hef aldrei haft neitt samviskubit út af því. Síst núna. Ég horfði á andlitið á þessari gömlu kunningjakonu minni á myndinni þar sem hún stóð stolt við hlið mannsins síns og hugsaði um hverju hún væri bættari ef hún vissi af því sem gerðist eina vetrarnótt fyrir nærri þrjátíu árum.

Kannski mundi gegna allt öðru máli ef framhjáhaldið hefði staðið yfir einhvern tíma. Eða ef strákurinn hefði stundað þetta hvað eftir annað með hinum og þessum. Sumir mundu segja ,,jú, það á að segja frá svona, meðal annars vegna þess að sá sem heldur framhjá einu sinni gerir það örugglega aftur". Ég veit ekki ... Kannski. En ég hef aldrei heyrt nokkurn mann ýja að því að þessi maður hafi gerst sekur um eitt eða neitt á því sviði. Og þekki þó ýmsa sem þekkja vel til hans og mundu ekki liggja á því ef þeir vissu af slíku.

Ég er alltsvo ekki að afsaka framhjáhöld eða gera lítið úr þeim. Hreint ekki. Ég hef séð of marga þjást of mikið - og þá á ég við alla aðila að slíkum samböndum. Seka og saklausa. Og ég er ekki að segja að maður eigi að láta sem slíkt komi manni ekki við ef maður veit af því. Ég er bara að velta því fyrir mér hvort það sé alltaf og endilega það eina sem til greina kemur að segja frá. Eða reyndar er ég ekki síður að velta því fyrir mér hvernig ákvarðanir sem maður tekur hafa áhrif á líf annarra.

Nú er það bara elliheimilið

Afmælisveisla hjá Boltastelpunni. Ég bakaði ekkert og mitt eina framlag var hummus. Ég held að mínu hlutverki í lífinu sé lokið, ég er ekki einu sinni sett í að baka fyrir afmæli hjá barnabörnunum lengur.

Best að panta bara pláss á Grund strax. Og fara á námskeið í tælensku eða pólsku.

Annars vann ég einu sinni á Grund fyrir óralöngu. En það var að vísu í eldhúsinu. Mín eina reynsla af stóreldhúsum. Ég var aðallega í kartöfluskrælingadeildinni.