Ég kannast við Puppetry of the Penis. En Testicle Theater hafði ég ekki séð fyrr ...

Efnafræðistúdentinn við móður sína:

- Þú yrðir verulega ömurlegur eiginmaður.

Ég held að það sé rétt hjá honum.

Ég skrapp í Kringluna með gagnlega barninu og barnabörnunum. Þar inní var rúntur um dótadeildina í Hagkaupum með Sauðargærunni og út úr honum kom þetta:

1) Stórir bílar eru rosalega spennandi. Einkum og sér í lagi trukkar með blikkljósum.
2) Dúkkukerrur eru ágætar líka en ekki ef er dúkka í þeim.
3) Það er til ótrúlega mikið af Bubba byggir-dóti og drenginn langar í það allt saman.
4) Bækur sem gefa frá sér pirrandi dýrahljóð ef maður ýtir á takka eru skemmtilegar.
5) Drengurinn er enn ekki búinn að uppgötva hvað ömmur geta verið veikar fyrir þegar sakleysisleg barnabörn sem langar í dót eru annars vegar. En það kemur.

Flottast af öllu var samt blátt tvíhjól með hjálpardekkjum í Útilífi. Það hefur gleymst að segja drengnum að tveggja ára börn eiga eftir þríhjólastigið áður en þau komast á tvíhjólaaldurinn. Ég var Vond Kona þegar ég tók hann af hjólinu sem hann var búinn að príla upp á með erfiðismunum og bar hann í burtu.

Ég fékk allavega ýmsar hugmyndir varðandi jólagjafir, bæði handa Sauðargærunni og efnafræðistúdentinum. Þótt sá síðarnefndi sé að mestu vaxinn upp úr dótaleikjum.

Ég ákvað að sleppa öllum landsbyggðarferðum og lét Garðabæinn eiga sig. Of langur krókur þegar maður býr í innan við tíu mínútna göngufjarlægð frá samkomustaðnum.

Maturinn á jólahlaðborðinu var ívið betri en í fyrra.

Ég veit þó ekki nema ég hefði frekar viljað fá Geir Ólafs aftur. Eða nei, reyndar ekki, en Bergþór var ekki að standa sig.

Stelpurnar á Vikunni slógu alla karlsöngvara út með Leoncie-atriðinu sínu.

Maður hefur stundum heyrt um erfiða viðskiptavini á veitingastöðum og skyndibitastöðum. En þessi kona slær flesta út.

Og það út af majónesi á McDonalds-borgara. Ef ég skyldi einhvern tíma finna hjá mér óviðráðanlega löngun til að keyra yfir staffið á einhverjum veitingastað, þá vona ég allavega að það verði af verðugra tilefni (og þar sem ég borða ekki á McDonalds og ek ekki bíl, þá ættu ekki að verða miklar líkur á að þetta gerist).

En við sjáum til eftir jólahlaðborðið í kvöld.

Ég setti aðventuljós út í glugga í fyrrakvöld, bara örfáum dögum of seint. Hinsvegar er ég ekki enn búin að koma því í verk að finna varaperurnar í það (þær eru á einhverjum mjöööög góðum stað) svo að það hefur ekki verið kveikt á því enn. Kannski kippi ég því í liðinn um helgina.

Ég lenti í sömu vandræðum í fyrra. Þá fundust perurnar í skál í eldhússkápnum, einmitt þar sem ég hafði geymt þær árum saman. En ég hef greinilega verið með einhverjar hugmyndir um að finna enn betri stað og hrint þeim í framkvæmd því að þær eru ekki þar núna. Verst að það er gjörsamlega stolið úr mér hvar þessi rosalega góði staður er.

Jólahlaðborð í kvöld, spurning hvort ég slepp lifandi frá þeirri reynslu, sbr. hlaðborðið í fyrra. En núna syngur Bergþór Pálsson, í fyrra var það Geir Ólafsson. Það eru allavega góð skipti, hvað sem matnum líður.

Svo ætlum við nokkur að hittast í heimahúsi á undan. Allt gott um það að segja nema það er suður í Garðabæ. Ég hef aldrei skilið þessa áráttu hjá fólki að vilja búa í úthverfum.

Annars veit ég um einstaklega skemmtilega íbúð til sölu á besta stað í bænum, það er að segja á Kárastígnum. Einn helsti kostur hennar er þó ekki talinn upp í fasteignaauglýsingunni, en hann er sá að ég bý á hæðinni fyrir neðan og er nágrönnunum innan handar varðandi ráðleggingar um matreiðslu og lán á exótískum kryddvörum og öðrum hráefnum.

Hann Davíð okkar er bara enn meira góðmenni en ég hélt. Samkvæmt því sem lesa má í Mogganum í morgun var hann að bjarga bankastjórum bankans míns frá allskyns ógæfu og vanlíðan:

,,Stjórnendur sem fá ofurlaun, rausnarlega kaupauka og svimandi háar starfslokagreiðslur verða ekki hamingjusamari fyrir vikið. Öðru nær, þeir verða daprir, einmana og skapstyggir, að því er breskir og bandarískir vísindamenn segja."

Ég skrifaði um það fyrir fáeinum mánuðum að nú væri að koma að merkum áfanga; allt útlit væri fyrir að við næstu afborgun af húsbréfaláninu mínu færu eftirstöðvar með verðbótum í fyrsta sinn niður fyrir upprunalega lánið, einmitt þegar afborgunartíminn væri hálfnaður. Þetta gekk ekki alveg eftir, ætli verðbólgan hafi ekki tekið einhvern kipp, en nú var ég að fá greiðsluseðil og viti menn: Þegar ég (eða greiðsluþjónustan) er búin að borga hann verða eftirstöðvarnar nærri 1500 krónum lægri en lánið var í upphafi. Eftir tæplega þrettán ára afborganir.

Þetta eru náttúrlega vatnaskil í fjármálum heimilisins og ástæða til að halda upp á þetta á einhvern hátt. Ég fer jafnvel að trúa því að ég verði í alvöru orðin skuldlaus fyrir sextugt eins og ég hef lengi stefnt að. Og get þá væntanlega farið að njóta lífsins. Farið í vetrarfrí til Kanarí og húsmæðraorlof til Parísar. Eða hvað það nú er sem skuldlausar sextugar kerlingar gera.

En eins og ég held að ég hafi áður sagt: Mikið er ég fegin því að ég lengdi lánið ekki í 40 ár þegar ég átti kost á því á sínum tíma.

Ef þið þekkið einhvern forfallinn aðdáanda slísí náungans úr Bachelor 1, eða Mörthu Reeves (and the Vandellas), eða Leon Spinks, eða Christophers Atkins úr Blue Lagoon, eða Kato Kaelin (nei, það getur annars ekki verið), eða einhverrar annarrar af þessum afdönkuðu ,,stjörnum", þá er hægt að fá hina fullkomnu jólagjöf hérna: Einkasímtal frá goðinu. Vá.

Annað netpróf hjá Eddu, að þessu sinni um íslenska samtíðarmenn. (Sem er NB ein af ótal bókum sem koma út fyrir þessi jól sem mig langar akkúrat ekkert í.) Ég fékk 20 stig, klikkaði á Gulla í Karnabæ; kannski voru nokkrar spurningar í viðbót sem ég hefði átt að vita rétt svar við ef ég hefði hugsað mig betur um en það var allavega óþarfi að flaska á þessu með Gulla, það átti ég að vita.

Listi yfir fólk sem ég var nærri farin að vorkenna í morgun:

1) Gunnar Birgisson alþingismaður.

Eða nei, reyndar alls ekki.

Það eru margir kostir við það að vera búin að koma börnunum sínum til manns - ja, eða allavega vel á legg. Einn sá allra stærsti kemur einkum og sér í lagi fram einmitt um þetta leyti árs: Maður sleppur við að föndra.

Ég gaf efnafræðistúdentinum súkkulaðijóladagatal, meira að segja fyrir mánaðamótin. Hann fékk dagatal í fyrra líka en þá ekki fyrr en vika var liðin af desember og dagatölin voru komin á útsölu á 99 krónur. Dagatalið í ár var greitt fullu verði, heilar 199 krónur. Hann varð auðvitað mjög glaður. En ég held að hann sé samt vaxinn upp úr þessu, því að ég hef þurft að minna hann á jóladagatalið á hverjum degi síðan.

Annars finnst mér súkkulaðidagatöl ekki vera alvöru jóladagatöl. Einu almennilegu jóladagatölin eru þessi sem eru með krúttlegum litlum jólalegum myndum fyrir innan gluggana. Aðalmyndin er oftast feitur jólasveinn, sakleysislegir englar í náttkjólum eða eitthvað ámóta. Ég man eftir einu slíku sem ég átti; blaðið með litlu myndunum hafði verið límt eitthvað skakkt á svo að það sást ekki nema helmingurinn af þeim þegar gluggarnir voru opnaðir. Það dagatal var bara notað einu sinni en annars voru þessi dagatöl stundum endurnýtt; eftir jólin var gluggunum lokað og þau geymd fram að næsta 1. desember. Að vísu héldust gluggarnir ekkert alltaf vel lokaðir en það varð að hafa það.

Svo man ég eftir jóladagatali sem var samsett úr nokkrum hlutum sem festir voru hver utan á annan, eins og þrívíddarmynd; held að þetta hafi verið einhvers konar bjálkakofi, eða var þetta hús dverganna sjö? Eitthvað rámar mig í Mjallhvíti og dvergana en það er kannski úr öðru dagatali.

Ég var að hugsa um að kaupa mér jóladagatal áðan, þótt mánaðamótin séu liðin. Svona feitan brosandi jólasvein með bjöllu og gjafapoka. En það var rándýrt og ég tímdi því ekki. Nostalgía er góð en það eru takmörk. Ef ég hefði rekið augun í samsett bjálkakofadagatal með dvergum, það hefði kannski verið annað mál.

Ein tilvitnun enn í Red Dwarf:

Rimmer lýsir trú foreldra sinna: - Well you see, they took the Bible literally. Adam and Eve; the snake and the apple... Took it word for word. Unfortunately, their version had a misprint. It was all based on 1 Corinthians 13, where it says "Faith, hop and charity, and the greatest of these is hop." So that's what they did. Every seventh day. I tell you, Sunday lunchtimes were a nightmare. Hopping round the table, serving soup - we all had to wear sou'esters and asbestos underpants.

Minnir mig á þegar Hallgrímur læknir fór að hoppa í beinni útsendingu á Omega um árið.

Nú erum við á Gestgjafanum að byrja að plana næsta ár og þess vegna datt mér í hug að spyrja hvort þið hafið einhverjar óskir eða hugmyndir sem þið viljið koma á framfæri. Ég bað um uppástungur fyrir kökublaðið og jólablaðið eins og þið munið kannski og út úr því komu margar áhugaverðar ábendingar - við tókum meira að segja heilmikið mark á þeim eins og vonandi sást í kökublaðinu og mun sjást líka í jólablaðinu sem kemur núna í vikulokin.

Sjálfa langar mig til dæmis til að skrifa meira af fræðslugreinum, þar á meðal klúðurgreinum - þ.e. hvers vegna klúðraðist kakan/sósan/steikin/búðingurinn ..., hvað á að gera til að koma í veg fyrir það og hvernig á að bjarga málunum (eða fela mistökin) ef skaðinn er skeður.

Er eitthvað sem við sinnum ekki nægilega vel eða erum jafnvel alveg að gleyma? Eitthvað sem þið vilduð gjarna sjá meira/minna af? Eitthvað sérstakt sem þið eruð mjög óánægð með eða mjög hress með?

Þið getið svarað hér eða sent ábendingar í tölvupósti (smellið á Skrifaðu mér hér til hliðar). Og þið þurfið ekkert að vera áskrifendur að Gestgjafanum til að hafa skoðun - ég vil ekki síður heyra frá þeim sem ekki eru það.

Ókei, þriðja vísbending (matartengd meira að segja), og nú ættu allir sem á annað borð kannast við þetta að kveikja:

Andlátsorð fyrri persónunnar voru ,,Gazpacho soup."

Ég leit í gluggann á Bókavörðunni þegar ég gekk framhjá á leiðinni heim, kom auga á bók sem mig hefur lengi vantað, Matreiðslubók Helgu Thorlacius frá 1940, fór inn og kom aftur allmörgum bókum ríkari. Stundum þegar ég kem þarna er ekkert eða nánast ekkert til sem ég hef áhuga á og Bragi segir þá stundum að rétta fólkið hafi ekki verið að deyja. En núna hafði greinilega rétta fólkið dáið - eða réttir erfingjar verið að hreinsa úr hillunum hjá afa og ömmu - og þarna var óvenju mikið sem Bragi hafði tekið frá handa mér að fara í gegnum. Þar á meðal Praktisk kogebog, án ártals en trúlega frá því fyrir 1930 (höfundur: En Erfaren husmoder) og svo Dyrtids-kogebog eftir M. Hindhede, gefin út 1915 og uppfull af sparnaðaruppskriftum og -matseðlum fyrristríðsáranna.

Ég var að hugsa um að elda upp úr þeirri bók samkvæmt þriðjudagsmatseðili handa okkur efnafræðistúdentinum, hann hljóðar upp á kartöflugraut (kartöflur fyrir 12 aura og undanrenna fyrir 3), eplakompott (epli fyrir 8 aura og sykur fyrir 3) og kjötbollur (smaaköd fyrir 21 eyri, nautakjöt fyrir 14 aura, rasp fyrir 2 aura, soðnar kartöflur fyrir 2 aura, laukur, sósulitur, undanrenna og hveiti fyrir 1 eyri hvert og svo margarín til steikingar fyrir 10 aura). Ef bætt er við kartöflum fyrir 9 aura og rúgbrauði fyrir 3 aura, þá kostar máltíðin handa 4 manna fjölskyldu 91 eyri.

En ég ákvað samt að kanna ekki undirtektir efnafræðistúdentsins við þessum matseðli. Í staðinn er ég að baka pitsu með hráskinku, klettasalati, svörtum ólífum og stöffi. Hún kostar reyndar aðeins meira en 91 eyri.

Hvað er ,,fjósugur keimur"?

Ef ég ætti að mæla með einni bók núna, þá yrði það líklega þessi hér. Nigel Slater er trúlega uppáhaldsmatreiðslubókahöfundurinn minn, en það er engin uppskrift í þessari bók. Þetta eru bernskuminningar hans, byggðar upp á smáköflum sem allir snúast um einhverja tegund matar; samt er bókin alls ekki um mat og það er engin uppskrift í henni.

Hér er nýlegt viðtal við Nigel Slater um bókina. Og ég mæli sérstaklega með að þið skrollið neðst í viðtalið og lesið ,,Stuff I know about cooking".

Ég held að ég viti núna hverjir eignuðust esperantistaberklahöllina hennar Þórdísar. Hún fer allavega í góðar hendur. En það er spurning hvort ég fæ aftur jafngóða granna og það fólk hefur verið.

Ég kastaði fram spurningu í fyrrakvöld og fékk engin svör; bjóst reyndar ekki við því. Ég ætla ekkert að fara að vera með fastar spurningar en hér er samt önnur vísbending - fyrri persónan úr 1. vísbendingu:

- Has anyone seen my legs? They are not below my waist where I normally keep them. ... Well, if it isn't serious when your genitals wander off on their own, I'd like to know what is.

Frábær hugmynd (not): Svona American Idol-þáttur þar sem keppendurnir eru ekki fólk af götunni, heldur einhver fallin smástirni og one-hit wonders (t.d. Milli Vanilli, Tiffany) sem reyna að komast aftur í frægðarsólina. Mikið hljómar það rosalega spennandi.

En alltaf þegar maður heldur að botninum sé náð í ,,raunveruleika"-sjónvarpi, þá kemur eitthvað nýtt.

Eða þetta hérna. (Reyndar held ég að það hafi ekkert orðið úr þessari hugmynd.)

Æ, ég veit ekki. Ég læt mér nægja að horfa af og til á Survivor. Annars finnst mér raunveruleikinn mun áhugaverðari en raunveruleikasjónvarp.

Matareinkunnarorð dagsins er ekki ,,comfort food" eins og fyrir helgi, heldur,,bragðsprengja". Svo að leifarnar af háhitasteikta sítrónukjúklingnum sem var í matinn í gær verða tættar niður, svissaðar með lauk, tómötum og hugsanlega furuhnetum (eða kasjúhnetum?), kryddaðar með kummini, chili og einhverju fleiru og blandað saman við vel kryddað kúskús með sítrónum og þeim kryddjurtum sem ég kann að eiga - man ekki hvort er til kóríander, annars rósmarín, timjan ...

Biofresh-kerfið í nýja ísskápnum svínvirkar annars og einkum og sér í lagi finn ég fyrir því hvað ferskar kryddjurtir geymast miklu betur en í gamla skápnum. Ég get alveg mælt með því.

Efnafræðistúdentinn var í klippingu. Nú er ekkert við hann sem minnir á hálffertugan sænskan flagara annó 1975. Sem er óneitanlega framför.

Jæja, þá eru jólin búin hjá mér ... eða þannig. Jólablaðið farið í prentun og nú þarf að fara að snúa sér að janúarblaðinu. Aðhald á öllum sviðum. Fitusnautt og budduvænt. Svolítið skrítið að þurfa að skipta svona um gír allt í einu og svo þarf ég að fara að byrja á mínum eigin jólaundirbúningi líka. Allavega bakstrinum.

Þorláksmessuskinkan getur aftur á móti beðið fram yfir helgi, en ef einhver veit af svínslærum á tilboði má láta mig vita. Mig vantar stórt læri, en eins og kom glöggt í ljós í fyrra eftir miklar pælingar hjá okkur efnafræðistúdentinum, þá er 13 kg algjört hámark.

Eins og margoft hefur komið fram hef ég aldrei lært að aka bíl og geri það varla úr þessu. En samkvæmt bíl(a)prófi Eddu er ég með meirapróf ...

Mér er sagt að áður fyrr hafi verið bannað að selja þennan fisk á frönskum fiskmörkuðum nema búið væri að hausa hann til að hræða ekki líftóruna úr viðskiptavinunum. Skiljanlega kannski.

Ég hef ekki séð þættina hjá Jóa Fel og ætla þarafleiðandi ekkert um þá að segja. En ég les uppskriftirnar á síðu Stöðvar 2. Og mig langar mikið til að vita hvaða bakaratrikki hann beitir til að breyta olíu (ekki ólífuolíu) í hrískökuuppskriftinni í síróp í miðju kafi.

Reyndar mundi ég, ef ég væri að gera þessa uppskrift, ekki demba öllu Rice Krispies-inu út í svona í upphafi, mér finnst 300 g af því ansi mikið fyrir 200 g af súkkulaði. 300 g Rice Krispies eru líklega nærri 2,5 lítrar. Við Boltastelpan gerðum svipaðar kökur fyrir ekkert svo löngu og notuðum örugglega ekki meira en 1 l af hrís fyrir 200 g af súkkulaði. Þetta má ekki vera of þurrt, allavega ef á að vera eitthvað eftir á sleikjunni til að sleikja ... En þetta gæti náttúrlega verið annað bakaratrikk.

Það stendur yfir bekkjarsystraafmæli hjá Boltastelpunni og bróður hennar var komið fyrir í pössun á meðan. Það held ég að hafi verið skynsamlegt. Ég rifjaði upp áðan fyrir efnafræðistúdentinum þegar hann var á svipuðum aldri og var sendur með fulla nammiskál inn í stofu til að bjóða tíu eða tólf tíu ára stelpum.

Hann birtist í dyragættinni, brosandi og stoltur og rétti fram skálina. Hann var kominn tvö skref inn í stofu þegar stelpnaskarinn kastaði sér yfir hann, allar í einu. Hann gjörsamlega hvarf í iðandi þvöguna. En ekki mjög lengi. Skyndilega voru allar stelpurnar horfnar, hver í sitt sæti, og litli stubburinn stóð þarna frosinn í sömu sporum með einhvern þann furðulegasta skelfingarsvip sem ég hef séð um dagana á andlitinu og rétti enn fram skálina. Galtóma.

- Ég er viss um að þessi reynsla hefur sett mark sitt á allt líf mitt, sagði hann.

Ég gæti trúað að það væri rétt hjá honum. Allavega skil ég vel að systir hans vilji nú forða syni sínum frá sömu lífsreynslu.

Tvöfalt merkisafmæli í dag.

Mamma er 75 ára. Og Boltastelpan er ... níu ára í annað skipti (að eigin ósk, eins og ég útskýrði í gær), en allavega eru í dag tíu ár síðan hún fæddist. Þannig að segja má að langamma hennar hafi fengið hana í 65 ára afmælisgjöf.

Til hamingju, báðar tvær.