Af því að The Birds eru að byrja í sjónvarpinu ... Gerist ekki sagan sem Daphne du Maurier skrifaði á skoskri eyju? Var hún ekki framhaldssaga í Vikunni eða Fálkanum í kringum 1965? Og endar hún ekki allt öðruvísi en bíómyndin?

Boltastelpan vaknaði í morgun, leit á klukkuna, gaf mér onlbogaskot og tilkynnti:

- Ég átti að fá grautinn minn fyrir TUTTUGU OG SEX MÍNÚTUM!

- Onei, sagði ég og hreyfði mig ekki.

- Ókei, þú áttir að byrja að elda hann fyrir TUTTUGU OG SEX MÍNÚTUM!

Klukkan var 9:26. Það var búið að lofa henni grjónagraut í morgunmat.

Boltastelpan kom í vinnuna til mín í gær og fór svo með mér heim því að hún fékk að gista. Á leiðinni litum við inn í Bókavörðuna og þar fékk hún tvær bækur um Emil í Kattholti og fyrstu bókina um Litla Lása. Ég fann aftur á móti bók sem ég hafði ekki séð lengi, Jurtafæði, matreiðslubók sem Ananda Marga gaf út 1980. Fullt af fínum uppskriftum þarna þótt ekki sé reyndar allt jafnfreistandi - ég set til dæmis stórt spurningamerki við pitsu með aspasjafningi.

Svo er líka gott að hafa bókina ef vantar uppskriftir að eggjalausum kökum. Eggjaát er tabú hjá Ananda Marga. Andrés frændi minn, sem sökkti sér a.m.k. um tíma djúpt ofan í jógafræðin, átti það til að falla í freistni og taka tímabil þar sem hann lenti í alls konar spillingu, drakk brennivín, reykti, eltist við kvenfólk og át egg, og af þessu öllu skildist mér að eggin væru langverst.

Einhvern tíma kom Andrés í heimsókn þegar ég bjó á Hörpugötunni og var svangur. Þá var hann staðfastur í jógafræðunum og eftir mikla rannsókn á matarbirgðum heimilisins fannst ekkert sem Andrés mátti borða nema appelsínur og rúgbrauð. Andrés borðaði því heilt rúgbrauð og át fulla skál af appelsínum á meðan hann stóð við og var bara sæll með það. En ef ég hefði haft þessa ágætu matreiðslubók undir höndum á þeim árum hefði ég kannski getað boðið honum einhverjar aðeins fjölbreyttari góðgjörðir. Eins og líka ýmsum meðlimum þeirrar ágætu hreyfingar, sem voru tíðir gestir á heimili mínu sumarið 1983, þó ekki vegna þess að ég hefði áhuga á jógafræðum. En þeir tóku reyndar oftast með sér nesti, hafa líklega ekki treyst sér til að nærast á appelsínum og rúgbrauði.

,,Afmælisgjöfin" er loksins horfin af svölunum og farin í Sorpu. Eins gott, annars hefði einhver verið í djúpum ...

Við Boltastelpan erum búnar að ganga frá ferðaplaninu okkar. Hægt að sjá meira um það á blogginu hennar. Samanlagður kostnaður við ferðalög og gistingu verður líklega rétt um 100 þúsund fyrir okkur tvær, sem verður að teljast vel sloppið fyrir hálfs mánaðar ferð til tveggja landa. Þar vantar reyndar inn í lestarferð frá Newcastle til London, sem ætti þó ekki að kosta neina formúu. (Á þó ekki von á að það verði eins og þegar ég fór frá London til York um árið, þá reyndist ódýrara að ferðast á fyrsta farrými en á öðru.)

Eins og ég hef örugglega áður sagt, þá er örbylgjuofninn gagnslausasta heimilistækið í eigu minni. Ég hef bara fundið eitt verkefni sem örbylgjuofn er virkilega góður í og það er að sjóða ábrystir. En ég sýð ekki ábrystir nema einu sinni á ári eða svo og kæmist svosem alveg af án örbylgjuofnsins við það.

Snillingurinn Delia Smith er sömu skoðunar og segir að örbylgjuofninn ,,taki sálina úr matnum". Hún sýður að vísu ekki ábrystir mér vitanlega en hún segist þó hafa fundið eitt verkefni fyrir örbylgjuofninn sinn: Hún geymir öskubakkana í honum.

Fyrir kemur að ég er spurð þegar ég hef gefið uppskriftir að indverskum réttum ,,af hverju kallarðu þetta karrí? Það er ekkert karrí í uppskriftinni!" eða jafnvel ,,það er villa í uppskriftinni, karríið vantar". En kryddblöndurnar sem kallað eru ,,karrí" á Vesturlöndum eru ekkert annað en mismunandi blöndur af ýmsum kryddtegundum sem notaðar eru í karrírétti á Indlandi og oftast er bara miklu betra að krydda karríréttina sína sjálfur en láta kryddframleiðendur um að gera það.

Karrí - eða ,,kari" þýðir bara ,,krydduð sósa" og nafnið hefur svo yfirfærst á ýmsa rétti. Indverskir karríréttir eru býsna ólíkir (þótt manni finnist vissulega stundum að það sé meira og minna sama bragðið af þeim öllum) og hér er listi yfir nokkra algengustu ,,flokkana og hvað oftast einkennir þá - flestir þessir réttir geta svo ýmist verið grænmetis-, kjúklinga-, lambakjöts- og fiskréttir af ýmsum toga:

Bhuna: Í þykkri kókossósu, yfirleitt ekki sérlega sterkt
Biriyani: Með miklu af hrísgrjónum og ilmríku kryddi
Ceylon: Chili, kókos og sítrónur, meðalsterkt
Dopiaza: Helsta einkennið er mjög mikill laukur, oftast meðalsterkt
Jalfrezi: Chili, laukur, grænar paprikur, oftast meðalsterkt
Kahsmir(i): Sætt, oftast með ávöxtum og ilmríku kryddi, yfirleitt ekki sérlega sterkt
Korma: Mild, rjómakennd karrísósa, oft þykkt með möndlum
Madras: Chili, sítrónur, tómatar, yfirleitt vel sterkt
Rhogan josh: Chili, tómatar, jógúrt, oftast fremur sterkt. Aðallega lambakjötsréttir
Tikka masala: Mild jógúrtsósa með ilmríku kryddi, oft (en ekki eingöngu) kjúklingaréttir
Vindaloo: Chili, tamarind eða sítróna, tómatar. Oftast mjög sterkt

Náttúrlega er strax kominn fram miðill sem veit af hverjum líkið í Norðfjarðarhöfn er og verður örugglega búinn að upplýsa málið fyrir kvöldið. Ja, eða einhver annar miðill gerir það.

Má ekki spara stórfé með því að leggja niður Rannsóknarlögregluna og fá miðla í djobbið í staðinn? Þórhallur getur verið rannsóknarlögreglustjóri og fylgst með öllu með lífsauganu. Sigríður Klingenberg er víst dugleg að spyrja fólk spjörunum úr þar til hún hittir á rétt svo að hún getur stjórnað yfirheyrslum. Birgitta Hreiðarsdóttir gerir sálarteikningar svo að hún sér um myndasafnið. Ólafur Hraundal er talnaspekingur og tekur að sér efnahagsbrotadeildina ...

Sagði Guðlaugur Þór ,,berjast í bokkum" eða misheyrðist mér?

Allt í einu bara fullt í fréttum án þess að Davíð, Ólafur, Bónusfeðgar eða bankar séu nefndir einu orði: Maður drepinn fyrir austan, fegrunarsamkeppni mæðgna af Suðurnesjum í uppnámi, skiptimynt rænt í banka í Hveragerði, Guttormur og Gráskinna eignuðust rauðhuppótta kvígu í fyrrakvöld ... og þetta voru bara innlendu fréttirnar.

Af útlendu fréttunum sem ég hef lesið í dag var það aftur á móti þessi sem vakti athygli mína.

Við Boltastelpan erum búnar að fastákveða utanlandsferð í júní, bóka farmiða og setja saman plan sem innifelur nokkra daga í Kaupmannahöfn, nokkra daga í Newcastle og nokkra daga í London. Samtals kostar farið fyrir okkur báðar eitthvað rétt rúm fjörutíu þúsund, að meðtöldu flugfari með EasyJet frá Kaupmannahöfn til Newcastle. Ætli það sé ekki svipað og flugfar fyrir tvo, báðar leiðir, til Egilsstaða?

Ég er að dunda mér við að leita að gistingu í Kaupmannahöfn og London (Newcastle er ekki vandamál) en er svosem ekki búin að gera það upp við mig enn hvort okkur vantar bara stað til að sofa á (ekki samt alveg í STEP-klassanum) eða þægilega og huggulega gistingu. Þakka framkomnar ábendingar, fleiri væru vel þegnar.

Ég hef grun um að heimsóknir í tívolí, dýragarða, hryllingssöfn og annað slíkt verði ofarlega á verkefnaskránni í þessu ferðalagi, auk götumarkaða (og amman reynir kannski að laumast inn í eina og eina fornbókaverslun í leiðinni).

Jamm, hótel STEP. Þar gistum við efnafræðistúdentinn þegar við fórum með hópi fólks til Prag fyrir líklega átta árum. Hópurinn hafði upphaflega verið bókaður á annað hótel en svo breyttist það og við vorum sett á þetta. Fengum bækling með myndum frá hótelinu, sem litu alveg þokkalega út. Ljósmyndarinn sem tók þær hefði átt skilið að fá verðlaun fyrir vinnu sína, ég hef sjaldan séð myndir sem fegruðu raunveruleikann jafnmikið. Og þetta var ódýrt hótel. Mjög ódýrt.

Reyndar var þetta alls ekki hótel, heldur líklega einhvers konar gistiheimili á vegum samnefnds flutninga- eða járnbrautafyrirtækis og hafði verið ætlað starfsmönnum þess, að ég held. Einu gestirnir þar fyrir utan okkur og nokkra verkamenn voru tékkneskir grunnskólaunglingar í skólaferðalagi. Öðrum megin við hótelið voru járnbrautarteinar, þar sem gamlar og háværar lestir fóru um á flestum tímum sólarhrings. Herbergi okkar efnafræðistúdentsins var þeim megin. Beint fyrir neðan gluggann okkar var vinnusvæði þar sem verið var að rífa gamla járnbrautavagna frá því fyrir átta á morgnana. Eins gott að við erum ekki svefnstygg. Auk þess voru framkvæmdir að hefjast við endurnýjun gistihússins (sem er kannski orðið lúxushótel núna) og voru því barsmíðar og sagarhljóð allan daginn og háir hlaðar af rusli og braki sumstaðar á göngum.

Ekki er hægt að segja að herbergin hafi verið vel þrifin, allavega voru sígarettustubbar á gólfinu í herberginu okkar þegar við komum þangað. Það var þó hreint á rúmunum. Húsgögnin voru meira og minna í lamasessi. Einn vaskur var í herberginu og mig minnir að stundum hafi komið heitt vatn úr heitavatnskrananum en þori ekki að fullyrða það. Herbergið var innst á afar löngum gangi en fremst á honum var salernisaðstaðan, tvö klósett fyrir alla hæðina og hvorugu hægt að læsa. Man ekki hvort ljósið var í lagi en klósettpappír þurfti maður að leggja sér til sjálfur. Þarna var líka sturtuklefi sem ekki var heldur hægt að læsa. Þar voru heilar þrjár sturtur - án skilrúma á milli, svona eins og í sundlaugunum - og stór gluggi á veggnum andspænis, en engar gardínur fyrir honum og sturturnar blöstu því við úr gluggum húsa sem stóðu upp á hæð þar skammt undan. Mér var að vísu fjandans sama þótt einhverjir Tékkar væru hugsanlega að góna á bossann á mér úr fjarska en svo var víst ekki um alla ferðafélagana.

Á miðjum langa ganginum var hilla á vegg og þar var ein eldavélarhella. Þar hituðu tékknesku grunnskólakrakkarnir sér te eða súpu og sátu gjarna í hnapp á skítugu gólfinu og hindruðu umferð. Niðri í anddyri var svo gamall sófi og tveir stólar (sem hafði tekist að láta líta ótrúlega vel út á myndinni í bæklingnum), en auðvitað hvergi nein setustofa eða önnur aðstaða. Morgunmatur var framreiddur í kjallaranum, í sal sem minnti mig töluvert á mötuneyti MA í gamla daga, og var mjög vel útilátinn og reyndar hreint ekki slæmur miðað við annað (og miðað við að þetta var Tékkland); þar réði ríkjum stútungskerling sem vildi greinilega allt fyrir mann gera en skildi ekki orð í öðru tungumáli en tékknesku. Hið sama var reyndar að segja um aðra starfsmenn hótelsins, nema strák sem stundum var í afgreiðslunni og talaði dálitla ensku. Hann var orðinn svo frústreraður á að geta ekkert gert til að leysa úr umkvörtunarmálum eða bæta ástandið að ég held að hann hafi sagt upp á meðan við vorum þarna.

Sumar aðstæður eru þannig að maður getur annaðhvort farið að gráta eða hlæja. Við efnafræðistúdentinn - og ég held flestir í hópnum - ákváðum það strax á öðrum degi að hlæja frekar. Við höfðum ódýran stað til að sofa á og það var það sem okkur vantaði. Nóg annað að gera í Prag en hanga inni á hóteli. Það var stutt í næstu neðanjarðarlestarstöð. Það voru allavega engar veggjalýs eða flær (ég hef orðið fyrir flóabiti á hóteli í Búdapest, það var ekki gaman). Rúmin voru mátulega mjúk. Og upprifjanir frá glæsihótelinu STEP hafa orðið tilefni ótal hláturskasta allar götur síðan.

Sko, stundum vil ég gista á góðu hóteli og njóta sem mestra þæginda. Stundum vantar mig bara rúm til að sofa í, á miðsvæðis og sæmilega öruggum stað. En ég vil samt helst geta læst að mér á klósettinu. Allavega þegar ég er ein á ferð og get ekki látið neinn standa vörð á meðan ég pissa.

Farin á Vínbarinn að hitta eitthvert sænskt hönk ...

Ég komst að því fyrir skemmstu að Boltastelpan var búin að fastákveða að við tvær ætluðum saman til útlanda í sumar. Það var svo gaman að fara með ömmu til Ítalíu í hitteðfyrra, skilst mér. (Reyndar bætti hún við þegar við vorum á heimleið ,,... en það hefði verið enn skemmtilegra ef þú hefðir ekki verið með.")

Henni hafði að vísu alveg láðst að bera þessa ákvörðun undir mig. Eða - það getur reyndar verið að hún hafi nefnt þetta einhvern tíma en ég ekkert gefið út á það og hún talið að þögn væri sama og samþykki.

En mér fannst þetta reyndar ekkert slæm hugmynd þegar til kom og það er vel líklegt að ég láti til leiðast. Ferðaáætlun er í smíðum en er mjög opin í báða enda enn sem komið er. Sennilega bindum við okkur þó ekki við eitt land í þetta skipti. Veit einhver um ódýra gistingu í Kaupmannahöfn í nokkrar nætur, snemma í júní? Þarf ekkert að vera sérlega merkileg; ég er öllu vön, ég hef gist á hótel STEP í Prag.

Meydómurinn er þá eftir allt saman einhvers virði ...

... og ég var að sjá litinn sem ég ætla að mála eldhúsið með, á stofunni hjá náunganum í þættinum ...

Ég hef ekki horft á Extreme Makeover á Stöð 2 og hef enga löngun til. Ég mun ekki horfa á meikóver á Rut Reginalds, hvorki með né án þarmaskolunar. En ég missi ekki af þætti af Queer Eye for the Straight Guy. Five gay men, out to make over the world — one straight guy at a time. Snilld.

Og akkúrat núna var verið að byrja að sýna þættina aftur á Skjá 1.

Í tilefni fjölda fyrirspurna sem ég hef fengið í dag: Nei, ég er ekkert að grennast. Ég er bara í peysu sem sýnir hinn fræga stundarglasvöxt minn óvenju vel.

(Já, já. Það rennur ekki jafnhægt niður úr öllum stundarglösum.)

Ef einhver hefur áhuga, þá er www.whitehouse.com til sölu. Eigandinn er nefnilega farinn að hafa áhyggjur af því að litla stráknum hans verði strítt þegar bekkjarfélagar hans komast að því að pabbi rekur pornósíðu og fjölskyldan hefur tekjur sínar af slíku.

Ætli Kristján Franklín og aðrir í svipuðum bransa hér hafi nokkrar sambærilegar áhyggjur?

Pifflings, pufflings ... Ég var að horfa á CSI:

Nick: Yeah but it's like night of the pifflings out there and I'm on a smash and grab.
Grissom: [Confused] Pufflings?
Nick: Puffin offspring. First time out of the nest ever year, they crash land in this town near Iceland because they're attracted to the lights of human civilization. It's the same way people flock to Vegas for a fight.
Grissom: Animal planet.
Nick: How come when you talk about bugs everyone says you're a genius but when I talk about birds everyone says I watch too much television?
Grissom: I don't know. Look, the next night of the pifflings you get the first dead body.

I am an imaginary number 1i I don't really exist _

what number are you?

this quiz by orsa

Efnafræðistúdentinn er búinn að lofa því að ,,afmælisgjöfin" sem er á svölunum hverfi þaðan einhvern allra næstu daga. Eins gott fyrir hann, annars fer illa fyrir honum. Ég hef ekki húmor fyrir svona.

Eða jú, ég hef það reyndar. Ég vil samt losna við þetta.

Æi, já, ég var víst aldrei búin að segja hver ,,afmælisgjöfin" var, sem tveir ungir menn drösluðu hingað, ekki veit ég hvernig, upp stigana og inn á gólf hjá afmælisbarninu. Það var gamalt klósett sem mér skilst að þeir hafi hirt í bakgarðinum hjá öðrum þeirra um leið og þeir lögðu af stað í afmælið.

Seemed like a good idea at the time, geri ég ráð fyrir.

Ég sá frétt aftan á DV þar sem vitnað var í Benedikt Jóhannesson, sem eitthvað hafði verið að skrifa um fjarveru Ólafs Ragnars og jafnvel gefa í skyn að hann hefði verið í lýtaaðgerð eins og Berlusconi og Rut Reginalds - nei, hún er víst ekki búin að fara í sína klössun.

Eníveis, ég leit ekki á smámyndirnar tvær sem fylgdu klausunni fyrr en ég var búin að lesa hana. Þær voru af ÓRG og Benedikt. En ég get svarið að ég hélt eitt andartak að þetta væru svona ,,before and after" myndir af forsetanum, hann hefði farið í extreme makeover og hefði yngst um tíu fimmtán ár. Segi ekki að þeir Benedikt séu beint líkir en það er allavega svipur. Sama brosið.

Ég sá allt í einu að ég hafði skrifað ,,spögulegur" í færslunni hér að neðan (búin að laga). Ég held að ég hafi ómeðvitað verið að velta því fyrir mér hvort ég ætti að skrifa ,,sögulegur" eða ,,spaugilegur" og þetta hafi orðið úr.

- Fyrst ég sá Bee þarna í þættinum í gær fór ég að leita að fréttum af henni á netinu og rakst þá á grein sem birtist í haust í Guardian um ,,fimmtíu konur á leið á toppinn" og Bee var talin í þeim hópi sem efnilegur rithöfundur. Samt hefur hún ekki enn sent frá sér bók, aðeins blaðagreinar. En hún er að skrifa bók sem ég hlakka til að lesa - um býflugur - sem lýst er svona: ,,An exploration of the human obsession with bees and honey, charting many of the strange stories - from poison honey to bee beards - contained in this 'waxen city'." Reyndar á Bee ekki langt að sækja ritfærnina, faðir hennar er rithöfundurinn A. N. Wilson.

Ég er að horfa á Masterchef á BBC Food-rásinni - missti af kynningunni á þátttakendunum og rak því upp stór augu þegar ég áttaði mig á því að ég þekkti einn þeirra, Bee Wilson, sem skrifaði lengi um mat í The New Statesman - núna skrifar hún fyrir Sunday Telegraph. Ég vissi reyndar að hún hafði tekið þátt í Masterchef-keppninni og gengið vel en það eru nokkur ár síðan og ég átti ekki von á að sjá þættina sem hún kom fram í. En þarna á BBC Food eru sýndir nýjir og gamlir þættir í bland.

Bee var reyndar ekki hrifin af þessari reynslu og skrifaði um það hér. En ég ætla samt að reyna að sjá hana í undanúrslitunum - miðað við lýsingu hennar er það nokkuð sögulegur þáttur. ,,I ruined my pastry, overcooked some rice, made a feeble sauce and messed around with a piece of tuna," eins og Bee segir sjálf í greininni.

Sjálfri dytti mér ekki í hug að taka þátt í svona keppni. Ekki minn tebolli, eins og efnafræðistúdentinn mundi segja. En Bee er góður kokkur, það get ég borið vitni um.

Við mæðginin fórum á Súfistann í hádeginu og þar fór ég að fletta bók sem hét Christmas Cooking Around the World eða eitthvað álíka. Ég var búin að horfa um stund á mynd af einhverju sérkennilegu, djúpsteiktu bakkelsi áður en mér varð litið á uppskriftina á síðuna á móti. Þar stóð Leaf (Laufa) Bread. Þetta átti semsagt að vera íslenskt laufabrauð. Kökurnar voru litlar (á stærð við undirskálar), þykkar (a.m.k. 1/2 cm) og mynstrið var ólíkt öllum hefðbundunum laufabrauðsmynstrum, kökurnar minntu einna helst á tannhjól. Svo fylgdu teikningar að nokkrum svipuðum ,,laufabrauðsmynstrum." Kökurnar átti að steikja í olíu, 2-3 í senn, og borða þær heitar, stóð í uppskriftinni. Ég skoðaði uppskriftir frá öðrum löndum og sá þar ýmislegt sem mér sýndist álíka marktækt og laufabrauðið.

Ein af hættunum við að nota bækur (og vefsíður) sem eiga að gefa sýnishorn af matargerð margra landa er einmitt sú að maður veit oftast ekki hve marktækar þær eru. Ég rakst einu sinni á vefsíðu þar sem voru uppskriftir að súpum úr öllum heimshornum og þar á meðal frá Íslandi. Íslenska súpan var ,,Cheddar Soup", ostasúpa sem vel má hafa verið ágæt á bragðið en var auðvitað ekki íslensk fyrir fimm aura. Ég hafði samband við konuna sem var með síðuna og gerði athugasemd, hún skrifaði mér aftur alveg eyðilögð og sagðist hafa fundið uppskriftina í einhverri bók þar sem hún hefði einmitt verið kölluð dæmigerð íslensk súpa, og ég sendi henni uppskriftir að kjötsúpu, baunasúpu, lúðusúpu og fjallagrasamjólk.

Mér dettur líka í hug bók um matarhefðir og matarmenningu um heim allan sem kom út fyrir nokkrum árum og fékk mjög góða dóma, var m.a. valin ein af 25 bestu fræðibókum ársins af bókasafnsfræðingum í New York o.fl. Í 4-5 blaðsíðna kafla um Ísland er varla eitt einasta atriði rétt. Sumt hefði átt við um 1950-60 (bókin kom fyrst út 1979 en þetta átti að vera endurskoðuð og uppfærð útgáfa). Þarna er fullyrt að Íslendingar salti yfirleitt ekki mat sinn og allt smjör sé selt ósaltað. Að ferskir ávextir séu sjaldséðir. Að Íslendingar hafi djúpstæða andúð á öllum tegundum fuglakjöts. Að nautakjöt sé sjaldan borðað og ,,Pigs are all but nonexistent; pork is rare and expensive and said to have a fishy taste ..." Að flatbrauð sé borðað með rjóma eða sultu. Og svo framvegis.

Ég keypti þessa bók á sínum tíma, leist mjög vel á hana, en þegar ég var búin að lesa kaflann um Ísland fór ég með hana beint aftur í búðina og fékk hana endurgreidda. Útilokað að treysta svona bók. Enda hef ég séð það á umsögnum um bókina frá ýmsum að það sem sagt er um önnur lönd er engu marktækara. Samt sé ég hana enn auglýsta sem frábæra og mjög trausta heimild um matargerð um víða veröld.