Fundið í skápunum

Ég er alltaf að uppgötva betur og betur hvað ég er nú fornbýl og luma á mörgu. Áðan fann ég til dæmis nokkrar biscotti inni í skáp og þá mundi ég eftir Vin santo-flöskunni sem ég kom með mér frá Ítalíu og er reyndar engin eðalsort held ég (örugglega ekki eins og 180 evru hálfflaskan sem ég hefði sennilega ekki tímt að kaupa þótt evran hefði verið á 22 krónur, hvað þá 226 á Visagengi).

En svo mundi ég að ég á í ísskápnum flösku af Mas Amiel Plenitude sem er vel drekkandi enn þótt hún sé búin að vera opin um tíma. Það var bara ekkert verra með biscotti-inu. Best að njóta þess meðan það er til. Ég get alltaf bakað biscotti, það er lítill vandi, en aftur spurning hvenær ég tími að kaupa gott desertvín næst.

Blómkálsgratín með skinku

Ég er að elda mér blómkálsgratín með skinku í kvöldmatinn. Akkúrat matur sem gott er að fá þegar enn er hálfgerður hrollur í manni af ytri og innri kulda. Kreppumatur líka, ætli þetta kosti ekki svona 200 krónur (skammtur fyrir einn).

Mjög einfalt: gott nýtt íslenskt blómkál léttsoðið (svona 200 g fyrir 1), sett í lítið eldfast mót, dálítil mjólkursósa bökuð upp og krydduð með hvítum pipar og svolitlu salti, smáafgangur af osti (svona biti sem annars verður kannski ónýtur) skorinn í litla bita og hrært saman við, látið malla þar til osturinn er farinn að bráðna, sósan ætti að vera frekar þykk, slatta af skinkustrimlum hrært saman við, hellt yfir blómkálið, bakað við svona 200°C í um 20 mínútur, eða þangað til yfirborðið er fallega gullinbrúnt.

Svo getur maður bætt ýmsu út í þetta, notað spergilkál með blómkálinu, smátt skornar pylsur eða kjötafgang í staðinn fyrir skinkuna, eða kjúkling - nú, eða haft gratínið kjötlaust - sleppt ostinum eða notað rjómaost, bragðbætt með kryddjurtum (t.d. basilíku), stráð brauðmylsnu yfir ...

Bjartsýni maðurinn, svartsýni maðurinn, ég og Davíð

Ég talaði áðan lengi við einn bjartsýnasta mann sem ég þekki.

Hann var svartsýnn.

Í gær talaði ég lengi við einn svartsýnasta mann sem ég þekki að einkasyninum undanskildum.

Hann var nú frekar svartsýnn líka.

Persónulega er ég að reyna að vera svartsýn því að ég veit að það er ákaflega raunsætt og mig langar dálítið að vera raunsæ stundum. Það er skynsamlegt. En það gengur illa og ég er búin að komast að þeirri niðurstöðu að ég sé líklega bara svona fjári ligeglad.

Samt er ég að hugsa um að rölta í bæinn og mótmæla Davíð Oddssyni. Það er eiginlega ekki hægt annað. Svo nota ég jafnvel tækifærið og mótmæli ýmsu öðru í leiðinni því ekki er nú Davíð eini vondikallinn, ónei.

Það eru alveg takmörk fyrir því hvað er hægt að vera ligeglad.

Til fjandans á fyrsta farrými

Ég var að hugsa um það áðan hvað ég ætti í frystiskápnum og mundi það náttúrlega alls ekki nema eitthvað örfátt. Og í framhaldi af því fór ég að hugsa um hvenær ég hefði seinast affryst hann. Og það rifjaðist upp fyrir mér að það hef ég bara alls ekki gert eftir að ég flutti hingað á Grettisgötuna. Síðan eru að verða tvö ár. Og það er kalt á norðursvölunum mínum þrátt fyrir sólina svo að ég hrúgaði öllu úr skápnum í poka og setti út og byrjaði að affrysta.

Það kom nú ýmislegt í ljós þegar innihaldið var kannað og flokkað í pokana. Engar rjúpur frá því fyrir bann reyndar, eins og ágætur vinur minn fann við samskonar tiltekt á dögunum, en eitt og annað sem ég mundi ekkert eftir að eiga. Ég hef nefnilega verið dugleg að kaupa ýmislegt kjötkyns sem ég rekst á á sæmilegu verði. Sumt af því sem ég fann er kannski komið aðeins fram yfir einhverjar dagsetningar, en það ætti held ég ekki að koma að sök, samanber öndina frá 2004 sem við borðuðum í sumar og var alveg ljómandi góð. En á meðal þess sem kom út úr skápnum var þetta:

13 andabringur
2 heilar aliendur, franskar
4 stokkendur
3 fasanar
8 lynghænur
1 akurhæna
biti af franskri gæsalifur (ekki viss um hvort hún er í lagi reyndar en það verður prófað)
slatti af andalifur
2 kíló kengúrufillet
1 nautalund
1 grísalund
3 kíló uxahalar
hálfétið hangikjötslæri
250 g nautamergur
u.þ.b. kíló af hrárri rækju af ýmsum stærðum
kíló af humar
slatti af kræklingi
skötuselsbiti frá 2003 (henti honum reyndar)
nokkrir skammtar af soði sem merkingarnar eru dottnar af en ég held að það sé kjúklingasoð
slatti af frosnu grænmeti, kryddjurtum, ávöxtum, ýmiss konar berjamauki og slíku
og sitthvað annað

Ekki veit ég hvernig þetta komst allt í skápinn, hann er ekki það stór.

Það er nú hægt að lifa um tíma á þessu hvað sem allri kreppu líður en þarna er samt ekki mjög mikið af hversdagsmat. Þannig að ég verð að fara að drífa mig í að halda nokkur matarboð. Eða sigla inn í kreppuna á fyrsta farrými.

Allavega þarf greinilega ekki að hafa áhyggjur af jólamatnum.

Öfug peningavandræði

Ég er enn ekki búin að komast að niðurstöðu um hvað ég á að gera við höfundarlaunatékkann minn. Bankinn minn kaupir ekki útlenda tékka þessa stundina, veit svosem ekki með aðra banka.

Maður hefði nú haldið að bankana vantaði einmitt gjaldeyri þessa stundina. Ekki að þessir fáu dollarar mundu segja stórt í það ginnungagap svosem, en samt ... Ég sem hélt að það væru íslensku krónurnar sem enginn vildi taka við þessa dagana.

Og nei, þetta er ekki tékki gefinn út á reikning hjá Lehmanbræðrum eða eitthvað svoleiðis, heldur hjá banka í Njújork sem ég veit ekki annað en sé sæmilega tryggur.

Ojæja. Tékkinn þolir nú nokkurra daga geymslu. Svo get ég skemmt mér við að veðja við sjálfa mig hvert gengið verður þegar ég fæ honum loksins skipt.

Lúxusvandamál, dollaraávísanir og banka-Gallup

Nú er ég í smávanda, sem í ljósi núverandi ástands má kannski kalla lúxusvanda.

Ekki að það var verið að gefa mér fulla körfu af ostum og gúmmulaði, það er lúxus en ekki vandi og ég kem því örugglega í lóg með hjálp góðra manna.

Ekki að mér er boðið út að borða í kvöld, það er líka lúxus þótt ég eigi eftir að fara í bað og punta mig og svona og megi ekki vera að því.

Ekki að mér er kannski boðið í veislu úti á landi um helgina, það væri vissulega lúxus þótt ég gæti átt í vanda með að koma mér þangað ef af verður.

Nei, vandinn er að í stað þess að ameríski útgefandinn minn setti höfundarlaunin inn á paypal-reikninginn minn sendi hann mér ávísun sem ég var að fá. Lúxusinn er að ávísunin er ansi miklu hærri en ég hélt, ég hafði ekki áttað mig á því að ég átti víst inni höfundarlaun allt frá 2005. Og dollararnir frá 2005, 2006 og 2007 eru nú töluvert verðmætari í krónum en þeir voru þá.

Vandinn fellst í því að ég veit ekki alveg hvað ég á að gera við ávísunina. Fer ég bara með hana í bankann minn eins og ég hef gert hingað til og læt hann innheimta? Tekur hann við henni? Getur hann innheimt hana? Geri ég það þá strax eða bíð smá og athuga hvort dollarinn hækkar enn? Get ég kannski framselt hana til einhvers sem er að fara til útlanda og vantar dollara?

Og í morgun svaraði ég netkönnun Gallup um bankaþjónustu. Það var merkileg reynsla. Það fylgdi eiginlega afsökunarbeiðni á að vera að senda þetta út akkúrat á þessum tíma en þetta er einhver árleg könnun. Ekki vildi ég vera sá sem þarf að túlka niðurstöðurnar; ég skal alveg játa að sumum spurningunum (um þjónustu og svoleiðis) svaraði ég eins og ég hefði gert fyrir 2-3 vikum, öðrum (um traust og þess háttar) miðað við daginn í dag.

Joe the plumber og Hnakkus

Af hverju eru forsetakappræðurnar sem ég er að horfa á allt í einu farnar að snúast um einhvern fjárans pípara???

Ég skil ekki pólitík. Játa það fúslega.

En annars: Ég er ekkert fyrir að berja fólk í buff svona almennt. En að öðru leyti segir Hnakkus það sem segja þarf á þessari stundu.

Bankamiðuð hugsun - böl samtímans

Maður er orðinn svo gegnsýrður af þessu djöfuls bankatali að þegar ég ætlaði að nefna Merrild-kaffi áðan kallaði ég það óvart Merrild-Lynch.

Sjálf drekk ég aftur á móti Teogkaffi-kaffi frá brennslumeistaranum honum uppáhaldstengdasyni mínum. Engin hætta á að ég rugli því saman við einhverja fjármálastofnun eða honum saman við eitthvert bankastjórabeibífeisið.

Um krónuna en aðallega samt um matreiðslubækur

Ég kom við á pósthúsinu áðan og sótti þrjár sendingar sem höfðu komið á meðan ég var úti. Svo á ég eina útistandandi. En líklega verða ekki margar heimsóknir á pósthúsið á næstunni, ég er sko ekki að fara að panta bækur hjá amazon eða abebooks eða kaupa dót á ebay meðan gengið er eins og það er. Til allrar hamingju voru allar sendigarnar sem ég var að sækja núna (og sú sem er ókomin) borgaðar á gengi sem maður bölvaði vissulega þá (í fortíðinni, fyrir svona 2-3 vikum) en finnst bara stórfínt núna.

Nema ameríski útgefandinn minn ætlar reyndar að leggja dollarana sem hann skuldar mér inn á paypal-reikninginn minn og þar ætla ég að eiga þá þangað til mig langar voðamikið að kaupa mér eitthvað frá útlöndum. Ég held reyndar að ég gæti fært þá yfir á Visakortið, en sénsinn að Visa fái þessa dýrmætu dollara mína eftir að þeir létu mig borga okurgengið fyrir evrurnar sem ég keypti í Róm. Aldeilis ekki. Ábyggilega fullkomlega eðlilegir viðskiptahættir hjá Visa miðað við að krónan er einskisvirði en ég er samt grútfúl.

En löndunum sem ég á matreiðslubækur frá fjölgaði allavega um þrjú; ég var að fá bækur frá Senegal, Turks- og Caicos-eyjum og Montserrat. Tvö þau síðarnefndu voru reyndar alls ekki á listanum sem ég birti hér ekki alls fyrir löngu yfir lönd sem mig vantaði bækur frá; en þetta er alltaf spurning um hvað á að telja með.

Svo fékk ég bókina What's Cooking in Keflavik, sem hefur reyndar ekki mikið með Keflavík að gera. Ég átti fyrir aðra bók sem gefin var út af einhverju Keflavíkurvallarkvenfélagi eins og þessi og þar er ekki ein einasta uppskrift en hér er þó kafli sem heitir Icelandic/International og þar eru fáeinar íslenskar uppskriftir: Saltkjöt og baunir (sú uppskrift byrjar reyndar á ,,4 pints vinegar" en svo er ekkert minnst á edik í uppskriftinni svo að ég ætla að gera ráð fyrir að þarna ætti að standa water), grjónagrautur, hangikjötssalat, soðið hangikjöt, steiktur koli í hvítvíni, hálfmánar, gyðingakökur, jólagrautur, kleinur, rabarbaragrautur og vanilluhringir.

Gjaldeyrisbraskarinn Nanna

Jæja, maður er svona aðeins að ná áttum. Og ég verð alltaf fegnari og fegnari að hafa ekki verið á skerinu síðustu viku. Á meðan vinnufélagarnir söfnuðust saman til að stara á Geir og félaga segja ekki neitt á hverjum blaðamannafundinum af öðrum eða sátu heima yfir hverjum hörmungafréttatímanum af öðrum var ég að lyfta glösum í toskönskum vínkjöllurum og glæsivillum, baða mig í sólinni og njóta náttúrufegurðarinnar eða sitja á kósí veitingastöðum í Siena með Imbu og Sigvalda og fleira góðu fólki og gæða mér á villisvínasteik og öðru ljúfmeti.

Það er hægt að lifa á því lengi.

Svona til að leyfa þeim sem ekki voru eins heppnir og ég að fá reykinn af réttunum mætti ég með bita af aldurhnignum pecorino toscano og sikileyskt appelsínumarmilaði í vinnuna í morgun. (En ekkert ítalskt rauðvín, neinei, tími því ekki.) Það verður víst bið á að maður splæsi í innflutta osta og gúmmulaði á næstunni svo að það er eins gott að njóta þess meðan til er.

Og svo seldi ég útgáfustjóra MM, sem er á leið á bókamessu í Frankfurt, evrurnar mínar fimm sem ég kom óvart með heim. Bankinn átti nákvæmlega engan gjaldeyri í morgun, skildist mér; fimm evrur hljóta að duga fyrir einum bjór eða svo. En það varð enginn stórgróði af þeim viðskiptum, þessar evrur voru keyptar af Visa en seldar á bankagengi dagsins.

Vondir kallar og framtíðin

Eg er búin að vera að reyna að setja mig inn í öll þessi bankahruns- og heimsósómamál eftir að ég kom heim og er eiginlega engu nær um hver er vondasti vondikallinn í þessu öllu saman. Hvort það er Davíð, Geir, Jón Ásgeir og verðbréfaguttarnir, Brown og Darling eða einhverjir allt aðrir. Það skiptir satt að segja voðalega litlu máli fyrir mig úr því sem komið er.

Það eina sem ég veit er að nú á ég allt í einu fullt af bönkum og svoleiðis og alveg svakalega mikið af skuldum. Sem ég þarf að borga og börnin mín og áreiðanlega barnabörnin líka, áratugi fram í tímann. Og þess vegna langar mig að hafa eitthvað meira um það að segja hvað verður gert við þessa banka og annað góss sem ég á allt í einu hlutdeild í. Svo að allt fari nú ekki aftur á sömu leið þegar flestir verða búnir að gleyma hörmungaárinu 2008 eftir fáein ár.

Svo að maður sé nú ekki að skuldsetja væntanleg langömmubörn verulega mikið líka.

Kannski er kominn tími til að bestustu konurnar taki við af vondustu köllunum.