Sveppahatarinn er sofandi enn, eða ætli hann sé búinn að víggirða herbergið sitt til að verjast sveppainnrásinni? En ég er allavega búin að búa til sveppaböku, maríneraða gríska sveppi, sveppasalat með tómötum og kryddjurtum, indverska sveppakássu, kínverska sveppi með spergilkáli og sesamfræjum, fyllta sveppi með hráskinku, rjómaosti og kryddjurtum, tæra sveppasúpu ... og á eftir að gera eina þrjá-fjóra rétti í viðbót. Eða hver veit hvað þeir verða margir, mér finnst svo gaman að elda að þegar ég hef nærri ótakmarkaðar birgðir af hráefni (ég fékk senda tvo stóra kassa fulla af sveppum) hættir mér til að halda bara áfram þótt ég sé löngu búin að gera það sem ég ætlaði mér í upphafi.

Þannig að mig vantar fólk til að borða alla þessa sveppi, svona upp úr hálfsex eða seinna.

Sveppavinir sem eru staddir í nágrenninu þegar draga fer að kvöldmatartíma mega alveg líta inn - ég er að fara að elda þónokkra svepparétti fyrir myndatöku á eftir og á ekki von á að efnafræðistúdentinn verði sérlega duglegur við að borða þá, blessaður. Kannski gef ég honum eitthvað annað, ef hann forðar sér þá ekki bara að heiman vegna sveppainnrásar í eldhúsið.

I am European



Which America Hating Minority Are You?

Take More Robert & Tim Quizzes
Watch Robert & Tim Cartoons

?Það linnir ekki undarlegum atvikum í kringum mig. Dularfulla dýnuhvarfið er enn óupplýst og nú er komið nýtt mál: Dularfulla Betty Crocker-svuntuhvarfið.

Ég er búin að nöldra lengi yfir svuntuskorti í Gestgjafaeldhúsinu, alveg frá því að Marentza rændi af mér svuntu sérmerktri Gestgjafanum, og hef verið með voða fína Harrods-svuntu sem ég á sjálf. Einhvern tíma fyrir helgi rakst ég á Betty Crocker-svuntu í stúdíóinu, sem við fengum einhvern tíma til að mynda fyrir auglýsingu, tilkynnti að ég ætlaði að taka hana til handargagns og nota hana, fór með hana inn í eldhús og lagði hana frá mér. Fór svo heim með fínu Harrods-svuntuna mína.

Þegar ég ætlaði að fara að elda í morgun var Betty Crocker-svuntan horfin og ég fann hana hvergi. Ekki ofan í neinni skúffu eða neinsstaðar. Mjög dularfullt. Ég rölti inn til Sólveigar ritstjóra og tuðaði eitthvað yfir þessu (þetta er sko ekki það fyrsta sem hverfur úr Gestgjafaeldhúsinu, sem á þó að vera læst þegar það er ekki í notkun). En þegar ég gekk framhjá skrifstofunni minni á leið inn í eldhús aftur rak ég augun í eitthvað rautt á miðju skrifborðinu: Viti menn, þarna var Betty Crocker-svuntan komin. Og hún var örugglega ekki þarna þegar ég kom síðast inn í skrifstofuna hálftíma fyrr. Enginn heiðarlegur svuntuþjófur hefur enn gefið sig fram.

Dularfullt.

Ég er að undirbúa grein um tómata fyrir Gestgjafann og er búin að viða að mér þeim tegundum sem ég hef fundið í búðum núna fyrir myndatökuna. Ég fann:

Vel þroskaða íslenska tómata
Aðeins minna þroskaða íslenska tómata
Útlenda gróðurhúsatómata af óþekktum uppruna
Hollenska klasatómata
Spænska klasatómata
Kirsiberja-klasatómata
Gula kirsiberjatómata
Appelsínugula kirsiberjatómata
Rauða kirsiberjatómata
Bufftómata
Útlenda plómutómata

Veit einhver um fleiri tegundir sem einhvers staðar eru fáanlegar akkúrat núna?

Ég bauð gagnlega barninu á Holtið í hádeginu í tilefni af afmælinu. Við fengum ljómandi góðan mat, þríréttaðan, á mjög vægu verði. Og skelfing vont kaffi sem var nærri búið að skemma áhrifin af matnum. Hvers vegna í ósköpunum geta þeir á Holtinu ekki lufsast til að hafa almennilegt kaffi? Eða ef þeir þurfa endilega að hafa vont kaffi, gætu þeir þá kannski verið svo vænir að hafa það heitt?

En maturinn var fínn og þjónustan líka.

Ég ætlaði eiginlega ekki að minnast meira á Stefán Pálsson hér í bili, ég er alveg hætt að plögga hann fyrst hann er svona ósamvinnuþýður við Séð og heyrt og vill ekki láta þeim í té sætar beibímyndir af sér, en get þó ekki látið hjá líða að vekja athygli á snjallri samsæriskenningu Sverris um Stefán og tónlistariðkun hans.

Ég hef þurft að svara ýmsum heimskulegum spurningum um dagana en fáar spurningar sem til mín hefur verið beint hafa mér þó fundist vitlausari en sú sem ég fékk frá lækni sem var sóttur til mín þegar ég bjó í herbergi 12 á heimavist MA í janúar 1974. Ég hafði fengið einhverja ákaflega sára verki í eða við bakið og lá kveinandi í rúminu. Læknirinn kom inn, sá að ég var kasólétt, leit á mig og spurði:

- Er þetta nokkuð líkt fæðingarhríðum?

Þrátt fyrir verkina reis ég upp við dogg í öllu mínu sextán ára veldi og hreytti út úr mér:

- Lít ég út fyrir að vita hvernig fæðingarhríðir eru?

Það kom verulega á læknirinn, hann flýtti sér að skoða mig, úrskurðaði að ég væri með sýkingu í nýrum, skrifaði upp á resept, rukkaði mig um vitjunargjald sem ég þurfti að láta hann sækja sjálfan í vasa á jakkanum mínum í fataskápnum af því að ég gat ekki staðið upp, og hvarf svo á braut og skildi mig eftir eina og rúmfasta með reseptið. Til allrar hamingju kom Eiríkur bróðir fljótt að vitja mín, ég gat sent hann í Stjörnuapótek og lyfið sló á verkina, en þegar ég komst á fætur ákvað ég að vera utanskóla næstu mánuði og fór heim til mömmu.

Ástæðan til þess að ég er að rifja þetta upp núna er sú að í dag, nánar tiltekið um það bil nákvæmlega núna á níunda tímanum, eru slétt þrjátíu ár síðan ég komst að því hvernig fæðingarhríðir eru. Gagnlega barnið mitt á semsagt þrítugsafmæli í dag. Ég ætla reyndar ekkert að fjölyrða um það því að það mundi örugglega allt snúast upp í að ég færi að vorkenna sjálfri mér vegna þess hvað það gerir mig skelfilega gamla að eiga barn sem komið er á fertugsaldur. Þannig að ég ætla bara að segja:

Til hamingju, María mín.

Ég keypti nýja, ódýra vekjaraklukku handa efnafræðistúdentinum á dögunum. Hann ætlaði að vakna við hana í morgun í fyrsta skipti. Hún hringdi ekki og hann var frekar óhress með þetta drasl.

Svo kom hann til mín áðan og sagði mér að hann hefði farið að skoða nýju klukkuna betur. Og þá rak hann augun í takka á henni sem hann hafði ekki veitt athygli áður. Þessi takki var merktur On/Off. Hann var einmitt ekki stilltur á On.

Vonir standa til að vekjaraklukkan virki betur í fyrramálið.

Þetta er ekki gott, í Bæjaralandi er búið að afnema opinbera styrki til kaupa á lederhosen. Oktoberfest verður líklega ekki svipur hjá sjón héðan í frá.

Lederhosenklæddir karlmenn eru nú misflottir. En þessi er allavega krúttlegur. Að ógleymdum þessum hér.

Nýtt Séð og heyrt komið á borðið til mín. Aðallega fegurðardrottningar fyrr og nú og fyrirsætukeppnir, sýnist mér svona við fyrstu flettingu. Jú, og svo er viðtal við Sigga pönkhjúkku. Ég kenndi Sigga einn vetur fyrir tuttugu og sex árum (þá var hann tíu ára þannig að það er eitthvað skrítinn reikningur hjá Séðu og heyrðu að hann sé að verða fertugur). Hann var allavega ekkert pönkaralegur þá. Og skar sig eiginlega ekki úr nema helst fyrir það hvað hann var þægur og duglegur strákur, ólíkt sumum öðrum í bekknum. Það getur vel verið að hann hafi verið orðinn anarkisti þá en það kom ekki fram í skólanum. Ég hefði frekar spáð því að hann yrði hjúkka en pönkari.

Þið hafið líklega heyrt um djúpsteikt Mars-súkkulaði, en nýjasta trendið í Skotlandi er djúpsteikt súkkulaðisamloka. Tvær franskbrauðssneiðar, dýft í súkkulaðisósu, svo í djúpsteikingardeig og síðan steiktar. Sykur sigtaður yfir, meiri súkkulaðisósa, og borið fram með ís. Tilhugsunin ein dugir til að stífla kransæðarnar.

Sauðargæran við móðurbróður sinn áðan: - Þú ert ekki hæna, þú ert Hjalti.

Hann var reyndar búinn að skipta um skoðun þegar hann kvaddi efnafræðistúdentinn.

Fjölskyldan gerði tómötunum ágæt skil en það er þó nóg eftir. Reyndar mætti Boltastelpan ekki, hún er á kvikmyndagerðarnámskeiði og er að gera hryllingsmynd. Hryllilega hryllingsmynd, sagði hún mér um daginn.

Uppskriftirnar að tómatréttunum birtast væntanlega í blaðaauglýsingum einhvern tíma á næstunni.

Það verður tómataveisla hér á eftir, á borðstofuborðinu bíða átta tómataréttir eftir því að einhverjir komi og borði þá og ef einhverjir tómatafíklar eiga leið um Kárastíginn ættu þeir endilega að líta inn - hér eru tómatasalöt af ýmsu tagi, fylltir tómatar, tómatbaka, tómatbrauð og tómatbollur sem reyndar eru að klárast svo að ég er þegar byrjuð að baka annan skammt.

Að meðaltali einu sinni á dag kemur einhver hér inn á síðuna í leit að samkvæmisleikjum. Google vísar á bloggið af því að ég skrifaði einu sinni eitthvað um hvað mér þættu samkvæmisleikir asnalegir. Jú, og svo hef ég örugglega minnst á samkvæmisleikinn ,,nefnið tíu fræga Belga". En annað hef ég ekki sagt um samkvæmisleiki svo ég muni. Samt er alltaf verið að koma hingað að leita að þeim. Er eitthvert verulegt samkvæmisleikjahallæri í gangi? Af hverju er fólk alltaf að leita að samkvæmisleikjum? Og nú er ég búin að skrifa ,,samkvæmisleikir" svo oft að heimsóknum á bloggið í leit að þeim fjölgar örugglega um helming ... þetta er eins og með hot sex konan sem arabarnir eru alltaf að finna hér hjá mér og ég hef aldrei fengið botn í.

Ég veit heldur ekki að hverju Kanadamaðurinn var að leita sem sló ,,hortaum" inn í Google og það eina sem hann fékk upp á öllum veraldarvefnum var ég að tala um hvað dóttursonur minn væri kyssilegur, þrátt fyrir hortaum niður eftir öllu andlitinu.

Merkileg fyrirbæri, leitarvélar.

Tengdamóðir mín fyrrverandi, amma efnafræðistúdentsins, lést á Borgarspítalanum fyrr í kvöld. Við vorum aldrei nánar en hún reyndist mér að mörgu leyti vel á sínum tíma. Ég sá hana ekki oft á síðari árum, ekki fyrr en seinustu tvö árin; hún átti erfitt og ég reyndi að liðsinna henni en hefði viljað gera meira.

Interessare ...

You Should Date An Italian!

You love for old fashioned romance, with an old fashioned guy

An Italian guy is the perfect candidate to be your prince charming

If your head doesn't spin enough, just down another espresso with him

Invest in a motorcycle helmet - and some carb blocker for all that pasta!




Which Foreign Guy Should You Date? Take This Quiz :-)



Find the Love of Your Life
(and More Love Quizzes) at Your New Romance.

Jæja, þá er þetta blað loksins frá - við vorum að koma ofan úr Odda þar sem við vorum að yfirfara næsta tölublað Gestgjafans áður en það er prentað. Reyndar tvö blöð því að veislublaðinu fylgir aukablað, brúðarblað, helgað brúðkaupsveislum og undirbúningi þeirra. Ég kom lítið nálægt því, enda hef ég litla reynslu af hefðbundnum brúðkaupum. Ég hef áður sagt frá því hvernig mitt brúðkauðp var og reyndar liggur við að segja megi að hálfgerð samkeppni hafi ríkt um það í minni fjölskyldu hver getur gift sig með minnstu tilstandi og helst í laumi. Allavega hefur íslensku brúðkaupsiðnaðurinn ekki grætt mikið á okkur.

En jafnvel þótt maður sé ekki að fara að gifta sig, eða ætli að gera það í beinu framhaldi af loðnulöndun eins og ég, þá er ansi margt gott í nýja blaðinu. Eða mér finnst það að minnsta kosti, en ég er ekki hlutlaus. Ég er sjálf með stóra grein um pinnamat, snittur og smárétti og aðra um fljótlega kjúklingarétti, og svo eitthvað fleira. Mér finnst það sem ég gerði auðvitað flottast en ég er vissulega ekki hlutlaus þar heldur.

Næsta blað verður helgað léttum og fljótlegum réttum. Hugmyndir, tillögur og ábendingar eru vel þegnar eins og áður.

Mig langar í portobellosveppi marineraða í ólífuolíu, hvítlauk, steinselju og koníaki og síðan grillaða. Á stökku baguettebrauði, eða kannski ciabatta.

En efnafræðistúdentsgerpið borðar ekki sveppi. Annaðhvort verð ég að búa þetta til handa mér einni og gefa honum eitthvað annað eða ég verð að bíða þar til hann flytur að heiman.

Mín fræga pikknikkarfa er um það bil að gefa upp öndina, Sauðargæran reif eiginlega lokið af henni í fyrrasumar, og það er líklega að því komið að ég fari að fjárfesta í nýrri. Ég var að skoða pikknikkörfur í Duka áðan, þær voru ódýrar og þokkalegar en svosem ekkert sérstakar. Svo var ég að segja gagnlega barninu frá þessu:

Ég: -Sko, flottustu körfurnar eru náttúrlega þær sem fást í Pipar og salt, það eru alvöru pikknikkörfur. En þær allra ódýrustu kosta eitthvað tuttugu þúsund og fyrir það verð þyrftu jarðarber og kampavín að fylgja. Já, og myndarlegur karlmaður.

Gagnlega barnið: - Þú færð nú ekki merkilegan karlmann fyrir tuttugu þúsund.

Ég: - Andskotinn. Jæja, þrjátíu þá.

Svo fékk ég betri hugmynd. Ég tjasla gömlu körfunni saman og nota hana í sumar, kaupi jarðarber og kampavín fyrir alla peningana sem ég spara og gleymi þessum karlmönnum.

Afmælismaturinn í gærkvöldi varð á endanum tandoorikjúklingur með hrísgrjónum, kjúklingabaunum með spínati og nýbökuðu brauði. Börnin fengu pitsu og allir voru ánægðir. Efnafræðistúdentinn er akkúrat núna að gúffa í sig afganginn af kjúlingnum og tautar eitthvað um að hann sé enn betri en í gær. Ég trúin honum alveg en mig langar ekki í kjúkling.

Sauðargæran söng fyrir mig afmælissöng en ruglaðist eitthvað og söng ,,hún er tveggja ára í dag". En hann kyssti mig og faðmaði og hjálpaði mér að elda matinn. Hrærði í öllum pottum og át stóran hluta af eftirréttinum áður en hann komst í ofninn.

Boltastelpan (sem vildi frekar fara og fá göt í eyrun í gær en fara og mótmæla með okkur efnafræðistúdentinum, eins og henni var boðið upp á) gaf mér sérlega litskrúðug og glaðleg salatáhöld sem hún lét mig leita að eftir vísbendingum sem hún hafði skilið eftir um alla stofu. Þau fundust loks í dótakistunni. Ég er nefnilega með dótakistu í stofunni með barnadóti handa ungum gestum að leika sér að. (Ekki halda að ég sé svona óskaplega mikil barnagæla, mér er ekki nema í nettu meðallagi vel við börn, en það er gott að hafa eitthvað handa þeim að dunda við ef þau koma hingað.)