Væla minnist á paprikupottrétt úr Gestgjafanum í kommentunum hér fyrir neðan.

Það er saga á bak við þann rétt. Eða öllu heldur myndina af honum. Hún er tekin í janúarlok í miðjum flutningum af Seljavegi upp á Höfðabakka, þegar allt var á öðrum endanum, enda gengu þeir flutningar mjög hratt, innflutningspartíið var haldið réttri viku eftir að framkvæmdastjóranum barst uppsögnin á Seljaveginum. Stúdíóið var ekki til og eldhúsið innréttingalaust og tækjalaust. Ég eldaði réttinn heima og kom með hann, við ruddum pláss á skrifborði eins ljósmyndarans, fengum lánaða hrosshúð hjá Húsum og híbýlum til að hafa í bakgrunni, og mynduðum pottinn þarna innan um kassahrúgur, völundarhús af skilrúmum, plastvafðar tölvur og skrifborðsstóla, önnum kafna iðnaðarmenn, flutningamenn, stressaða blaðamenn og umbrotsmenn að leita að dótinu sínu ... Miðað við það allt kom myndin bara nokkuð vel út (ég fann ekki stærri mynd til að setja hér, þetta kemur á vefinn seinna). Rétturinn er að vísu kaldur, það var engin leið að hita hann þarna - en það sést ekki.

Ég var búin að fá tölvuna mína í samband og gat gengið frá uppskriftinni og komið henni til Margrétar prófarkalesara, sem las hana sitjandi á bókakassa þar sem hún var ekki búin að fá skrifborðið sitt og stólinn. Einhvers staðar var umbrotsmaðurinn búinn að hola sér niður til að ganga frá blaðinu, sem var alveg að fara í prentun. Og þetta hafðist.

Það er nú samt eiginlega kominn tími til að klára þessa flutninga.

Ef Ragnarök ættu að skrifast á minn reikning væri það samt örugglega vegna klaufaskapar og brussugangs, fremur en vegna bragðvísi minnar og ofbeldishneigðar:


You're Loki! The trickster god of the Norse you
aren't actually a god at all, but a giant. You
bring about Ragnarok through your increasingly
violent tricks and have a special affinity with
fire.

Which Norse God are You?
brought to you by

Sauðargæran var í heimsókn áðan og var að hjálpa mér að elda kvöldmatinn. Við vorum að ofnsteikja folaldafillet (mjög gott) og ég var með kjöthitamæli í því til að fylgjast með hvenær það væri steikt. Ég tók það svo út og setti á eldhúsbekkinn.

Sauðargæran (bendir á hitamælinn sem stendur út úr kjötinu): -Er þetta heitt?

Amman: -Já, þetta er heitt.

Sauðargæran ákveður að trúa ekki ömmu sinni og grípur um mælinn. Rekur upp skræk og þarf að hafa hægri hendina í blautum þvottapoka alla máltíðina.´

Típískur karlmaður.

Þýðandi Svona var það skilur greinilega ekki orðið mojo. Sem er kannski ekkert skrítið ... en að þýða það dóp??? I lost my mojo = ég týndi dópinu mínu???

Nah.

Enginn sem vill koma með uppástungur um rétti sem eiga heima í Bestu uppskriftir ársins 2005?

Ég verð líklega bara að hugga mig við að sennilega séu allir að bíða eftir jólablaðinu, sem er á leið til áskrifenda, til að hafa uppskriftirnar úr því með í púljunni.

Eða kannski höfum við bara ekki verið að gera góða hluti á árinu 2005.

Eða kannski staðfestist sá grunur minn að fólk kaupi ekki matarblöð til að elda upp úr þeim, bara til að skoða.

Ef Ármann væri með getraun á blogginu sínu núna, þá mundi ég sko vinna. Ég veit nefnilega allt um Skelfingu Möltu og kann (eða kunni) bókina næstum utan að, hún var í afar miklu uppáhaldi á mínu heimili þegar gagnlega barnið var á þeim aldri að ég las bækur upphátt fyrir hana. Enda heitir hún María.

Mér þykja fá fyrirbæri leiðinlegri en smáhundar. En mér er reyndar heldur í nöp við flestar skepnur sem eru minni en meðalrolla (lítil lömb kannski undanskilin af sentímental ástæðum).

Stórir hundar eru mun skárri. Samt ekki slefandi kvikindi eins og þetta sem frænka mín Gæludýra-Guðrún var með í Stundinni okkar á sunnudaginn var; einhver krumpuhundur með skinn sem var sex númerum of stórt og allt útatað í slefu.

Ef ég fengi mér einhvern tíma hund yrði það örugglega þýskur fjárhundur eða eitthvað slíkt. Lögregluhundurinn Rex. Ég var alltaf örlítið svag fyrir Rex.

Ég fann vegabréfið mitt. Það lá á stól hér á skrifstofunni minni, undir einni svuntu og nokkrum gömlum Fréttablöðum.

Ég hefði aldrei fundið það ef ég hefði farið að leita. Ég hefði nefnilega bara leitað heima hjá mér ...

Það eru rétt rúm þrjú ár síðan ég byrjaði að blogga og strax fyrsta daginn skrifaði ég um utanviðsigheit mín. Það breytist ekkert í þessum efnum.

Mér leiðist.

Ókei, ég var akkúrat búin að skrifa þetta (og var ekkert viss um að ég ætlaði að hafa færsluna lengri) þegar pósturinn hringdi bjöllunni. Fimm bækur frá amazon.com, reyndar bara ein matreiðslubók en í henni eru líka elstu uppskriftir í heimi - þetta er The Oldest Cuisine in the World: Cooking in Mesopotamia eftir Jean Bottéro. 3600 ára gamlar uppskriftir.

Ég er ekkert viss um að mér muni leiðast meira í kvöld.

Ég var að sjá fyrstu eintökin af litlu jólamatreiðslubókinni sem ég gerði fyrir Nóatún. Hún er bara nokkuð snotur.

En nú er það hversdagsmaturinn.

Við erum líka að undirbúa aukablaðið með bestu uppskriftum ársins 2005 þannig að ef þið hafið eldað eitthvað upp úr Gestgjafanum á árinu sem þið voruð mjög ánægð með, látið þá endilega vita.

Ég mældi blóðþrýstinginn hjá mér áðan. Hann var innan eðlilegra marka í fyrsta sinn síðan mælingar hófust (þ.e. síðan ég keypti blóðþrýstingsmælinn í vor).

Líklega er bjúgeyðandi lyfið sem ég fékk hjá heimilislækninum um daginn farið að verka svona vel. Einhver áhrif hefur það allavega því að skórnir sem ég keypti í sumar eru orðnir of stórir á mig. Kannski komi upp úr dúrnum að þetta sem ég er búin að vera að bæta á mig síðustu árin sé bara alls ekki spik, heldur vökvi og renni allt saman af mér ...

Líklega samt ekki.

Ég nota frekar lítið salt í matargerð og borða ekki mikið af söltum skyndibitum og snakki. Salta nánast aldrei mat eftir að hann er kominn á borðið og er allavega ekki ,,autocondimentor" eins og efnafræðistúdentinn kallar fólk sem saltar matinn sinn án þess að smakka hann fyrst. Svo að ekki er það óhófleg saltneysla sem veldur bjúgsöfnun og háþrýstingi hjá mér.

En það var óneitanlega gott að sjá þessar tölur á mælinum.

Ég er ennþá ein mætt af ritstjórninni. Kemur svosem ekki að sök því það er úr manni allur vindur eftir mikla vinnutörn og það tekur sinn tíma að setja sig í gír fyrir janúarblaðið - aðhaldsuppskriftir, sparnaðarréttir og þess háttar. Mér finnst samt yfirleitt skemmtilegra að fást við hversdagsmat en sparimat svo að þetta verður fínt.

Svo eru ekki nema rétt rúmir tíu dagar í að við mæðgurnar förum til London.

Og mér tókst að týna vegabréfinu áður en ég gat komið því í geymslu í hnífaparaskúffunni.

Gallup hringdi í mig áðan til að spyrja mig spjörunum úr um álit mitt á aðalviðskiptabanka mínum, sem vill svo til að er KB-banki. Allt í lagi með það, nema svo komu einhverjar tuttugu spurningar sem voru allar svo til nákvæmlega eins, maður átti að meta þjónustu bankans og væntingar manns til þjónustu bankans og allt í þeim dúr á skalanum 1-10. Eftir að það rann upp fyrir mér að ég var beisikklí alltaf að svara sömu spurningunni varð ég svo leið á þessu að einkunnirnar smálækkuðu.

Annaðhvort eru þetta stór mistök hjá þeim sem setur saman spurningavagninn fyrir bankann eða það er einhver keppinautur sem er að láta gera könnunina og spyrja þessara spurninga til að gera viðskiptavini KB-banka fúla út í bankann. Mér finnst það reyndar mun sennilegri tilgáta.

Ég hef ekki orðið vör við nein Bókatíðindi ennþá, ætli sé ekki búið að bera þau út alls staðar? Eða ætli þau hafi horfið í öllum ruslpóstinum sem er borinn hingað í húsið?

Ekki þar fyrir, ég var svosem búin að sjá lista yfir bækurnar sem þarna eru og það var ekkert voðalega margt á honum sem vakti áhuga minn. Samt kannski fleira en oft áður, sumar af þessum glæpasögum eru býsna forvitnilegar. Eina þeirra er ég reyndar búin að lesa, fékk Blóðberg Ævars Arnar senda núna í vikunni (án skýringa, en ætli uppskriftin að lambalærinu hafi ekki spilað þar inn í?) og er búin að lesa hana. Hún var fjári góð, ég get alveg mælt með henni.