Ég var að lesa það einhvers staðar áðan að það eru stórauknar líkur á að fá undirhöku ef maður er með ilsig. Athyglisvert. Sé samt ekki alveg tenginguna - almennur vöðvaslappleiki?

Ég keypti rúmlega fimm kílóa svínabóg í Nóatúni í dag, kryddaði hann að kúbverskum hætti og steikti í kvöldmatinn. Það var ekki svo óskaplega mikill afgangur (níu manns í mat en hluti af þeim börn sem borðuðu ekkert sérlega mikið) en afgangur af góðri svínasteik er auðvitað hið besta mál; það þýðir að við efnafræðistúdentinn getum gætt okkur á media noche að vild næstu daga. Maður á alltaf að elda of stóra svínasteik til að fá örugglega afganga.

Með þessu var meðal annars kartöflugratín með skyri og stappa úr sætum kartöflum, bragðbætt með pekanhnetum, kanel og engifer. Og á eftir hvítur súkkulaðibúðingur með hindberjum og litlar heitar súkkulaðikökur. Boltastelpan hafnaði búðingnum en ég hafði bakað tveimur kökum fleiri en gestirnir voru og henni tókst að klófesta báðar umframkökurnar. Efnafræðistúdentinn vildi að ég lofaði því að næst þegar ég gerði svona búðing yrðu engir gestir svo að hann gæti setið að honum öllum einn.

Sauðargæran var í pössun hjá mér á meðan ég var að elda matinn. Hann stóð í klukkutíma á stól við eldhúsvaskinn og þvoði upp. Alltaf sömu skálina og ekkert annað. Það er best uppþvegna skál landsins í kvöld. Og merkilegt nokk, eftir klukkutíma vatnssull var hann ekki blautari en svo að það þurfti ekki að skipta um föt á honum. Það hefði enginn náinn ættingi hans leikið eftir á þessum aldri.

Þórdís er að tala um herbergjastærð, meðal annars. Draumaíbúðin mín - það er að segja ef ég byggi ein - er ekki með litlum herbergjum, ekki með stórum herbergjum, heldur með engum herbergjum. Eins og íbúð sem ég sá einu sinni í gömlu Bo Bedre og var á einhverjum hanabjálka í miðborg Kaupmannahafnar. Eitt langt og mjótt ris þar sem rýmin runnu öll saman án skilveggja. Úr forstofu yfir í eldhús og svo borðstofu og stofu og vinnuaðstöðu og svefnrými og þar fyrir innan var stórt baðker - ókei, það getur verið að klósettið hafi verið afþiljað. Ég vona það allavega.

Svona dreymir mig um. Örugglega ferlega ópraktískt, ég yrði kannski orðin brjáluð eftir viku ef ég byggi í svona íbúð, en maður má nú láta sig dreyma.

Pósturinn var að koma með Taste of Uganda: Recipes for traditional dishes. Útgefin í Kampala 2002. Ég er búin að vera að fletta henni og hef engar uppskriftir séð enn að eftirlætisréttum Idi Amin. Samt eru hér ýmsar áhugaverðar uppskriftir, til dæmis Blood boiled in offal, White ant relish og Ensene, sem eru þurrsteiktar engisprettur - maður þarf 300 g lifandi engisprettur, 1 tsk salt, 1 lítinn lauk, 1/2 tsk karríduft og 1-2 græn chilialdin (má sleppa). Hér er líka uppskrift að hvítmaurabollum og sólþurrkuðum hvítmaurum.

Ef ég býð einhverjum í úgandískar kræsingar á næstunni, þá þarf samt ekki að óttast þessar trakteringar. Ég á engar engisprettur á fæti. Né hvítmaura.

Ég mætti Matthildi nágrannakonu minni í stiganum áðan.

Ég: Nei, ertu komin með gleraugu?

Matthildur: Já, ég fékk þau í morgun.

Ég: Vá, þau eru svakalega flott á þér.

Matthildur: Já, og nú getur mamma séð mig.

Mér leiðist að skemmta mér.

Ég held að ég hafi stolið þessum frasa frá Villa, fremur en hann hafi fengið hann frá mér, en hann á allavega vel við mig svona yfirleitt. Ekki undantekningarlaust, það getur verið fínt að fara út að skemmta sér í góðum hópi, skreppa á barinn og svoleiðis, en almennt séð leiðast mér skemmtanir. Árshátíðir, þorrablót, bjórkvöld, skemmtikvöld af ýmsu tagi ... ekki minn tebolli, eins og efnafræðistúdentinn mundi segja. Ég tala nú ekki um þegar einhver ofvirk skemmtinefnd eða ofurhress skemmtanastjóri fer að láta fólk taka þátt í samkvæmisleikjum. Ég þoli ekki samkvæmisleiki. Mér finnst ekki bara leiðinlegt að gera sjálfa mig að fífli fyrir framan fjölda manns, mér finnst almennt ekkert gaman að sjá aðra gera sig að fífli fyrir framan fjölda manns. Ekki einu sinni fólk sem mér er ekkert sérlega vel við. Og þar sem samkvæmisleikir ganga meira og minna út á að láta einhvern gera sig að fífli, þá er þetta ekki skemmtilegt. Ef ég man rétt vorum við Villi komin að þeirri niðurstöðu að kannski leiddist okkur ekkert að skemmta okkur, heldur að láta skemmta okkur.

Þetta er ekkert inngangur að frásögn af einhverri leiðinlegri skemmtun. Ég var bara að velta þessu fyrir mér áðan þegar ég var að rölta heim úr útgáfuteiti, svona af því taginu sem telst til kokkteilboða en ekki skemmtana - að vísu var alls ekki boðið upp á kokkteil, heldur Shiraz-vín af ýmsu tagi, því það var verið að halda upp á útkomu vínbókarinnar hans Þorra, sem ég held reyndar að sé ekki komin út, allavega var ekkert eintak af henni sjáanlegt. Og þar sem útgáfuteitið var inni í Laugardal og ég bý á Skólavörðuholtinu, þá gafst tími fyrir töluvert miklar pælingar. Þær voru reyndar ekki allar um skemmtanir.

Það er samt tvennt sem getur gert heilmikið til að bjarga svona skemmtunum, sérstaklega árshátíðum og þess háttar:

a) Sérlega góður matur og þjónusta. Óþarfi að útskýra nánar.
b) Sérlega vondur matur og þjónusta. Þá getur maður skemmt sér við það lengi að úthúða matnum, kokkinum, þjónunum, staðnum, og ef því er að skipta skemmtinefndinni eða öðrum sem maður telur ábyrga. Ég man til dæmis eftir árshátíðinni þar sem brimsölt sjávarréttasúpan var borin fram með hálffrosnum skelfiskbitum út í, sósan með illa steiktu kjötinu var hálfköld og kartöflurnar hálfharðar, annað meðlæti var blandað Ora grænmeti úr dós, maturinn sem grænmetisæturnar fengu var borinn fram með sömu kjötsósunni (og Ora-grænmetinu), og eftirrétturinn var ís úr pakka. Hversdagsís, nánar til tekið. Ef ég man rétt var skýringin sú að kokkurinn hafði sagt upp fyrr um daginn og rokið burt í fússi. Þetta var efni í mikið baktal og diss um staðinn og hægt að skemmta sér ágætlega við það.

Það bjargar hins vegar engu að fá Geir Ólafs til að syngja. Staðreynd.

Ég leit aðeins á útsendingu frá aukakosningunum í Bretlandi á Sky í gær. Sakna þess alltaf pínulítið að sjá ekki lengur Screaming Lord Sutch við slík tækifæri. En það kemur greinilega maður í manns stað (og þá er ég ekki að meina Aaron Barschak, náungann sem gerðist boðflenna í afmæli Vilhjálms prins, hann var víst líka í framboði þarna og var frekar ófyndinn).

,,Vote for insanity - you know it makes sense."

Ég var á indversku tímabili í matargerðinni fyrir svona 5 árum og ég held kannski að annað slíkt tímabil sé kannski að ganga í garð. Mér finnst reyndar mjög gaman að elda indverskan mat og gerði það einmitt núna í kvöld. Við vorum með tvo gesti í mat og ég eldaði lambakarrírétt og hafði með honum hrísgrjón skreytt með kryddjurtum og jarðhnetum, salat með blönduðum grænum salatblöðum og kjúklingabaunum (úr dós en hituðum upp með söxuðum tómötum, ólífuolíu, timjani og ajowan, sem er indverskt krydd sem ég veit ekki hvort fæst hér), raitu úr skyri, rifnum gúrkum og svolitlu kashmiri masala, og svo bakaði ég flöt gerbrauð sem einhverjir mundu ábyggilega kalla naan-brauð en voru það reyndar ekki.

Uppskriftin er meira sett hér fyrir sjálfa mig en vegna þess að ég eigi von á að einhver fari eftir henni, það eru ýmis krydd þarna sem ég veit að fáir eiga og sum fást sennilega ekki hérlendis. En það er alveg hægt að skipta þeim út á ýmsa vegu, nota tilbúnar karríblöndur að einhverju leyti og bæta við því sem er í skápnum. Kannski ekki sama bragð og ég fékk (sem var, nota bene, skolli gott), en getur verið fínt engu að síður.

Þetta er ekki gert eftir neinni ákveðinni indverskri uppskrift og það getur vel verið að enginn Indverji mundi vilja kannast við þetta, ég veit það ekki. Tómatar eru til dæmis ekkert sérstaklega algengir í indverskri matargerð þótt þeir komi fyrir í ýmsum uppskriftum. En þetta var allavega mjög indverskt á bragðið og það dugði bæði mér og gestunum.

Lambakarríréttur með tómötum

1,2 kg lambaframpartur
1 tsk fennikufræ
1 tsk kummin, steytt
1 tsk kóríanderfræ, steytt
1/2 tsk svört mustarðskorn
1/2 tsk svört piparkorn
2-3 lítil rauð chilialdin, þurrkuð
1 tsk túrmerik
1/2 tsk kanell
1 tsk kerala masala
salt
2 msk olía
1 laukur, saxaður smátt
2 gulrætur, skornar í sneiðar
3-4 kartöflur, skornar í bita
2-3 tómatar, fræhreinsaðir og saxaðir
1 paprika, fræhreinsuð og skorin í bita
1 dós kókosmjólk
vatn eftir þörfum

Kjötið tekið af beinunum, fituhreinsað að mestu og skorið í teninga. Fennikufræ, kummin, kóríander, mustarðskorn, piparkorn og chili ristað á þurri pönnu smástund en ekki látið brenna. Hellt í mortél og steytt. Olían hituð á pönnunni, ristaða kryddinu stráð á hana ásamt túrmeriki, kanel og kerala masala, og síðan er kjötinu bætt á pönnuna (smátt og smátt, ekki öllu í einu) og það brúnað við nokkuð góðan hita í kryddblöndunni. Saltað. Lauk, gulrótum og kartöflum bætt á pönnuna og steikt í nokkrar mínútur og síðan tómötum og papriku. Kókosmjólkin hrærð út í sama magni af vatni, hellt á pönnuna, hita að suðu og látið malla við meðalhita í opnum potti í um 1 klst, eða þar til kjötið er vel meyrt og sósan þykk. Vatni bætt við ef uppgufun er of mikil. Smakkað, bragðbætt ef þarf og síðan borið fram.

Mikið geta nú kartöflur verið góðar.

Ég var að vinna kartöfluþátt áðan og hér er ein uppskriftin úr honum, sem þótti sérlega góð. Og einföld.

Pestókartöflugratín

800 g kartöflur
1 msk ólífuolía
5-6 msk pestósósa, heimalöguð eða keypt
300 ml vatn, sjóðheitt
2 tsk anda- eða kjúklingakraftur (Oscars), eða annar kraftur
nýmalaður pipar
salt

Ofninn hitaður í 210°C. Kartöflurnar afhýddar, skornar í þunnar sneiðar og hluta af þeim dreift á botninn á eldföstu fati sem penslað hefur verið með olíunni. Pestósósan þynnt með svolitlu heitu vatni og dálitlu af henni dreypt yfir. Annað lag af kartöflum sett ofan á, meiri pestó, og þannig koll af kolli. Krafturinn hrærður út í heitu vatninu, kryddað með pipar og salti og hellt yfir. Sett í ofninn og bakað í 35-50 mínútur (fer eftir því hvað fatið er stórt um sig og þar með hvað kartöflulagið er þykkt).

Fólki sem þekkir efnafræðistúdentinn er bent á að hérna er m.a. að finna mynd af honum (fyrir neðan miðja síðu) þar sem hann lítur út eins og fertugur drykkfelldur sænskur flagari, annó 1975. Meira að segja í rifflaflauelsjakka.

Við erum að byrja að vinna að kökublaði Gestgjafans og nú langar mig til að vita hvort einhver ykkar hafa einhverjar tillögur/hugmyndir/óskir/umkvörtunarefni fram að færa? Eigum við að miða blaðið fyrst og fremst við jólabaksturinn? Vill fólk fá uppskriftir að öllu þessu gamla, góða - piparkökum, randalín og þess háttar? Nýstárlegar smákökur með pistasíu- og makadamíuhnetum, þurrkuðum trönuberjum og akasíuhunangi? Endalausar marenstertur í lange baner (nei, í guðsbænum ekki)? Brauðtertur og annað ósætt í kökuveislurnar? Hefðbundið jólabakkelsi frá ýmsum löndum? Jólabrauð og annan gerbakstur? Ávaxtabökur og sætar bökur? Ostakökur? Minna af kökum, meira af ábætisréttum? Eða eitthvað allt annað?

Segið mér nú endilega hvað þið munduð vilja hafa í kökublaðinu, það hjálpar okkur að búa til betra blað. Annaðhvort hér í kommentakerfinu eða sendið mér tölvupóst á nanna@frodi.is.

Af því að ég var að tala um fræga fólkið í gær: Aldrei hef ég orðið svo fræg að komast í eitthvað hverjir voru hvar dæmi. Gagnlega barnið komst þó í Pressuna þegar hún var að djamma á sínum sokkabandsárum og efnafræðistúdentinum hefur brugðið fyrir á einhverjum djammmyndum á netinu. En það hefur bara einn meðlimur fjölskyldunnar komist í Helgina á Baggalút.

Í frétt Moggans um mannfjöldaþróun á Íslandi fram til 2040 stendur meðal annars:

,,Ekki var gert ráð fyrir bættum lífslíkum 85 ára og eldri en dánartíðni þessa aldurshóps hefur verið nánast óbreytt síðustu tvo áratugi."

Ég hefði haldið að það væri ekki bara bundið við síðustu tvo áratugi að dánartíðni 85 ára og eldri væri í kringum 100%.

Var það ekki bara í gærkvöldi sem við Ragna systurdóttir mín vorum að barma okkur yfir skorti á rugby í sjónvarpinu? Og þar sem ég ligg hér í sófanum með pest og vorkenni sjálfri mér og fer að flakka á milli stöðva, hvað rekst ég þá á nema heilt kvöld af völdum köflum úr gömlum Rugby World Cup-leikjum á Eurosport Classics? Dugir mér fram að Taggart, allavega.

Nema þetta var líklega misskilningur með heilt kvöld, nú er farið að sýna eitthvað sem heitir The Legend of Björn Borg. Jæja, þá er það bara Taggart.

Ég veit ekki hvort ég er svona litríkur persónuleiki eða hvort vinnufélagar mínir eru upp til hópa svona litlausir. En ég tók alveg sérstaklega eftir þessu núna í morgun, þá gengum við ein þrjátíu inn í skönnun til að færa konu sem þar vinnur blómvönd af ákveðnu tilefni og þegar við stóðum þarna í hóp tók ég eftir því að allir hinir voru klæddir frá toppi til táar í svart (langalgengast), hvítt, grátt, ljósdrappað ... nema ég. Ég er náttúrlega í eplagrænni peysu, mosagrænum buxum (og vínrauðum sokkum, en það var eiginlega óvart).

Þetta er svosem ekki í fyrsta skipti sem ég sker mig svona úr. Kannski ögn skárra á sumrin en frá hausti til vors er ég iðulega eina manneskjan sem sést í rauðu, rauðgulu, grænu, fjólubláu ... Hinir halda sig meira og minna við svart, hvítt, grátt, brúnt og drappað. Aðallega samt svart og dökkgrátt. Jakkinn minn var í gær eina ljósa flíkin í fatahenginu innan um allar dökku yfirhafnirnar.

Sama með heimili mitt. Í fyrra sat ég með hópi samstarfskvenna minna hér niðri í kaffistofu og þær voru að tala um íbúð sem ein þeirra hafði komið í nýverið, sem var máluð af mikilli litagleði. Þær býsnuðust yfir þessu og höfðu uppi ýmsar skoðanir um geðheilsu þeirra sem máluðu í þessum litum. Það sló þögn á hópinn þegar ég laumaði því út úr mér að þetta hefði alveg eins getað verið lýsing á íbúðinni minni.

Ég held að ég hafi aldrei á ævinni málað hvítan vegg.

Sem minnir mig á, ég á enn eftir að mála eldhúsið.

Af hverju er það frétt hjá mbl.is að Romeo hafi dottið, fengið gat á hausinn og þurft að sauma í hann tvö spor? Þegar Sauðargæran fékk gat á hausinn á dögunum var hann saumaður (reyndar bara eitt spor, en hann var svo hraustur að hann var ekki einu sinni deyfður) og ekki kom það í Mogganum.

Næst kemur örugglega frétt um að Brooklyn stóri bróðir Romeos (hvað er fólk að hugsa sem velur börnum sínum svona nöfn?) sé hættur á bleyju.

Eða Séð og heyrt kemur með frétt um að hundur fjarskyldrar náfrænku Björgólfsfeðga sé týndur. Eða eitthvað.

Það er ekki tekið út með sældinni að vera frægur. Hvorki á Íslandi né annars staðar.

Ég fór að velta því fyrir mér áðan hvaða íþróttir ég horfi eiginlega á í sjónvarpinu og þetta er líklega nærri tæmandi listi:

Frjálsar íþróttir, sérstaklega tugþraut. (Langflottustu strákarnir. Þótt enginn hafi nokkru sinni komist í hálfkvisti við Daley Thompson.)
Súmóglíma. (Langstærstu strákarnir ... Ég hef sagt frá því áður þegar við efnafræðistúdentinn lágum afvelta hvort í sínum sófanum seint á aðfangadagskvöld og horfðum á súmóglímu á Eurosport.)
Skíðastökk. (Veit ekki alveg af hverju, líklega er ég alltaf að vonast eftir að einhver missi skyndilega flugið í miðju stökki eins og ég sá einu sinni gerast. Það var sjón að sjá. Og nei, það var ekki Eddie the Eagle.)
Formúla. (Ekki spyrja hvað bílprófslaus húsmóðir á fimmtugsaldri sjái við kappakstur.)
Rugby. (Þá sjaldan það sést.)
Curling. (Það er svo skemmtilega absúrd íþrótt.)
Íþróttir eins og sleðabrun, kappróður og lyftingar. (En bara örsjaldan. Og ég fór að hafa verulegar áhyggjur þegar ég áttaði mig á því í fyrra að ég þekkti Georg Hackl í sjón.)

Íþróttir sem ég mundi alls ekki horfa á: til dæmis körfubolti (einstaklega illa vaxnir og hallærislegir karlmenn upp til hópa), hjólreiðar og brimbrettareiðar.

Ég held að skyrtertur séu eitthvað í tísku núna, meira að segia Eiríkur Jónsson farinn að gefa skyrtertuuppskriftir á baksíðu Fréttablaðsins. Ég náttúrlega læt mitt ekki eftir liggja. Reyndar var ég að gera kynningu fyrir KEA-skyr í dag, með fjórum mismunandi skyrtertum. Þessi hér er ekki í kynningunni, heldur er þetta afrakstur tilraunastarfsemi um helgina, en var ekki notuð í kynninguna af því að ég var þegar komin með aðra nokkuð svipaða. En hún er nokkuð góð.

Ef þið eruð óvön að fást við matarlím, og uppgötvið kannski, þegar búið er að blanda matarlíms/súkkulaðiblöndunni saman við skyrið, að það eru einhverjir torkennilegir kekkir í henni - don't panic! Bara hella blöndunni í sigti og þrýsta henni í gegn.

Skyrterta með hvítu súkkulaði

200 g heilhveitikex
75 g smjör, lint
1 Snickers
3 matarlímsblöð
150 g gott, hvítt súkkulaði (til dæmis Lindt)
100 ml rjómi
500 g KEA vanilluskyr
nokkur jarðarber
nokkrar pistasíuhnetur

Kexið mulið gróft, sett í matvinnsluvél ásamt smjöri og Snickers og vélin látin ganga þar til allt er orðið að mylsnu. Hellt í bökuform, gjarna lausbotna, og þrýst niður á botninn og upp með hliðunum. Kælt smástund. Matarlímið lagt í bleyti í kalt vatn. Súkkulaðið brotið í bita og brætt gætilega í helmingnum af rjómanum. Matarlímið brætt í hinum helmingnum og hrært saman við. Blöndunni er svo hrært saman við skyrið. Hellt á kexmylsnubotninn og kælt í nokkrar klukkustundir. Skreytt með jarðarberjahelmingum og söxuðum pistasíum.

mbl.is er með skoðanakönnun:

Fagnarðu því ef Skjár 1 og RÚV ná í enska boltann?

Já, tími til kominn að RÚV sýni enska boltann
Skiptir ekki máli. Kaupi hann hvar sem hann verður.
Nei, það er ekki hægt að gera betur við hann en nú er gert.
Nei, er ekki með breiðbandið.
Nei, Ríkið á ekki að blanda sér á þennan hátt í samkeppni milli einkaaðila

Mér finnst eins og það vanti einn valmöguleika.

Skyldi þeim hjá amazon.co.uk þykja nóg um hvað ég panta margar matreiðslubækur fyrst þessi bók er komin inn á meðmælalistann minn? Og ég man ekki eftir að hafa nokkurn tíma pantað barnabók svo að ég veit svei mér ekki af hverju þeir mæla með þessari. En ókei, það geta verið einhver tengsl sem ég sé ekki. Aftur á móti get ég ekki ímyndað mér hvað ég hef pantað sem orðið hefur til þess að þessi bók hér er komin inn á meðmælalistann.

Flestar hinna bókanna á listanum falla í einhver eftirtalinna flokka:
1) Matreiðslubækur og bækur um mat.
2) Krimmar sem tengjast mat og gjarna með mataruppskriftum.
3) Krimmar sem gerast fyrir árið 100 e.Kr.

Síðasttaldi flokkurinn hefur verið nokkuð fyrirferðarmikill í bókapöntunum mínum að undanförnu og þess vegna kemur ekkert á óvart að þessi hér skuli vera efst á meðmælalistanum um DVD-diska. Hún er líka komin í innkaupakörfuna (ásamt The Mammoth Book of Roman Whodunnits) og fær líklega að fylgja með næstu pöntun.

Bird biður um atvikslýsingu á því hvernig farið er að því að togna á báðum olnbogum. Það er nú ekki flókin aðgerð. Eða var það ekki hjá mér:

1) Maður fær sér sumarvinnu á skrifstofu. Í mínu tilviki Póstgíróstofunni en aðrar skrifstofur með illa hönnuðum raflögnum duga. (Það getur vel verið að það sé búið að laga þetta núna en um 1980 lágu reiknivélasnúrur þarna fram og aftur um gólfin.)

2) Maður sefur yfir sig, mætir of seint og er að reyna að vinna mjög hratt til að ljúka verkefnunum á venjulegum tíma og tefja ekki fyrir öðrum.

3) Maður er í gömlum og vondum inniskóm sem hafa víkkað og tognað svo mikið að þeir passa ekki alveg á fæturna lengur og eru manni hálfgerður fjötur um fót.

4) Maður hálfhleypur inn á eina skrifstofuna til að skila af sér gögnum, rekur tærnar á inniskónum í reiknivélarsnúru, missir jafnvægið og dettur kylliflatur beint fram fyrir sig. (Það bætir ekki úr skák að vera komin fjóra mánuði á leið og þyngdarpunktur líkamans sennilega farinn að færast til.)

5) Maður ber fyrir sig hendurnar eins og eðlilegt er og skellur af miklu afli með beina handleggi beint á handarhælana (eða hvað á að kalla þennan líkamshluta? ég hringdi einu sinni, þegar ég var að skrifa pistil um hnoðun á brauðdeigi, í Íslenska málstöð til að spyrja og fékk engin svör, nema hvað ég og viðmælandi minn urðum sammála um að handarhæll væri svosem ekki verra heiti en hvað annað).

6) Höggið leiðir upp í olnbogaliðina og það tognar á liðböndunum. Það var allavega skýringin sem ég fékk á slysavarðstofunni.

7) Maður gengur með báða handleggi í fatla í viku. Olbogarnir í 90° horni og maður getur ekki beygt þá nema svona 15° fyrstu dagana án þess að öskra. Allavega getur kveif eins og ég það ekki. Getur ekki klætt sig, ekki farið hjálparlaust á klósettið, ekki burstað tennur, á erfitt með að borða (bananar voru mjög heppilegur matur, man ég) ...

Ég var orðin nokkuð góð eftir hálfan mánuð en hefði náttúrlega átt að hafa vit á að vera sárþjáð og stirð miklu lengur og fara í skaðabótamál. Nema það hefði örugglega orðið byrjun á ævilöngum veikindaferli af því tagi sem ég var að hrósa mér í gær af að hafa sloppið við og ég væri farlama öryrki í dag. Samt ... reyndar finn ég í þessum skrifuðu orðum fyrir einhverjum verkjum í hægri olnboganum. Gömul meiðsli að taka sig upp ...