Fimm atriði um mig - ókei, en ég slít allar keðjur af prinsippástæðum og ætla ekki að senda boltann neitt áfram.

1. Vekjaraklukkan mín er stillt á 7:17. Ég vakna yfirleitt klukkan 7:12. Líka um helgar. Hefði þótt saga til næsta bæjar þegar ég var yngri. Þá gat ég sofið af mér hvaða vekjaraklukku sem var. Líka útvarpstæki stillt á hæsta mögulega hljóðstyrk. Og bjölluhringingar Guðjóns teoríukappa á göngum heimavistar MA. Og heilt partí í Stein's Breweryi hjá Steingrími Sigfússyni. Og nokkurn veginn hvað sem var ...

2. Mér finnst óþægilegt að vera með hringi á fingrunum og hef ekki sett upp hring síðan ég hætti að nota menntaskólahringinn minn, um það leyti sem ég útskrifaðist.

3. Ég hef aldrei stigið fæti á Austurland. Ég hef ekkert á móti Austurlandi eða Austfirðingum eins og ég hef margoft sagt Tótu, ég hef bara aldrei átt leið þangað.

4. Ég var ekkert sérstaklega góður kokkur fyrr en eftir að ég hætti að reykja. Þá fékk ég bragðskynið aftur. (Já, ég veit að fjöldamargir frábærir kokkar reykja eins og strompar. Ég er bara ekki svoleiðis.)

5. Ég treysti fólki. Líka þótt ég viti betur. Einu sinni var það kannski af því að ég er að upplagi frekar hrekklaus og grandalaus manneskja en þegar það rjátlaðist af mér komst ég að því að ég vildi samt halda áfram að treysta fólki. Þótt ég væri nokkuð viss um að það ætti eftir að koma mér í koll. Sem það hefur líka stundum gert. Ég held áfram að gera munnlega samninga þótt ég hafi oft rekið mig á að þeir eru ,,not worth the paper they're written on" eins og ágætur maður sagði. (Það sama mátti reyndar segja um skilnaðarsamninginn sem ég gerði við mann nokkurn sem ég var einu sinni gift og var hann þó skriflegur.) Og ég er vitavonlaus rukkari.

Búin að yfirfara og setja merkingar inn í 2900 uppskriftir síðan í gærkvöldi.

Bara 1600 eftir ...

Mig langar ekkert í kvöldmat. Bara ekki neitt.

Ég er að vandræðast með tvær skilgreiningar í gagnagrunninum mínum. Þetta eru skilgreiningar sem hafa bara verið fyrir mig og því hefur ekki skipt máli hvað þær heita, það var bara skellt á þetta einhverjum nöfnum í upphafi og þau hafa haldið sér. En nú eiga þetta að vera leitarmöguleikar í gagnagrunninum þegar hann verður opnaður og þá þarf ég eiginlega að skipta um heiti svo að fólk skilji hvað átt er við.

Annar möguleikinn hefur kallast Grænmetisætt og er notaður til að merkja við uppskriftir sem mundu henta fyrir grænmetisætur, þ.e. þær sem borða ekki kjöt eða fisk. Ég er ekki að tala um ,,vegans", uppskriftirnar sem eru með þessa merkingu geta semsagt innihaldið mjólkurafurðir og egg, en svo er hægt að leita sérstaklega innan flokksins að uppskriftum sem ekki innihalda neitt slíkt.

Hinn flokkurinn er öllu óljósari, hann fékk í einhverju bríaríi vinnuheitið Pinnafært og þá er átt við að þarna eru alls konar smáréttir sem henta sem pinnamatur eða í smáréttaveislur.

Mig vantar semsagt einhver sæmileg og tiltölulega auðskiljanleg heiti á þessa flokka. Aðrar skilgreiningar eru t.d. Fljótlegt, Hitaeiningasnautt og Fyrirhafnarlítið.

Einhverjar tillögur?

Ég er að slá inn uppskriftir og var að skrifa ,,karamellusósu". Svo sá ég allt í einu að þarna hafði læðst inn eitt auka L svo að í uppskriftinni stóð karlamellusósu. Hmm ...

Boltastelpan var hér í mat áðan ásamt fjölskyldu sinni. Rísottó eins og áður hefur komið fram, með kjúklingi, sveppum og beikoni. Ég þekki mitt heimafólk og vissi að það voru litlar líkur til að þeim systkinunum litist á þær kræsingar svo að ég sauð venjuleg hrísgrjón handa þeim. Hún borðaði þau og eitthvað af kjúklingi. En sirka tuttugu mínútum eftir kvöldmat uppgötvaði hún að hún var enn svöng og spurði hvort ég ætti kex.

-Nei, sagði ég. -En það er poki með möndlumakrónum í neðstu skúffunni, þú veist þar sem hveitið og það er, þú mátt fá þér af þeim ef þú vilt.

Hún var eitthvað tortryggin á svipinn. Fór samt fram í eldhús og grúskaði í skúffunni. Kom svo aftur og tautaði: -En mér finnst makkarónur ekkert góðar nema í súpu.

Ég leit á hana. Hún var með makkarónupakka í höndunum og var að búa sig undir að opna hann og gæða sér á ósoðnum makkarónum.

Svona hefur barnið mikla trú á ömmu sinni. Hélt að ég væri að bjóða henni að bryðja hráar makkarónur beint úr pakkanum.

Ég ætla að fara heim á eftir og elda rísottó. Nú er það ekkert annað sem dugir.

Svolítið mikið að gera núna svo að ég hef lítið komist í að lesa eða skrifa blogg. Vefurinn, blaðið, bókin - hún er reyndar tilbúin og fer í prentsmiðju á morgun - en einhverntíma verður maður nú að líta upp frá þessu öllu saman.

Reyndar þurfti ég að hlaupa heim úr vinnunni í gær til að taka á móti heimilistækjaviðgerðarmanni sem hafði þó þann stóra kost að hann kom nákvæmlega þegar hann hafði sagst ætla að koma og gerði auk þess við tvö tæki í einu - uppþvottavélina og þurrkarann í þvottavélinni. Sem var búinn að vera bilaður frá því einhverntíma um áramótin. Þetta mundi nú einhver telja sönnun þess að þurrkarinn væri óþarfur en það finnst mér nú ekki - það er hinsvegar alveg hægt að komast af án hans. Sama með uppþvottavélina náttúrlega, nema hvað ég hef ekkert verið uppþvottavélarlaus því að það var bara önnur skúffan sem var biluð og tók dálítinn tíma að fá varahlutinn, sennilega alla leið frá Nýja-Sjálandi því þar er vélin framleidd.

Æi, hvað var það aftur sem allir voru að blogga um hér um árið, fyrir utan biluð heimilistæki? Jú, nú man ég - voru það ekki teiknimyndasögur og frægukallar og kellingar sem maður hafði hitt? Ég hef ekkert nýtt um teiknimyndasögur að segja og ætla ekki á bókmenntahátíð þannig að ég get ekki neimdroppað neinum frægum rithöfundum. Líklega ekkert nýtt þar heldur. Nema auðvitað áreksturinn við Hollandsdrottningu.

Svo að ég held að ég láti heimilistækin nægja.

Fór áðan og náði mér í nýjan afruglara fyrir Breiðvarpið. Nokkuð flottan bara. Með hörðum diski svo að nú get ég tekið upp á hann líka og þarf ekki lengur að missa af Lost eða Desperate Housewifes þótt ég þurfi á einhvern leiðinlegan fund (eða í skemmtilegan saumaklúbb, ef því er að skipta). Ég á reyndar vídeótæki en það hefur neitað öllu samstarfi við sjónvarpstækið síðasta árið að minnsta kosti.

Sjónvarpsmyndin hefur aldrei verið betri (og var þó ansi góð fyrir) og upptakan virðist vera mjög fín - reyndar er ég bara búin að taka upp einn þátt (af BBC Food, nema hvað). Ég held að þetta henti mér mjög vel því að ég hef gert lítið af því að taka upp efni til að eiga og hef ekki mikinn áhuga á því en finnst aftur á móti mjög þægilegt að geta ráðið því sjálf hvenær ég horfi á sjónvarp. Þurfa til dæmis ekki að standa upp frá miðjum tölvul ... ehem ... áríðandi vinnutengdu verkefni til að horfa á eitthvað sem ég má ekki missa af í sjónvarpinu. Án þess að þurfa að standa í því að leita að spólu sem má taka upp á, stilla inn tímasetningar á vídeóinu og svona.

Annar kostur sem ég er strax búin að sjá er að það er hægt að láta tækið minna sig á þegar einhver þáttur er að byrja þótt maður sé að horfa á allt aðra rás. Kostur fyrir stöðvaflakkara eins og mig. Ég held að það séu ýmsir fleiri kostir sem ég á eftir að kynnast þegar ég er farin að læra betur á fjarstýringuna. Leiðbeiningarnar í bæklingnum frá Símanum reyndust eiga við allt, allt öðruvísi fjarstýringu en þá sem fylgdi með tækinu. Ekki gott fyrir fávísa konu. En til allrar hamingju var líka bæklingur á ensku í kassanum og réttar leiðbeiningar í honum.

Ég fór svo að horfa smávegis á norska kosningasjónvarpið. Heimsóknir á kosningavökur og svona. Ég veit nú ekki með pólitíkina en mér leist langbest á veitingarnar hjá Kristilega þjóðarflokknum.

Ég var að horfa á Hell's Kitchen áðan á Sirkus. Reyndar bara seinni hlutann því að ég kom svo seint heim úr vinnunni. En þar var kona sem var að sjóða pasta og gekk eitthvað illa að ná upp suðu í pastapottinum. Þá hellti hún slatta af köldu vatni saman við það heita. Gordon Ramsay trompaðist náttúrlega og spurði hvern andskotann hún væri að gera. Hún sagðist vera að gera þetta af því að kalt vatn syði fyrr en heitt. Ramsay varð kjaftstopp. Það gerist nú örugglega ekki oft.

Ég fór að velta því fyrir mér hvað konugarmurinn væri eiginlega að fara og datt í hug að líklega hefði hún ruglast eitthvað og verið með í huga þjóðsögu sem er reyndar að nokkru leyti sönn: Að heitt vatn frjósi fyrr en kalt. Í bók sem ég á stendur meira að segja að þetta sé ,,common knowledge in Iceland" - ég er nú ekki viss um það en þetta stafar annars vegar af uppgufun og hins vegar af kælingu vegna aukins loftstreymis - heita vatnið ,,blæs á eigið yfirborð", eins og Harold McGee segir í The Curious Cook. En þetta gerist bara við ákveðin skilyrði.

Svo komst ég reyndar að því þegar ég fór að lesa mér betur til að þetta með að kalt vatn sjóði fyrr en heitt er líka þekkt þjóðsaga, sjá t.d. hér.

Ég á gagnagrunn með vel á fimmta þúsund uppskriftum. Nú er ég í fyrsta skipti farin að bæta uppskriftum frá öðrum inn í grunninn og þegar innan við tuttugu uppskriftir voru komnar inn hafði ég þurft að bæta bæði aromat og seasonall inn í hráefnislistann í fyrsta skipti.

Mér finnst þetta skemmdarverk.

Ég var að búa til súkkulaðibúðing til að hafa sem eftirmat í kvöld. Allra einföldustu gerð, eða næstum því. Var að hugsa um að hafa bara súkkulaði og egg og ekkert annað en ákvað svo að bæta við skvettu af Grand og af því að ég er með Lindt 70% súkkulaði setti ég líka svolítinn sykur út í, hefði sleppt því ef ég hefði verið með suðusúkkulaði.

Þetta er ekki stór skammtur, ætti að duga fyrir þrjá eða jafnvel fjóra en það verður engin ábót.

Súkkulaðibúðingur

100 g Lindt 70% súkkulaði (eða annað súkkulaði)
1 msk Grand eða annar líkjör (má sleppa)
2 egg, helst við stofuhita
1 1/2 msk sykur, eða eftir smekk

Súkkulaði og líkjör sett í skál yfir vatnsbaði og hitað rólega þar til súkkulaðið er bráðið; hrært á meðan. Látið kólna dálítið. Eggin aðskilin og sykrinum hrært saman við rauðurnar. Síðan er þeim hrært saman við súkkulaðið. Hvíturnar stífþeyttar, kúfaðri matskeið af þeim hrært rösklega saman við súkkulaðiblönduna og svo er afganginum blandað gætilega saman við með sleikju. Sett í lítil form eða eina skál og kælt í nokkra klukkutíma.

Þið hafið sjálfsagt heyrt það oft það það megi alls ekki að láta neinn vökva komast í súkkulaði sem er verið að bræða. Það er hinsvegar í lagi ef vökvinn er settur í skálina um leið og súkkulaðið og hefur sama hitastig.

Loforðið um eplaskífubaksturinn var efnt fyrr en til stóð því að Sauðargærunni fannst ekkert voðalega spennandi að vera í brúðkaupsveislu þannig að hann fékk að yfirgefa samkvæmið eftir matinn, koma til ömmu sinnar og gista. Og það fyrsta sem hann sagði þegar hann vaknaði í morgun var auðvitað: ,,þú ætlar að baka eplaskífur handa mér". Sem ég gerði. Eplaskífur með ryki, eins og hann sagði og meinti flórsykurinn sem sigtaður var yfir þær.

Eplaskífupannan mín, sem er úr steypujárni, hefur reynst afbragðsfjárfesting. Ég rak augun í hana úti í glugga hjá Þorsteini Bergmann, þar sem hún var notuð sem kertastjaki. Það finnst mér ill meðferð á góðum grip.

Systir drengsins kom aftur á móti ekki þar sem hún er ekki í bænum. Fékk boð frá afa sínum um að koma norður og fara með honum í Skrapatungurétt og fannst það miklu meira spennandi en einhver brúðkaupsveisla.

,,Hún er að pota í kindur," sagði bróðir hennar þegar ég spurði hann hvað hún væri að sýsla í sveitinni.

Efnafræðistúdentinn við móður sína: -Þú ert allavega ekki leiðinlegur miðaldra hommi. Þakkaðu fyrir það.

Ég er þakklát.