Börnin mín brugðust mjög misjafnlega við trukkalessupælingum mínum. Annað gretti sig og sagði: -Svona segir maður ekki við barnið sitt! Hitt fékk hláturskast.

Næst tók ég þetta próf hérna og komst að því að ég er svo laus við allt tilfinninganæmi að ég er trúlega bara einhverf líka (ég fékk einkunnina 17, meðaltal fólks með einhverfu og Asperger-heilkenni er 20, meðaltal normal einstaklinga er yfir 40).

En í þessu prófi hér, sem á að mæla kerfishugsun, náði ég þó rétt tæplega meðalskori kvenna og var mjög langt undir Asperger-skori, svo að kannski er ég ekki einhverf trukkalessa eftir allt saman. Hjúkkit.

Efnafræðistúdentinn var að passa systurson sinn dálitla stund í dag. Hann sótti Sauðargæruna á leikskólann, fór með hann í bakaríið að kaupa snúð og kókómjólk og svo yfir á Letigarð. Benti drengnum á skrifstofustól þar:

Efnafræðistúdentinn: -Úlfur, viltu sitja á svona stól sem snýst og borða snúðinn þinn?

Sauðargæran (virðir stólinn fyrir sér): -Nei. Þetta er konustóll.

Ég er með töluvert lengri baugfingur en vísifingur, sérstaklega á vinstri hendi. Þýðir það að ég gæti lagt í stæði ef ég væri með bílpróf?

Ég fékk líka þá niðurstöðu úr karlkonuprófinu sem ég tók einu sinni hjá Eddu að ég væri með karlmiðaðan heila. Sennilega er ég bara trukkalessa án þess að hafa nokkurn tíma áttað mig á því sjálf.

Michelin-stjörnur og aðrar viðurkenningar sem veitingastaðir fá frá Michelin (Bib Gourmand) eru nú ekki alltaf í fullu samræmi við það sem manni finnst sjálfum. Kannski er ástæða fyrir því, samanber þessa frétt hér.

Ég var að skoða myndina sem Gísli ljósmyndari tók af okkur Bourdain á laugardaginn.

Hún er tekin á barnum á Nordica. Bourdain var grúttimbraður. Ykkur að segja, þá er ég samt mun byttulegri en hann á þessari mynd.

Oh well.

Á bls. 2 í Mogganum í dag er mynd af nokkrum stelpum sem eru að leggja keðju úr bréfaklemmum tvo hringi í kringum Dómkirkjuna. Stelpan í miðjunni (rauðhærð með KR-húfu) er engin önnur en Boltastelpan. Hún sýnist ganga rösklega fram við bréfaklemmukeðjulagningu, ekki síður en önnur verk sem hún tekur sér fyrir hendur.

Ókei, ég er með fordóma gagnvart úthverfum. Það viðurkenni ég fúslega.

Sennilega má rekja þá alla aftur til vetrarins 1978-9. Þá bjó ég í Neðra-Breiðholti. Rúmlega tvítug einstæð móðir. Bíllaus, símalaus og peningalaus.

Þetta var veturinn þegar ég eldaði hrefnukjöt þrjá daga í viku og svartfugl á sunnudögum. Hrefnukjötið kostaði 150 krónur kílóið og var ódýrasti maturinn í búðinni.

Þetta var veturinn þegar ég þurfti oftar en einu sinni að tína saman þær fáu flöskur sem ég fann inni og úti og lúsleita í öllum vösum, skúffum og krukkum að krónupeningum svo að ég ætti fyrir skyri í kvöldmatinn handa okkur mæðgunum.

Þetta var veturinn þegar ég komst stundum ekki í skólann af því að ég átti ekki fyrir strætó.

Þetta var veturinn sem ég þurfti að leggja af stað klukkutíma og korteri áður en ég átti að mæta í skólann af því að ég þurfti að taka þrjá strætóa, þar sem eina dagheimilisplássið sem ég gat fengið var á Austurborg.

Þetta var veturinn sem fór á undan sumrinu þegar ég gekk fyrir þunglyndislyfjum.

Síðan hef ég ekki verið mikið fyrir úthverfi.

Þið sem eruð í veitingahúsabransanum, hvernig væri að gera svona díl við Ora?

Búin að fá nýja eldavél í Gestgjafaeldhúsið. Það er reyndar ekki búið að tengja hana svo að ég veit ekki enn hvernig hún reynist en hún lítur allavega flott út.

Þegar eldhúsið á Seljaveginum var innréttað var enginn sem spurði okkur álits. Ennþá síður þegar kaffistofueldhúsið var innréttað. Núna var ég bara spurð ,,hvernig viltu hafa eldhúsið?" og svo verða innréttingarnar bara samkvæmt því. Ekkert naglfast; við tökum þetta allt með okkur ef við flytjum aftur. Sem er ekki komið á hreint.

Ég er með uppþvottavélina úr kaffistofunni í eldhúsinu. Svona veitingahúsagræja sem er tvær mínútur að þvo upp eða eitthvað svoleiðis. Það var mjög erfitt að flytja hana upp stigann og inn, þurfti fjölda flutningamanna í það. Hún var svo þung. En svo þegar átti að fara að tengja hana og hún var opnuð flóðu sirka hundrað lítrar af vatni yfir eldhúsgólfið. Það hafði enginn fattað að það þurfti að tæma hana ...

Allavega verður passað upp á tæminguna ef við flytjum aftur.

Ég er að verða svolítið pirruð á öllum þessum perrum sem koma hingað inn til að leita að G-strengjum. Ég veit ekki alveg hvað er í gangi en eins og ég sagði frá um daginn, þá kemur upp mynd á fyrstu síðu í myndaleit hjá Google, þegar leitarorðið er G-string, sem af einhverri mér gjörsamlega hulinni ástæðu leiðir beint hingað inn ef smellt er á hana. Og ég er að fá 150-200 heimsóknir á dag, bara út af þessu. Mest seint á kvöldin og á nóttunni ...

Þessir G-strengja-áhugamenn eru svosem ekkert að gera af sér og ég reikna með að þeir séu fljótir að forða sér út aftur þegar þeir sjá að hér eru engar myndir (nema ein hippamynd). Allavega engar stelpur í þvengjabrókum. Og ég er ekkert á leiðinni að setja mynd af sjálfri mér í G-streng hérna þótt það mundi örugglega vekja mikla athygli. En þetta pirrar mig samt.

Það hefur margt neikvætt verið sagt um enska matargerð og margt af því með réttu. En hún er góð þegar hún er góð. Ég fékk sérstaka og afskaplega fína leiðsögn um hana á sínum tíma. Og mig langar að prófa að borða hérna næst þegar ég fer til London.

Hérna er önnur mjög jákvæð umsögn um sama stað (og hér ein enn). Og ekki rugla þessu saman við The Bluebird Restaurant þarna við hliðina. Ég hef borðað þar og var ekkert yfir mig hrifin.

Vitiði, mér tókst á laugardaginn að taka hálftíma viðtal við þekktan útlending án þess að spyrja hann í eitt einasta skipti um hvað honum þætti um Ísland, Íslendinga og meira að segja íslenska matargerð. (Hann minntist að vísu dálítið á hana sjálfur en ég var ekkert að ýta undir það.) Hann var að fara á þorrablót en ég spurði ekkert um hákarl eða neitt annað íslenskt góðgæti. Ég er bara nokkuð stolt af sjálfri mér.

Datt þetta bara í hug þegar ég las þennan pistil eftir Egil Helgason.

Ég hélt að ég ætti ekki eftir að segja þetta en ég sakna 10-11.

Eða reyndar sakna ég 10-11 í sjálfu sér ekkert sérstaklega en það var óneitanlega þægilegt að þurfa bara að taka lyftuna niður á jarðhæð og labba tíu-tuttugu metra þegar mann langaði í eitthvað með morgunkaffinu.

Það er svosem ekkert langt yfir í Krónuna en það þarf samt að fara yfir Höfðabakkann og akkúrat núna eru glerhálir svellbunkar á leiðinni þannig að það yrði tafsamt. Hugsanlega er sjoppa einhvers staðar nær, ég nenni ekki út að leita.

Til allrar hamingju þarf maður samt ekki út í hádeginu lengur til að kaupa sér eitthvað að borða. Við erum farin að fá niðurgreidda matarbakka ef við viljum, sem er auðvitað fínt. Það er hægt að velja um fjóra rétti. Þar af er einn grænmetisréttur - á pappírnum allavega, því að ég á enn eftir að sjá bakka með ,,grænmetisrétti" sem ekki inniheldur upprúllaða skinkusneið, beikonbita eða annað slíkt. Enda hef ég látið grænmetisréttina eiga sig (ef ég panta grænmetisrétt vil ég fá grænmetisrétt); ef mig langar ekki í annanhvorn aðalréttinn er alltaf hægt að panta smörrebröd.

Ég fæ til dæmis brauðsneið á eftir. Var að hugsa um að panta spaghetti bolognese en hætti við þegar ég sá að því áttu að fylgja steiktar kartöflur og hrásalat. Það eru nú takmörk.

Hér sitjum við efnafræðistúdentinn í sama hornsófanum, meter á milli okkar, og tölum saman á kommentakerfinu. Nútíminn ...

Nördaprófið sem ég minntist á í kommenti áðan er annars hér. Ég skoraði nú ekki hátt á því, ég er ekki nörd. Allavega ekki af þessari sort.

Ég skoraði aftur á móti mun hærra á þessu prófi hér:

Nú er mér aftur hætt að lítast á þetta.

Ég fór nefnilega með strætó í vinnuna í morgun. Í fyrsta skipti í fjöldamörg ár. Allt í lagi með strætóferðina sem slíka en ég lenti hvað eftir annað í lífshættu á svellbunkum á leiðinni. Var nærri runnin beint í veg fyrir bíl fyrir utan Landspítalann. Hlunkaðist næstum því ofan í poll hér uppi á Höfða. Aðeins alkunn fimi mín og lipurð sem bjargaði mér. Blotnaði í lappirnar.

Og þegar ég komst loksins í vinnuna reyndust báðar kaffivélarnar vera bilaðar.

Er ekki örugglega langt síðan ég hef sett inn netpróf?

Allavega kom þessi niðurstaða mér ekkert á óvart:


You are a Hippie. Wow.


What kind of Sixties Person are you?
brought to you by Quizilla

Vitið þið hvað Buster Keaton, Winston Churchill, Jósef Stalín, Rita Hayworth, James Cagney og ég eigum sameiginlegt?

Sennilega ekki neitt, nema hæð allra er sú sama. Það sá ég hérna.