Önnur saga frá Sauðargærunni:

-Það var einu sinni pabbafroskur og hann fór út að labba og hann datt í tjörnina og það var krókódíll í tjörninni. Og hann át hann.

Amman: -Át hann grey pabbafroskinn?

Sauðargæran: -Nei, pabbafroskurinn át krókódílinn. Og svo fór hann upp úr tjörninni og til ömmu sinnar og hún gaf honum mjólk og kökur og kók. Og svo fór hann út og hann datt niður stigann. Og þegar hann kom út hitti hann vonda hermenn og þeir skutu hann.

Amman: -Almáttugur!

Sauðargæran: -Þeir voru vondir. Og svo komu löggur sem voru vinir þeirra. Og þeir fóru í bæinn og svo duttu þeir í tjörnina.

Amman: -Það var verst að krókódíllinn var þar ekki lengur.

Sauðargæran: -Nei, hann var í maganum á pabbafroskinum sem var dáinn. En svo kom hákarl og át þá alla.

Amman: -Gott á þá.

Sauðargæran: -En amma, ég ætla að segja þér aðra sögu af því að þessi var svo skrítin.

(Það þarf kannski ekki að taka fram að nýja sagan var ekkert minna skrítin. Því miður man ég hana ekki nógu vel en í henni kom fyrir bæði gulrót með augu og munn, fljúgandi kýr og allsber hermaður.)

Ég fór á kaffihús áðan. Fékk mér köku og gaf gengilbeininum að smakka. Ég held reyndar að enginn hinna gestanna hafi tekið eftir því að ég var að mata þjóninn en þeir hefðu án efa rekið upp stór augu ef svo hefði verið. Þá hefði ég getað útskýrt fyrir þeim að ég hefði nú matað þennan dreng fyrr.

Annars gerði ég heiðarlega tilraun til að vekja hann í morgun og barði fast á herbergishurðina hans í því skyni. En þá var hann auðvitað löngu farinn í vinnuna.

Svo kom ég við í Kolaportinu og keypti mér koparausu, dörslag og nokkrar matreiðslubækur. Pylsu á Bæjarins bestu. Matreiðslublað í Pennanum. Pistasíudukkah í Yndisauka. Chorizopylsu í Ostabúðinni. Dúkalóð í Tiger. Espressokrúsir í Te og kaffi-búðinni. Maldonsalt í Kokku. Butterscotch-og-brandísósu í La Vida (nei, fékk hana gefins). Endaði í Sandholtsbakaríi og fékk mér kaffi og pain au chocolat, sem þau þrjóskast af einhverri ástæðu við að kalla súkkulaðicroissant.

Mér leið alveg ljómandi vel á þessu rölti. Sennilega enn betur vegna þess að ég var klukkulaus, gleymdi að setja á mig úrið þegar ég fór út.

Ég var eitthvað verulega utan við mig í morgun. Fór niður að sækja Fréttablaðið, hitaði mér kaffi, smurði heimabakað brauð, settist niður, byrjaði að lesa blaðið og var komin aftur í minningargreinarnar - ha, minningargreinar? - þegar ég áttaði mig á því að þetta var ekkert Fréttablaðið, heldur hafði ég stolið Mogganum af nágrannanum.

Það var hringt í mig eftir hádegi í fyrradag.

-Geturðu gert fyrir okkur uppskriftir að þremur tegundum af káli sem eru að koma á markaðinn?

-Ekkert mál, sagði ég.

-Þrjár fyrir hverja?

-Ekkert mál, sagði ég.

-Sko, það þarf eiginlega að mynda þetta á morgun ...

-Eh ... ekkert mál, sagði ég. -Ef það má vera eftir hálfsjö, þá hef ég þrjá tíma til að kaupa inn, elda og stílisera þessa níu rétti. Það er alveg feikinógur tími.

Þetta síðasta átti nú að vera kaldhæðni. En svo var þetta reyndar ekkert mál þegar til kom.

Í rauninni finnst mér afskaplega gaman að spreyta mig á svona verkefnum. Þetta verður næstum eins og Ready, Steady, Cook.

Efnafræðistúdentinn afþakkaði samt litríku kálbögglana sem ég bauð upp á í kvöldmatinn í gærkvöldi. Öllum öðrum þóttu þeir góðir, svo að ég ætla að setja uppskriftina hér. Ef þið fáið ekki blaðkál má nota kínakál eða blöðrukál (savoykál).

Litríkir kálbögglar

nokkur stór blaðkálsblöð (bok choy)
1 stór rauð paprika
1 stór gul paprika
3-4 msk söxuð steinselja
600 g gott kjötfars (mótsögn? tja ...)
100 ml vatn

Ofninn hitaður í 180°C. Stöngullinn skorinn úr hverju blaði um sig og það síðan skorið í tvennt eftir endilöngu. Paprikurnar fræhreinsaðar og skornar í litla bita og steinseljan söxuð. Kjötfars, paprika og steinselja sett í skál og blandað vel. Kúfuð matskeið af blöndunni sett á endann á hverju blaði og því vafið utan um fyllinguna. Vefjunum er síðan raðað í eldfast fat, vatni hellt yfir og síðan er lok lagt yfir eða álpappír breiddur vel yfir bögglana. Sett í ofninn og bakað í 25-30 mínútur. Tilvalið er að bera fram steikt blaðkál með þessum rétti og nýta þannig bæði blöð og stöngla.

Við efnafræðistúdentinn vorum að horfa á aðþrengdu eiginkonurnar og þegar þátturinn var búinn skipti ég yfir á Skjá 1. Þar var Jay Leno og Roseanne Barr sat í stólnum hjá honum. (Meira hvað sú manneskja hefur annars breyst.)

Móðirin: -Skrítinn texti á bolnum hennar. Protect your elf from Hollywood.

Efnafræðistúdentinn: -Sérðu ekki S-ið, manneskja? Yourself. Protect yourself from Hollywood.

Móðirin: -Ó. S-ið er í svo asnalegum skugga. Líklega er það brjóstaskoran.

Efnafræðistúdentinn: -Ekki þar fyrir, ef ég ætti álf mundi ég sannarlega prótekta hann fyrir hverju sem er.

Þegar við Boltastelpan vorum í London í fyrra vorum við einu sinni nýsestar inn í neðanjarðarlest á Knightsbridge-stöðinni þegar allt í einu voru gefin fyrirmæli í hátalarakerfið um að allir skyldu yfirgefa lestina og fara beint upp og út af stöðinni. Þetta var endurtekið stöðugt á meðan fólk var að ganga út, sem gekk hratt en fumlaust. Það var hálfóhugnanlegt að hlusta á þetta og ég þurfti að útskýra fyrir Boltastelpunni hvers vegna stöðin var rýmd - eða hvers vegna ég taldi að það væri gert, því það kom aldrei nein skýring. Sennilega hefur einhvers staðar sést yfirgefin taska eða gleymdur böggull.

Ég held að ég þyrfti ekkert að útskýra þetta núna.

Okkur langaði einhvern veginn ekkert aftur í lestina strax og biðum ekki eftir að gefið væri grænt ljós, tókum bara næsta strætó í staðinn. Sem er svosem ekkert öruggara eins og sýndi sig í dag.

Ég kom við á Liverpool Street Station fjórum sinnum í síðasta mánuði. Og kem þar væntanlega við aftur innan tíðar. Skrítin tilfinning.

Ég áttaði mig allt í einu á því að ég var aldrei búin að setja myndir frá Pétursborgarferðinni um páskana inn á netið svo að ég ákvað að bæta úr því. Þær eru hér.

Ég sá inni á Freistingu að nú á að fara að opna nýjan veitingastað í Lækjargötu sem er bara fyrir ríka og fræga fólkið. Það á samt ekki að vera dyravörður sem sér um að pöpullinn fái ekki aðgang, verðlagið á bara að vera svo hátt að það haldi aðsókninni í skefjum.

Ég veit ekki, ég hef heyrt kvartað yfir ýmsu í sambandi við íslensk veitingahús en þetta er í fyrsta sinn sem ég heyri ýjað að því að þau séu ekki nógu dýr.

Skyldi matur - eða öllu heldur skoðun Chiracs á breskri og finnskri matargerð - hafa ráðið úrslitum þegar staður fyrir Ólympíuleikana 2012 var valinn? Kæmi mér ekki á óvart.

Ég tala nú ekki um ef hann var að dæma breska matargerð alfarið út frá skosku haggis. Almennilegt haggis er reyndar mikill afbragðsmatur en tæplega dæmigert fyrir breskan mat yfirhöfuð. Það er eins og að dæma alla franska matargerð af andouille.

(NB hér ætlaði ég að vísa á mjög skemmtilegan pistil um andouille en man ekki hvar hann er, ætlaði að gúgla eina frasann sem ég er viss um að muna orðrétt en Google vildi ekki leyfa mér að leita að "tastes of shit" af því að shit er bannorð í Safe Search.)

Akkúrat þegar ég fer og kaupi mér þessa fínu nethjálma til að setja yfir bakkelsi og svoleiðis á svölunum til að verja það fyrir geitungum (eða deingútum eins og Sauðargæran segir), þá hrynur geitungastofninn. Ég er svosem ekkert að gráta það en ég hef allavega ekki haft tækifæri til að prófa nýju kökuhjálmana mína. Reyndar voru fiskiflugur á svölunum í gær en þá vildi svo til að ég var bara ekki með kaffi á svölunum og átti ekkert bakkelsi. Svo þykja mér eiginlega fiskiflugur leiðinlegri en geitungar. Þeir eru ekki svo slæmir, greyin.

Sauðargæran er skíthræddur við geitunga eins og flest önnur lifandi kvikindi en hefur þó á þeim mikið dálæti og verður tíðrætt um þá. Hann á risavaxinn tuskugeitung úr IKEA sem systir hans gaf honum í jólagjöf af því að hann hafði svo oft lýst hrifningu sinni á slíkum gripum og kallar reyndar IKEA aldrei annað en deingútabúðina. Seinast þegar hann kom að gista hafði hann einmitt þennan geitung með sér og ég þurfti að deila rúmi með honum. Þeim báðum. Og Boltastelpunni, en hún var til allrar hamingju ekki með tuskudýr í eftirdragi.

Annars skildist mér á kvöldfréttunum að geitungastofninn væri eitthvað að hjarna við. Hver veit nema ég geti vígt hjálmana mína í haust.

Búin að fá vínberjabrauðið mitt. Namminamminamm.

Líka búin að baka einfaldasta hveitibrauð í heimi (meira namm), rósmarín- og laukbrauð með cheddar (enn meira namm), karabískt roti og þýskt rúgbrauð. Namm.

Það eru sennilega allir búnir að átta sig á því að ég er dálítið hrifin af nýbökuðu brauði.

Ég fæ víst ekkert vínberjabrauð í kvöld, það fengust ekki vínber í Krambúðinni og ég nennti ekki að leita að þeim annars staðar. Verð að láta mér nægja það sem ég ætla að baka á morgun.

Þannig að í staðinn fyrir að vera í eldhúsinu að baka sit ég hér og hlusta á einræður efnafræðistúdentsins.

Efnafræðistúdentinn: -Ég veit hvað rostungur er á japönsku. Það er svo gagnslaus vitneskja að það hlýtur að vera hægt að hafa eitthvert gagn af henni.

Sem minnir mig á að ég ætlaði að hitta mann að máli í dag en hann reyndist þá vera einhvers staðar úti á sjó að skjóta blöðrusel.

Efnafræðistúdentinn veit ekki hvað blöðruselur er á japönsku.

Mig langar í nýbakað toskanskt vínberjabrauð.

Ég þarf reyndar að baka það á morgun en mig langar í það núna.

Hmm, kannski ég taki eina æfingu í kvöld.

Dóttursonurinn sagði mér sögu áðan.

Sauðargæran: -Það var einu sinni kónguló. Og svo kom skjaldbaka og át kóngulóna. Og svo kom krummi og hann var með hníf og skar gat á magann á skjaldbökunni.

Amman: -Og bjargaði kóngulónni?

Sauðargæran: -Nei, hann skjótti kóngulóna. Og svo skjótti hann líka skjaldbökuna.

Amman: -Vá, maður.

Sauðargæran: -En svo kom veiðimaðurinn og hann var líka með byssu og hann skjótti krumma.

Amman: -Það var nú ljótt.

Sauðargæran: -Nei, þetta var vondur krummi. Og svo tók veiðimaðurinn límband, hann tók tvö límbönd, og hann lagaði körfuna með límböndunum.

Amman: -Hvaða körfu?

Sauðargæran (hneykslaður): -Körfuna sem hann var að laga.

Amman: -Ó.

Sauðargæran: -Og svo tók hann byssuna og skjótti ljón í Afríku og setti ljónið í körfuna. Og líka tígrisdýr. Og svo skjótti hann flóðhest en hann gat ekki sett hann í körfuna.

Amman: -Af því að karfan var ekki nógu stór?

Sauðargæran: -Já. Þá tók hann meiri límbönd og gerði stærri körfu.

Amman: -Jahá.

Sauðargæran: -Svo klifraði veiðimaðurinn upp í tré og faldi sig af því að hann var hræddur.

Amman: -Við hvern?

Sauðargæran: -Við deingút.

Amman: -Bíddu, hann var ekkert hræddur við ljón og tígrisdýr og flóðhesta en hann faldi sig uppi í tré þegar hann sá geitung?

Sauðargæran: -Já. En svo kom maður með net og veiddi deingútinn.