Forgangsröðun borgarstjóra og fleiri

Heyrði ég það ekki rétt áðan að blessaður borgarstjórinn sagði að það yrði að forgangsraða og eyða peningum í brýnni mál en mannréttindaskrifstofu (alltsvo málefni innflytjenda, fatlaðra og svoleiðis fólks)?

Gamla kofa við Laugaveginn og svoleiðis. Jú, auðvitað. Maðurinn veit um hvað hann er að tala.

Það er líka örugglega verið að hugsa um rétta forgangsröðun þegar sólarhringsvakt á geðdeild í Hátúni er lögð niður. Rétt eins og þegar Bergiðjunni er lokað.

Mér skilst að plássum fyrir geðsjúka hafi fækkað um 120 á undanförnum árum. Og heilbrigðisráðherrann segir bara ,,það á jú að byggja nýtt sjúkrahús".

Æ, en það er nú líka ýmislegt sem þarf að hafa forgang fram yfir nokkra geðsjúklinga. Þetta er hvort eð er bara lúxusvandamál ...

Blinda konan

Ég stóð upp frá tölvunni áðan til að leita að bæklingi sem mig vantaði. Leitaði um alla íbúðina í korter. Gafst upp og settist aftur við tölvuna.

Bæklingurinn lá við hliðina á henni. Efst í bunkanum, undir kaffibollanum sem ég hafði drukkið síðasta sopann úr um leið og ég stóð upp.

Og nei, í þetta skipti get ég ekki kennt búálfunum um. Hann lá víst þarna líka þegar ég stóð upp.

En maðurinn sem ætlaði að sækja mig klukkan ellefu og bjóða mér í hádegismat er hinsvegar alveg horfinn.

Vín og friður

Ég ætlaði að fara að elda mér kvöldmat áðan þegar ég áttaði mig á að mig langaði í rauðvín með matnum. Sem hefði verið allt í lagi ef ég hefði átt rauðvín, en það átti ég bara ekki. Ekkert sem ég tímdi að opna allavega.

Nema svo mundi ég að það var fjáröflunarkvöldverður í Friðarhúsi í kvöld og Systa ætlaði að elda paellu og fleira góðgæti. Friðarhúsið er úti á næsta horni svo að segja. Málið leyst.

Þannig að ég fór og fékk að sitja næstum ein að soccaratinu (skorpunni á botninum á paellunni. Namminamm.

Og hitti konu sem sagðist hafa haldið að ég væri minnst níræð (held að hún hafi ekki verið að meina að ég liti út fyrir það, fremur að hún hafi sett mig á svipaða hillu og Helgu Sigurðar), fékk boð í sextugsafmæli á næsta ári og - jú, rauðvínið sem mig langaði í.

Gott mál. Ég fór samt þegar farið var að syngja Nallann. Ég er orðin svo mikill krati með aldrinum.

Hjúskaparsaga

Ég giftist einu sinni sjómanni. Allt í lagi með það.

Svo kom hann í land, gerðist starfsmaður unglingaheimilis og fór að teipa óþekka krakka niður í rúm. Allt í lagi með það, þannig séð.

Svo gerðist hann trukkabílstjóri. Þá skildi ég við hann.

Gleðilegt sumar og þakka fyrir veturinn

Ég held ég gefi engar sumargjafir í ár, nema þá sjálfri mér. Var reyndar að hugsa um að kaupa þá gagnmerku bók Dýrin kúka (hljóðbók og sturtað niður á síðustu blaðsíðu) í sumargjöf handa Sauðargærunni en þegar ég fletti bókinni sá ég að hún væri líklega of smábarnaleg fyrir hann og líkleg til að móðga dreng á sjöunda ári upp úr skónum. Auk þess var brandarinn frekar klénn.

Þannig að þau systkinin fá líklega ekkert, ég er hvort eð er nýbúin að gefa drengnum gjafir eftir heimkomu úr utanlandsferðum (og systir hans fékk jú utanlandsferð). Enda hef ég verið minnt oft og rækilega á það af einkasyninum að HANN hafi sko ekki fengið neinar sumargjafir á sínum tíma.

En kommon, barnabörnin eru sérkapítuli. Auk þess færði ég drengnum langþráðan fez frá Marokkó. Fez keyptan í borginni Fez. Fez í öðru veldi, eins og hann sagði. (Hér átti að koma mynd af téðum fez en Blogger er í óstuði og vill ekki birta hana þessa stundina.)

En gleðilegt sumar, semsagt. É

Pönnukökur, egg og mótmæli

Einir tveir af gömlu blárósóttu diskunum reyndust hafa orðið eftir á Kárastígnum hjá einkasyninum svo að ég kom við hjá honum að sækja annan diskinn og bjarga sumarkomunni. Það verða semsagt pönnukökur á boðstólum hér um kaffileytið á morgun ef einhver á leið hjá.

Ég á reyndar eftir að fara og kaupa egg í pönnukökurnar, vona að eggjabirgðir höfuðborgarinnar hafi ekki klárast í dag. Eða að það standi ekki til að gera einhverja mega-eggjaárás á nágranna mína á lögreglustöðinni í kvöld.

Eftir að vera búin að horfa á fréttir á báðum stöðvum hef ég ákveðið að halda frekar með löggunni ef eitthvað er. Sé ekki sérstaka ástæðu til að hafa samúð með yfirgangssömum trukkabílstjórum og þaðanafsíður með eggja- og grjótkastandi framhaldsskólaunglingum.

En annars held ég að þeir Mengellufeðgar hitti naglann á höfuðið eins og oft áður.

Eggjaðar löggur

Ég var nú að velta fyrir mér hvaða skoðun ég ætti að hafa á trukkabílstjóramótmælunum og löggupiparúðanum og því öllu. Ég er eiginlega ekki búin að komast að niðurstöðu enn, en þetta finnst mér forkastanlegt.

Ég meina, svona fer maður ekki með ætan mat. Allir almennilegir mótmælendur vita að þegar maður kastar eggjum eiga það að vera fúlegg. Nú eru hvað, þrjár vikur síðan mótmælin byrjuðu, er það ekki? Ef einhverjir hefðu nú sett slatta af eggjum á hlýjan stað þegar þau byrjuðu væru núna til birgðir af fínustu fúleggjum.

Mikið hafa fatlaðir það gott ...

Þegar ég geng um Bankastrætið upp úr átta á morgnana verð ég allaf voða glöð að sjá hvað fatlaðir Íslendingar eru vel settir fjárhagslega, svona upp til hópa.

Þetta sé ég á því að fatlaðrabílastæðin tvö beint á móti Kaffitári eru alltaf undirlögð af stórum, nýlegum jeppum og öðrum flottum bílum. Kannski fatlaðir séu með einhvern kaffihitting á hverjum morgni þarna.

Til dæmis í morgun þegar ég gekk hjá, þá voru jeppar í báðum stæðunum og sá stærri var meira að segja með einhvern sex eða átta metra langan kajak (eða kanó, ég man aldrei hvort er hvort) á þakinu. Svo að fatlaða fólkið sem á bílinn getur ekki bara keyrt út um guðsgræna náttúruna (og í kaffi í Bankastrætinu), heldur farið á kajakinum sínum (eða kanóinum) allt mögulegt sem það mundi ekki komast annars.

Ég gladdist í hjartanu yfir þessu.

Reyndar hafði bæði þetta fólk og það á hinum bílnum gleymt að setja fatlaðramerkið í gluggann en það hljóta að hafa verið mistök því að öll hin bílastæðin þarna í lengjunni voru auð og þótt komi fyrir að einhverjir kærulausir ófatlaðir freistist til að leggja í fatlaðrastæði þegar ekkert annað er autt er það ekki gert bara til að vera fimm eða tíu metrum nær dyrunum á Kaffitári, er það?

Í gær þegar ég var að labba framhjá var annað stæðið autt (jeppi í hinu) en í því að mig bar að kom bíll aðvífandi - reyndar ekki jeppi - og var lagt á ská í stæðið svo að hann stóð hálfur út í götuna. Konan sem vatt sér út úr honum og skálmaði rösklega á háu hælunum inn í Kaffitár var reyndar ekkert sýnilega fötluð en sennilega eitthvað hugfötluð miðað við hvernig hún lagði. En hún hafði líka gleymt fatlaðramerkinu sínu.

Andartaki síðar kom stór sendiferðabíll niður Bankastrætið og átti í verulegum erfiðleikum með að komast framhjá. Ég var að hugsa um að skjótast inn á Kaffitár og segja fötluðu konunni að hún yrði líklega að leggja bílnum aðeins betur, en í því slapp sendiferðabíllinn framhjá og ég ákvað að láta hana í friði með sína fötlun.

En það er semsagt gott að sjá hvað fatlaðir eru vel settir hér og bílastyrkirnir þeirra háir. Hlýtur að vera.

Hverjar eru líkurnar ... ?

Það gerðist merkur viðburður hér á Grettisgötunni rétt í þessu.

Ég var nýbúin að smyrja mér brauðsneið. Missti hana í gólfið og hún lenti ekki á smjörhliðinni!

Þetta málefni var reyndar rætt í þaula hérna um árið; þá kom nefnilega fyrir að kommentakerfið á þessu bloggi var vettvangur fjörugra og afar fróðlegra skoðanaskipta. Sem er ekki lengur þótt ég kunni litlar skýringar á því.

Það kemur ekkert sumar

Nú er komið upp vandamál á mínu heimili, hugsanlega kemur ekkert sumar á fimmtudaginn.

Það er nefnilega löng hefð fyrir því að bera fram pönnukökur á blárósóttum diski á sumardaginn fyrsta. Við erum sammála um að þjóðlegri sé ekki hægt að vera.

Nema það var að renna upp fyrir mér að síðasti gamli blárósótti diskurinn minn brotnaði í haust sem leið.

Hvað gera bændur nú? Ég verð líklega að fara í Góða hirðinn á eftir og skima eftir blárósóttum diski - en ef hann finnst ekki þar er úr vöndu að ráða.

Big problem, eins og hann Múhammeð leiðsögumaður sagði oft og mörgum sinnum í Marokkóferðinni og ekki alltaf af miklu tilefni. En þetta er vissulega big problem.

Grillkaup í aðsigi

Ég þarf að fara að kaupa mér nýtt grill. Það sem ég var með á Kárastígnum var svo stórt að það mundi alls ekki komast fyrir á mjóu svölunum á Grettisgötunni svo að ég gaf einkasyninum og skylmingastúlkunni það þegar ég flutti og það er enn á Kárastígnum.

Og svo var ég bara eiginlega ekki í neinu grillstuði í fyrrasumar og það komst aldrei í verk að kaupa grill; reykgrillið sem ég eignaðist einu sinni stendur reyndar á svölunum og það má bjarga sér með það þegar á þarf að halda en ég er samt ákveðin í að fjárfesta í nýju grilli. Ég finn nefnilega á mér að ég er að fara aftur inn í grillfasa. (Mín eldamennska er býsna fasaskipt, ef það skyldi hafa farið framhjá einhverjum.)

Mig vantar grill sem er frekar lítið um sig en með tiltölulega stóran grillflöt, kraftmikið og gott. Er mest að velta fyrir mér litlu Weber-grilli (svona eins og þessu) en ef einhver veit um álíka eða betri kost eru allar ábendingar vel þegnar.

En ég er ekki viss um að ég grilli heilan kalkúna á þessu grilli, til dæmis. Og þó, á eftir að skoða það betur ,,in person", erfitt að gera sér grein fyrir því án þess. Og svo get ég reyndar sjálfsagt fengið að nota grillið á Kárastígnum ef grípur mig skyndileg löngun til að grilla kalkúna.

Betra en nammi

Það er venja á mínum vinnustað eins og áreiðanlega víðast hvar að þeir sem hafa verið í útlöndum koma með nammi með sér handa hinum. En þar sem utanferðir hafa verið ansi tíðar að undanförnu (páskaferðir, bókamessan í Bologna, bókamessan í London o.fl.), þá hefur verið ansi hreint mikið nammiflóð svo að ég ákvað að bregða út af venjunni; þegar ég kom frá London um daginn kom ég með clotted cream og bakaði skonsur. Það féll í svo góðan jarðveg að núna kom ég með úrval af spænskum ostum í staðinn fyrir nammi. Hugsa að ég geri þetta framvegis þegar ég kem að utan. Miklu betra en þetta hefðbundna fríhafnarnammi.

Jú, svo keypti ég vænan bita af membrillo og manchego-oststykki. En það er fyrir sjálfa mig.

Misjöfn áhugamál

Maraþonhlaupari Forlagsins, hann Snorri, er að hlaupa í Boston í dag. Við erum með númerið hans og munum náttúrlega öll fylgjast spennt með heimasíðunni á Netinu - það verður hægt að sjá hvenær hann er búinn með 5, 10, 15 km og svo framvegis.

Persónulega skil ég náttúrlega ekkert í fólki sem fer til útlanda bara til að hlaupa tugi kílómetra um einhverjar malbikaðar götur. En það hefur hver sinn smekk. Ég fer jú til útlanda meðal annars til að borða mat sem ég get allt eins eldað heima hjá mér (eða betur).

Og í haust er planið að fara til Toskana til að smakka vín. Það er tilhlökkunarefni.

Matur og súpersex

Mætt aftur í vinnuna og súpersexið beið á skrifborðinu mínu. Ekki kvarta ég ...

Aldrei þessu vant kom ég ekki með eina einustu matreiðslubók heim. Ég á alveg slatta af marokkóskum (og spænskum) matreiðslubókum og þær sem ég sá sem ég hefði kannski haft áhuga á voru á arabísku. Hefði kannski átt að kaupa eina bara að gamni en þegar ég var að skoða þær var ég nýbúin að þurfa að kljást við arabískt tölvulyklaborð og var frekar neikvæð í garð arabísku (fann til dæmis eiginlega aldrei punktinn því hann er ekki notaður í arabísku letri).

Maturinn, já. Hann var upp og ofan en ég bjóst við því fyrirfram - besta marokkóska matinn fær maður í heimahúsum, það voru allir sem ég spurði áður en ég fór sammála um. Þannig að ég elda betri marokkóskan mat en við fengum í ferðinni því að matreiðslubækurnar mínar eru miðaðar við heimilismatargerð.

En ég kvarta ekki.

Hringt héðan og þaðan

Æijá, og Apple-búðin hringdi í mig út til Marokkó til að láta mig vita að tölvan sem ég ætti pantaða væri komin. Þessi sem kom fyrir rúmum mánuði og var seld öðrum ... Ég afþakkaði pent og spurði ekkert hvað hún kostaði núna. Enda dugir Macbook-tölvan úr Elko mér ágætlega.

En þau hringdu þó, mikil ósköp.

Gallup hringdi líka til að kanna skoðun mína á einhverju. Kannski Efnahagsbandalaginu. Whatever. Ég hef líklega farið í ,,neita að svara"-flokkinn.

Svo hringdu allavega tveir í mig út af einhverjum verkefnum sem ég var búin að lofa að vinna fyrir þá og steingleyma.

Ojæja. En það var allavega ekkert hringt til að spyrja um uppskriftir.

Papparassinn Nanna

Ég svosem þekki ekki manninn og kannski var Múhammeð leiðsögumaður bara að ljúga - en hann fullyrti allavega að gráhærði gaukurinn í miðjunni væri Ramon Calderon, forseti Real Madrid. Sem er eitthvert fótboltalið eins og einn ferðafélaginn orðaði það.

Allavega var allt fullt af ljósmyndurum og sjónvarpsfólki að mynda manninn í bak og fyrir þarna við grafhýsi Múhammeðs 5. í Rabat svo að þetta var ábyggilega einhver mektargaur. Ég ákvað að smella mynd af honum eins og hinir papparassarnir í trausti þess að Múhammeð hefði borið réttilega kennsl á manninn. Veit ekkert hverjir hinir eru, sennilega mektarmenn í marokkóskum fótbolta eða einhverjir undirsátar hjá Real Madrid.

En barnabörnin eru nú meira fyrir Börsunga.