Hvað heldur fólk eiginlega um mig ...

Það situr oftast sölukona í básnum mínum á kvöldin og um helgar. Hún er samt ekkert í því að breyta stillingum á stólnum eða neitt svoleiðis eins og sá sem gerir Gurrí lífið leitt. Neinei. Hef ekkert upp á hana að klaga.

Á dögunum kallaði hún í samstarfskonu mína sem var að vinna frameftir og spurði hvers konar uppskriftir þetta væru eiginlega sem hún Nanna væri að vinna við. Og benti á nokkrar myndasíður sem lágu á skrifborðinu mínu.

Síður úr súpersexbókinni sem ég hef verið að prófarkalesa.

Samstarfskonan flýtti sér að útskýra að ég væri nú að vinna með ýmislegt fleira en mataruppskriftir. En sölukonunni lá fleira á hjarta. Benti á mynd sem hangir hér upp á vegg og spurði: -Er þetta maðurinn hennar Nönnu? Mikið finnst mér hann óásjálegur.

Þetta var auðvitað myndin af Sean Connery á rauðu bleyjunni. Skil reyndar ekki smekk konunnar, hann er svo flottur ...

En það er semsagt verið að eigna mér ýmsa menn þessa dagana.

Konan sem rigningin elti

Við Boltastelpan fljúgum til Jerez í fyrramálið. Samkvæmt veðurspá eru 100% líkur á rigningu þar á morgun. En sæmilega hlýtt að vísu.

Jæja, það er eins gott að muna eftir regnhlífinni. Og svo bara taka stefnuna á næstu bodegu og fá sér sérrí (nema Boltastelpan fær auðvitað bara sódavatn).

Var ekki í einhverri Hitchikers-bókinni frásögn af vörubílstjóra sem rigningin elti um alla Evrópu? Við erum kannski undir sömu sök seldar. Mér sýnist að það sé spáð ,,heavy showers" í Fez á miðvikudag og fimmtudag, einmitt þá daga sem við verðum þar - og í Marrakesh er glampandi sól og 30 stiga hiti alveg þangað til við komum þangað á föstudaginn. Þá fer að rigna.

Og engar sérríbodegur í Marokkó.

Jæja, maður sólbrennur þá ekki á meðan.

Séðogheyrt hvað ...

-Sjáðu, mamma, Sigmar er kominn með nýja konu! sagði dóttir einnar samstarfskonu minnar þegar hún fletti Fréttablaðinu í gær.

Hmmm ...

Prinsinn, greifinn og Kjartan

Ég var að sjá að einn af mínum uppáhaldsrithöfundum frá bernskuárunum dó nýlega suður á Majorka, þar sem hún hefur reyndar búið seinustu 46 árin eða svo. Þetta er engin önnur en Bjørg de Chantenay greifafrú, öðru nafni Bjørg Gaselle (reyndar skráð Björg Gazelle í öllum fjórtán bókunum sem komu út eftir hana á íslensku).

Hún skrifaði semsagt bækurnar um Möttu-Maju, sem ég gleypti flestar í mig á aldrinum fimm til átta ára eða svo - síðasta bókin kom út á íslensku 1965 og hét náttúrlega Matta Maja og ástin því að þá upplýstist loksins misskilningurinn sem hafði stíað Möttu-Maju og honum Kjartani hennar sundur í mörg ár og þau trúlofuðust. Og þar með var ekki frá meiru að segja.

Ég man reyndar ekkert voðalega mikið eftir bókunum en eins og við er að búast er mér minnisstæðust frásögn af því úr bókinni sem gerist í Kaupmannahöfn (gæti verið Matta Maja gerist dansmær, samt ekki viss) þegar verið er að skera afskaplega feita svínasteik. Eins og ég hef áður sagt man ég gjarna matarlýsingar best úr þeim bókum sem ég las á barnsaldri.

Matta-Maja og höfundur hennar voru flestum gleymdar í Noregi þar til fyrir nokkrum árum þegar Mette-Marit varð krónprinsessa. Hún er nefnilega skírð í höfuðið á Möttu-Maju, sem heitir Mette-Marit á frummálinu, og var víst uppáhaldssöguhetja móður krónprinsessunnar. Mette-Marit fékk semsagt prinsinn, Bjørg Gaselle krækti í franskan greifa en Matta-Maja sat uppi með Kjartan.

Sem mér fannst aldrei neitt voðalega spennandi.

Dauður í annað sinn

Held ég sé ekkert að skrifa minningargrein um Charlton Heston; hann var ekki í neinu sérstöku uppáhaldi hjá mér og þegar ég ætlaði að fara að rifja upp einhver leikafrek hans fyrr í dag fór ég alltaf að hugsa um söguna sem Halla Linker sagði af því þegar hann lá brennivínsdauður á klósettinu hjá henni. En núna er hann víst alvörudauður.

Aldrei þessu vant er ég langt komin að pakka niður þótt ég sé ekki að fara út fyrr en á þriðjudagsmorgun. En það er nú bara af því að ég réðist á þvottafjallið í gærkvöldi með straujárn að vopni og kláraði að strauja hálfan annan helling á meðan ég horfði á Barnaby lögregluforingja í danska sjónvarpinu. Og notaði tækifærið og setti sumt beint ofan í tösku í staðinn fyrir að láta það hafa viðkomu uppi í skáp. Ég get alveg verið skynsöm af og til.

Ég á meiraðsegja ekkert eftir að gera neitt rosalega mikið áður en ég fer. Jú, eina Fréttablaðsgrein og einn eða tvo Nóatúnspistla og lesa yfir nokkrar uppskriftir og fleira - en annars er ég bara í góðum málum.

Þar til annað kemur í ljós.