Við erum enn að borða okkur í gegnum eftirstöðvarnar af myndatökumatnum. Ég er samt búin að setja það sem eftir er í frysti (skildi þó eftir smávegis handa efnafræðistúdentinum ef hann skyldi reka inn nefið á morgun) og búin að lýsa því yfir að það verði ekki brúnaðar kartöflur hér á boðstólum aftur fyrr en í fyrsta lagi um jólin. Boltastelpan, sem þykir brúnaðar kartöflur besti matur sem hægt er að hugsa sér, er búin að lifa í vellystingum undanfarna viku.

Núna langar mig í fisk. Til dæmis ofnbakaðan þorsk með tómötum, ólífum og kapers. Eða skötusel með kummini og sítrónu.

Ég fór aftur á lagersöluna hjá Lindinni (Þorsteins Bergmann-lagerinn) og keypti eitt og annað. Það er enn að koma þangað nýtt dót mér skilst að það sé a.m.k. eitt herbergi eftir fullt af kössum sem enginn veit almennilega hvað er í og á eftir að bætast við. Stórhættulegt fyrir safnara eins og mig. Ég keypti stóran kassa með leikfanga-bökunardóti handa Sauðargærunni og gaf honum áðan. Hann var mjög hrifinn. Svo keypti ég líka hluta af jólagjöfinni handa efnafræðistúdentinum og fleira.

Ég rak augun í sirka tvö hundruð lítra pott úti í horni. Ég keypti hann ekki. En það var mest af því að ég nennti ekki að labba með hann heim. Svona pottur gæti örugglega komið sér vel einhvern tíma. Er það ekki?

Eins gott stundum að ég er ekki á bíl.

,,Afbrýgðisemi, sögusagnir og eignarhald kraumar ekki lengur undir yfirborðinu."

Hmm. Er þá nokkurt fjör eftir í batsélorþættinum?

Þetta er raunveruleikaþáttur sem ég gæti vel hugsað mér að sjá: America's Next Muppet.

Það er víst mánuður í dag síðan vefurinn var opnaður og ég hef náttúrlega ekki haft tíma til að gera helminginn af því sem ég ætlaði að vera búin að gera þar. Samt hefur mér tekist að hafa nokkurn veginn undan að svara fyrirspurnum. Ætla að reyna að gera eitthvað í málunum um helgina og setja inn efni.

Núna er ég að fara á aðra opnun - opnunina á nýju Blómavals/Húsasmiðjubúðinni sem er víst sú stærsta sinnar tegundar í Evrópu. Eða var það í heiminum? Svei mér þá, ég man það ekki.

Ég var að skoða myndirnar sem teknar voru fyrir jólabókina sem við vorum að gera. Þær eru bara alveg verulega flottar. Eða það finnst mér en ég er náttúrlega hlutdræg.

Ef þið eigið eftir að skoða þessa bók (sem kemur út um miðjan nóvember), þá langar mig til að benda á að ég á ekki heiðurinn af Waldorf-salatinu sem er á myndinni á bls. 31. Stórkokkurinn hann dóttursonur minn sá um alla blöndun á því - ég skar bara niður hráefnið fyrir hann.

Hann er frekar efnilegur.

Er ég mjög ódæmigerð kona af því að ég get ekki horft á Judging Amy?

Ég hef reynt, það get ég svarið. Ég bara næ því ekki hvað er svona frábært við þær mæðgurnar og allt þeirra slekti.

Ég er búin að fá þrjú bréf að undanförnu þar sem heimilisfangið mitt er skrifað ,,Reykjavik, Israel". Eitt hafði greinilega lent í Ísrael en hin báru ekki merki um það - kannski þau hafi lent í höndum á einhverjum landfræðikunnugum póststarfsmanni áður en svo fór.

Bréfinu sem lenti í Ísrael hefði ég eiginlega þurft að svara mánuði áður en mér barst það í hendur. Ég veit ekki hvort það var svona lengi að flækjast í ísraelska póstsísteminu eða hvort póstsamgöngur við Ísrael eru bara svona lélegar.

Minnir mig á þegar efnafræðistúdentinn var að horfa á Olsen-banden-mynd og sá skilti sem á stóð ,,Postvæsenet". Hann hélt að þetta væri brandari og fannst þarna vera gott skot á póstþjónustuna. Póstvesenið.

Í ýmsum af elstu tölublöðum Gestgjafans er heilu síðunum og jafnvel opnunum eytt í að kenna alls kyns misflókin servíettubrot. Með fjölmörgum skýringarteikningum og hvaðeina.

Spurning hvort þetta sé eitthvað sem við ættum að taka upp aftur.

Njaaa ...

Sauðargæran hefur mikið álit á Gísla ljósmyndara Gestgjafans eftir myndatökusessjón þeirra um daginn. Hann hafði einhverjar spurnir af því að Gísli hefði farið norður um helgina að skjóta rjúpur og þegar hann kom hér í fyrrakvöld og var boðið upp á kalkúna að borða var vitavonlaust að fá hann ofan af því að Gísli hefði skotið stóra fuglinn.

Í kvöld voru aftur á móti rjúpur á borðum - reyndar skoskar rjúpur, sem eru óttalegt svindl. Drengnum þóttu litlu fuglarnir fyndnir en datt ekki í hug að bendla Gísla við svona píslir.

Myndatakan búin - gekk reyndar alveg hreint ljómandi vel og húsið angar ekki af skötulykt á eftir - og nú ætla ég að taka næstu daga í að sinna ýmsum verkefnum sem hafa setið á hakanum að undanförnu. Bæði í vinnunni og heima. Ég á reyndar eftir að fínpússa handritið að jólamatreiðslubókinni en það ætti ekki að taka langan tíma.

Svo eftir helgi tekur jólablaðið við og ekki langur tími til að vinna það. Held þó að það verði í lagi, við erum komin í svo góðan jólafíling ...

Ég var að fá kökublaðið í hendur áðan. Dóttursonurinn tekur sig ansi hreint vel út. Hann var nokkuð ánægður með þátt sinn í blaðinu en þegar hann kom upp í Fróða áðan að sækja sér blað hafði hann þó meiri áhuga á að fá heitt kakó úr kaffivélinni en að skoða sjálfan sig.

Við skarlatssóttarsjúklingurinn steiktum laufabrauð í morgun. Eða laugardagsbrauð, eins og drengurinn sagði. Bara nokkrar kökur fyrir myndatökuna. Hann fékk að gera sína eigin köku, sem var reyndar töluvert þykk og hann gafst upp á mynstrinu í miðju kafi - en hann borðaði hana samt með bestu lyst. Og systir hans borðaði andarbringu og laufabrauð í kvöldmatinn. Lét vel af þeirri samsetningu.

Ég steikti líka nýjan kalkúna, sem var reyndar bara hið besta mál því að hann var mun betur vaxinn en sá gamli (það er ótrúlegt hvað kalkúnar eru misvel vaxnir, það vita þeir sem hafa þurft að steikja fjöldamarga slíka fyrir myndatökur) og flottari á allan hátt.

Við náðum alls að mynda eina ellefu rétti og erum þar af leiðandi nærri búin - tökum einar fjórar myndir í fyrramálið og endum svo á skötunni. Um leið og hún er frá loftræsti ég íbúðina rækilega og fer í vinnuna. Vonandi verður lítið eftir af skötulyktinni þegar ég kem aftur.

Vonandi.

Ég er með kalkúna í ofninum en þegar hann var kominn vel af stað kom í ljós að það þarf að fresta myndatökunni í dag af óviðráðanlegum ástæðum. Maður myndar ekki dagsgamlan kalkúna og segir að hann sé nýsteiktur. Þannig að ég held bara kalkúnaboð í kvöld. Hringdi í Gunnu systur til að gá hvort hún væri enn í Höfðaborg. Hún reyndist vera á flugvellinum í Frankfurt á heimleið og var alveg til í að fá kalkúna í kvöldmatinn.

Nú þarf ég bara að redda öðru kvikindi til að steikja á morgun.

Já, og svo finnst mér þetta alveg meiriháttar. Svona eins og beint framhald af samtali sem ég átti við efnafræðistúdentinn son minn í gær (sem var þó um allt annað).

Af hverju þarf alltaf hver einasta kynslóð femínista að sýna því sem þær sem á undan komu hafa gert lítilsvirðingu með því að tala eins og það sé verið að finna upp hjólið - eða allt að því? Nú er sagt að ,,konur hafi verið þöglar allt of lengi og kominn tími til að þær láti í sér heyra". Ég veit ekki betur en konur hafi verið að láta töluvert í sér heyra síðustu áratugina. Með töluverðum árangri, meira að segja.

Nú vil ég sjá stelpur og stráka berjast saman. Fyrir styttri vinnutíma, minni yfirvinnu, meiri tíma til fjölskyldulífs. Fleiri körlum í uppeldis- og umönnunarstörf. Breyttum viðhorfum til forræðis barna þannig að það verði jafnsjálfsagt að faðirin fái það og móðirin (og ég er ekki að tala um dómstóla eða opinbera aðila, heldur almenningsálit). Jöfnum tækifærum beggja kynja á hvaða sviði sem er. Bættri stöðu stráka í skólakerfinu.

Þá fer ég í göngu.

Gísli Marteinn tengdasonurinn sem allar mæður óska sér???? Sko, þetta er ábyggilega hinn ljúfasti drengur en ég veit ekki ... Ég er líka bara alveg mjög sátt við núverandi tengdason minn.

Dóttursonurinn er kominn með skarlatssótt. Verður án efa orðinn grillrauður á morgun. Mig minnir annars að þegar ég var ung hafi verið talað um skarlatssótt sem nánast útdauðan en stórhættulegan sjúkdóm og mér varð þess vegna um og ó þegar efnafræðistúdentinn fékk hana á sínum tíma. Ég missti hins vegar af því að hjúkra honum því að hann var þá hjá ömmu sinni og afa á Króknum og blessaði mikið svefnsófann með grófa áklæðinu, hann var víst góður við kláðanum.

Hádegismaturinn minn er gullskreyttur súkkulaðibúðingur. Með alvöru blaðgulli. Svona er ég nú mikið lúxusdýr.

Ég stillti óvart yfir á Skjá 1 þar sem verið er að sýna fasteignaþáttinn, sem ég sé annars aldrei. Og það er feng shui-ráðgjafi að yfirfara íbúð og benda á að það eigi að færa eitthvert blóm úr velmegunarhorninu og færa brúðarmyndirnar yfir á annan vegg eða taka þær niður áður en íbúðin er sýnd. (Og svo fræddist ég um að klósettið dregur lífsorkuna niður með sér.) Og það mega ekki vera neinir persónulegir munir sýnilegir. Engar myndir af börnunum í herbergi foreldranna.

Almáttugur. Er nú ekki nóg að fá ástandsskoðun á íbúðina, þarf maður feng shui-ráðgjafa líka? Eins gott að ég er ekki að fara að selja. Ég gæti örugglega aldrei nokkurn tíma selt íbúðina því að hér eru persónulegir munir út um allt. (Og þá er ég ekki að tala um draslið.) Spegill á móti dyrunum. Ég er ekki klár á hvaða horn er velmegunarhornið en það er örugglega ekki eins og það á að vera.