Þar sem foreldrar mínir eru að flytja á næstu dögum hafa þau (nei, ég ætla sko ekki að skrifa þeir)  á undanförnum mánuðum verið að fara í gegnum alls konar pappíra og dót. Það safnast náttúrlega ýmislegt fyrir á 37 árum og sumt tilheyrir okkur systkinunum.
 
Á meðal þess sem kom upp úr einhverri hirslu og ég fékk í hendur á dögunum var bréf frá Menntaskólanum á Akureyri, stílað á Valgerði Rögnvaldsdóttur, Smáragrund 17, Sauðárkróki. Ég nota Valgerðarnafnið lítið - of lítið kannski - og hef örugglega skrifað Nanna V. eða í mesta lagi Nanna Valgerður á umsóknina. Ég hef ekki hugmynd um af hverju Tryggvi skólameistari hefur sleppt Nönnunafninu en þetta er annað af tveimur bréfum sem ég hef fengið um dagana sem stílað var á Valgerði Rögnvaldsdóttur - hitt var frá sovéska sendiráðinu og það er allt önnur saga.
 
Hvað sem því líður, þá er texti bréfsins - eða miðans, þetta er ekki nema rúmur þriðjungur af A4-blaði - svohljóðandi:
 
Valgerður Rögnvaldsdóttir
 
Yður hefur verið veitt skólavist ásamt vist í heimavist skólans skólaárið 1973-74. Tryggingargjald að upphæð 2 þúsund krónur ber að senda skólanum fyrir 15. ágúst n.k. til að staðfesta umsókn um heimavist. Skólinn verður settur mánudag 1. október kl. 14.00.
 
Akureyri, 3. júlí 1973
 
Tryggvi Gíslason
 
Skólavist ásamt vist í heimavist skólans skólaárið - þetta er dálítið skemmtileg klausa.

Jæja, ég fékk allavega kaffið mitt. Þegar mér tókst á endanum að mjaka drengnum á fætur hafði hellst yfir mig löngun í vínirbrauð, einkum og sér í lagi pekanhnetuvínarbrauð úr Sandholtsbakaríi. Þannig að ég sendi hann niður í bakarí en hellti sjálf upp á kaffið á meðan. Svo sátum við í makindum úti á svölum í sólarbreiskjunni og úðuðum í okkur vínirbrauði og öðru góðgæti.
 
Lífið er gott. Eða það væri það ef ég væri ekki að vinna ...

Hvers vegna í fjáranum getur drengurinn ekki drattast á fætur svo að ég geti látið hann hita handa mér kaffi og snúast í kringum mig? Ég meina, til hvers er maður að eignast syni?´
 
Annars skrapp ég í bæinn áðan, stóðst ekki góða veðrið þótt ég megi eiginlega ekkert vera að því að fara út. Sá hlut í búðarglugga sem mig bráðvantar (les: langar mjög mikið í). Búðin var náttúrlega lokuð.  Og á mánudaginn verð ég örugglega búin að gleyma þessu og þegar ég man eftir því um miðja næstu viku verður hluturinn seldur ... Eða það er venjan.

Og svo finnst mér að það ætti að vera krá hérna í húsinu. Það væri svo tilvalið að geta sest þar með bjórkönnu eða vínglas á meðan uppþvottavélin er að ljúka sér af. Einmitt bara akkúrat það sem mig langar í núna. Kalt Riesling. En nei, hér er engin krá. Bara AA-fundastaður.

Var að setjast niður í fyrsta skipti í dag. Eða svo gott sem, ég settist reyndar í fimm mínútur í morgun af því að Bragi ljósmyndari þurfti að taka mynd af mér við tölvuna, en annars er ég búin að vera á þönum í eldhúsinu - búið að elda og mynda fjórtán rétti. Stílistinn í sumarfríi. Og er ég búin - ónei, nú er allur frágangurinn í eldhúsinu eftir. Ég er sko ekkert á heimleið.
 
Ég vildi að ég væri frægur sjónvarpskokkur, ég er viss um að þeir þurfa ekki að vaska upp eftir sig.

Ég var í útgáfuteiti hjá bOGb áðan (arftaka Bleiks og blás í ritstjórn Björns Jörundar). Þetta er núna orðið svo pent blað að lengi vel var ég léttklæddasti kvenmaðurinn á staðnum, alveg þangað til Geiri á Maxims (eða hvað sem á að kalla hann núna) birtist í hópi fagurra meyja.

Þeir vinnufélagar sem höfðu orð á því þegar ég kom aftur úr sumarfríinu hvað það væri snyrtilegt á skrifstofunni hjá mér (síðasti dagurinn áður en ég fór í frí var tiltektardagur í fyrirtækinu) geta alveg hætt að hafa áhyggjur af mér; eftir greinaskrif og uppskriftaleit síðustu daga eru bóka- og blaðastaflarnir komnir aftur á skrifborðið, kassi með vörusýnishornum er á gólfinu og meira á skrifborðinu. Og ég að komast í tímahrak með allt ... sem sagt Situation Normal: All Fucked Up.

Þetta er náttúrlega allt hárrétt sem Nornirnar segja um karlmenn og græjur. Maður verður bara að umbera þetta, það er ekkert við því að gera. Samt man ég að mér fannst eiginlega nóg um þegar maður sem ég var einu sinni gift var að keyra mig í flug til Keflavíkur uppúr klukkan fimm að morgni, og börnin bæði grútsyfjuð með í bílnum. Í Hafnarfirði hægir hann allt í einu á bílnum og sveigir inn á bílastæði. Stoppar fyrir framan græjubúð, sveiflar sér út úr bílnum og fer að skoða í gluggann. Heillengi. Klukkan fimm að morgni. Hefði nú eins getað gert það á bakaleiðinni ...

Ekki þar fyrir, ég er sjálf með græjudellu. En hún einskorðast nokkurn veginn við eldhúsgræjur. Ég á reyndar bæði borvél og stingsög og juðara en það er allt af því að hann Villi útmálaði fyrir mér um árið hvað ég yrði miklu betri kvenkostur ef ég fjárfesti í þessum tólum. Það er ábyggilega rétt hjá honum. Ég meira að segja notaði borvélina í gær af því að ég kom því loksins í verk að festa höldurnar á nýja fataskápinn. Það gekk vel, nema ég var náttúrlega búin að týna helmingnum af skrúfunum og þurfti að senda efnafræðistúdentinn í Brynju eftir nýjum.

Rifin voru bara skolli góð. Ég kryddaði þau með kryddblöndu sem ég átti til og heitir Kentucky Marinade en ef ég hefði ekki átt hana hefði ég sennilega blandað saman pipar, salti, paprikudufti, chilipipar, laukdufti, hvítlauksdufti og sykri og núið því vel inn í rifin. Lét þetta svo liggja í um 18 tíma í ísskápnum og grillaði rifin svo í um 1 1/2 tíma við óbeinan hita. Bar þetta fram með heimagerðri grillsósu og soðnum hrísgrjónum og lét þess getið við fjölskylduna þegar ég setti þetta á borðið að í þetta skipti þýddi ekkert fyrir þau að kvarta yfir að ég hefði ekki soðið nóg af grjónum, það væri sko örugglega nóg. Sem það var. En þá kom bara: - Kva, ekki meiri rif? Voðalega ertu nísk á rifin ... Pþvu. Ég get ekki grillað meira en þrjú kíló í einu á þessu grilli - ekki nema þegar er logn og hiti.

Og það var svosem nóg handa öllum.

Sauðargæran vildi reyndar ekki rif, hann fékk hrísgrjón og pylsu. Fór svo einn út á svalir eitthvað að brauka. Þegar ég kom út til hans stóð hann uppi á stól við handriðið, gægðist niður í garðinn til nágrannanna og sagði, eins sakleysislegur og hægt er að vera þegar maður er tæpra þriggja ára: - Þetta lenti þarna niðri, amma.

Úbbs.

Það sem ,,lenti" þarna þremur hæðum neðar var meterslöng rimlagrind sem var geymd úti á svölum, þó hvergi nálægt handriðinu (sú sem er undir pottinum sem hann situr ofan í á myndinni). Úr tré til allrar hamingju, og hafði ekki ,,lent" á neinu brothættu. Systir hans skaust niður og náði í grindina; drengurinn lofaði hátíðlega að láta ekkert fleira lenda neinsstaðar.

Mér finnst afskaplega gaman að elda úr nýstárlegu grænmeti sem ég þekki ekki. En mér finnst eiginlega enn meira gaman að elda eitthvað nýtt og spennandi úr gamalkunnu og ,,hallærislegu" grænmeti eins og rófum, hvítkáli, kartöflum, blómkáli og þess háttar. Og það er ég einmitt að fara að gera næstu daga.

En í kvöld eru það semsagt rifin. Og það er mun grill-legra úti núna en var í gær.

Veit einhver hvar er hægt að kaupa glúkósa nú til dags? Ekki töflur, heldur glúkósasíróp til að nota við konfektgerð? Hér áður fyrr fékkst þetta í apótekum en nú er ég búin að spyrja í tveimur og afgreiðslustelpurnar stara á mig eins og ég sé hálfviti.

Það er synd að segja að barnabörnin mín séu tillagagóð þegar móðurbróðir þeirra er annars vegar. Þegar ég spyr Boltastelpuna hvað ég eigi að gefa efnafræðistúdentinum í kvöldmatinn stingur hún gjarna upp á bjúgum af því að hún veit að honum þykja þau mesta óæti. Áðan spurði ég Sauðargæruna sömu spurningar; hann hugsaði sig um andartak og sagði svo: - Ekkert.

Ég skrökvaði því svo að drengnum þegar hann vildi koma heim með mér að það væri ekki hægt þar sem þá fengi hann engan kvöldmat af því að ég hefði farið að ráðum hans og ætlaði ekki að gefa frænda hans neitt. Hann keypti þau rök, enda er hann boðinn ásamt fjölskyldu sinni í svínarif á morgun. Spareribs þurrkrydduð með einhverri góðri Suðvesturríkjakryddblöndu sem ég þarf að útbúa í kvöld og hæggrilluð við óbeinan hita á lokuðu grilli. Brennd og knasandi á jöðrunum en kjötið milli beinanna safaríkt og ótrúlega gott. Guðsgafflamatur. Namm.

Fréttaþýðingar Netmoggans af vef BBC verða stöðugt torskiljanlegri:

Fjöldi Breta sem drukknaði í sumarfríum erlendis jókst gífurlega á síðasta ári, samkvæmt niðurstöðum sem gefnar hafa verið út af konunglegu samtökunum um slysavarnir. Segir þar að 74 breskir ríkisborgarar hafi drukknað erlendis árið 2003, 13 fleiri en á árinu á undan. Voru 9 þeirra sem drukknuðu yngri en 10 ára en 8 yngri en 18 ára, segir á fréttavef BBC.
Samkvæmt heimildum samtakanna áttu flest slysanna sér stað í sundlaugum hótela eða einkaleignum húsum. Er óttast að slysum fari enn fjölgandi fari orlofsgestir ekki að veita öryggisviðvörunum meiri eftirtekt.
Peter Cornall, talsmaður samtakanna, segir að foreldrar sem leigi sumarhús með sundlaug verði ætíð að vera á varðbergi og einnig ætti að vara sig á pakkaferðum með innifalinni gistingu, sem oft er nærri hættum líkt og óyfirbreiddum sundlaugum og jafnvel hraðbrautum.

Þegar við Boltastelpan vorum í London á dögunum, þá sátum við í hádeginu einn daginn fyrir utan kaffihús í Soho og vorum að borða og þá komu menn með kvikmyndatökuvél og fóru að taka upp eitthvert atriði þarna í götunni rétt hjá okkur - það fór þannig fram að ungur maður kom hlaupandi út úr stigagangi í næsta húsi við kaffihúsið, leit snöggt út eftir götunni, tók viðbragð, öskraði: ,,Hey! That's my car!" og hljóp svo á harðaspretti framhjá okkur og öskraði: ,,That's my car! That's my car!" Þetta var endurtekið einu sinni eða tvisvar. Svo hvarf þessi en þá var allt í einu kominn annar strákur og sama atriðið endurtekið. Það var greinilega verið að prófa leikara í eitthvert atriði, þeir komu þarna einn af öðrum og léku þetta af mismiklum tilþrifum - hér er mynd af einum þeirra. Boltastelpunni fannst þetta allt mjög skondið og við sátum lengur á kaffihúsinu en við höfðum ætlað okkur því að hún vildi fylgjast með. Sérstaklega fannst henni fyndið þegar svo hittist á að þegar einn drengurinn tók viðbragð og byrjaði að öskra og benda ók einmitt stór trukkur framhjá og strákurinn hljóp á eftir honum eins og fætur toguðu.

Ég vissi ekkert hvað var verið að prófa þarna fyrir og átti ekki von á að komast að því; gerði ekki ráð fyrir að það væri nein Hollywoodmynd. Var eiginlega búin að gleyma þessu þangað til í gærkvöldi, þá var ég inni í stofu og það var kveikt á sjónvarpinu - Sky News - en ég var ekki að horfa. Allt í einu heyrði ég að einhver fer að öskra ,,Hey! That's my car!" og leit upp - það var verið að sýna auglýsingu um einhvern bíl, Toyota Corolla að ég held, og þarna var greinilega einn af drengjunum úr leikaraprófinu kominn, hlaupandi á eftir bílnum - ekki þó sá sem er á myndinni. Ég sá reyndar ekki byrjunina á auglýsingunni og veit ekki nákvæmlega hvert konseptið var en þetta var allavega ekki tekið í Soho.

Ég var að fá nýja matreiðslubók (surprise, surprise) með uppskriftum frá Korsíku. Ég opnaði hana og fyrsta uppskriftin var að Ventra cortense eða ,,stuffed appendix". Ég vissi ekki að svín væru með svona stóran botnlanga. Eða botnlanga yfirleitt. En ég veit svosem ekki mikið um innri anatómíu svína. Allavega líst mér stórvel á bókina og er þegar búin að sjá nokkrar uppskriftir sem ég þarf að prófa. Ekki samt botnlangann, ég held ég láti hann eiga sig. Hann er annars fylltur með lauk, beðju/silfurblöðku (Swiss chard), óreganó, mintu, svínablóði og rjóma.

Þá dettur mér í hug - Kínverska mafían kom hér í fyrrakvöld og var meðal annars að segja frá Eistlandsferðinni; sagðist hafa verið að hugsa um að kaupa eistneska matreiðslubók en þótti maturinn sem boðið var upp á sannast sagna ekki spennandi og hætti því við. Þessu trúi ég vel. Ég á nefnilega eistneska matreiðslubók. Það er til dæmis að ég held eina bókin í minni eigu þar sem er sérstakur kafli helgaður réttum gerðum úr blóði (Puddings and Dishes with Blood).

Sko, mér þykja svona bækur mjög áhugaverðar. En ég er ekkert endilega viss um að aðrir séu sama sinnis.

Ég veit að sumir vilja meina að hægt sé að grilla hvað sem er og reyndar er ég sjálf í þeim hópi. En að eitthvað sé hægt þarf ekki að þýða að maður þurfi að prófa það eða að það sé endilega besta leiðin. Í grillbók sem ég keypti í Kaupmannahöfn er uppskrift að kransaköku sem er bökuð á útigrilli. Ég er reyndar ekki mikið fyrir kransakökubakstur almennt en ég á bágt með að ímynda mér þær aðstæður þar sem ég (eða nokkur annar) færi að dunda mér við slíkt. Kommon ...

Ég hálflofaði uppskrift fyrr í dag og hún er hér fyrir neðan; þetta var kvöldmaturinn okkar í gær. Uppskriftin er unnin út frá verkefni sem ég var með í vinnunni í síðustu viku.

Ég veit ekki hvort ég fer aftur að birta uppskriftir en það verður a.m.k. með öðrum hætti en áður. Eins og ég margsagði í fyrra, þá eru það ekki uppskriftirnar sjálfar sem mér er örlítið sárt um - öðru nær, þær mega birtast sem víðast þótt mér þyki betra ef heimildar er getið - nei, það er persónulega efnið sem ég hef hingað til oftast látið fylgja þeim úr hlaði sem ég vil ekki sjá þvælast mjög víða. Svo að ef eitthvað verður um uppskriftir hér verða þær mjög klipptar og skornar. Þótt mér þyki miklu leiðinlegra að skrifa þannig uppskriftir.

Kjúklingabitar á kúskúsbeði

4 kjúklingabringur, beinlausar og hamflettar
4 msk ólífuolía
safi úr 1/2 sítrónu
3 tsk kummin
1 1/2 tsk kóríanderfræ
1 tsk paprikuduft
1/2 tsk oregano
1/4 tsk kanell
nýmalaður pipar
salt

150 g sveppir
1 lítill laukur
vatn eftir þörfum
250 g kúskús
2-3 msk ólífuolía
1-1 1/2 sítróna
nýmalaður pipar
salt
hnefafylli af saxaðri steinselju

Kjúklingabringurnar skornar í 3-4 bita hver. Olíu, sítrónusafa og kryddi (nema saltinu) blandað saman í skál, bringubitunum velt upp úr blöndunni og látið liggja í nokkra klukkutíma. Hrært öðru hverju. Ofninn hitaður í 200°C og panna hituð. Kjúklingabitarnir saltaðir og brúnaðir á báðum hliðum við góðan hita - ekki setja of mikið á pönnuna í einu. Settir í eldfast fat og settir í ofninn í um 10 mínútur, eða þar til þeir eru rétt steiktir í gegn - best að skera í einn bitann til að athuga hvort hann sé til. Afganginum af kryddleginum (ef einhver er) hellt á pönnuna. Sveppirnir skornir í bita og laukurinn saxaður. Steikt í nokkrar mínútur en þá er um 200 ml af heitu vatni hellt á pönnuna, látið sjóða í smástund og botninn á pönnunni skafinn vel á meðan. Kúskúsið sett í skál, sveppunum og soðinu hellt saman við og meira heitu vatni hrært saman við þannig að kúskúsið verði eins og þunnur grautur. Diskur lagður yfir skálina og látið standa í um 5 mínútur. Þá er hrært upp í kúskúsinu með gaffli, ólífuolíu og sítrónusafa hrært saman við (og meira vatni ef þarf) og kryddað með pipar og salti eftir smekk. Steinseljunni hrært saman við. Sett á fat og kjúklingabitunum dreift yfir. Borið fram með ýmsu meðlæti í litlum skálum, t.d. gúrkuteningum, litlum tómatbátum, límónu- og sítrónubátum, salthnetum o.fl.

Það er líka tilvalið að blanda saman sömu kryddtegundum og eru í kjúklingamarineringunni og bera fram með í lítilli skál, þá geta þeir sem vilja hafa kúskúsið sitt meira kryddað stráð því yfir.