Bestu kökurnar

Ég fletti í gegnum nýtt kökublað Gestgjafans. Sá að þar er þáttur sem heitir Slógu í gegn. 10 bestu kökur Gesgjafans, tekið úr eldri Gestgjafablöðum. Allt í lagi með það. Nema ég á fimm af þessum kökum þótt mitt nafn komi hvergi nokkurs staðar fram í þættinum. Ekkert um hver þessi ,,ég" er sem eitthvað er að tjá sig í innganginum að sumum uppskriftunum. (Það er hvergi minnst á ljósmyndarann heldur, merkilegt nokk.)

Nú bíð ég bara spennt eftir að sjá hvort ég fæ borgað fyrir endurbirtinguna á uppskriftunum. Eða skyldi það gleymast líka?

Veður og lambalæri

Djöfuls rigning er þetta alltaf hreint.

Venjulega væri mér nokk sama - eða ég væri bara léttpirruð - en núna þarf ég að klára flutningana (já, ég veit, ég veit, ég hætti bráðum að tala um þessa fjandans flutninga) og þar sem ég þarf að láta rúmdýnuna síga út af svölunum er betra að það sé ekki hellirigning á meðan. Spáin er að vísu heldur skárri fyrir morgundaginn hér á suðvesturhorninu þannig að kannski tekst mér að flytja afganginn í fyrramálið. Eða ég vef plastdúk utan um dýnuræksnið og vona það besta.

Annars var ég með fyrsta fimmtudagsmatarboðið fyrir fjölskylduna á Grettisgötunni í gær og í tilefni þess steikti ég lambalæri með brúnuðum kartöflum og sósu. Það var ansi gott, þegar ég var búin að átta mig á ofninum, sem ég var að nota í fyrsta skipti. Ég er nefnilega matargúrú en ekki ofnagúrú. Besta læri sem þú hefur eldað lengi, sagði einkasonurinn. Bestu brúnuðu kartöflur sem þú hefur gert lengi, sagði Boltastelpan. Svo að allir voru ánægðir og eldamennska í nýju eldhúsi hefur byrjað vel, þrátt fyrir gashelluskort (og ísskápsleysi, enn sem komið er).

Annars stefnir í margar veislur á næstunni - eða þegar ég er búin að koma mér fyrir - því að allir aðstoðarmenn við flutningana fá að sjálfsögðu matarboð að launum.

Njörður

Er hægt að vera nördalegri þegar maður er fimm ára?

Stóreignamanneskja

Ég er búin að komast að því af hverju ég á mest.

Eru það matreiðslubækur?

Nei, merkilegt nokk.

Er það eldhúsdót og dippidúttar?

Nehei.

Það eru herðatré.

Ég held að ég hljóti að hafa verið þeirrar skoðunar í hvert einasta sinn sem ég hef átt leið í Rúmfatalagerinn og aðrar slíkar búðir undanfarin mörg ár að það hlyti að vanta herðatré og kippt nokkrum með mér. Það er eina hugsanlega skýringin á öllum þessum herðatrjám sem ég er að flytja á milli húsa þessa dagana.

Eldað á Grettisgötu

Ég eldaði í fyrsta skipti á Grettisgötunni í gærkvöldi. Fyrir einkasoninn og tvo félaga hans áður en þeir fóru að sýna fólki bíómynd. Ítalskættaðar kjötbollur með tagiatelle og sósu, sem einkasonurinn bjó reyndar til af miklum myndarskap. Það vantaði reyndar eitt og annað en við björguðum okkur - drengirnir þurftu til að mynda að drekka kókið úr vínglösum því það eru engin vatnsglös komin á staðin (forgangsröðin, maður) en það var nú ekkert kvartað yfir því.

Eldavélin virkaði ágætlega en ég þarf að fara að venja mig við að elda á rafmagni aftur. Í bili, ég skipti örugglega áður en mjög langt líður. Nenni bara ekki í neinar framkvæmdir strax.

Annars er þetta búið að ganga ágætlega miðað við allt saman með góðra manna hjálp. Það rifjaðist upp að síðast þegar ég flutti, fyrir fimmtán og hálfu ári, átti ég ekki nema svona þrjátíu til fjörutíu kassa af bókum og tiltölulega lítið af eldhúsdóti. Kannski aðeins meira af húsgögnum. En þá hafði ég sveit fimm eða sex röskra lagermanna til umráða, þeir voru ræstir út á frídegi til að flytja fyrir mig á kostnað vinnuveitanda míns. Enginn slíkur lúxus núna ...

Þriðja hæðin

Jæja, ég er búin að ná í bækurnar mínar upp á Höfða. Ég var auðvitað með allt of mikið af bókum í vinnunni en ég var alltaf að koma með matreiðslubækur að heiman sem ég þurfti að nota við einhver greinaskrif eða annað og einhvern veginn var ég miklu óduglegri að fara með þær aftur. Og á tuttugu árum safnast töluvert saman. Svona eins og tuttugu kassar ...

Ég er allavega harðákveðin í að næst þegar ég flyt verð ég orðin svo gömul að ég hef löglega afsökun til að láta aðra sjá um allt vesenið. Ekki þar fyrir, ég hef fengið hellingsmikla hjálp núna.

Ég á eftir eina flutningatörn, sennilega á fimmtudaginn. Og svo þarf ég að fara að koma öllu fyrir, en það er nú skemmtilegi parturinn. Reyndar fór ég niður eftir í dag og tók upp úr svona tuttugu kössum. Allavega búin að koma barnum mínum upp. Eins og ég er alltaf að hamra á þessa dagana, maður verður að hafa forgangsröðina á hreinu.

Og síðan þarf ég að leggjast í mublukaup. Og fá einhvern til að hjálpa mér að bera nýju húsgögnin upp stigana.

Eins og ung frænka mín sagði þegar hún var að hjálpa til við flutningana á sunnudaginn:

-Hvað er þetta eiginlega með hana Nönnu og þriðju hæð?

Maður spyr sig.

Lyngháls

Nú hefði ég sagt upp hjá Birtíngi í dag ef ég væri ekki löngu búin að því.

Lyngháls, kommon.

Búið að segja við mig í allt sumar: -Þér er alveg óhætt að halda áfram hérna, við erum að flytja niður í bæ, þú sleppur við strætóferðir ...

Einmitt. Það þarf tvo strætóa til að komast upp á Lyngháls í staðinn fyrir einn.

En ég þarf víst að fara ekki seinna en á morgun og ná í bækurnar mínar. Er einhver lipur maður/kona á bíl sem nennir að skutla mér? Bíllinn þarf að rúma þónokkuð marga bókakassa.

Flutt ... til hálfs

Jæja, það tókst að flytja. Að hluta til. Rúmið er enn eftir, ísskápurinn og fleira. Og vænn skammtur af bókum. Fullt af eldhúsdóti.

Ég nenni ekki að gera meira í kvöld.

Sauðargæran lýsti yfir áhuga á að fá að gista á Grettisgötunni í nótt. En hann yrði þá að sofa þar einn svo að það var ekki tekið neitt vel í þá beiðni. Það verður samt örugglega ekki langt í að hann fái að gista. Þau systkinin bæði.

Ég held að mér eigi eftir að líða vel þarna.

Margbrotin kona

Ég er frekar klofinn persónuleiki um þessar mundir.