Enginn gulur Bragi meir

Ég var að fá mér eina svona. Nema bara fagurgræna.

Eiginlega ekki hægt annað þegar maður á næstbesta kaffismakkara í heimi fyrir tengdason. Plús auðvitað kaffibarþjón fyrir einkason.

Það er enn verið að sprengja á fullu.

Sprengiglaðir grannar

Mér leiðast sprengingar og svoleiðis læti feiknalega mikið. Pirrar mig svosem ekkert að ráði en mér finnst þetta bara leiðinlegt og hef aldrei séð fídusinn í þessu neitt sérstaklega.

Á gamlárskvöld var ég mest að hugsa um að sitja heima með alla glugga vel lokaða og dregið fyrir til að verða sem minnst vör við lætin eins og í fyrra. Fór nú samt til Gunnu systur en sat inni í stofu og horfði á sjónvarpið þegar allir fóru út að sprengja eftir skaupið. Nema ég skaust út í nokkrar mínútur rétt um miðnættið til að óska öllum gleðilegs árs. Svo fór ég fljótlega heim.

Ég er samt ekkert að nöldra yfir þessum sprengingum á gamlárskvöld og nýársnótt. Þoli þær alveg. Það eru sprengingarnar sem byrja á annan í jólum og halda áfram langt framyfir þrettánda sem fara verulega í taugarnar á mér. Til dæmis er einhver granni minn núna búinn að vera að sprengja einhverjar háværar bombur núna í tíu fimmtán mínútur. Næstum stanslaust. Ég veit það var leiðindaveður á gamlárskvöld og kannski ekki hægt að sprengja allt sem menn ætluðu en það eru nú fimm dagar síðan. Og alveg hægt að gera þetta á skikkanlegum tíma, ekki þegar liðið er á kvöldið.

Þetta var nöldur dagsins. Nú verð ég í góðu skapi þangaðtil ég fer að sofa. Nema gaurinn haldi áfram að sprengja fram á nótt.

Bakvið þrefalt gler

Þegar settar voru upp gler-rennihurðir fyrir básana Bræðraborgarstígsmegin hér á ritstjórninni skömmu fyrir jól þurfti að losna við eitthvað af lausum glerskilrúmum (þessum af Suðurlandsbrautinni, svona fyrir þá sem þekktu til hjá Eddu) og tveimur af þeim var rennt inn í básinn minn, við hliðina á því sem þar var fyrir og skermaði mig frá Þórunni Hrefnu. Ekki að ég hafi þurft svo öfluga vörn frá henni, þetta var bara til bráðabirgða.

En þarna eru skilrúmin þrjú auðvitað enn og það eru 26 cm frá því innsta að skrifborðshorninu mínu. Nú er ég mun breiðari en 26 cm og þarf þar af leiðandi að skáskjóta mér einhvernveginn framhjá - það svosem gengur en kannski hefur minn breiði rass stækkað eitthvað um jólin því að þetta verður allavega ekkert auðveldara með tímanum.

Sú var tíðin að ég átti auðvelt með að smeygja mér út og inn um gluggann á herberginu mínu á Smáragrundinni (og var hugsanlega alls ekki alltaf steinsofandi í rúminu mínu þegar foreldrar mínir héldu að ég væri þar), sem var þó ekki nema um fimmtán cm breiður. Kannski átján, ég man það ekki. En síðan eru komin 35 ár og ábyggilega 35 kíló. Svo að ég hlakka til þess þegar framkvæmdir í kjallaranum eru komnar á það stig að hægt sé að losna við umframskilrúm þangað. Sem gæti orðið um helgina.

Hún notar Goddard silfurfægilög ...

... hún fer vel með silfrið sitt (lesist með rödd Jóns Múla). Fyrst ég hef verið að ræða gamlar sjónvarpsauglýsingar, þá má geta þess að þetta var ein fyrsta ef ekki alfyrsta auglýsingin sem ég sá í sjónvarpi. Í desemberbyrjun 1968. Ásamt auglýsingu frá Alaska, gróðrarstöðinni við Miklatorg.

Þegar allt kom til alls nennti ég ekki að strauja um daginn á meðan ég horfði á áramóta-Silfrið - hafði reyndar þá afsökuna að ég var frekar þreytt eftir brúðkaupseldamennskuna daginn áður.

En nú er ég að verða uppiskroppa með afsakanir. Fann mér samt eina í kvöld. Silfrið. Alltsvo ekki Silfur Egils, heldur ættarsilfrið. Það var ekkert fægt fyrir jólin en sumt af því þurfti greinilega á pússun að halda og þar sem ég hef ekki áhuga á að nýta mér silfurpússarana hans Matta - fullriskí, held ég - þá verð ég að gera þetta sjálf. Þannig að ég er búin að vera að fægja og pússa núna í tvo tíma. Búin með allt sem virkilega þurfti að fægja, hitt má bíða.

Og um helgina verð ég víst að draga fram bæði straujárn og saumavél og sýna sumar af mínum bestu (eða ekki) húsmóðurhliðum. Því verður varla skotið á frest lengur.

Amerískt hollmeti ...

Ég var að skoða fiskuppskriftir af ýmsu tagi á netinu (jájá, það er kominn janúar) og undir fyrirsögninni Healthful ways to cook fish (eða eitthvað álíka) fann ég uppskrift að soðnum þorski - allt í lagi með það nema í uppskriftinni, sem var fyrir um kíló af þorski, voru notuð um 225 g af sykri og 340 g af smjöri - fiskurinn var semsagt fyrst soðinn í sykurvatni, svo grillaður löðrandi í smjöri og borinn fram með miklu paprikusmjöri.

Ég held að Ameríkanar hafi einhverja aðra skilgreiningu á healthful en ég lærði í skóla.

Hver man eftir Kópral?

Ókei, ég sé að ég verð ekki í rónni fyrr en ég er komin með það sem er til umfjöllunar í kommentunum við þessa færslu á hreint. Man ekki einhver eftir þessu?

Sem sagt, var þetta ekki örugglega Kópral og hvenær var þessi auglýsing í gangi? Ég man bara eftir henni svarthvítri þannig að ég held að hún sé nokkuð gömul (fyrir 1980 allavega) en frasinn (kannski kemur sexið seinna) getur vel hafa verið notaður mun lengur án tengsla við auglýsinguna. Hver framleiddi annars Kópral og hverjar voru þessar fimm vörutegundir? Ég man bara eftir Kópral sjampói og Kópral flúortannkremi.

Einhverjir hljóta að muna þetta betur en ég.

Skafið úr skútum

Vesalings Boltastelpan var í aðgerð í morgun vegna þrálátrar skútabólgu; ég veit reyndar ekki nákvæmlega í hverju aðgerðin fólst en sennilega var verið að víkka göng sem liggja í kinnholur og nefholur og allar þessar holur (skúta) og moka út þeim þremur mismunandi tegundum af sýklum sem þar höfðu hreiðrað um sig og fundust í rannsóknum fyrir jól. Sennilega hefur leiðin legið í gegnum nefið á barninu, allavega kvartar hún yfir eymslum í nebbanum, þó ekki sérlega miklum og er ekki verr haldin en svo að hún situr nú heima og spilar tölvuleik.

Hún er búin að vera ansi oft lasin í vetur en var þó ekki þjáðari af skútabólgunni en svo núna milli jóla og nýárs að hún spilaði með 3. flokki KR-stelpna sem vann jólamót Knattspyrnuráðs Reykjavíkur og skoraði meira að segja mark - væntanlega verður hún óstöðvandi þegar hún er laus við alla sýklaflóruna.

Ég átti eiginlega von á því að hún yrði rúmföst eða allt að því í nokkra daga eftir aðgerðina en mér heyrist að litlar líkur séu á því - ætli hún verði ekki mætt á vaktina í bakaríinu á fimmtudaginn? Kæmi mér ekki á óvart. Enda leiðist henni að hanga heima. Úrvalið af sjónvarpsstöðvum er ekki eins fjölbreytt og hjá mér og alveg takmarkað hvað er hægt að horfa mikið á sjónvarpsmarkaðinn. (Annað mál með dr. Phil - barnið er mikill dr. Phil-aðdáandi og lá til dæmis við að ekkert yrði úr smákökubakstri hennar fyrir jólin því þegar átti að byrja var skollið á eitthvert dr. Phil-maraþon á Skjá 1.)

En mér heyrðist hún allavega nokkuð hress áðan. Og bróðir hennar var greinilega hættur að óttast að aðgerðin yrði stóru systur að aldurtila; sú tilhugsun (sem áreiðanlega kviknaði út frá einhverjum orðum téðrar systur) hafði valdið honum þungum sorgum fyrir áramót.

Gleðilegt ár

Gleðilegt nýár, gott fólk, og þakka ykkur fyrir allt gamalt og gott.

Já, og ég horfði á skaupið. Og fannst það bara ansi fínt. Minn húmor.

Áramótauppgjör Nanna Group

Ég held ég hafi byrjað flesta áramótapistlana mína á einhverju tali um að árið hafi verið skrítið, breytingar og óvissa og eitthvað slíkt. Kannski var ég bara búin að vera föst í sama farinu alltof lengi en það er allavega komið að því að mér eru hættar að finnast breytingar skrítnar og mér stendur orðið á sama um óvissu. Það fer allt einhvernveginn á endanum. Never mind where you go, there you are.

Annars er ég mjög sátt við hvernig þetta hefur allt saman snúist; ég er eiginlega komin aftur á heimaslóðir, vestur á Bræðraborgarstíginn þar sem ég byrjaði að vinna fyrir 21 ári – og hjá sömu fjölskyldunni.

En 2007 var semsagt:

Fyrsta heila árið mitt hér á Grettisgötunni, þar sem ég kann afskaplega vel við mig. Nú þarf ég bara að fara að gera eitthvað í því að ráðast í þær breytingar sem ég hef hug á að gera svo að íbúðin verði eins og ég vil hafa hana. Og laga rafmagnið, þeir í Brynju eru farnir að vita hvaða erindi ég á þangað og liggur við að þeir afhendi mér öryggin orðalaust.

Árið þar sem ég vann á þremur stöðum og flutti þar af leiðandi tvisvar. En er búin að læra af reynslunni og var ekki búin að sanka að mér matreiðslubókum í vinnunni sem ég þurfti svo að flytja á milli staða.

Árið þegar ég varð fimmtug. Ég lifði það alveg af. Fékk fullt af hrukkukremum og bjútítrítmentum í afmælisgjöf sem ég hef satt að segja afskaplega lítið verið að notfæra mér.

Árið þegar læknar vildu endilega fá að rannsaka mig í bak og fyrir. Þeir fundu ekkert nema augljós ellimörk en nú veit ég allavega að það er fullt af alvarlegum sjúkdómum sem ég er ekki með. Það er nú ágætt.

Þriðja árið í röð sem ég tók eiginlega ekkert sumarfrí. Ég þarf helst að gera einhverja breytingu á því. Er reyndar þegar búin að taka frá tíu daga í apríl, þegar við Boltastelpan ætlum til Marokkó og Andalúsíu.

Árið þegar eldra barnabarnið fermdist og það yngra byrjaði í skóla. Sem gerir mig náttúrlega miklu eldri en þessi fimmtíu ár. Spurning að fara að nota hrukkukremin og bjútítrítmentin kannski. Nei, bíðum við, ég þarf þeirra ekkert með.

Árið sem það rann upp fyrir mér að eins gaman og mér finnst að elda mat og skrifa um mat og lesa um mat (já, og borða mat), þá finnst mér alveg ofboðslega leiðinlegt að gera ekkert annað. Þess vegna er svo gott að vera komin aftur í gamla starfið – ef svo má segja – og geta haft eldamennskuna fyrir áhugamál og aukadjobb aftur.

Árið þegar ég mætti manni sem ég var einu sinni gift á götu og þekkti hann ekki. Og ég meina ekki þekkti hann ekki rétt í svip, heldur þurfti að segja mér hver þetta var. Er þetta alzheimerinn eða er bara svona langur tími liðinn ...?

Árið þegar ég lærði að meta sjálfa mig meira. Að verðleikum? veit það ekki, á kannski eftir að koma í ljós.

Árið 2007 var gott ár.

En kannski kemur sexið seinna ...

Ég er ekki fyrr búin að setja inn kalkúnasósuuppskrift sérstaklega fyrir gúglara sem eru að leita að slíku en allt í einu fólk fer að koma inn á bloggið mitt í lange baner (jæja, allavega tveir með stuttu millibili) að leita að einhverju sex-tengdu. Ég ætla samt ekki að fara að setja inn kynlífslýsingar af því tilefni.

Svo lesendavæn er ég nú ekki. Ekki þessa stundina.

Þarf fólk ekki að vera minnst 35 ára til að skilja fyrirsögnina á þessari færslu?

Kalkúnasósa

Ég sé að annarhver maður sem gúglar sig inn á bloggið mitt í dag er að leita að kalkúnasósu. Þar er hins vegar engin uppskrift - fyrr en núna, það er best að bæta úr þessu.

Hefðbundin kalkúnasósa

háls og innmatur úr 1 kalkúna
2 msk. olía
1 laukur, skorinn í bita (með hýði)
1-2 sellerístönglar, saxaðir
1-2 gulrætur, saxaðar
1 l vatn
1 lárviðarlauf
steikarsoð af kalkúnanum
kjúklingakraftur ef þarf (ég set stundum blöndu af kjúklinga- og andakrafti)
nýmalaður pipar
2 msk. hveiti
salt ef þarf

Skerðu lifrina og hjartað í nokkra bita. Hitaðu olíuna í potti og brúnaðu hálsinn og innmatinn vel við háan hita. Bættu lauk, selleríi og gulrótum í pottinn og steiktu það með smástund. Helltu vatninu yfir og hitaðu að suðu. Settu lárviðarlauf og pipar út í og láttu malla í um 1 klst. Síaðu þá soðið í skál og geymdu það. Þegar kalkúninn er tilbúinn, taktu þá steikarfatið, skafðu botninn vel til að losa um skófir og síaðu svo steikarsafann saman við kalkúnasoðið. Fleyttu mestalla fituna ofan af. Hitaðu 2-3 msk. af kalkúnafeiti í potti, hrærðu hveitinu saman við og láttu krauma í um 1 mínútu. Helltu svo soðinu saman við smátt og smátt og bakaðu sósuna upp. Bættu við krafti ef þarf. Láttu hana malla við hægan hita í a.m.k. 10 mínútur. Smakkaðu og kryddaðu með meiri pipar og salti ef þarf.

Sósuna mætti líka bragðbæta með t.d. rifsberja- eða sólberjahlaupi, rauðvíni eða púrtvíni, sinnepi eða öðru - Grand Marnier, koníaki, tómatkrafti, jú neim it, en ef kalkúnasoðið er gott er oft best að leyfa einfaldlega bragðinu af því að njóta sín til fulls.

Veislur og Stiltonáramót

Jæja, brúðkaupsveislan er frá og ég held hún hafi bara tekist ágætlega. Maturinn meina ég, en mér sýndist allt hitt ganga ljómandi vel líka. Allavega voru brúðhjónin frekar hamingjusöm að sjá þegar ég kvaddi þau undir miðnættið.

Heimferðin frá Skaganum gekk ágætlega þrátt fyrir rokið - við höfðum reyndar mun meiri áhyggjur af því að bílstjórinn upplýsti eftir að lagt var af stað að bensínljósið væri búið að loga nokkuð lengi. En hann bætti því við að hann væri snillingur í að kreista kílómetra út úr síðustu bensíndropunum. Kannski (þetta er jú efnafræðingur) - en hvað sem því leið höfðum við það í bæinn og beint inn á fyrstu bensínstöð.

Eins gott þó að veislan er ekki í dag, annars sæti ég hér líklega uppi með mat oní 100 manns. Eða væri allavega nýkomin á staðinn og rétt að byrja verkið.

Ég á frekar von á að áramótin verði eindæma róleg. Er boðin í mat til gagnlega barnsins annað kvöld. Kannski skrepp ég til Gunnu systur á eftir en svo getur alveg verið að ég geri eins og í fyrra og fari bara heim eftir mat, sitji í rólegheitum yfir Stiltonosti (nú á ég tvo ansi góða til að bera saman) og góðu púrtvíni, dragi vel fyrir gluggana til að þurfa ekki að sjá flugelda og horfi ekki á áramótaskaupið, finni mér heldur eitthvað allt annað í sjónvarpinu. Líklega verður of mikið af sprengingum til að friður sé til að lesa bók.