Drullusokkurinn

Við einkasonurinn vorum að labba á Laugaveginum áðan.

Móðirin: -Æi, já, mig vantar eiginlega drullusokk.

Sonurinn: -Get ég ekki bara verið í því hlutverki?

Alltaf boðinn og búinn, blessaður. En ég var nú að meina öðruvísi drullusokk og hafði einmitt komið auga á einn slíkan í glugganum á Brynju.

Hvað um kornfleksið?

Ég var að fá matreiðslubók frá Kuwait í gær. Átti enga slíka fyrir. Opnaði hana af handahófi eins og ég geri gjarna með slíkar bækur og aldrei þessu vant lenti ég ekki á innmataruppskrift, heldur var fyrsta uppskriftin sem ég sá að einhverju sem heitir al-tashribah og hún byrjar svona: ,,1/2 pakki kornfleks ..." Svo kom hálft kíló af rollukjöti á beini, 2 1/2 hvítlaukur, tómatar, laukur, kartöflur og svartar sítrónur. Ég las leiðbeiningarnar til að komast að því hvar kornfleksið passaði inn í réttinn en það var ekkert minnst á það meir.

Reyndar sá ég við nánari athugun að það var talað um að í staðinn fyrir kornfleksið mætti nota kúveitskt brauð og brauð kemur við sögu í uppskriftinni. Spurning hvort ég á að gera einhverjar tilraunir með þetta.

Innmataruppskriftin var svo á síðunni á móti. Lambasvið og lappir, kryddað með kardimommum og fleiru og soðið með baunum, tómötum og lauk. Mér leist eiginlega betur á það.

Ömmugleraugun

Ég ætlaði eiginlega ekki að skrifa neitt frekar um Smáralindarbæklingsmálið. Fannst nóg komið. Myndin á bæklingnum er frekar hallærisleg en saklaus, bloggfærsla háskólakennarans dónaleg og dómgreindarlaus og ekki meira um það að segja. Eða það fannst mér þangað til í gærkvöldi.

En þá var dótturdóttir mín í heimsókn. Hún er einmitt á fermingaraldri. Flott stelpa og hefur verið beðin um að koma í prufumyndatöku á módelskrifstofu, sem hún hafði reyndar ekki minnsta áhuga á. Og þegar hún var farin fór ég að hugsa um að þetta hefði þess vegna alveg eins getað verið hún. Las bloggfærsluna aftur og reyndi að setja mig í þau spor að þetta hefði verið skrifað um barnabarnið mitt. Að einhver ókunnug ung menntakona úti í bæ hefði skrifað nákvæmlega þessi orð um það sem hún læsi út úr samskonar mynd af henni.

Ég fór að gráta.

Allt í einu rann upp fyrir mér að ef þetta hefði gerst hefði mér liðið eins og barnið mitt hefði verið misnotað. Að einhver hefði klæmst á líkama hennar og traðkað á tilfinningum hennar. Ef þetta hefði verið mitt barnabarn og einhver hefði túlkað sams konar mynd af henni út frá sjónarmiði blessaðrar kynjafræðinnar eins og mér skilst að hér hafi verið gert - og með því orðalagi sem hér var gert - þá hefði mér fundist það alveg sambærilegt við það að einhver hefði tekið saklausa mynd af henni og fótósjoppað inn á hana einhvern dónaskap. Nema hér var fótósjoppað með orðum en ekki myndum. Það er ekkert endilega skárra.

Maður þarf víst að vera menntaður í kynjafræði til að sjá suma hluti. Kannski þarf maður að vera amma til að sjá aðra.

Svalagrill

Ég þurfti að skilja stóra grillið mitt eftir þegar ég flutti af Kárastígnum, það kemst sko örugglega ekki fyrir á svölunum hér (sem reyndar voru kallaðar ,,grillsvalir" í auglýsingu fasteignasölunnar). Þegar ég tæmi skúrinn ætti ég að geta komist að reykgrillinu mínu, sem rúmast vel á svölunum (og er líka hægt að nota í venjulega grillun, reyklausa) en svo gæti ég líka reynt þessa lausn. Dugir kannski ekki alveg fyrir lambalæri samt, hvað þá kalkúna ...

(Skoðið líka hinar uppfinningarnar á síðunni - ég var sérlega hrifin af vekjaraklukkunni.)

Stóra Smáralindarbæklingsmálið

Þá er það Stóra Smáralindarbæklingsmálið.

Ég held samt að ég sleppi því að tjá mig sérstaklega um það. Nema með því að vísa á seinni hlutann af þessari færslu hér.

Rassmolar og sniglastingir

Af hverju ætli bloggið mitt sé annars hætt að uppfærast á Rassmolunum? Ég hef ekki breytt neinu hjá mér en þarna er eins og hnetustingjafærslan sé síðasta færsla.

Vel á minnst: Ég uppgötvaði það á dögunum að það er alveg hugsanlegt að hnetustingirnir mínir séu bara alls ekki hnetustingir. Ég sá nefnilega næstum alveg eins pinna á Ebay og þar voru þeir kallaðir snail picks. Sniglastingir, það er bara ennþá meira kúl.

Blóðmein

Maðurinn sem ég hef verið að bíða eftir að hringdi í mig hringdi loksins. Það var nú ágætt.

Neinei, ekkert spennandi. Þetta var bara blóðmeinafræðingurinn sem ég var send til um daginn. Var bara að láta mig vita að ég væri líklega ekki dauðvona (hann orðaði það reyndar ekki þannig). Hann fann semsagt ekkert að þrátt fyrir rannsókn í svo mörgum liðum að listinn tók yfir fimm útprentaðar síður. Það var ekkert að blóðinu í mér nema það er ekki eins og það á að vera, en kannski er það bara þannig ...

Mér var nokkuð létt því að nú get ég að alvöru snúið mér að því að undirbúa fimmtugsafmælið mitt. Var ekki alveg viss um að það tæki því ef ég skyldi nú reynast vera með einhvern bráðdrepandi sjúkdóm. Nema þá hefði ég kannski slegið því saman við jarðarförina (sem ég er jú byrjuð að undirbúa eins og áður hefur komið fram, leit hafin að kavíarskálinni og allt).

Það hefði heldur ekki verið alveg nógu gott að byrja í nýrri vinnu og þurfa svo að segja frá því strax sirka daginn eftir að maður þyrfti eiginlega nauðsynlega að fara í frí til að liggja banaleguna. Eða eitthvað.

Pósturinn hringir ekki bara tvisvar

Dyrabjöllunni var hringt stuttu eftir að ég kom heim. Þetta var pósturinn. Það kom mér ekki á óvart miðað við Ebay-æðið sem greip mig á dögunum. Þeir voru reyndar tveir, annar tíður gestur hjá mér og heilsaði með virktum en hinn greinilega í starfsþjálfun. Þeir komu með pakka sem ég borgaði einhver gjöld af. Allt í lagi með það. Ég sagði þeim að ég ætti von á að þeir kæmu nokkrum sinnum á næstu dögum því að ég ætti von á sendingum.

Mínútu eftir að þeir fóru hringdi dyrabjallan. Pósturinn aftur. Ég hélt að þeir hefðu fundið annan pakka í bílnum og sagði þeim það en þeir höfðu þá gleymt að láta mig hafa kvittunina. Annar kom hlaupandi upp og afhenti mér hana.

Mínútu seinna var hringt í þriðja skipti og þegar ég svaraði var sagt. -Heyrðu ... þú hafðir rétt fyrir þér.

Ég átti semsagt annan pakka í bílnum.

Delicious ...

Ég kom heim áðan og var að sálast úr hungri. Samt borðaði ég morgunmat aldrei þessu vant, tók kvöldmatarafgang með mér til að borða í hádeginu, fékk mér banana og vínber úr Ávaxtabílskörfu og hnuplaði vínarbrauðsbita á kaffistofunni. Bölvaði þegar ég kom inn í forstofuna og áttaði mig á að ég hafði keypt mat sem tekur tíma að elda og ekkert til að borða strax. Af því að ég var svöng þar og þá.

En þegar ég leit í póstgrindina hýrnaði heldur betur yfir mér. Þarna var nefnilega ástralsk/breskt matarblað sem ég er áskrifandi að og ég sá að því fylgdi greinilega súkkulaðistykki í kaupbæti. Ég greip blaðið og flýtti mér upp; hélt að þetta væri reyndar bara smástykki en þó rétt nóg til að seðja sárasta hungrið. En viti menn, þetta voru heil fimm 25 gramma stykki af dökku, beisku súkkulaði sem stungið hafði verið inn í blaðið.

Svona eiga matreiðslublöð að vera.

Letinginn

Ég ætti náttúrlega að vera að gera eitthvað af viti. Til dæmis þýða eitthvað sem ég er búin að lofa mönnum út um allan bæ að þýða fyrir þá. Eða semja gestalista fyrir fimmtugsafmælið mitt. Það er vitaskuld engin hemja að ég skuli ekki vera búin að því fyrir lifandis löngu. Ég veit að Jónína Ben var búin að senda út boðskortin um miðjan janúar og hún verður fimmtug viku á eftir mér.

En ég nenni bara ekki að gera neitt af viti. Það er einhvernveginn ekki dagur til þess. Ástæðan er þó ekki sú að ég sé illa haldin eftir gærdaginn; þá fór ég fyrst í fimmtusafmæli þar sem ég var meðal annars trakteruð á nokkrum árgöngum af fífilvíni ('95-árgangurinn var bestur af þeim sem ég smakkaði) og nokkrum árgöngum af heimaverkaðri hráskinku og fleiru góðu. Svo fór ég í matarboð þar sem ljómandi góður fiskur var á boðstólum, bæði í for- og aðalrétt, en ég mætti sjálf með eftirréttinn. Reyndar var mér boðið upp á fífilvín þarna líka ... já, og ýmis önnur vín, ekki þó heimagerð. Og alveg unaðslega gott 30 ára Laphroaig. Reyndar var boðið upp á viskísmökkun í afmælisveislunni líka en ég afþakkaði þar sem ég stoppaði svo stutt þar.

Þannig að í staðinn fyrir að gera eitthvað af viti hangi ég bara á netinu. Þurfti reyndar að ganga frá smábisniss á Ebay (jú, ég er hætt að versla í bili en þetta voru hlutir sem ég bauð í í síðustu viku og vann svo) - engin kavíarskál reyndar þar á meðal, en nokkrir fallegir smáhlutir. Fann reyndar kavíarskál sem boðin var á vægu verði en seljandinn var heiðarlegur og lét þess getið að hún væri eiginlega hálfgert drasl. Svo að ég var ekkert að bjóða í hana. Enda liggur mér ekkert á.

Kannski nenni ég að gera eitthvað í kvöld. Á undan eða eftir Boston Legal.