Næturferðalag

Ég þarf víst að fara að sofa. Þarf að mæta á Umferðarmiðstöðina á einhverjum verulega ókristilegum tíma í nótt.

Miðað við ákveðin tíðindi sem eru væntanleg mætti ætla að ég væri að flýja land í skjóli nætur. En það hittist nú bara svona á ...

Veit ekki hvort ég blogga eitthvað frá Jerez.

Bless á meðan.

Í fríi

Mogginn gerir merka veðurfarslega uppgötvun.

Stúdentablaðið mælir með háskólamenntun.

Bó segir go á forsíðu Sirkuss.

Já, ég er í fríi. Ég held að ég hafi ekki verið heima í fríi á virkum degi síðan í hitteðfyrra.

Fréttablaðið segir að ég sé að fara til Andalúsíu að safna kröftum. Þetta er náttúrlega reginmisskilningur. Ég er að fara til Andalúsíu að drekka sérrí. Það eykur mér ábyggilega krafta en það er ekki aðalmálið.

Bara svo það sé á hreinu.

Mér leiðist að kveðja

Síðasti vinnudagurinn var í dag.

Ég er samt ekki hætt, er að vinna hjá Birtíngi til 1. nóvember, en ég á inni það mikið orlof að ég mæti ekki aftur. Og eins og áður hefur komið fram byrja ég orlofið á því að bregða mér til Spánar. Enda eins gott; íbúðin í rúst en í Jerez bíður lúxushótel með sundlaug.

Og allt sérríið náttúrlega.

Ég kvaddi vinnufélagana með því að steikja meiri kleinur, þær gerðu svo mikla lukku í gær. Þurfti að steikja tvo skammta því sá fyrri var fljótur að klárast. Segi ekki að menn hafi grátið brottför mína í hverju horni en einhverjir sáust þerra tár af hvarmi - jæja, kannski voru þeir bara að þurrka sér um munninn eftir allt kleinuátið.

Ég á nú eftir að koma aftur, til dæmis til að sækja þessa tuttugu kassa af bókum sem ég fékk að geyma þar til ég flyt á Grettisgötuna eftir svona þrjár vikur til að spara mér tvíverknað í flutningum. Nema auðvitað ef Birtíngur flytur skyndilega, þá verð ég náttúrlega að bregða við og sækja kassana. (Og kæru vinnufélagar, ef skyldi nú koma til skyndiflutninga á meðan ég er í Andalúsíu, þá kannski passið þið upp á kassana mína ...)

Ég kvaddi heldur ekki, allavega ekki að fyrra bragði. Mér finnst erfitt að kveðja. Ekkert mál kannski að kveðja fólk sem maður hefur unnið með í tvo til þrjá mánuði og veit varla eða ekki hvað heitir eins og raunin er með meirihlutann af starfsfólkinu núna. En það er erfitt að kveðja fólk sem maður hefur unnið með árum saman og lítur á sem vini sína. Ég hef lent í því allt of oft, bæði núna í sumar og ekki síður fyrir fjórum eða fimm árum. Betra að sleppa því og senda góðar hugsanir í staðinn.

En ég kvaddi allavega með kleinum. Og ef þið misstuð af kleinunum, þá kveð ég hér með. Í bili.

Ástarpungar og fleira gott

Kleinuhringirnir og hitt bakkelsið gerðu þvílíka lukku hjá vinnufélögunum; það er á hreinu að mín verður saknað eftir morgundaginn. Ritstjóri Bleiks og blás fékk samt enga ástarpunga eins og hefði þó verið passlegt - þegar hann kom voru stelpurnar á Nýju lífi búnar að gúffa þá alla í sig.

Ég er búin að útskýra fyrir Úlla, sem verður væntanlega aðalkokkur blaðsins þegar ég er farin, að lykillinn að vinsældum hjá fyrirtækinu sé að elda ætan mat og setja hann fram í kaffistofu um leið og búið er að mynda hann. En Úlli hefur ekki alveg náð þessu - jújú, maturinn er ætur en hann lætur uppvaskið ganga fyrir. Það hef ég aldrei gert mig seka um. Uppþvotturinn og frágangurinn getur beðið smástund, svangir blaðamenn ekki. Jæja, hann hlýtur að átta sig á þessu, drengurinn.

Eins gott annars að ég er að fara úr landi á laugardaginn því að eftir morgundaginn verður ekkert baðker hérna. En ég þarf ekki að hafa áhyggjur af því, ligg í sérríbaði á fjögurra stjörnu hóteli í Jerez. Þar er núna sirka 28 stiga hiti.

Sérrí ...

Ég var nærri búin að klúðra sérríferðinni með einstökum utanviðmighætti - en með guðs hjálp og góðrar konu reddaðist það nú allt saman. Þannig að ég fer til Andalúsíu eldsnemma á laugardagsmorgun. Og veitir bara ekkert af smáafslöppun áður en ég helli mér af krafti í þýðingar og fleira.

En fyrst eru það kleinuhringirnir. Og ástarpungar og svoleiðis.

Kleinuhringir

Búin að skila af mér síðasta Gestgjafanum.

Eða næstum alveg; ég geri einn þátt fyrir kökublaðið á morgun en það er kleinuhringjaþátturinn frægi sem við Guðrún Hrund erum búnar að vera að plana árum saman. Get ekki hætt án þess að klára hann. Reyndar verða þetta ekki bara kleinuhringir þótt þátturinn hafi alltaf gengið undir þessu nafni en það eru ástæður fyrir því.

Fjölhæfi iðnaðarmaðurinn sem ég lagði drög að í vor að fá til að gera upp baðherbergið kemur á morgun og byrjar verkið. Akkúrat þegar ég á ekkert í íbúðinni lengur.

Ég get allavega boðið honum upp á kleinuhringi.

Kínófíll

Kvikmyndanördablogg einkasonarins og fleiri ...

Ég er ekki talin marktæk eftir að ég dissaði Woody Allen.

Fríða er ekki að gera sig

Fyrir eitthvað tveimur árum hlaut starfsmannafélagið hérna nafnið Fríða til heiðurs Fríðu Björnsdóttur, sem starfaði hjá Fróða um árabil og var lengi trúnaðarmaður. Fríða er reyndar einn þeirra íslensku blaðamanna sem á hvað lengstan starfsferil - hún var blaðamaður númer átta síðast þegar ég vissi og hefur sjálfsagt færst eitthvað ofar á listann síðan þá.

Fríða hætti hér fyrir rúmu ári. Núna síðustu mánuði hafa orðið svo miklar mannabreytingar hjá Fróða - afsakið, Birtíngi - að blessunin hún Fríða virðist flestum gleymd; allavega kom í pósti frá starfsmannafélaginu í morgun beiðni um uppástungu að nýju nafni á félagið þar sem Fríða sé ,,ekki að gera sig".

So it goes.

Spínateitrun

Jamm ... Ég var í Hagkaupum áðan og þar var viðskiptavinur að benda starfsstúlku á að sumar salatblöndurnar frá Earthbound Farms sem þar voru enn til sölu innihalda spínat. Engum hafði víst hugkvæmst að lesa innihaldslýsingarnar. Svo að það er nú ekki alveg rétt að allt hafi verið fjarlægt á hádegi á laugardag.

Þetta er kannski óþarfa varkárni. En e-coli-sýking er svosem ekki eitthvað sem ástæða er til að taka sénsa með.

Ég ætla allavega ekki að gefa fjölskyldunni spínatsalat með nautasteikinni í kvöld. Ætli það verði ekki frekar bakaðar rauðrófur, kartöflur, butternut-kúrbítur, gulrætur og rauðlaukur. Sveppir fyrir þá sem ekki eru of sérvitrir til að fúlsa við þeim. Creme brulee-baka með berjum á eftir.

Fleiri sakleysingjar

Ég skrapp í heimsókn inn í Ásgarð áðan til að skoða hvernig gagnlega barnið og fjölskylda hennar væru búin að koma sér fyrir. Boltastelpan sýndi mér herbergið sitt, sem er náttúrlega langstærsta svefnherbergið.

Amman (horfir út um gluggann): -Svo ertu með langflottasta útsýnið líka.

Boltastelpan (í sérstökum unglinga-fyrirlitningartón): -Jamm, það er nú ekki stærsta áhugamál mitt að standa og glápa út um gluggann.

Þegar við vorum komnar niður glopraði stúlkan því út úr sér að hún hefði gleymt Ipodinum sínum hjá vinkonu sinni sem hún var hjá eftir skóla á föstudaginn.

Gagnlega barnið: -Fórstu með hann í skólann? Þú veist að þú mátt það ekki.

Boltastelpan: -Það var óvart. Hann datt sko ofan í skólatöskuna mína.

Gagnlega barnið: -Datt?

Boltastelpan: -Já, það var Úlfi að kenna. Hann rak sig í hann ...

Sauðargæran bregst ókvæða við og lemur systur sína. Búinn að gleyma eigin útskýringu á brotinni sápusprautu.