Mér finnst ...

... að það ætti að setja í lög að heimilda-, tilvísana-, nafnaskrár og svoleiðis dótarí ætti ekki að mega vera meira en 15% af heildarblaðsíðufjölda bókar.

Eða helst 10%. Eða 5% ...

Hrefnur og kengúrur

Ég fékk í gær fyrirspurn um matreiðslu á hrefnukjöti og það er best ég vísi bara í pistil sem ég skrifaði einu sinni um þetta.

Ég held ég eldi nú enga hrefnu í sumarbústaðnum. Aftur á móti er kengúrusteik með í nestispokanum. Eldra barnabarnið getur þá borðað kengúru með bökuðum baunum ef henni sýnist svo.

Beanz meanz skoðaðu verðmiðann

Við gagnlega barnið skruppum í gærkvöldi að versla fyrir sumarbústaðaferðina. Eitt af því sem þurfti að kaupa var aðalhráefnið í uppáhaldsmat Boltastelpunnar (næst á eftir brúnuðum kartöflum), semsagt ,,beans on toast" og það þýðir Heinz bakaðar baunir. Beanz meanz Heinz eins og allir vita.

415 gramma dósir af Heinz bökuðum baunum kostuðu 99 krónur, sem var hið besta mál. En svo rákum við augun í nýjung, fjórar 200 g plastdollur, hentugar fyrir örbylgjuofn, saman í pakka. Upplagt, hugsuðum við, hún getur þá bara fengið sér bakaðar baunir á brauði ef hún vill ekki það sem við eldum. En svo sáum við verðið. Þessir fjórir 200 g skammtar kostuðu sjöhundruð og eitthvað krónur. Semsagt fjórfalt á við 415 g dósirnar. Og svo fengust líka 200 g dósir en þær kostuðu eitthvað um 130 krónur stykkið.

Ef mann langar í bakaðar baunir á brauði margborgar sig semsagt að kaupa stærri dósina og henda svo bara afganginum ef því er að skipta. Ekki að við höfum sérstakar áhyggjur af því, barnið munar ekkert um að sporðrenna einni dós ...

Mikil bókiðn þreytir líkamann

Einhvernveginn svona er skrifborðið mitt þessa dagana. Er þó að vonast eftir að geta klárað allavega tvo bunka eða svo fyrir helgina.

Hmm, það þýðir víst á morgun ...

Óvart á útihátíð?

Það er svosem ágætis friður hér ritstjórnarmegin; við erum bara tvær akkúrat núna og erum báðar að fara í frí um helgina en þá koma reyndar einhverjir úr fríi í staðinn svo að ekki verður ritstjórnin alveg mannlaus. Og litlu fleiri hinum megin við sólpallinn (Forlagið er, fyrir þá sem ekki þekkja til, í tveimur sambyggðum húsum sem liggja horn í horn og oftast gengið á milli yfir stóran steyptan pall sem er á bakvið húsin). Sólpallurinn hefur annars sannarlega staðið undir nafni í sumar og það kemur stundum fyrir að maður sest við vinnu þar úti ef ekki þarf að nota tölvu.

En á morgun fer ég semsagt í sumarbústað forlagsins í Úthlíð og verð þar næstu daga. Að vísu var ég að sjá auglýst heilmikið djamm í Úthlíð um helgina, dansleikir fram á nótt og hvaðeina, svo að kannski verður maður bara nauðugur viljugur í einhverju verslunarmannahelgarsukki og rifjar upp Miðgarð '73 eða eitthvað. Kemur í ljós.

Ættingjar og vinir sem kunna að vera á ferðinni í nágrenninu mega alveg líta við.

Hins vegar liggja miklir handritabunkar á skrifborðinu og ég þarf að reyna að koma þeim eitthvað áleiðis áður en ég fer; og eitthvað tek ég með mér í bústaðinn þannig að það verður víst ekki tómt djamm, ónei.

Grillun af ýmsum sortum

Grilldagur í gær. Ég grillaði ágætis nautasteik ofan í vinnufélagana í hádeginu, prime rib (já, aftur) með kryddsmjöri og salötum; svo var gefið sólarfrí eftir hádegi. Um kvöldið - eftir nokkurt vesen við hráefnisöflun, sem sagt var frá í gær - grillaði ég kjúklingapinna maríneraða í satay-sósu ofan í fjölskylduna.

Þetta tókst allt saman ágætlega, enda er ég alveg þokkalegur grillari og veit að oftast skiptir undirbúningurinn meira máli en grillunin sjálf - en maður þarf þó að hafa athyglina við það sem er verið að grilla og bregðast rétt við þegar logar gjósa upp. Eða þegar hitinn er ekki nægur og maturinn vill ekki grillast. Takmarkið á ekki að vera að brenna hráefnið sem mest, heldur að ná út úr því eins miklu og hægt er þótt það sé ekki nógu gott. Eigi í rauninni ekkert erindi á grillið.

Þetta mættu Kastljósgrillarar hafa í huga.

Heimaleikfimi er heilsubót

Langar mig til að sjá einhver pör sem keppa í þætti sem heitir Sexual Healing leysa heimaverkefnin?

Nah ...

Útrunninn Bónuskjúklingur

Ég kom við í Bónus í dag og keypti tvo pakka af kjúklingafilletum til að grilla; er að fá fjölskylduna í mat.

Svp þegar ég ætlaði að fara að marínera kjúklinginn áðan í sataysósu og opnaði annan pakkann gaus upp hin versta fýla. Ég leit á dagstimpilinn og brá í brún: pökkunardagur 15. júlí, siðasti neysludagur 21. júlí. Hinn pakkinn var aftur á móti nýr og rann ekki út fyrr en 3. ágúst. Ég er vön að líta á dagsetningar á öllum kjötvörum en líklega hef ég í þetta skipti litið tvisvar á þann sem var í lagi.

Ég skundaði niður í Bónus og spurði eina kassastelpuna (mikið að gera, langar raðir) hvert ég ætti að snúa mér. Hún sagði mér að tala við verslunarstjóra, sem væri annaðhvort inni á skrifstofu eða einhversstaðar í búðinni. Allt í lagi með það, mér fannst líka sjálfsagt að verslunarstjóri vissi af því að þarna væri verið að selja svona hressilega útrunna viðkvæma vöru.

Ég gekk að skrifstofunni og bankaði á dyrnar. Ekkert svar svo að ég rölti fram og aftur um búðina og skimaði eftir einhverri verslunarstjóralegri manneskju en sá enga. Að lokum rakst ég á stelpu sem var að raða grænmeti og spurði hvort hún vissi um verslunarstjórann. Nei, hún vissi ekkert en hann (eða hún, náði því ekki) var annaðhvort á skrifstofunni eða einhversstaðar í búðinni.

Ég labbaði aftur að skrifstofunni og barði. Ekkert svar. Leitaði aftur fram og aftur um búðina og sá engan verslunarstjóra. Sá að lokum annan starfsmann og spurði um verslunarstjórann en fékk svarið ,,I don't know." Svo að ég gafst upp, fór í röð, komst á endanum að kassanum, sagði kassastelpunni (þeirri sömu) frá árangurslausri verslunarstjóraleitinni og spurði hvort hún gæti ekki bara endurgreitt mér kjúklinginn.

Þá kom náttúrlega upp úr dúrnum að það gat hún alveg. Ég fékk peningana en enga afsökunarbeiðni eða neitt, þótt þetta hefði kostað mig meira en hálftíma vesen.

Ég hefði átt að fara í Nóatún eins og ég var upphaflega að plana.

Oft er ljótur draumur ...

Eitt af því sem breyttist þegar ég fékk svefnöndunargræjuna var að mig fór að dreyma, eins og ég sagði frá hér um daginn.

Ég er samt ekki endilega viss um að það sé kostur. Í nótt dreymdi mig til að mynda tvo drauma. Í þeim fyrri kom snjór og frost í dag í staðinn fyrir 27 stiga hitann sem Siggi stormur var að spá.

Og í hinum sameinaðist Forlagið Odda og við fluttum upp á Höfða.

Lísa, Lotta og Pornopia

Ég var um daginn að fletta upp stelpnabókaseríunni Rauðu bækurnar, sem Bókfellsútgáfan gaf út á árunum 1945-1956 (bækur eins og Aldís elst af systrunum sex, Dísa siglir um suðurhöf og svo auðvitað Lísa eða Lotta, sem er sennilega sú eina sem einhverjir kannast enn við), í Gegni áðan og sá þá að á 8. áratugnum hafði komið út önnur sería sem hét Rauðu bækurnar (og reyndar ein enn hjá Setbergi á 7. tugnum en í þeirri kom aldrei nema ein bók).

En ég þykist sjá á bókatitlunum að seinni serían hafi ekkert átt skylt við hina. Útgefandinn var Toppforlagið og bækurnar hétu Taktu mig: ef þú getur, Fríða Fríða (eftir Erotikus), Kynæði, Gálurnar: veðreiða- og kynsvall og sú síðasta (1975) hét Pornopia leggst á bakið: þorparar og kynlíf á Spáni.

Ég las nú sumar af stelpnabókunum en þessi seinni sería hefur alveg farið framhjá mér.

Matargetraun

Hér er matarspurningaþraut. Fyrir þá sem hafa gaman af svoleiðis. Reyndar ekki bara um mat, líka um kokka, eldhúsáhöld og fleira. Ég fékk 36 stig af 40. Klikkaði á rollukjöti, pólóspilandi kokkum, Michelin-leiðarvísinum og einhverju einu enn.

Símavændið

-Ertu ekki með eitthvert smáverkefni handa mér að grípa í á milli? sagði ég við samstarfskonu mína áðan. -Ég er orðin svolítið leið á símavændinu.

Hún skildi alveg hvað ég átti við en kannski eins gott að utanaðkomandi heyrðu ekki til.

Við innipúkarnir

Svona af því að ég minntist á útilegur í gær, þá ætla ég að bregða út af vana mínum og fara úr bænum um helgina. En reyndar auðvitað ekki í útilegu - það hef ég ekki gert síðan 1973 - heldur bústað.

Svo má taka undir með meistara Megasi. Nema það þarf ekki einu sinni að tjalda úti í garði. Ég man þegar einkasonurinn var líklega fimmtán ára og var meinað af ráðríkri móður að fara fet um verslunarmannahelgina; hann og vinur hans, sem fékk heldur ekki að fara neitt, slógu upp tjaldi á borðstofugólfinu, galopnuðu út á svalir og sváfu þarna um nóttina. Létu ágætlega af.

Kona í sambandi

Annars var ég að fatta enn einn stóran kost við svefnöndunargræjuna mína. Nú þarf ég nefnilega að vera tengd við rafmagn á nóttunni. Sem er frábær afsökun ef einhver reynir að draga mig með í tjaldútilegu. Sem er bara alls ekki minn tebolli. Ég get bara lýst því yfir að ég fari ekki þangað sem ég get ekki stungið mér í samband við rafmagn.

Já, og ég mældi blóðþrýstinginn í morgun. Hann er lægri en hann hefur verið í mörg ár.

Verðbólgan lætur ekki að sér hæða

Það er sko engin lygi að allt fari ört hækkandi á þessum síðustu og verstu tímum.

Rónarnir sem ég mætti í Austurstrætinu áðan voru ekkert að biðja um hundrað eða tvöhundruð krónur eins og þeir hafa gert hingað til ef þeir tiltaka þá einhverja upphæð á annað borð, Neinei, þeir spurðu hvort ég ætti fimmhundruðkall handa þeim.

Spurning hvort ég ætti að skrifa um þetta á okursíðu dr. Gunna?

Steikarkúnstir

Það var verið að spyrja mig hvernig ég steikti nautakjötssneiðar eins og ég var með mynd af hér í gær. Það er nú eiginlega minnsta mál í heimi. Sjálfsagt hefur hver sína sérvisku við það en þetta er það sem mér finnst best að gera:

Hafa kjötið við stofuhita (taka það úr kæli með 20-30 mínútna fyrirvara) og þerra það með eldhúspappír ef yfirborðið er rakt. - Já, og ef það skyldi vera vakúmpakkað er best að taka umbúðirnar af með góðum fyrirvara. Á gott nautakjöt þarf ekki annað krydd en nýmalaðan pipar og gott salt en það er ekkert bannað að nota annað. En ekki minnsta þörf á að marínera.

Forhita pönnuna vel en samt ekki of mikið, það á ekki alveg að rjúka af henni – en ef lítið snark heyrist þegar kjötið er sett á hana er hún alls ekki nógu heit. Nota litla olíu eða pensla bara kjötið með olíu.

Steikingartíminn er smekksatriði en prime rib-sneiðin sem ég steikti í gær og var ca. 2,5 cm þykk var steikt í um 4 mínútur á hvorri hlið; hitinn lækkaður aðeins eftir svona 3 mínútur. Ekki stinga í steikina með gaffli þegar henni er snúið.

Svo þegar hún er tekin af pönnunni þarf hún að bíða í allavega 5 mínútur. Má sko alveg vera lengur. Best að breiða álpappír lauslega yfir og svo er safinn sem rennur úr henni meðan hún bíður notaður í sósuna.

Ef hún er skorin áður en hún er borin fram er best að hnífurinn sé sem beittastur og renni gegnum meyrt kjötið eins og smjör. Og það er mjög gott að hita diskana dálítið.

Annað var það nú ekki.

Í mörg horn að líta

Hvað eiga Skúli skelfir, símavændisbók, kínverskar fornbókmenntir, matreiðslubók og Grímur amtmaður sameiginlegt?

Að liggja í próförkum á skriborðinu mínu.

Steikarsalatið

Vælan spyr um steikarsalat. Það getur í sjálfu sér verið hvað sem er - en helst samt góð nautasteik, safarík og ekki of mikið steikt, skorin í þunnar sneiðar. Svo bara eitthvað grænt og annað sem manni dettur í hug og þá er komið salat.

Þetta sem ég ætla að taka með í nestið á morgun og er á myndinni hér að ofan inniheldur fyrir utan prime rib og salatblöð kokkteiltómata (bæði steikta og ósteikta), afganginn af steiktu sveppunum og kartöflunum (sem eru undir kjötinu og sjást ekki) og salatsósu úr olíu blandaða dálitlum afgangi af púrtvíns- rauðvínssósunni (eða þegar ég hugsa málið var ekki púrtvín í henni, heldur skvetta af Pedro Ximenes sérríi).

Já, og svo stráði ég nokkrum pistasíuhnetum og graskersfræjum yfir svo að þetta liti voða heilsusamlega út.

Öryggi hér og öryggi þar

Ég skil ekki alveg þegar bændasamtökin og aðrir hagsmunaaðilar tala um matvælaöryggi í tengslum við Doha. Er þá verið að tala um það sem á ensku heitir food security eða food safety? Það er nú kannski ekki alveg það sama.

En þegar upp er staðið þýðir þetta náttúrlega landbúnaðarafurðir sem kosta meira en þær þyrftu að gera.

Steik og lýsingarorð

Þetta var bara hreint ekkert vont. Held ég fái alveg ágætis steikarsalat á morgun.

Annars fór ég að velta einu fyrir mér þegar ég var búin að skrifa þetta: Ég hafði ekki almennilega áttað mig á því hvað ég er mikið fyrir úrdrátt þegar ég skrifa um eitthvað sem ég hef eldað. Segi oftast að þetta hafi ekki verið vont eða í mesta lagi að það hafi verið nokkuð gott bara eða alveg ljómandi ágætt eða eitthvað svoleiðis. Aðrir segja gjarna að það sem þeir elda hafi verið frábærlega gott eða himneskt eða best af öllu eða dásamlegt. - Ekki misskilja, ég er síður en svo að setja út á það. Bara að velta því fyrir mér af hverju mér er nánast fyrirmunað að taka svona til orða um eitthvað sem ég hef gert.

Það er allavega ekki vegna þess að ég geti ekki skrifað þannig texta, er með áratuga reynslu af að skrifa baksíðutexta og auglýsingatexta og heyrði af manni um daginn sem hafði lesið slíkan texta saminn af mér og lét þau orð falla að hann dáðist mikið af fólki sem gæti notað svona mikið af lýsingarorðum ...

Jón Indíafari í Rómaníu

Ég er að horfa á fréttirnar á Stöð 2.

Hvernig getur Jón Indíafari hafa búið í húsi sem var reist á 19. öld?

Og hvenær breytti Rúmenía um nafn á íslensku og varð Rómanía?

Ein í steik

Ég fór í búð áðan og keypti slatta og merkilegt nokk held ég bara að allt hafi kostað það sama á kassanum og í hillunni. Því á maður ekki að venjast á þessum síðustu og verstu tímum.

Ég ætla að vera góð við sjálfa mig og elda mér ribeye-steik með nýjum kartöflum, kastaníusveppum og rauðvíns-púrtvínssósu. Þótt ég sé ein í mat. Hugsa þó að ég sleppi bæði forrétti og eftirrétti.

Sneiðin er reyndar fullstór en ætli ég verði í vandræðum með að gera eitthvað úr afganginum á morgun. Ég á til dæmis þessa fínu afgangamatreiðslubók sem Gunna systir færði mér á dögunum. Örugglega hægt að grípa til hennar.

Eða búa bara til steikarsalat.

Kirsiber og clafoutis

Ég er enn að velta fyrir mér hvað ég á að gera við kirsiberin sem mér voru gefin í gær. Kannski enda ég bara á clafoutis. Mér finnst clafoutis æðislegur réttur en það er ekki ekta nema með kirsiberjum. Það er svosem hægt að nota aðra ávexti en það er ekki clafoutis. Heitir reyndar líka eitthvað annað. Flognarde, minnir mig.

Og steinarnir verða að vera í berjunum svo maður fái þetta ljúfa ferska möndlubragð. Ekki nota steinhreinsuð kirsiber í clafoutis.

Hugh Fearlessly Eats it All skrifaði einmitt um kirsiber og clafoutis í Guardian í gær.