Dómnefndin bjargaði Svíunum

Ég sé að sú sænska fékk færri stig í undankeppninni en bæði Makedóníumenn og Búlgarir - sem þýðir að dómnefndin hefur lyft henni upp í 10. sætið, í rauninni hefðu Makedóníumenn átt að vera þar.

Athyglisvert.

Gaman að þessu

Var þetta ekki bara fínn árangur? Heldur skárri en lagið gaf tilefni til, held ég; sextánda sætið hefði verið temmilegt en Danir voru rausnarlegir eins og þegar þeir afhentu Flatöbogen og það allt hér um árið svo að Ísland var líklega eitthvað aðeins ofar.

Mér fannst Svíarnir lenda á réttum stað líka. En ég hefði sannarlega viljað sjá franska lagið ofar. Fannst það frekar skemmtilegt.

Eurovision er alltaf svo hallærislega skemmtilegt fyrirbæri. Eitt af fáum tilvikum þar sem ég þarf ekki að afsaka (eða fara í felur með) smekk minn fyrir lágmenningu af því að það eru nánast allir út úr skápnum hvað Eurovision varðar. Öðru máli gegnir aftur á móti ef ég minnist á Leiðarljós ...

Aðalspennan

Það sem ég bíð spenntust eftir að sjá:

Hverjir fá núna 12 stig frá Grikkjum? Kýpur er ekki í úrslitunum ...

Pornó í Euró

Mæðgin í 101 sitja og horfa á Eurovision. Svo kemur þýska lagið.

Sonurinn (dolfallinn): -Þetta er eins og lélegt pornó.

Móðirin: -Veistu um eitthvert gott pornó, ha?

Sonurinn: -Já, reyndar. Debbie Does Dallas.

Móðirin: -Æi, já, ég á alltaf eftir að fá hana lánaða hjá þér, nennirðu að koma með hana bráðum?

Verulegt áfall

Ég hef eiginlega ekki getað á heilli mér tekið síðan það rann upp fyrir mér að ég gæti sem best verið mamma Charlotte Perelli.

Erfitt að horfast í augu við það.

Euronostalgía

Jújú, auðvitað horfi ég á Eurovision. Með öðru auganu allavega. Við einkasonurinn. Hann er boðinn í grillaðar kótelettur, ís og Eurovision.



Mér finnst nú Dana (ekki International sko) eiginlega alltaf best. Það var fyrsta Eurovisionkeppnin sem ég sá. Sumt af hinu er nú ekki sérlega minnisstætt þótt ég hafi sennilega séð það. Eða kannski ekki.



Mig rámar í flest sigurlögin en ósköp hafa þau samt orðið mismunandi langlíf. Diggi-loo diggi-ley er blessunarlega flestum gleymt, til dæmis.

Dísa ljósálfur og Mikalis höfuðsmaður

Ég er svo mikið að velta því fyrir mér hvort ég eigi að gefa dóttursyninum söguna um Dísu ljósálf. Ein af áhrifamestu bókum bernsku minnar - en náttúrlega afskaplega átakanleg. Og hann er svoddan dramadrottning að þrátt fyrir allar blóðugu sögurnar sem hann sagði mér þegar hann var fjögurra ára er ég hrædd um að hann yrði fyrir miklu áfalli bara með því að líta á forsíðuna og sjá vængina klippta af Dísu.

Kannski dvergurinn Rauðgrani væri heppilegri.

Sjálf las ég Frelsið eða dauðann eftir Kazantzakis þegar ég var litlu eldri en drengurinn er núna. Henni lýkur á því að helvítis Tyrkirnir skjóta aðalsöguhetjuna, Mikalis höfuðsmann, og heili hans slettist á nærliggjandi steina. En ég var nú harðari af mér en Sauðargæran.

Mínir menn!

Ég ætla að halda með Króatíu á laugardaginn.

Ég sá að þeir eru með Hugh Hefner í bandinu hjá sér.

Besti viðskiptavinur póstsins

Ég kom við á pósthúsinu með þrjár tilkynningar um pakka.

-Þú ert Nanna, er það ekki? kallaði afgreiðslumaðurinn glaður þegar hann sá mig. -Frábært, þá get ég losað hálfa hillu!

Hmm. Ég hélt ekki að ég hefði verið svo stórtæk á Ebay - enda kom í ljós að annar seljandinn (sem var með tvo pakka) hafði notað töluvert stærri kassa en hann þurfti og sett mikið af pökkunarefni með. Ég kom því heim með þrjá væna kassa en þeir voru allir býsna léttir.

Það sem ég kaupi á Ebay (sem hefur minnkað töluvert síðustu mánuði, enda gengið ekki hagstætt) kemur að allmiklu leyti frá sömu örfáu seljendunum, sem ég hef oft verslað við og veit að ég get treyst - allt sem þeir senda mér er nákvæmlega eins og þeir lýsa því og þau fáu vandamál sem koma upp eru leyst fljótt og vel. En það getur verið happdrætti að kaupa af seljendum sem maður þekkir ekki, samanber þennan hér.

Þess vegna var ég voða kát þegar stóri borðdúkurinn með servíettunum tólf, sem ég keypti á tíu pund, reyndist enn flottari en hann leit út á myndinni, servíetturnar stærri en seljandinn hafði lýst þeim og allt í fínu standi. Seljandinn hafði nefnilega lagt mikla áherslu á það í lýsingunni og tölvupóstum til mín að hann hefði ekki hundsvit á dúkum og handavinnu en héldi að þetta væri svona og svona og það er gjarna vísbending um að varan sé ekki í lagi, menn séu bara að reyna að tryggja sig.

Ég veit ekki hvað dúkurinn er gamall (og seljandinn vissi það auðvitað ekki heldur) en hann er greinilega búinn að vera lengi í geymslu. Mundi giska á 50 ára eða eldri; það er svolítil ,,skápalykt" af honum (nei, ég er ekki að tala um neina fúkkalykt, þessi er frekar viðkunnanleg); hann er allavega ekki nýgerður í einhverri austurlenskri/afrískri þrælakistu.

Ég fylgist bara hreint ekki með

Ég komst að því að ég er alveg úti að aka.

Ég veit nefnilega ekki hver Ásdís Rán er, fyrir hvað hún er þekkt eða af hverju það er stórfrétt að hún hafi hitt einhvern amerískan sjónvarpsþáttaleikara sem ég held reyndar að vinni aðallega við talsetningu á teiknimyndum nútildags. Svona Mark Hamill eitthvað.

Ég er greinilega ekki með á nótunum. En þetta virðist vera einhver stúlka sem maður á að vita hver er. Rétt eins og leikarinn (jú, mig rámar reyndar í hann).

En ég veit allavega hver Hugh Hefner er. Mikil ósköp.

Fönksveinaplögg

Mig langar að vekja athygli á því að hljómsveitin Fönksveinar er með tónleika á Kaffi Hljómalind á Laugavegi 23 annað kvöld kl. 20. Allir velkomnir og ókeypis inn. - Tilvalin hvíld frá Eurovision ...

Básúnuleikari fönksveinanna er hann Bergur systursonur minn og ég held að þeir séu bara þónokkuð efnilegir (ekki að ég hafi hundsvit á því svosem ...).

Kaloríudjúpsprengjur

Jújú, þær eru alveg í lagi ... En ég ætla ekkert að reyna að giska á kaloríumagnið í hverjum bita.

Brúnkur með hnetum

275 g smjör
300 g suðusúkkulaði
4 egg
250 g dökkur muscovado-sykur
100 g hveiti
1 tsk lyftiduft
100 g valhnetur
100 g pistasíuhnetur

Ofninn hitaður í 175°C. Smjörið sett í pott, súkkulaðið brotið í bita og sett út í og hitað gætilega þar til smjörið er alveg bráðið og súkkulaðið farið að bráðna.Tekið af hitanum og hrært þar til allt er bráðið og samlagað. Egg og muscovado-sykur þeytt mjög vel saman og síðan er súkkulaðiblöndunni þeytt saman við. Hveiti og lyftidufti blandað saman við með sleikju og síðan hnetunum (valhneturnar e.t.v. saxaðar gróft). Hellt í vel smurt form (mitt er um 30x18) og bakað neðarlega í ofni í um hálftíma.

Brúnkur í ofninum og fánýtir hlutir

Ég ákvað að vera góð við sjálfa mig (og vonandi vinnufélagana líka) og baka brúnkur. Brownies alltsvo. Notaði uppskrift sem ég hef reyndar áður notað en með tilbrigðum þannig að ég er ekki alveg viss hver útkoman verður. Ef hún verður góð fer ég með brúnkurnar í vinnuna í fyrramálið. Ef brúnkurnar misheppnast sit ég að þeim ein (nei, ég er ekkert að reyna að láta þær mislukkast, það hefði skelfileg áhrif á kólesterólbúskap líkamans - og svo hef ég reynslu af því að ef maður ætlar að láta bakkelsi mistakast getur það verið þrautin þyngri, ég man eftir vandræðunum sem ég lenti í þegar við þurftum einu sinni að myndskreyta þátt um ,,kökuklúður").

Ef þær heppnast mjög vel skutla ég uppskriftinni hér inn á eftir.

En nú er ég að fara að horfa á ANTM og spila mahjongg á meðan. Í staðinn fyrir að eyða 50 mínútum í fánýtan hlut get ég þá eytt 50 mínútum í tvo fánýta hluti.

Frændinn

Framsóknargenin frá afa í Holti (sjá hér neðar) eru víst alveg horfin úr mér og mínum afkomendum, en það gildir ekki um alla frændur mína. Þessi krækja er nú aðallega sett inn fyrir karl föður minn.

Annars er ég mikið til hætt að geta fylgst með fjölgun í ættum mínum, nema þá í gegnum Íslendingabók. Þetta er orðinn ansi stór hópur og svolítið farið að togna á ættarböndunum, eins og ég nefndi um daginn. Talsvert mörg ung frændsystkini (jafnvel hálffullorðin) sem ég hef ekki séð nema þá helst gegnum netið.

Þau eru svosem jafnskyld mér fyrir því.

Rónablíða og NIMBY

Ég held það sé bara að koma sumar. Rónarnir farnir að stoppa mig tvisvar þrisvar á hverjum morgni á Laugavegi og í Austurstrætinu að segja mér að það sé nú blessuð blíðan og betla svo klink. Lítið borið á þeim í vetur - það er að segja á betlinu. Og blíðunni náttúrlega.

Ég læt þá stundum hafa það sem ég er með í vösunum. En í morgun átti ég ekkert nema nokkra marokkóska dírham sem ég var ekkert að bjóða þeim.

Nú veit ég ekkert hvort einhverjir þessara ágætu manna eru nágrannar mínir af Njálsgötunni, það má meira en vel vera. Ég hef ekkert af því nábýli að segja og hef ekkert verið að fylgjast með hvort íbúðarverð í hverfinu hefur hrunið eins og spáð var.

Hmmm, minnir þetta á eitthvað?

Sænski flagarinn og heimilisstörfin

Ég prentaði myndina hér fyrir neðan út og festi hana upp á vegg fyrir ofan skrifborðið mitt. Þar er núna ég og JPV við grillið, ég og Tony Bourdain á barnum á Nordica, Sean Connery á rauðu bleyjunni, eldra barnabarnið í fermingarkjól, einum spariskó og einum íþróttaskó, yngra barnabarnið í kokkagír með soðningu og kartöflur og fótboltalið Víkings (8. flokkur karla). Stefnir í að verða sérlega glæsilegur veggur - ég er samt að hugsa um að bæta við mynd af einkasyninum þar sem hann lítur út eins og miðaldra sænskur flagari um 1975. Hún yrði svona punkturinn yfir i-ið og örugglega tilefni ýmissa heilabrota fyrir kvöldsölufólkið. (Hann er þessi í rifflaflauelsjakkanum).


Ég sé núna að það eru stór mistök að hafa tekið sunnudaginn (og Silfur Egils) í að slátra hreinaþvottarhrúgunni með straujárninu. Annars gæti ég núna straujað á meðan Eurovision er. Held það væri eina leiðin til að geta haft kveikt á sjónvarpinu.

Eða ekki. Eða ég meina - hvers vegna ætti ég annars að vilja hafa kveikt á þessum ósköpum ... ?

Grillað á Forlaginu

Erum við ekki nokkuð matarleg við grillið, við Jóhann Páll? Og SÍS-bolur markaðsstjórans skemmir ekki fyrir.

Þegar ég þurfti á hjálp að halda

Einu sinni var ég staurblönk einstæð móðir.

Það var ég reyndar meirihluta fullorðinsáranna en fyrsta árið mitt í Reykjavík var ég verr stödd en nokkru sinni fyrr eða síðar. Ég komst stundum ekki í skólann af því að ég átti ekki fyrir strætó. Ef ég átti fyrir strætó þurfti ég að taka þrjá vagna því að ég bjó í Breiðholti og var í háskólanum en eina dagheimilið sem ég gat fengið pláss á var Austurborg.

Það var hrefnukjöt í matinn þrjá daga í viku og svartfugl á sunnudögum. Ódýrasta kjötið í búðinni. Hina dagana var stundum bara skyr og brauð. Til allrar hamingju fékk barnið hádegismat á dagheimilinu. En það kom fyrir að ég átti ekki einu sinni fyrir skyri. Ekki nema tína saman gler.

Á endanum leitaði ég til félagsþjónustunnar, sem ég man ekki hvað hét þá. Talaði við afskaplega indælan félagsráðgjafa sem reiknaði út að ég þyrfti svo og svo margar krónur til að lifa af á mánuði og sagði mér að ég ætti eiginlega ekki rétt á neinu því ég fengi námslán í febrúar eða mars ef ég næði prófunum en hann gæti nú samt gert undanþágu og látið mig fá eitthvað smávegis. Held að það hafi verið kannski þriðjungur af því sem hann var búinn að reikna út að ég þyrfti.

Ég var á bænum í heilar tvær vikur. Þá gafst ég upp, hét sjálfri mér því að þetta gerði ég aldrei aftur, fékk að senda dótturina norður til foreldra minna - man ennþá eftir hvað ég grét mikið þegar ég var að segja forstöðukonunni á dagheimilinu frá þessu - og lifði hérumbil á loftinu næsta mánuðinn eða tvo. Sennilega voru einhverjir góðhjartaðir ættingjar sem lánuðu mér peninga, leyfðu mér að borða hjá sér eða eitthvað. Svo náði ég prófum og fékk lán sem ég borgaði af næstu tuttugu árin, stundum seint og treglega því það er ekki fyrr en á allra síðustu árum sem ég á stundum peninga sem ég þarf ekki bráðnauðsynlega að nota bara til að ég og mínir skrimti. Ég þurfti samt aldrei aftur á aðstoð féló að halda. Eða hefði kannski þurft slíka aðstoð en sótti ekki eftir henni. Scarlett O'Hara eitthvað ...

Ég er samt nokkuð viss um að jafnvel á þessum tíma hefði mér þótt sjálfsagt að liðsinna fólki sem búið hefði við þær aðstæður sem palestínska fólkið í al-Waleed-búðunum þarf að þola. Veita því hæli og aðstoða það eins og unnt væri til að geta búið börnum sínum mannsæmandi líf. Jafnvel þótt það hefði kostað mig eitthvað.

Jafnvel þótt ég hefði þurft að hætta að djamma.

Og svo bendi ég bara á þessa umfjöllun hér. Meira þarf ekki að segja.

Afi og Framsóknarpestin

Hann afi minn heitinn skrifaði stundum í blöð (aðallega Tímann) hér áður fyrr og hans var stundum getið í ýmsum fjölmiðlum. Ekki vissi ég þó fyrr en ég rakst á það um helgina að hann hefði einhverntíma orðið svo frægur að vera getið í leiðara Moggans, en það gerðist þó allavega tvisvar. Í annað skipti var það í leiðara 23. mars 1946, sem bar yfirskriftina Framsóknar-pestin - þar eru taldir upp nokkrir kunnir Framsóknarmenn:

,,Gísli í Eyhildarholti er sýnilega búinn að taka þessa illkynjuðu pest. Spýr hann yfir land allt og lítur helst út fyrir, að af miklu sje að taka. Mundu gamlir Skagfirðingar ætla að hann hefði ,,jetið folald“, en hitt er af kunnugum talið líklegra, að annað verra sje í efni, því engu er líkara en nokkrir árgangar af Tímanum hafi sest að í maga mannsins.

Þetta óföngulega gubbulið snýst í kringum Hermann foringja og leitar meðala sem ætlað er, að tilgangurinn skuli helga.“

Stórvirki til sölu

Nú verður gaman að heyra hvort mikið hefur borist af tölvupóstum umn helgina á netfangið storvirki (att) forlagid púnktur is, þar sem áhugasamir kaupendur að Laxnesssafninu, orðabókum, Íslendingasögum og fleiru eiga að gefa sig fram.

Ég held nú bara áfram að fitla við Grím amtmann í rólegheitum. Hann er ekki til sölu.

Sælkeraréttir úr mötuneyti MA

Ég var að reyna að setja inn komment áðan hjá Gísla um heiti ýmissa mötuneytisrétta en tókst það ekki einhverra hluta vegna - eða það birtist allavega ekki strax. En hér er listi yfir ýmsa algenga rétti sem bornir voru fram í mötuneyti MA á árunum 1973-77 - ég hef nú skrifað eitthvað um þetta áður og ætti að vera hægt að finna útskýringar á flestu með því að leita í eldri færslum:

Hjólbarðar
Felgur
Nagladekk
Kjöt í myrkri
Skóbætur
Gamla konan sem dó
Slys
Járnbrautarslys
Fiskur í vatni
Blóð og gröftur / Gula hættan /Dularfulla eyjan
Gult vatn með bitum
Græna vatnið
Túrtappavatn/túrsúpa
Teygjugrautur
Handsprengjur
Indjánabellir
Svertingjabellir
Eyvindur með hor
Eyvindur í sparifötunum

Meira af stærðfræðikennslu og reikningskunnáttu

Ég sá að veikburða tilraunir mínar til að hjálpa barnabarninu við níundubekkjarstærðfræðina voru tilgangslausar með öllu, hringdi í einkasoninn og hann brást vel við og sat með frænku sinni drjúga stund og leiðbeindi henni. Ég held að hún hafi lært umtalsvert miklu meira á þessum fáu klukkutímum með honum en á heilum vetri í Hagaskóla.

Ég veit svosem ekkert hvernig það skilar sér í prófinu á morgun, kannski ruglar hún öllu saman sem hún lærði. En frændi hennar sagði að hún hefði verið fljót að grípa og skilja flest sem hann var að útskýra fyrir henni og hún fór út með þá vitneskju að hún gæti lært þetta - sem er auðvitað fyrir mestu.

Og vekur ansi margar spurningar um stærðfræðikennsluna sem hún hefur fengið í skólanum í vetur.

Ég aftur á móti get ekkert kvartað yfir kennslunni sem ég fékk á hennar aldri. Og mér hafði alltaf gengið vel í reikningi, það er að segja á meðan verið var að reikna tölur eingöngu. En um leið og komu einhverjar óþekktar stærðir inn í þetta - x og a og b og svoleiðis dót - þá var eins og ég gengi á vegg. Stærðfræðieinkunnirnar mínar hröpuðu úr níu niður í tvo á milli skyndiprófa, eða eitthvað álíka. Alveg sama hvað Björn Friðrik og aðrir reyndu að troða í mig.

Gerði svosem ekkert; ég hef aldrei þurft á neinni slíkri stærðfræði að halda. Og einhvernveginn tókst mér að komast gegnum fjögurra vetra menntaskólastærðfræði (í félagsfræðideild að vísu, mest líkindareikning og svoleiðis dótarí). En einkunnirnar voru ekki til að hrósa sér af og svo þurfti ég að grípa til undanþáguákvæðisins í 26. gr. reglugerðar um menntaskóla, þáverandi (semsagt, ég féll á upptökuprófi í 3. bekk).

En ég hef getað reiknað flest það sem ég hef þurft á að halda í daglega lífinu. Gekk þó merkilega illa að halda skikki á tékkheftinu mínu á meðan ég notaði svoleiðis. Held samt að það hafi ekki beint verið reikningskunnáttan sem klikkaði þar.

Félagsbræður

Akrahreppur og Akranes ... já, ég er svosem ekkert hissa á samlíkingunni, hún er svolítið nærtæk.

Ég var fyrir ekki svo löngu að lesa frásögn af því hvernig áralangar deilur spunnust milli Akrahrepps og Lýtingsstaðahrepps út af lausaleiksbarni fátækrar vinnukonu, sem hvorugur hreppurinn vildi bera ábyrgð á. Báðir töldu sig ábyggilega eiga nóg með sína eigin ómaga og vildu ekki taka á sig kostnað af einum krakka í viðbót ef nokkur möguleiki væri á að koma honum yfir á nágrannahreppinn. Deilurnar fóru fyrir sýslumann og amtmann og gott ef ekki enn lengra; ég man ekkert hvernig þeim lauk, einhverjir voru dæmdir í sektir og hvaðeina. En barnið var þá vísast löngu dáið, enda ekki mikið verið að hugsa um aðbúnað þess eða afdrif - nema náttúrlega kostnaðinn sem af uppeldinu hlytist fyrir annanhvorn hreppinn.

Svona sögur gerðust um allt land á þeim árum, kannski oftar í Skagafirði en annarsstaðar því Skagfirðingar stunduðu barneignir utan hjónabands flestum öðrum meir.

En þetta var nú snemma á nítjándu öld. Núna er sú tuttugasta og fyrsta og í Akrahreppnum var það tekið upp fyrir nokkru að greiða verðlaunafé fyrir hverja barneign, hreppsnefndin vildi fjölga þeim sem þar eiga sveitfestu. Það hefðu hreppstjórunum forfeðrum mínum, sem vörðu hagsmuni sveitarsjóðs af kappi, örugglega þótt firn mikil og spurning hvað Bólu-Hjálmar hefði sagt um málið. Það hefur nefnilega ýmislegt breyst í Akrahreppi síðan HJálmar var uppi - eins og annars staðar á landinu.

Víðast hvar allavega.

Stærðfræði, peningar og barnabörn

Ég er að reyna að kenna dótturdótturinni stærðfræði. Það er disaster eins og allir geta ímyndað sér sem vita eitthvað um stærðfræðiþekkingu mína. Aðallega er ég að reyna að útskýra fyrir henni að ef maður lítur á dæmi og fyrsta hugsunin er ,,þetta er svo erfitt" (án þess að vera búin að lesa dæmið í gegn, hvað þá annað), þá komist maður hvorki lönd né strönd - en þetta er náttúrlega hálfglatað frá upphafi og sannfæringarkrafturinn lítill því að ég var nákvæmlega svona á hennar aldri.

Og er enn.

En bara þegar stærðfræði er annars vegar, til allrar hamingju.

Við erum reyndar sammála um að útreikningur á einhverjum myndavélapixlum sé tilgangslaus (nema maður sé með ljósmyndaáhuga kannski) en útreikningur á vöxtum og afborgunum af skuldabréfum og slíku afar gagnlegur. Þegar ég var á hennar aldri var aðalnámsefnið í stærðfræði aftur á móti útreikningur á forvöxtum á víxlum. Ákaflega gagnlegt á sínum tíma, reyndar, en frekar tilgangslaust núna. Eru víxlar annars til ennþá? Það er allavega aaaaafskaplega langt síðan ég hef séð svoleiðis. Næstum eins langt og síðan ég skrifaði síðast ávísun.

Hvaða fjármálareikning ætli þurfi að kunna þegar hún verður fullorðin? Reyndar er að styttast í það - en hvað um bróður hennar? Ætli hann þurfi nokkuð að vita um skuldabréf og þess háttar þegar þar að kemur?

Bókabrúðkaup

Jæja, þá er búið að splæsa saman framkvæmdastjóra og fjármálastjóra Forlagsins. Giftingarathöfnin fór afskaplega vel fram, með leikupplestri úr Ljóðaljóðunum (nýja biblíuþýðingin auðvitað!) og hvaðeina. Og þar sem veislan var haldin í Kópavogi of all places, eins og Guðrún Á Símonar sagði um árið, og brúðguminn er enn meiri 101-maður en ég (sveitin byrjar um það bil við Tjörnina í hans huga, ég set þó mörkin við Elliðaár og Fossvogslæk), þá fengu kirkjugestir afhentan nestispoka við útgöngu.

Reyndar vantaði kort í pokann en allir komust þó á leiðarenda og þarna fór fram hin fínasta veisla, þar sem vel var veitt í mat og drykk. Bækur á borðum og rithöfundur sá um veislustjórn. Nóg af öllu og engin þörf á að breyta vatni í vín eins og í Kana forðum (eins gott kannski, það voru svo margir starfsmenn Forlagsins með vatn í vínglösunum sínum). Á eftir dugði ekki minna en tvær hljómsveitir, önnur (Ljótu hálfvitarnir) svo fjölmenn að maður fór ósjálfrátt að velta því fyrir sér hvort stofnun hennar ætti sér svipaða sögu og upphaf Skriðjöklanna sálugu.

Ég fór heim um miðnætti en þá var dansinn enn í fúllsving við undirleik Moonboots. Þetta var semsagt sérlega skemmtilegt brúðkaup og ég þakka bara kærlega fyrir mig. Og óska brúðhjónunum enn og aftur til lukku, náttúrlega.