Ættarsilfrið

(Þessi færsla þarf af tæknilegum ástæðum að vera í tveim hlutum.)

Mér datt í hug, þegar ég var að skrifa um hnetustingina í gær, að ég þyrfti líklega að fara að pússa silfrið mitt. Ekki það að ég eigi silfurborðbúnað fyrir tólf með hnetustingjum, ólífugöfflum, ávaxtahnífum, humarteinum, greipaldinskeiðum og öllu saman - eins gott líka - en ég á fáeinar ósamstæðar silfurhúðaðar skeiðar og fleira sem hefur safnast að mér í áranna rás og gengur núna undir nafninu Ættarsilfrið.

Það er ekki uppáhaldshúsverkið mitt að pússa silfur og ég geri það eins sjaldan og ég kemst upp með. En ég sá þegar ég fór að skoða silfurskeiðarnar að núna yrði ekki hjá þessu komist lengur svo að ég greip fægilöginn og pússiklútinn og fór að pússa á fullu. Gekk bara vel með skeiðarnar. Sykurkerið og rjómakönnuna líka en þegar ég ætlaði að fara að pússa stærsta stykkið, silfurtekönnuna, greip ég í tómt.

Á Kárastígnum stóð hún alltaf uppi á skáp í borðstofunni og ég hafði verið alveg sannfærð um að hún væri á svipuðum slóðum hér á Grettisgötunni. Nei, greinilega ekki. Ég leitaði inni í öllum skápum og fór svo fram í eldhús og leitaði uppi á og í skápunum þar. Ekkert.

(framhald)
Ég var farin að halda að hún hefði annaðhvort glatast í flutningunum, væri enn einhversstaðar á Kárastígnum (og þar sem einkasonurinn svarar ekki í síma þessa dagana af mér ókunnri ástæðu gat ég ekki beðið hann um að leita) eða hreinlega að einhver vondur bófi og rummungur hefði bísað könnugarminum. Sá hefði reyndar orðið fyrir vonbrigðum því að verðmæti könnunnar er ekki mikið; ég keypti hana minnir mig ásamt samstæðu sykurkari, rjómakönnu, tesíu (sem ég var að átta mig á í þessum skrifuðum orðum að ég hef heldur ekki fundið) á Camden Canal-markaðnum í London á 24 pund. Þung og sólíd en er þó bara silfurplett og það dálítið slitið.

Svo opnaði ég af rælni skáp hér í vinnuherberginu áðan. Í honum átti ekkert að vera nema matreiðslutímarit og þess háttar en það fyrsta sem blasti við var tekannan. Og þegar ég var búin að horfa á hana smástund áttaði ég mig á því af hverju hún hafði lent þarna; ég hafði stungið henni inn í skáp til að ég þyrfti ekki að hafa hana fyrir augunum af því að hún þarf svo afskaplega greinilega á rækilegri fægingu að halda og það er svo mikið verk að pússa svona flúraða könnu ...

En hún verður flott þegar ég verð búin að pússa hana. Í kvöld.

Hnetustingir

Gagnlega barnið og fjölskylda komu í mat í gærkvöldi. Kjúklingakjuðasalat og kúskús með papriku og kjúklingabaunum. Sauðargæran er einstaklega hrifinn af kjúklingabaunum - eins og reyndar flestum öðrum baunum - og einbeitti sér að því að tína þær úr kúskúsinu (hann borðar reyndar kúskús en baunirnar voru meira spennandi). Kvartaði yfir því að það gengi illa að einangra þær með gaffal að vopni. Ég sá að þetta var rétt hjá honum og mundi þá eftir hnetustingjunum mínum. Náði í einn slíkan og hann reyndist sérlega vel fallinn til kjúklingabaunaveiða.

Hnetustingur (nutpick) - ef þið vissuð það ekki - er ekki alveg standard borðbúnaður en ég á samt sett með átta svoleiðis. Silfurhúðuðum meira að segja. Þetta eru mjó verkfæri með sveigðum oddi, sérstaklega ætluð til að krækja hnetukjarna út úr hnetuskeljum sem búið er að brjóta. Ég fann bara eina mynd á netinu; þessi er ekkert sérlega líkur hnetustingjunum mínum, sem eru með mjóu, sívölu og mynstruðu skafti og litlum krók á endanum.

Eina ástæðan (fyrir utan náttúrlega alkunna sérvisku mína) til þess að ég á svona sett er sú að þegar ég var að byrja að versla á Ebay keypti ég nokkra hluti til að athuga hvernig viðskiptin gengju fyrir sig - hnetustingjasettið var það allrafyrsta sem ég keypti; kostaði einn dollar plús fimm dollara sendingakostnað, ef ég man rétt. Mér þóttu það góð kaup. Ekki að ég hafi notað hnetustingina mikið - kannski aldrei fyrr en þarna - en bara það að eiga hnetustingjasett er nokkurs virði.

Spelt-strombólí

Af því að það er orðið langt síðan ég hef birt uppskrift hér ætla ég að koma með uppskrift að strombólí. Speltið er bara til tilbreytingar, það er alveg eins hægt að nota brauðhveiti eða bara venjulegt hveiti.

Strombólí er fyllt, ítalskt gerbrauð, kennt við eldfjallaeyju norðan Sikileyjar. Sagt er að það fái nafn sitt af því að þegar brauðið bakast bráðnar osturinn og þrýstist út um götin á brauðinu eins og glóandi hraun ... Venjulega er notað hveiti en hér er spelt-útgáfa, fyllt með tómötum, klettasalati og þrenns konar osti. Hægt er að nota margt annað í fyllinguna, t.d. hráskinku, áleggspylsur, kryddjurtir o.fl.

Spelt-strombólí

400 ml vatn, ylvolgt
1 ½ msk. þurrger
1 msk. hunang
2 msk. ólífuolía (og meira til penslunar)
2 tsk. fínt salt
um 700 g speltmjöl

Settu vatn, ger og hunang í hrærivélarskál og láttu standa í nokkrar mínútur, eða þar til gerið freyðir. Blandaðu þá olíu og salti saman við og síðan mestöllu speltinu.
Hnoðaðu deigið mjög vel og bættu við meira spelti eftir þörfum, þar til deigið er hnoðunarhæft með hveitstráðum höndum en þó fremur lint og rakt. Mótaðu það í kúlu, settu í skál, stráðu svolitlu hveiti yfir, breiddu viskastykki yfir skálina og láttu lyfta sér við stofuhita í um 1 ½ klst., eða þar til deigið hefur tvöfaldast.
Sláðu deigið niður og hnoðaðu það lauslega. Flettu það út í ferhyrning, um 40x40 cm. Dreifðu fyllingu á 2/3 af deiginu og rúllaðu því síðan upp frá þeim kanti sem fyllingin er á, eins og rúllutertu. Settu rúlluna á bökunarpappír, klíptu endana saman og þrýstu rúllunni niður með lófunum til að fletja hana sem mest út.
Láttu brauðið lyfta sér á meðan ofninn er hitaður í 225°C. Þrýstu svo fingurgómunum djúpt niður í það á nokkrum stöðum til að móta holur (eða gerðu holur með sleifarskafti). Penslaðu brauðið með ólífuolíu og bakaðu það á næstneðstu rim í 20-25 mínútur, eða þar til það er gullinbrúnt og skorpan stökk.
Láttu brauðið kólna dálítið áður en skorið er í það.

Þriggja osta fylling:
lófafylli af klettasalati
10-12 kirsiberja- eða konfekttómatar
½ Höfðingi
1 kúla mozzarellaostur
3-4 msk. fetaostur í kryddlegi

Dreifðu klettasalati á deigið. Skerðu tómatana í tvennt og dreifðu þeim yfir. Skerðu Höfðingja og mozzarellaost í sneiðar og dreifðu yfir, ásamt fetaosti. Settu e.t.v. meira klettasalat ofan á áður en þú rúllar deiginu upp.

Matarskemmtigarðar

Hmm, hvernig væri að koma upp matarskemmtigarði hér?

Ég sé alveg fyrir mér skyrgarð Norðurmjólkur eða súkkulaðiland Nóa-Síríusar sem vinsæla ferðamannastaði. Að ekki sé nú talað um Kokkteisósusafnið eða eitthvað álíka ...

En kannski má segja að Matarsetrið geti verið vísir að svona stað.

Afreksfólk

Já, og á meðan ég man - skylmingastúlkan tengdadóttir mín var að fá glaðning í dag. Frábært fyrir hana og líka fyrir skylmingaíþróttina, sem ekki hefur nú verið það sport sem mest fer fyrir í fjölmiðlum þótt íslenskir keppendur hafi verið að ná mjög góðum árangri á erlendum mótum á undanförnum árum.

Tengdasonurinn fór reyndar að velta því fyrir sér hvort ekki væri hægt að fá afreksmannastyrk í kaffismökkun. Ég stakk upp á því að það yrði gert eins og á Bocuse d'Or í vetur, efnt til hópferðar á heimsmeistaramótið í Antwerpen, þar sem hann mun keppa, tekin leiguflugvél og svona ...

Sumum er bara ekki hægt að gera til hæfis

Baunasúpukvartanirnar í ár takmörkuðust að mestu við borðbúnaðinn: Ausan væri of stór (minni ausa hefði sokkið til botns í stóra súpupottinum), súpudiskarnir of litlir (rétt, diskarnir sem ég hef hingað til notað hafa týnt tölunni að undanförnu svo að ég þurfti að nota aðra), skeiðarnar of breiðar (reyndar bara fyrir munninn á Boltastelpunni, hún fékk aðra) ... já, og að það væri of mikið af súpu (rétt) og að hún væri of heit.

Sauðargæran gerði súpunni lítil skil, enda hafði hann fengið baunasúpu á Hagaborg í hádeginu.

-Hún var öðruvísi, sagði hann.

-Nú, hvernig? spurði ég.

-Hún var eins og súpa, svaraði drengurinn og meinti að hún hefði verið þynnri. Við urðum ásátt um að súpan mín væri baunagrautur. En hann borðaði nú ekki mikið af henni þrátt fyrir það.

En það er gomma af súpu eftir þótt henni væru gerð góð skil; ég eldaði bara svo mikið. Dálítið af kjöti líka. Ætli ég frysti þetta ekki og borði baunasúpu einu sinni í viku fram á vor.

En ekki á morgun samt. Þá er ég nefnilega að fara á súkkulaði- og vínsmökkunarnámskeið.

Baunir og bollur

Jæja, sjö lítrar af baunasúpu komnir í pottinn ... Ég ætla ekki einu sinni að reyna að gera fjölskyldunni til hæfis í ár. Ég þekki mitt heimafólk og það verður kvartað sama hvað ég geri.

Ég ætlaði að fara að segja að það hefði allavega ekkert verið kvartað yfir bollunum í bollukaffinu á sunnudaginn - nóg var hesthúsa af þeim - en svo mundi ég að Boltastelpan hafði tuðað um að þær væru of líkar á litinn, bara hvítar og brúnar (rjómi, vanillukrem, súkkulaði í ýmsum myndum og karamellusósa), engar með jarðarberjum eða bleiku kremi. Og Sauðargæran rukkaði mig stíft um rúsínubollur sem ég hafði víst einhverntíma verið búin að lofa honum að baka en gleymdi. Svo að hann borðaði einar fimm súkkulaðigerbollur í staðinn.

Stinningartöflur og kynlífskaup

Fréttablaðið og Blaðið í dag lágu hér áðan hlið við hlið á borði og ég leit á aðalfyrirsagnirnar. Í Blaðinu var það ,,Íslenskir erindrekar á erlendri grund - Bannað að kaupa kynlíf" og í Fréttablaðinu var aðalfyrirsögnin ,,Stinningartöflurnar stöðvaðar í tollinum".

Það er vandlifað, bæði heima og heiman. Fegin er ég að vera ekki karlmaður, þrátt fyrir fingralengdina.

Uppá slump

Ég er að spekúlera ... man einhver eftir orði sem byrjar á slu- eða slú- og hefur jákvæða merkingu?

Ég man bara eftir orðum eins og slúbbert, slúður, slugsa, slunginn, slúskaður, slumma, sluddamenni, slubbugur, slums, slubb ...

Silence is golden ...

Ég vaknaði næstum heyrnarlaus í morgun. Eins og ég hef áður sagt frá kemur þetta fyrir mig af og til; ætti að lagast á eftir. En það er ekki oft sem heyrnin bilar á báðum eyrunum í einu og þessa stundina heyri ég nú ekki mikið. Tók eftir því þegar ég var að labba í vinnuna áðan að ég heyrði (lágt) í bílum um leið og þeir óku framhjá mér - en enginn umferðarniður; Reykjavík var undarlega þögul og þar sem ekki voru nú margir á ferli á Grettisgötunni var þetta svolítil Palli-er-einn-í-heiminum-tilfinning.

Þetta er nú ekkert skemmtilegt svosem. Hefði getað verið þægilegt stundum hér á árum áður en nú sé ég enga kosti við heyrnarleysi þótt tímabundið sé. Ég er ekki mikið fyrir hávaða og læti en tæki þó smáhávaða fram yfir þetta (nema reyndar ef Geir Ólafs færi að syngja nálægt mér).

Annars gerðist þetta líka í föstuinngangsvikunni í fyrra. Tengist kannski óhóflegu bolluáti eða einhverju slíku. Hver veit.

Íslandsmeistarinn

Æijá, og nú get ég státað mig af tveimur Íslandsmeisturum í hópi tengdabarna minna (sem er 100% árangur). Skylmingastúlkan er margfaldur Íslands- og Norðurlandameistari í skylmingum með höggsverði og í dag varð uppáhaldstengdasonurinn Íslandsmeistari í kaffismökkun. (Ég vissi reyndar ekki fyrr en í dag að það væri keppt í kaffismökkun - en jújú, og meistarinn í fyrra var meira að segja sendur á heimsmeistaramótið - ég veit ekki enn hvort tengdasonurinn fer á næsta mót.)

Glæsilegt.

PC

Móðirin: -Hjalti minn, á ég að hafa einhverjar áhyggjur af því að ég finn að ég er að verða minna og minna politically correct með aldrinum?

Sonurinn: -Nei. Það er bara eðlilegur partur af því að verða gömul kelling.

Fair enough.

Mitt árlega bollukaffi

Hvort er skárra að segja Undirbúningur undir mitt árlega bollukaffi eða Undirbúningur míns árlega bollukaffis? Eða á ég að segja Búningur undir mitt árlega ...?

Eníveis, ég er búin að koma þessu á framfæri. Undirbúningurinn er kominn vel á veg. Eða allavega eitthvað. Gerdeig í sirka fjörutíu bollur er að lyfta sér í eldhúsinu og allt tilbúið fyrir eitthvað svipað af vatnsdeigsbollum. Kannski baka ég líka einhverjar gammeldags bolludagsbollur ef ég er í skapi til þess. Kemur í ljós.

Fólki sem er alltaf á leiðinni að heimsækja mig en hefur ekki komið sér að því ennþá er bent á að nú er hægt að slá tvær flugur í einu höggi; koma í heimsókn og fá bollur.