Þykkvabæjarkartöfluokur

Ég kaupi nú ekki oft forsoðnar kartöflur, helst þegar ég er búin að lofa eldra barnabarninu brúnuðum kartöflum því þær eru hennar uppáhaldsmatur og mér leiðist ógnarlega að afhýða kartöflur. Og núna vantaði mig svoleiðis.

Ég var stödd í Kringlunni og ákvað að fara í Hagkaup því að mig vantaði eitt og annað sem fæst ekki í Bónus. Mundi á síðustu stund eftir forsoðnu kartöflunum og fann þær fljótt. Þær kostuðu 468 krónur eins kílós pakki.

-Djöfull er þetta orðið dýrt, hugsaði ég, minnug þess að í vor hætti ég við að kaupa svona kartöflur í okurbúðinni 11-11 af því að þær kostuðu þá 419 krónur (en eitthvað rúmar 300 í Nóatúni). Tékkaði hvort ég væri örugglega að skoða verð á réttri vöru en svo reyndist vera. Ákvað samt að láta mig hafa það þar sem ég var sein fyrir og vildi spara mér sérferð í Bónus eftir kartöflum. En þegar á kassann kom tók ég eftir - ég reyni nefnilega að fylgjast alltaf vel með hvað stimplast inn - að þær kostuðu 629 krónur.

629 krónur fyrir eitt kíló af forsoðnum Þykkvabæjarkartöflum? Ég sem hafði steinhætt við að kaupa kíló af innfluttum frönskum ratte-kartöflum, sem mig langaði þó ógn í og eru miklu miklu betri, af því að þær kostuðu rúmar 500 krónur.

Auðvitað skildi ég kartöflurnar eftir á kassanum. Rölti svo beint í Bónus þegar heim kom og keypti kíló af forsoðnum Þykkvabæjarkartöflum fyrir 319 krónur. Og fannst það fjandans nógu dýrt.

En eggnogið dugir ekki til ...

Annars sá ég náttúrlega, þegar ég skoðaði málið betur, að ég hef ekki roð í Eirík bróður. Þegar ég amazónaði hann komu 42 titlar. Það verður nú lítið úr frægð minni hjá því, þrátt fyrir eggnogið.

Alþjóðleg frægð mín

Þetta er montfærsla, ókei? Bara svo það sé á hreinu.

Ég amazónaði sjálfa mig áðan. Hlýtur að vera hægt að tala um það alveg eins og að gúggla sig. Og mér til undrunar komu upp 13 titlar.

Ókei, Cool Cuisine (tvisvar) og Icelandic Food and Cookery skýra sig sjálfar og ég vissi að þær kæmu. Sama er að segja um The Oxford Companion to Food og The Penguin Companion to Food, sem er í raun sama bókin og höfundurinn var góðvinur minn. Ég vissi líka að ég er nefnd á nafn (að ástæðulausu reyndar) í The Turkey: An American Story, enda á ég þá bók.

Það kom mér hins vegar verulega mikið á óvart að fá upp þarna The Encyclopedia of Cajun & Creole Cuisine - ég er ekki sérlega fróð um þá eldamennsku og sá ekki nokkra minnstu ástæðu til að ég væri nefnd í þeirri bók. En svo rak ég augun í klausuna sem sýnir að þarna er vitnað í mig sem sérstakan sérfræðing um eggnog. Je ræt.

The Jungle Effect: A Doctor Discovers the Healthiest Diets from Around the World--Why They Work and How to Bring Them Home kannaðist ég ekki við - sá þó að þarna var vitnað í ,,the writings of Icelandic chef Nanna Rögnvaldardóttir". Þegar ég las meira sá ég að höfundurinn hafði ferðast um Ísland og kynnt sér mataræði Íslendinga - en kannski ekki alveg nógu vel því hún hélt því fram að flestir Íslendingar drykkju te daglega, og mikið af því.

Ég hef ekki skoðað Lonely Planet Iceland en sennilega er minnst þar á einhverjar af túristamatreiðslubókunum mínum. Þá stóðu eftir International Dictionary of Gastronomy, Tastes & Tales of Norway, English-Norwegian Norwegian-English Dictionary og Beginner's Swedish. Sú fyrsta gat staðist, hinar alls ekki. Allavega ekki orðabækurnar. Enda sá ég fljótt að þessar bækur eru allar gefnar út af Hippocrene, sem er bandaríski forleggjarinn minn, og það var bara verið að auglýsa bókina mína þarna á saurblöðunum ásamt öðrum bókum útgáfunnar. Svo að alþjóðleg frægð mín er víst ekki alveg eins mikil og ég hélt fyrst.

Fólk með attitjúd á kreiki

Reikningshausarnir í borðstofunni eru að tala um undarlegt fólk sem þau hafa rekist á að undanförnu.

Einkasonurinn hitti gamla konu á förnum vegi í gær sem elti hann drjúgan spöl til þess eins að geta tilkynnt honum - hvað eftir annað - að hann væri ljótur. Og í morgun mætti hann rosknum manni sem spurði hann hvort hann væri afi. Nú er pilturinn fremur loðinn um hvirfil og kjamma þessa dagana en varla svo ófríður eða ellilegur fyrir vikið að það gefi tilefni til þessara viðbragða eldri borgara hér í miðbænum.

Barnabarnið var aftur á móti samferða í strætó manni með stórt höfuð og grágrænt (alltsvo myglulitað) hár. Hann gaf yfirlýsingu um það í upphafi ferðar að hann hataði sextán þúsund Íslendinga. Nokkru síðar hafði hann beitt stærðfræðikunnáttu sinni til að betrumbæta yfirlýsinguna og kvað upp úr um að hann hataði 5% þjóðarinnar. Með það fór hann út.

Ég hitti aftur á móti bara jákvætt fólk sem vill vera vinir mínir.

Vöfflur, afkomendur mínir og Snoddas

Ég var drifin í vöfflubakstur um leið og ég kom heim, þar sem einkasonurinn og dótturdóttirin sitja hér við stærðfræðinám (alltsvo hann er að kenna henni). Það gekk náttúrlega ekki þrautalaust; ég byrjaði á að baka þrjár vöfflur til að við gætum öll byrjað jafnt á vöffluátinu, kom með þær inn og þar sem þær voru ekki rjúkandi heitar beint úr járninu var ég ásökuð um að hafa gefið þeim gamlar vöfflur.

Svo kom ég með fleiri vöfflur (heitar) og þegar Boltastelpan var búin að gúffa í sig og sagðist alls ekki vilja meira kvartaði hún samt yfir að ég hefði bakað of lítið. Þótt það væri afgangur.

Erfitt að gera þessu til hæfis.

Og nú sitja þau bæði við borðstofuborðið yfir stærðfræðinni, hlæja að mér og tala um að ég minni þau dálítið á Snoddas. Eða einkasonurinn heldur því fram, frænka hans hlær bara því að hún vissi ekki hver Snoddas var. Fyrr en núna.




Pþvu.

Eldað á hollensku

Hana, þar fækkaði löndunum á listanum sem ég setti hér inn í fyrradag um eitt. Ég fann nefnilega matreiðslubók frá Surinam á Ebay í dag og pantaði hana samstundis. Kostaði líka sama og ekkert.

Hún er að vísu á hollensku en ég hef eldað eftir hollenskum uppskriftum með þokkalegum árangri svo að það dugir uns annað býðst. Ég hef heldur aldrei fyrr á mínu netflakki rekist á neina súrínamska matreiðslubók á nokkru tungumáli. En ég held að þetta sé skemmtileg blanda af hollenskri, indíánskri, indverskri, kínverskri, enskri, spænskri og franskri matargerð með meiru.

Reyndar sé ég núna að Frönsku Guyana (Gvæönu?) vantar á listann, sennilega vegna þess að það land (eða ekki-land) telst partur af Frakklandi og þar er evran gjaldmiðill (hvað eru annars mörg lönd/svæði utan Evrópu þar sem evran er notuð?) Samt vel hugsanlegt að til sé matreiðslubók þaðan. Aftur á móti á ég bók frá Guyana, líklega einar tvær.

Ríkir og ríkari

Fyrir svona tólf - þrettán árum fannst mér ég vera í undarlegri aðstöðu. Ég var tæplega fertug, bjó í íbúð sem ég átti fáein prósent í á móti ýmsum sjóðum. Hjá mér bjó dóttir mín sem var í háskólanámi og með litlu stelpuna sína, og sonur minn sem átti þó lögheimili hjá föður sínum, sem hirti allar barnabætur og annað með honum og ég mátti þakka fyrir að vera ekki rukkuð um meðlag líka. Ég sá semsagt fyrir okkur fjórum en taldist þó ein á báti með engan á framfæri.

Mánaðarlaunin sem ég fékk í vinnunni voru ekki há - nálægt meðallaunum starfsmanna í VR á þessum tíma, ef ekki undir þeim. Ekki nokkur leið að framfleyta fjölskyldunni og borga af mishagstæðum lánum (ég var líka að borga af námsláni) og ég hafði því allar klær úti til að verða mér úti um meiri tekjur til að standa undir heimilinu. Tók alla þá yfirvinnu sem ég gat mögulega fengið. Skúraði skrifstofurnar hjá Iðunni eftir vinnu. Fékk hluta af sumarfríinu borgaðan og notaði afganginn í að þýða bækur eða vinna önnur verkefni, ýmist fyrir Iðunni eða aðra.

Þannig tókst mér að hafa þónokkrar aukatekjur. Samt dugði það eiginlega ekki til, ég var yfirleitt mörgum mánuðum á eftir með afborganir - með tilheyrandi dráttarvöxtum - þurfti hvað eftir annað að semja um greiðslur og mikilvægasta dagsetningin var yfirleitt 18. hvers mánaðar. Nýtt kortatímabil. Samt átti ég ekki bíl, reykti ekki, skemmti mér sjaldan, fór ekki til útlanda, gat ekki sinnt nauðsynlegu viðhaldi á íbúðinni, átti aldrei krónu aflögu og fannst ég vera algjörlega strand í lífinu. Það var við þessar aðstæður sem ég skrifaði meginhlutann af Matarást en það er önnur saga.

Þetta var samt ekki undarlega aðstaðan. Nei, hún birtist mér þegar ég opnaði umslagið með skattseðlinum og sá að ég átti að borga sérstakan tekjuskatt. Alltsvo hátekjuskatt. Var orðin eitt af breiðu bökunum í þjóðfélaginu. Í hinu umslaginu í sama póstinum var hótun um innheimtuaðgerðir af því að ég hafði ekki átt fyrir afborgunum af láni mánuðinn á undan; hafði treyst á vaxtabæturnar. En þær voru auðvitað engar af því að ég var orðin svoddan hálaunamanneskja.

Ég var semsagt orðin ein af þeim ríku í samfélaginu - allavega að mati margra félaga minna í pólitík - en átti þó ekki fyrir mat út mánuðinn, hvað þá öðru.

Það var undarlega aðstaðan.

Höggvinn eða hogginn

Eitt (af mörgu) sem ég skil ekki:

Þegar til er falleg orðmynd eins og höggvinn, af hverju dettur þá annars skynsömu fólki í hug að nota jafnforljóta mynd og hogginn?

Ekki orti Hannes Hafstein svona:

Burtu var Kári,
brunninn Grímur,
hogginn Helgi

var það nokkuð?

Viltu komast að því hvaða skoðun ég hef?

McCain að svara spurningum blaðamanna (í mars í fyrra) og fær spurningu um hver afstaða hans sé til kynfræðslu unglinga og getnaðarvarna fyrir þá. (Brian er blaðafulltrúinn hans.)

(Long pause) “Ahhh. I think I support the president’s policy. ... Let me find out. You know, I’m sure I’ve taken a position on it on the past. I have to find out what my position was. Brian, would you find out what my position is on contraception – I’m sure I’m opposed to government spending on it, I’m sure I support the president’s policies on it.”

Ef þið eigið leið til Tajikistan eða Tuvalu ...

Ég var spurð um lönd sem ég ætti ekki matreiðslubók frá og það eru þessi (en að vísu er grunnurinn hér listi yfir sjálfstæð ríki sem ég fann einhvers staðar (og nennti ekki að þýða á íslensku) og það vantar á hann eitthvað af heimastjórnarlöndum og sjálfsstjórnarsvæðum sem ég ýmist á eða vantar bók frá. Dæmi: Grænland (á bók), Montserrat (á ekki bók). Ég á reyndar bækur sem innihalda uppskriftir frá nánast öllum þessum löndum - en semsagt ekki heilar bækur.

Þannig að ef einhver á leið til einhvers af þessum löndum mætti alveg hafa augun hjá sér og svipast um eftir matreiðslubók handa mér. (Leiðangurinn sem ég gerði út til Maldiveyja í vor var að vísu árangurslaus.)

Andorra
Benin
Bhutan
Bosnia and Herzegovina
Brunei
Burkina Faso
Burundi
Cape Verde
Central African Republic
Chad
Comoros
Congo (Brazzaville)
Congo, Democratic Republic
Côte d'Ivoire
Djibouti
East Timor
Equatorial Guinea
Gabon
Gambia
Guinea
Guinea-Bissau
Honduras
Kiribati
Kyrgyzstan
Lesotho
Libya
Liechtenstein
Maldives
Mali
Marshall Islands
Mauritania
Moldova
Monaco
Montenegro
Mozambique
Nauru
Niger
Paraguay
Rwanda
Saint Lucia
Saint Vincent and The Grenadines
San Marino
Sao Tome and Principe
Senegal
Sierra Leone
Sudan
Suriname
Tajikistan
Togo
Turkmenistan
Tuvalu
Vanuatu
Vatican City (skal ekki segja hvort ég finn hana í Róm í haust, aldrei að vita þó)
Zimbabwe (veit af bók sem ég panta í næstu amazonsendingu)

Jú, ég á bók frá Míkrónesíu. Hún er meira að segja á fjórða hundrað blaðsíður og þar af eru um tuttugu blaðsíður papajauppskriftir og annað eins af bananauppskriftum. Og heilar tvær matreiðslubækur frá St. Kitts & Nevis.

Samskipti við umheiminn

Áðan mætti ég manni úti á götu sem spurði hvort hann mætti vera vinur minn þvi að hann ætti enga vini.

Ég er vond kona og sagði nei.

Svo hringdi kona og spurði hvert símanúmerið mitt væri því að hún ætlaði að hringja í mig á morgun.

Ég mundi það ekki.

Spurning hvar þetta endar.

Ekta ólétta

Ekki það að mér sé ekki hundsama hvort hin 17 ára Bristol Palin er ólétt eða jafnvel tvíólétt eða sjái nokkra ástæðu til að draga það inn í forsetakosningarnar í Bandaríkjunum, en ég hjó samt eftir fréttafyrirsögn sem ég sá á Fox áðan:

,,Family woes prove Alaska´s governor is authentic."

Einmitt. Mamma mín er örugglega ekta líka því ég eignaðist sko barn 17 ára.

Spurning hver fyrirsögnin hefði verið ef Obama ætti ólétta 17 ára dóttur.

Pollýanna í strætó

Það rigndi þegar ég fór af stað í vinnuna í morgun svo að ég tók strætó. Ef ég notaði leið 14 í fyrravetur var það yfirleitt 7.55 frá Hlemmi og næstum alltaf hægt að fá sæti. Í sumar gekk 14 bara á hálftíma fresti og ég tók 8.10-vagninn, sem var reyndar alltaf fullur en samt alltaf hægt að fá sæti því að hann var fullur af bakpokatúristum af tjaldstæðinu í Laugardal, sem fóru svo út hjá Umferðarmiðstöðinni; þeir stóðu gjarna hjá farangrinum sínum í stað þess að sitja.

Nú er aftur komin vetraráætlun og ég ákvað að taka 7.55-vagninn. En þá var hann svo stappaður af fólki að ég komst varla inn og þurfti að standa við hlið bílstjórans að Umferðarmiðstöðinni, þar sem örfáir túristar fóru út, og fékk ekki sæti fyrr en við Háskólann. Var náttúrlega grútfúl því að ég borgaði jú fyrir farið en (flest)allir nemarnir sem vermdu sætin eru að fá ókeypis í strætó ...

En það var jú Pollýönnumóment í þessu. Ég er allavega ekki orðin svo gömul og hrörleg að neinum dytti í hug að standa upp og bjóða mér sætið sitt.

Þegar höfði hallar

Já, hvar sofa útigangsmenn ,,þegar höfði hallar"? Það langar mig að vita ekki síður en fréttastofu Stöðvar 2.

Ég sem hef einmitt alltaf staðið í þeirri meiningu að útigangsmenn væru þeir sem ættu hvergi höfði sínu að halla.

En svo lengist lærið sem lífið. Eða þannig.

Hvar er miðborgarstjórinn?

Hvað varð annars um miðborgarstjórann, er hann ekki enn að störfum?

Ég spyr nú bara vegna þess að mér ofbýður gjörsamlega girðingin við grunninn á Laugavegi 74 (eða er það 72?), sem er búin að liggja flöt síðan á menningarnótt, staurarnir og vírnetið út á miðja gangstétt, gangstéttarhellurnar allar úr lagi færðar og sumar hrundar ofan í grunninn og allt vaðandi í rusli, þetta er eins og versta stórborgarslömm að sjá. Nítjándu aldar götumynd, kannski? Ég er búin að sjá marga útlendinga síðustu daga stoppa og taka myndir af dýrðinni.

Það getur varla verið svo mikið mál að laga þetta og reisa girðinguna við, þótt ekki sé nú annað. Sök sér þótt hún sé svona í einn eða tvo daga; tíu dagar er annað mál.

Hundrað kræsingar alætunnar

Rakst á þennan lista, sem flestir matarbloggarar hafa verið að skemmta sér við að birta að undanförnu.

Meiningin er að maður setji listann á bloggið sitt, feitletri allt sem maður hefur smakkað og striki yfir allt sem maður getur ekki hugsað sér að borða. (Skýringar á hinum ýmsu atriðum má finna á Wikipediu, krækjur á upprunalega blogginu.) Hér er minn listi:

1. Venison
2. Nettle tea
3. Huevos rancheros
4. Steak tartare
5. Crocodile
6. Black pudding
7. Cheese fondue
8. Carp
9. Borscht
10. Baba ghanoush
11. Calamari
12. Pho
13. PB&J sandwich
14. Aloo gobi
15. Hot dog from a street cart
16. Epoisses
17. Black truffle
18. Fruit wine made from something other than grapes
19. Steamed pork buns
20. Pistachio ice cream
21. Heirloom tomatoes
22. Fresh wild berries
23. Foie gras
24. Rice and beans
25. Brawn, or head cheese
26. Raw Scotch Bonnet pepper
27. Dulce de leche
28. Oysters
29. Baklava
30. Bagna cauda
31. Wasabi peas
32. Clam chowder in a sourdough bowl
33. Salted lassi
34. Sauerkraut
35. Root beer float
36. Cognac with a fat cigar
37. Clotted cream tea
38. Vodka jelly/Jell-O
39. Gumbo
40. Oxtail
41. Curried goat
42. Whole insects
43. Phaal
44. Goat’s milk
45. Malt whisky from a bottle worth £60/$120 or more
46. Fugu
47. Chicken tikka masala
48. Eel
49. Krispy Kreme original glazed doughnut
50. Sea urchin
51. Prickly pear
52. Umeboshi
53. Abalone
54. Paneer
55. McDonald’s Big Mac Meal
56. Spaetzle
57. Dirty gin martini
58. Beer above 8% ABV
59. Poutine
60. Carob chips
61. S’mores
62. Sweetbreads
63. Kaolin
64. Currywurst
65. Durian
66. Frogs’ legs
67. Beignets, churros, elephant ears or funnel cake
68. Haggis
69. Fried plantain
70. Chitterlings, or andouillette
71. Gazpacho
72. Caviar and blini
73. Louche absinthe
74. Gjetost, or brunost
75. Roadkill
76. Baijiu
77. Hostess Fruit Pie
78. Snail
79. Lapsang souchong
80. Bellini
81. Tom yum
82. Eggs Benedict
83. Pocky
84. Tasting menu at a three-Michelin-star restaurant (nei, ekki þriggja ...).
85. Kobe beef
86. Hare
87. Goulash
88. Flowers
89. Horse
90. Criollo chocolate
91. Spam
92. Soft shell crab
93. Rose harissa
94. Catfish
95. Mole poblano
96. Bagel and lox
97. Lobster Thermidor
98. Polenta
99. Jamaican Blue Mountain coffee
100. Snake

Fellibylurinn Flóra og önnur hvassviðri

Það er nú svosem ekki von á neinum Gústav hingað og reyndar spáð hæglætisveðri næstu dagana. En á föstudaginn var svo hvasst hér í Vesturbænum að borð úr plasti fauk af svölum á næsta húsi (þeim sömu skilst mér og hýstu óvænta brúðkaupsveislu í fyrra) og niður á verönd Forlagsins, þar sem það splundraðist rétt við hliðina á einum ritstjóranum, sem átti sér einskis ills von. Og liggur enn í frumpörtum úti í horni á veröndinni. Borðið alltsvo, ekki ritstjórinn.

Annars rifjuðust upp fyrir mér um helgina minningar um fellibylinn Flóru, einhvern þann mannskæðasta sem sögur fara af. Flóra var svo öflug að eftirstöðvarnar bárust til Íslands og meira að segja allt norður í Skagafjörð; ég man þegar við systkinin stóðum fremst á brún bæjarhólsins í hávaðaroki og vorum að kanna hvað við gætum hallað okkur langt fram í vindinn áður en við misstum jafnvægið og dyttum. Þetta var um miðjan október 1963, þegar ég var sex ára.

Annars var sá fellibylur sem ég þekkti best til á mínum barndómsárum Fellibylur gamli í Kapítólu.

Heimsins besta (múskat)eplakaka

Múskat, já. Það er afskaplega fínt krydd þar sem það á við. Í réttu magni. Múskathnetur innihalda myristicin, ofskynjunarefni sem getur haft mjög óþægilegar aukaverkanir og jafnvel dregið fólk til dauða en er hins vegar algjörlega hættulaust í því magni sem heilvita fólki dettur í hug að setja það í uppskriftir. En sumir fara ævinlega eftir uppskriftinni í blindni og ég tala nú ekki um þegar hún heitir Heimsins besta eplakaka, eins og var í þessu tilviki. Og borða meira að segja útkomuna og gestirnir svo kurteisir að þeir hakka hana í sig líka ...

Múskat var annars stundum notað í bandarískum fangelsum fyrr á árum til að komast í vímu og William Burroughs skrifaði um reynslu sína af múskatneyslu í Letter from a master addict of dangerous drugs. Hún var ekki góð.

Annars er það tóm della sem stendur í Moggafréttinni um að þarna hafi átt að standa tvær teskeiðar. Uppskriftahöfundurinn skrifaði ,,20 riv muskotnöt", þ.e. 20 rifur af hnetu - semsagt hnetunni strokið 20 sinnum eftir rifjárninu. Einhver velmeinandi en afskaplega ómatvís prófarkalesari breytti þessu í 20 rivna muskotnöt - tuttugu rifnar hnetur. Sem er skelfilega mikið en ég skil nú ekki af hverju ritstjórinn segir að það sé erfitt að komast yfir svona mikið af múskathnetum, ég keypti fyrir nokkrum árum poka með 50 hnetum í einhverri búð hér.

En allavega, hún segir svo í viðtölum við sænska fjölmiðla að ,,1 kryddmått" sé kappnóg. Sænskt kryddmál er 1 ml, þ.e. 1/5 úr teskeið - tíu sinnum minna en stendur í Moggafréttinni; ekki veit ég hvaðan þessar tvær teskeiðar eru komnar. Ég hugsa að manni gæti orðið nokkuð bumbult af þeim skammti. Og kakan yrði ekkert sérstök.