Og Ronnie frændi bara genginn fyrir ætternisstapann. - Annars held ég að hann hafi alls ekki verið af Djúpadalsættinni þótt einhverjir væru að halda því fram hér um árið. Af þeirri ætt eru þó ýmsir aðrir kunnir skemmtikraftar, eins og til dæmis þeir Sverrir Stormsker og Gylfi Ægisson. Það var allavega ekki í höfuðið á honum sem efnafræðistúdentinn var látinn heita Rögnvaldarnafni, og er hann þó fæddur á sjötugsafmælisdegi forsetans heitins.

Í annað skipti á hálfum fimmta áratug tókst að halda afmælisveisluna hennar Gunnu utandyra. Leit þó ekki vel út því að rétt fyrir þrjú, þegar við vorum að leggja af stað, opnuðust himnarnir og það hellirigndi. Mér varð að orði að einhverjum þarna uppi væri í nöp við systur mína. En það hefur ekki verið mikið því að það stytti fljótt upp og Bjarni gat grillað, börnin farið í fótbolta og aðrir setið og sólað sig (eða brugðið upp regnhlíf eftir atvikum).

Við Boltastelpan leggjum af staði í sumarleyfisferðina okkar um hádegi á morgun. Verðum í Kaupmannahöfn fram á föstudagskvöld, svo fjóra daga í Newcastle hjá afa hennar og ömmu, en tökum síðan lestina til London og verðum þar seinustu fimm dagana; komum heim með Iceland Express sunnudagskvöldið 20. júní.

Dagskráin er mjög óákveðin en Boltastelpan fær að töluverðu leyti að ráða ferðinni; tívolí, dýragarðar, útimarkaðir og dótabúðir verða örugglega ofarlega á blaði. Við erum ekki búnar að ákveða hvort við eigum að þora í nýja rússibanann í Tívolí, er hann nokkuð skelfilegur? Aftur á móti ætla ég að fá að ráða mestu um hvar við borðum; það verður allavega ekki farið á McDonalds upp á hvern dag og helst aldrei. Þegar við vorum tvær saman á Ítalíu fyrir tveimur árum var ég Mjög Vond Amma af því að ég neitaði að fara á McDonalds í eitt einasta skipti. Hinir íslensku krakkarnir á hótelinu voru þar nánast daglega að ég held. En ég fer ekki til Ítalíu upp á það að borða á Makkdónalds. Reyndar ekki til annarra landa heldur.

Ég tek tölvuna ekki með og á ekkert frekar von á að komast í tölvu á ferðalaginu; þó er aldrei að vita. En það verður ekki mikið að gerast hér næsta hálfa mánuðinn.

Við efnafræðistúdentinn vorum að hamstra.

Í fyrsta lagi þurfti ég að birgja hann upp af matvælum og nauðsynjum áður en ég fer til útlanda; nú ætti hann að geta eldað sér eitthvað gott á hverjum degi næsta hálfan mánuðinn.

Og í öðru lagi er allt á 50% afslætti í Krambúðinni í dag. Þar standa einhverjar breytingar fyrir dyrum og verður lokað vegna þeirra næstu vikuna eða svo og það var bara ákveðið að selja allan lagerinn á spottprís. Nú er Krambúðin svosem ekkert ódýr búð en þegar vörurnar eru með helmingsafslætti er flest samt komið vel niðurfyrir Bónusverð. Ég skrapp út í búð rétt eftir að opnað var klukkan tíu og þá var búðin troðfull; ég skaust svo heim með það sem ég hafði keypt (heila 50 metra), rak efnafræðistúdentinn á fætur og tók hann og skylmingastúlkuna með mér í aðra ferð, þar sem við keyptum enn meira, þar á meðal 12 lítra af kóki (drengurinn má ekki vera þurrbrjósta á meðan ég er erlendis). Ennfremur birgðum við heimilið upp af hreinlætisvörum og fleiru. Búðin er á góðri leið með að tæmast alveg og mér skilst að það hafi legið við slagsmálum þegar tvær hagsýnar húsmæður reyndu báðar að koma höndum yfir sama kexpakkann ...

Þegar ég var krakki öfundaði ég alltaf systkini mín af því að eiga afmæli í júní. Sjálf á ég afmæli í mars og þá var alltaf snjór og kuldi. Í júníbyrjun var jörð (oftast) orðin auð og það var möguleiki á því að það yrði sólskin og jafnvel hiti og hægt að drekka afmæliskaffið úti. Minnisbetra fólk en ég fullyrðir að það hafi að vísu bara gerst einu sinni að sameiginleg afmælisveisla Eiríks og Gunnu hafi verið haldin í hlaðvarpanum en sú veisla hlýtur þá að hafa orðið mér sérlega minnisstæð, það er eiginlega eina afmælisveislan sem ég man eftir úr minni bernsku og ég hef ævinlega öfundað þau síðan.

En nú eru liðnir þessir rúmir tveir mánuðir á hverju ári sem ég er tveimur árum eldri en Gunna. Hún á semsagt afmæli í dag og sólin er eitthvað að glenna sig; veðurspáin er reyndar svona og svona en mér skilst að það eigi samt að gera tilraun til að halda veisluna úti á nýja pallinum. Til hamingju með daginn, Gunna.

Tiltektardagur í vinnunni í dag. Það var mælst til þess að allir mættu klæddir í eitthvað gult en mér sýnist nú hafa orðið nokkur misbrestur á því, það eru náttúrlega ekki allir sem eiga gular flíkur.

Sjálf er ég ekki í neinum vandræðum, kom í gula jakkanum mínum sem er reyndar orðinn fimmtán ára gamall og er svo í broddskitugulum bol. Og til að vera nú alveg í stíl er ég í ísabellubrúnum buxum.

(Til nánari upplýsingar: Sá litur er kenndur við Ísabellu Spánardrottningu, sem ekki þótti par þrifin - hrósaði sér m.a. af því að hafa aðeins farið tvisvar í bað um dagana, þegar hún fæddist og áður en hún giftist - og því voru kjólarnir hennar gjarna brúnleitir að aftan. Segir sagan.)

Davíð virkaði nú nokkuð yfirvegaður, landsföðurlegur og sakleysislegur í Kastljósinu áðan. Spurning hversu vel honum hefur tekist að kalfatta í sprungurnar á ímyndinni.

Mér finnst ...

... að það eigi að banna allar uppskriftir þar sem nafnið á réttinum tekur yfir meira en þrjár línur í Gestgjafanum. Það er algjör óþarfi að telja upp í nafninu öll hráefni sem koma fyrir í réttinum. Eða svo gott sem.

Ég var eiginlega að átta mig á því núna að ég er alveg að fara í frí ...

Jú, það hefur svosem verið ljóst í nokkra mánuði að við Boltastelpan mundum leggja af stað í sumarferðina okkar þann 6. júní. Semsagt á sunnudaginn. En sú dagsetning hefur nálgast ótrúlega hratt síðustu dagana og nú er líka komið á hreint að ég held áfram í fríi þegar ég kem aftur og verð fram yfir fyrstu helgi í júlí. Reyndar mæti ég einn eða tvo daga í vinnuna rétt eftir að ég kem heim en það er bara af því að mér finnst ég vera svo ómissandi.

Ég er að reyna að skila öllu af mér í dag, reyndar kem ég í vinnuna á morgun líka en þá er tiltektardagur og síðan eitthvert djamm svo að ég á ekki von á að það verði tími til mikilla uppskriftasamninga. Lauk við múffugreinina fyrir hádegi, var að enda við grein um fljótlega fiskrétti og er að berjast við að skrifa um matarmikil salöt til að gæða sér á þegar allir eru orðnir leiðir á grillmat í sumarhitanum. (Á Íslandi? Yeah, right - jæja, þau áttu aldeilis vel við í góðviðrinu í fyrrasumar.)

Aumingja Boltastelpan liggur heima í ælupest, veit ekki hvort það er þessi Akureyrar/Húsafellsveiki. Ég ákvað að bregða mér í Pollýönnuhlutverk, sem ég geri ekki oft, og benda henni á hvað það væri nú heppilegt að hún fékk pestina núna en ekki á sunnudaginn, á leið til Kaupmannahafnar. Það virkaði vel, hún sá að þetta var ástæða til að gleðjast. Verst að nú er ég orðin sannfærð um að ég leggist sjálf í pest um helgina.

Ojæja. Den tid den sorg.

En svo ég snúi mér að alvarlegri málum:

Já, hinn eini sanni Baugsmiðill er kannski marktækari en ég hef hingað til haldið. Hann var búinn að spá einhverju í þessa veru.

Nú er eftir að vita hvort hinir spádómarnir hans rætast.

Og svo er spurning hvort stjórnarþingmenn fara að tilmælum íhaldsdrengsins Stefáns Friðriks: ,,... hvet alla þingmenn stjórnarmeirihlutans að láta allt það flakka um forseta sem þeir hafa viljað segja en þagað um til þessa."

Jamm. Það er hætt við að eitthvað fleira fengi að flakka í þeirri orrahríð.

Fryd og gammen.

Verst að vera að fara úr landi.

Ég var hjá Eddu áðan að yfirfara ýmis atriði tengd nýju bókunum - já, ég held að ég hafi alltaf talað um ,,bókina" en þetta eru reyndar tvær bækur. Þegar ég kom út var veðrið svo gott að ég gat ekki annað en labbað niður á Hlemm. Það var ótrúlega hlýtt þrátt fyrir sólarleysi og jafnvel fáeina regndropa. Ekkert bar til tíðinda á leiðinni, nema á Hlemmi gáfu sig að mér tveir rónar og tilkynntu mér að ég væri bara hugguleg. Ég er ekkert viss um að ég taki það sem hrós. En þeir voru samt ekki að reyna að betla af mér peninga, merkilegt nokk.

Aumingja efnafræðistúdentinum leiðist eitthvað í vinnunni, hefur ekkert að gera. Ég vildi að ég gæti fengið hann hingað og virkjað í eitthvað. Ég á eftir að gera hálfan annan helling áður en ég fer í fríið og föstudagurinn kemur ekki til með að nýtast mikið.

Best að koma sér að verki.

Sumrið er líklega offisíallí byrjað, brúðkaupsþátturinn Já er kominn í loftið.

Það væri nú áhugavert að vita hve mörg af þessum 100 pörum frá síðustu fimm árum eru enn gift.

Eða nei, líklega væri það ekki vitund áhugavert.

Vegna anna við múffubakstur og fleira var ég nærri búin að gleyma því að hann stóribróðir minn á afmæli í dag. Innilega til hamingju með það.

Ég er búin að vera í múffukasti í dag. Bakaði níu mismunandi tegundir af múffum, sex sætar og þrjár ósætar - ætlaði eiginlega bara að baka fimm sortir en gat ekki hætt ...

Boltastelpan kom til mín eftir skóla, horfði yfir múffusortirnar níu og ákvað að af þeim væru tvær sem hún gæti borðað, bláberja og súkkulaði. Og gerði það hraustlega. Í miðri múffuorgíunni stoppaði hún allt í einu, horfði tortryggin á súkkulaðimúffuna og spurði:

- Eru hnetur?

- Já, sagði ég.

- Oj bara, sagði hún og ætlaði að hætta að borða.

- Heyrðu, sagði ég. - Ef þú ert að uppgötva það fyrst núna á þriðju súkkulaðimúffu að það eru hnetur í þeim, þá þýðir nú lítið að fara að segja oj.

Hún virti mig ekki svars. En hélt áfram að borða múffuna. Bætti svo einni enn á sig og minntist ekkert á hnetur.

Ég var farin að halda áðan að ég væri tilneydd að finna mér kall innan tíðar, eða allavega viðhald.

Ég keypti mér nefnilega sparikjól um daginn. Og nú er ég ekki að tala um þennan sem ég keypti í Rauðakrossbúðinni fyrir pressuballið og er mjög fínn en var samt bara redding. Neinei, alvöru síðkjól, svona mátulega frúarlegan og fínan á árshátíðir og svoleiðis, með jakka í stíl og allt. Segi ekki að hann mundi duga í konunglegt brúðkaup en örugglega í allar þær fíniríisveislur sem hætta er á að ég verði einhvern tíma boðin í. Og ég virka voða slank og elegant í honum, eða þannig.

So far so good. Nema ég fór að máta kjólinn áðan til að athuga hvernig skór sem ég á pössuðu við hann. Og þá rennur upp fyrir mér að hann er með rennilás að aftan. Ég hef ekki átt kjól með rennilás að aftan síðan ég veit ekki hvenær - sennilega ekki síðan ég var tólf ára eða svo. Og það þarf mannhjálp til að renna þessum rennilás upp og niður, maður gerir það ekki sjálfur. Konan í búðinni hafði gert það fyrir mig þegar ég var að máta, ekkert mál. Ég gæti látið efnafræðistúdentinn í málið, nema hann fór í fjallgöngu á Esjuna með skylmingastúlkunni og ég ein heima.

Og þá fer ég að hugsa: Fyrr eða síðar flytur drengurinn að heiman og ég get ekki treyst á hann með rennilásinn. Hvað gera bændur þá? Ég kemst hvorki í kjólinn né úr honum hjálparlaust. Rennilásinn er ekki þannig að hægt sé að festa snúru í hann til að toga hann upp og niður. Ókei, það er svosem hægt að biðja einhvern að koma við og renna upp lásnum áður en farið er út - en verra þegar maður kemur heim um miðja nótt og ætlar úr kjólnum. Andskotinn. Ég hreinlega neyðist til að hafa einhvern karlmann til taks til að redda málunum fyrir mig þegar drengurinn er fluttur út, annars get ég aldrei notað kjóldrusluna ...

Nema svo datt mér í hug að renna lásnum alveg upp og reyna að fara í kjólinn þannig. Og viti menn, kjólinn er akkúrat nógu víður og ég akkúrat nógu liðug til að það takist án þess að veruleg hætta sé á að ég sitji föst á miðri leið. Eins gott samt að ég legg ekki í vana minn að drekka mig fulla, það gætu orðið sögulegir fimleikar að komast úr kjólnum við þær aðstæður.

En ég get allavega lagt allar kallapælingar á hilluna í bili, ég þarf ekki á svoleiðis að halda eftir allt saman.

Ég var að tala við barnabörnin áðan, þau eru enn fyrir norðan og skemmta sér konunglega. Voru á Njálsstöðum hjá afa sínum í dag. Sauðargæran fékk að sitja með honum á dráttarvél (,,hamborgaragröfu", eins og hann kallar það farartæki af einverri dularfullri ástæðu). Það var gífurlegt fjör. Svo fékk hann að fara á hestbak, sem var enn meira fjör. Missti hins vegar af því að sjá þegar hestur sparkaði í öxlina á afa hans. Boltastelpan sá það aftur á móti; ég spurði hana hvort hún hefði ekki orðið hrædd. - Nei, ég hló, sagði hún. - Hvað segirðu, hlóstu þegar hesturinn sparkaði í afa þinn? spurði ég. - Hann hló líka, sagði hún.

Jamm, þeir eru hraustir, Berndsenarnir, og ekkert að kveinka sér undan smámunum eins og hestasparki.

Mér skilst að Boltastelpan sé búin að ráða sig í kaupavinnu hjá afa sínum í sumar og ætli norður um leið og við komum frá útlöndum. Hún á að vísu eftir að fá samþykki foreldra sinna fyrir þeirri ráðstöfun.

Ég hef áður skýrt frá ýmsum dularfullum atvikum hér á heimilinu; sum hafa reynst eiga sér eðlilega skýringu, önnur eru enn óupplýst. Dularfulla dýnuhvarfið til dæmis. Áðan tók þó steininn úr; ég fór fram í eldhús, rak augun í matardisk á eldhúsbekknum og kallaði í efnafræðistúdentinn til að skamma hann fyrir að hafa ekki sett diskinn í uppþvottavélina.

Efnafræðistúdentinn, hálfmóðgaður: - En ég gerði það víst. (Opnar uppþvottavélina.) - Sjáðu bara. Tveir diskar.

Ég: - Og hvaða diskur er þetta þá?

Efnafræðistúdentinn: - Eeee ... þetta er diskurinn hans Engilberts!

Ég ætla ekki að útskýra þetta með Engilbert neitt nánar. En þetta var mjög dularfullt og við stóðum ráðþrota og störðum á diskinn. Þangaðtil ég skoðaði diskana tvo í uppþvottavélinni nánar. Annar var greinilega kvöldmatardiskurinn minn og þegar ég sá hinn mundi ég að ég hafði fengið mér hádegissnarl. Þannig að efnafræðistúdentinn var sökudólgurinn eftir allt saman og var bara að reyna að varpa sökinni á vesalings Engilbert ...

Vitið þið um einhvern sem er með einhverjar sérstakar matarvenjur tengdar hvítasunnunni? Ég hef aldrei komið mér upp neinum slíkum - nema hvað það er grillað ef viðrar til þess en það er varla hægt að kalla það hefð þar sem um þetta leyti árs grillar maður hvort eð er gjarna ef viðrar til þess - og ég er ekki vön að bjóða fjölskyldunni í pönnukökur eða neitt annað þess háttar sem ég geri gjarna á öðrum hátíðisdögum. Mér flaug reyndar í hug áðan að ég hefði kannski átt að halda kaffiboð í dag í staðinn fyrir 17. júní-kaffið, sem ekkert verður af í ár þar sem ég verð þá í London, en það var náttúrlega of seint. (Hins vegar er ég að gera tilraunir í múffubakstri á morgun og vantar alltaf smakkara.)

Ég var að velta þessu fyrir mér áðan og í fljótu bragði man ég ekki eftir neinum hvítasunnutengdum matarhefðum. Kannski maður ætti að fara að koma sér upp einhverjum slíkum. Ég er mikið fyrir matarhefðir.