Efnafræðistúdentinn fékk ekkert lýsi í lýsisfabrikkunni og segist þó hafa gert heiðarlega tilraun til að sníkja sér eins og eina flösku.

Vinnufundurinn sem ég fór á í gærkvöldi stóð lengi eins og rauðvínsvinnufundir gera gjarna en skilaði ágætum árangri - ég veit allavega hvers konar uppskriftir ég þarf að finna/upphugsa/prófa. Ritstjórinn kom með fyrstu eintökin af jólablaðinu á fundinn, ég byrjaði að fletta og stundi svo ,,hvar er afgangurinn af lambakjötsgreininni minni", því þarna var bara fyrsta síðan og svo kom smjörauglýsing með Jóa Fel á hægri síðunni. Ég hef ekkert á móti Jóa Fel, öðru nær, en þessi grein átti semsagt að vera sex síður en ekki ein og ég hélt andartak að það hefði orðið eitthvert meiriháttar fokköpp í umbrotinu. En blöðin sem hinar fengu reyndust í lagi, það vantaði bara eina örk í mitt eintak. Eins gott ...

Ég þekki fólk sem hefur óskaplega gaman af því að kjósa í prófkjörum og öðru slíku af einhverjum mér óþekktum ástæðum. Mikið held ég að það fólk öfundi núna Framsóknarmenn í norðvesturkjördæminu, mér skilst að þeir megi eiga von á að þurfa að kjósa tuttugu þrjátíu sinnum eða oftar á kjördæmisþinginu sínu um helgina. Það getur samt varla skilað meira klúðri en prófkjör Sjálfstæðismanna, er það? Og þó. Lögmál Murphys gildir vafalaust í Framsókn eins og annars staðar.

Frammi í eldhúsi er spanakoppita að kólna, ég fæ mér bita af henni þegar hún er volg. Þannig mundu Krítverjar líklega vilja hana, það er sagt að á Krít kalli konurnar á mennina sína í matinn: ,,Flýttu þér áður en maturinn hitnar!" Það var eiginlega ekki annað sem kom til greina í kvöldmatinn, ég fór að rifja það upp í dag þegar ljóst var að efnafræðistúdentinn kæmi ekki í kvöldmat hvað til væri í ísskápnum og mundi þá að ég átti bæði spínat og fetaost sem lágu undir skemmdum. Og blaðdeig í frysti.

Efnafræðistúdentinn er enn í lýsiskokkteilnum. Eða kominn í partí einhvers staðar.

Nú er ég komin með aðgang að fjörutíu sjónvarpsstöðvum eða þar um bil. Ég held að það sé ekkert á neinni þeirra sem mig langar til að horfa á í kvöld. Stundum hafa verið einhverjir heimskulegir skemmtiþættir á spænsku sjónvarpsstöðinni TVE sem hægt er að horfa á þegar maður er í ákveðnu skapi en núna næ ég þeirri stöð ekki af einhverri ástæðu, hún á þó að vera inni í áskriftarpakkanum. Þarf að hringja ef það verður ekki komið í lag á mánudaginn, ég vil geta horft á nautaat ef því er að skipta og það er einmitt á mánudögum.

Mér finnst reyndar ekkert varið í að horfa á nautið drepið, þetta er vond meðferð á nautakjöti. En af því að ég er svo mikill pervert hef ég visst gaman af að sjá þegar svo vill til að nautið hefur betur um stundarsakir, krækir horninu í nautabanann og fleygir honum frá sér eins og druslu. Honum er nær. Því miður er aumingja nautið alltaf drepið á endanum, jafnvel þótt nýr toreador þurfi að koma til - það er enginn keisari sem setur þumalputtann upp og opnar nautræflinum leið inn í kvíguhópinn. Þetta er frekar óréttlátt.

Ég tók eitthvert karlkonupróf sem ég fann hjá Eddu og komst að því, sem mig hefur lengi grunað, að ég er að minnsta kosti hálfur karlmaður. Samt get ég gert fleira en eitt í einu (sérstaklega ef það tengist eldamennsku) og ég get ekki bakkað í stæði en ég get heldur ekki keyrt beint inn í stæði, þar sem ég hef aldrei tekið bílpróf.

Ég þarf aftur á móti ekki að taka hin prófin á síðunni, plebbaprófið og sigurvegaraprófið. Ég veit að ég er plebbi og meðalmaður, ég er sú týpa. Þegar ég tek svona próf enda ég yfirleitt sem eitthvað frekar hallærislegt, gott ef ég var ekki Anna Nicole Smith á ljóskuprófi sem ég tók um daginn. Annars var einhver að halda því fram við mig að hún væri svo hallærisleg að hún væri flott. Kannski var það bara til að hugga mig.

Efnafræðineminn var að spyrja mig út í nafnið á síðunni. Ég sagði honum að það táknaði að það yrðu engar berrassa- og tippamyndir hérna, allavega ekki fyrst um sinn. Ef ég sé einhverjar svoleiðis sem ég get ekki staðist (ólíklegt), þá verð ég bara að breyta heitinu.

Á forsíðunni á visir.is er dálkur vinstra megin sem er merktur Helstu fréttir. Núna er ein fyrirsögnin þar: Decode tapar. Ef þetta telst til helstu frétta þar á bæ, þá á slagorðið ,,fyrstur með fréttirnar" ekki lengur við.

Það á að keppa í jólaskreytingum hér á skrifstofunum föstudaginn þarnæsta. Ég er ekkert sérstakt jólafrík og fer nú líklega ekki að skreyta mikið en hins vegar hefur dómnefndin lýst því yfir að það megi múta og hún muni veita sérstök verðlaun fyrir bestu mútutilraunina. Skyldi það vera tilviljun að fleiri en einn dómnefndarmaður hefur vakið sérstaka athygli mína á þessum verðlaunum og muldrað eitthvað í barm sér um kökur í leiðinni? En svo gæti ég auðvitað sleppt fram af mér beislinu og tjaldað skrifstofuna innan með gyllta dúknum sem ég keypti fyrir næstum ekkert í undirfataverslun sem var að leggja upp laupana, hann er svo stór og skrifstofan svo lítil. - Hvað gylltur dúkur var að gera í undirfataverslun veit ég ekki fyrir víst en held þó að hann hafi verið partur af jólagluggaskreytingu.

Ég fór fram í fatahengi áðan að ná mér í kaffi og rak þá augun í úlpuna mína. Önnur ermin var nærri viðsnúin og úlpan hékk rammskökk á herðatrénu. Heiðar snyrtir reyndi mikið að kenna mér að fara úr yfirhöfn á sómasamlegan hátt hér um árið en það mistókst hrapallega eins og fleira sem hann reyndi að leiðbeina mér um. Ég ríf mig oftast nær úr jökkum og úlpum með látum og man ekki einu sinni eftir að laga flíkina áður en ég hengi hana upp. Ég varð aldrei nein dama, hvernig sem Heiðar reyndi. Alltaf sama brussan.

Efnafræðineminn er að fara í vísindaferð í Lýsi hf. á eftir. Ætli þau fái lýsiskokkteila?

Jólagjafir handa fólkinu sem á allt ...

Ég fann mandarínuna, en veit sveimér ekki hvort það er gott tákn eða slæmt. Hún var á miðjum eldhúsbekknum. Búálfarnir liggja undir grun.

Á dögunum varð ég fyrir því að bók sem mér var ætluð lenti fyrir misgáning til Ísafjarðar og hefur ekki til hennar spurst síðan. Sennilega lenti hún ofan í kjörkassa þar - þetta var jú Jón forseti, þingmaður Ísfirðinga - og þá finnst hún líklega í endurtalningunni. Ég held allavega í vonina um það. Hún kemur örugglega á endanum, ekki síður en makedónska (dóníska?) matreiðslubókin sem var hálft ár á leiðinni frá Kanada. Hraðametið á aftur á móti bókin sem ég pantaði frá Óman og var komin mér í hendur tveimur dögum seinna, mér næstum að kostnaðarlausu. Eftir það hef ég mikið álit á ómönskum bókaútgefendum, og ómönskum mat reyndar líka, það er að segja því sem ég hef prófað úr bókinni.

Eiginlega veit ég ekki alveg hvernig kona sem er jafn utan við sig og ég fer að því að fúnkera í daglegu lífi. Til dæmis snerist ég marga hringi í kringum sjálfa mig frammi í eldhúsi rétt áðan til að leita að mandarínu sem ég veit að ég var búin að taka utan af. Ég er búin að komast að þeirri niðurstöðu að ég hafi étið fjandans mandarínuna án þess að taka eftir því (svona eins og konan sem spurði ,,át ég keppinn, Jóhannes?") en ég man það svei mér þá ekki. Og þegar ég var þarna að snúast á eldhúsgólfinu fann ég þessa miklu kökulykt og þá mundi ég allt í einu að ég var að baka jólaávaxtakökurnar, eina fyrir 2002 og eina fyrir jólin 2003 - búin að steingleyma því og þær hefðu þess vegna getað bakast í alla nótt. Það hefði verið illa farið með hálft þriðja kíló af ávöxtum og hnetum, svo ekki sé nú minnst á rommið.

Ég væri farin að hafa áhyggjur af því að þetta væri Alzheimer á byrjunarstigi ef ég hefði ekki staðfestar heimildir fyrir því að ég hef alltaf verið svona.

Úlfur er upprennandi mataráhugamaður, held ég, og sennilega smekkmaður að auki. Við mamma hans vorum með hann í Hagkaup í Kringlunni áðan og allt í einu fannst í kerrunni pakki með portobellosveppum sem hvorug okkar kannaðist við að ætla að kaupa. Sá í sauðargærunni hefur þá gripið þá þegar honum var ekið framhjá grænmetisborðinu og laumað þeim í kerruna. Gott mál, en ég hef meiri áhyggjur af því að þegar hann kemur í heimsókn tekur hann alltaf skeiðið (skriðið) beint að vínskápnum mínum og fer að skoða í hann. Fyrst hann er svona strax, hvernig ætli hann verði þegar hann kemst á þriðja árið?

Þetta er ég að gera sérstaklega fyrir fólk sem skráir sig á póstlistann minn en vill svo ekki uppskriftir. Það hlýtur að þýða að það vill lesa eitthvað af öllu hinu sem ég er að skrifa um á listann og kemur mat út af fyrir sig ekki endilega við. Eða hvað?