Áramótauppgjör Nanna Group

Ég held ég hafi byrjað flesta áramótapistlana mína á einhverju tali um að árið hafi verið skrítið, breytingar og óvissa og eitthvað slíkt. Kannski var ég bara búin að vera föst í sama farinu alltof lengi en það er allavega komið að því að mér eru hættar að finnast breytingar skrítnar og mér stendur orðið á sama um óvissu. Það fer allt einhvernveginn á endanum. Never mind where you go, there you are.

Annars er ég mjög sátt við hvernig þetta hefur allt saman snúist; ég er eiginlega komin aftur á heimaslóðir, vestur á Bræðraborgarstíginn þar sem ég byrjaði að vinna fyrir 21 ári – og hjá sömu fjölskyldunni.

En 2007 var semsagt:

Fyrsta heila árið mitt hér á Grettisgötunni, þar sem ég kann afskaplega vel við mig. Nú þarf ég bara að fara að gera eitthvað í því að ráðast í þær breytingar sem ég hef hug á að gera svo að íbúðin verði eins og ég vil hafa hana. Og laga rafmagnið, þeir í Brynju eru farnir að vita hvaða erindi ég á þangað og liggur við að þeir afhendi mér öryggin orðalaust.

Árið þar sem ég vann á þremur stöðum og flutti þar af leiðandi tvisvar. En er búin að læra af reynslunni og var ekki búin að sanka að mér matreiðslubókum í vinnunni sem ég þurfti svo að flytja á milli staða.

Árið þegar ég varð fimmtug. Ég lifði það alveg af. Fékk fullt af hrukkukremum og bjútítrítmentum í afmælisgjöf sem ég hef satt að segja afskaplega lítið verið að notfæra mér.

Árið þegar læknar vildu endilega fá að rannsaka mig í bak og fyrir. Þeir fundu ekkert nema augljós ellimörk en nú veit ég allavega að það er fullt af alvarlegum sjúkdómum sem ég er ekki með. Það er nú ágætt.

Þriðja árið í röð sem ég tók eiginlega ekkert sumarfrí. Ég þarf helst að gera einhverja breytingu á því. Er reyndar þegar búin að taka frá tíu daga í apríl, þegar við Boltastelpan ætlum til Marokkó og Andalúsíu.

Árið þegar eldra barnabarnið fermdist og það yngra byrjaði í skóla. Sem gerir mig náttúrlega miklu eldri en þessi fimmtíu ár. Spurning að fara að nota hrukkukremin og bjútítrítmentin kannski. Nei, bíðum við, ég þarf þeirra ekkert með.

Árið sem það rann upp fyrir mér að eins gaman og mér finnst að elda mat og skrifa um mat og lesa um mat (já, og borða mat), þá finnst mér alveg ofboðslega leiðinlegt að gera ekkert annað. Þess vegna er svo gott að vera komin aftur í gamla starfið – ef svo má segja – og geta haft eldamennskuna fyrir áhugamál og aukadjobb aftur.

Árið þegar ég mætti manni sem ég var einu sinni gift á götu og þekkti hann ekki. Og ég meina ekki þekkti hann ekki rétt í svip, heldur þurfti að segja mér hver þetta var. Er þetta alzheimerinn eða er bara svona langur tími liðinn ...?

Árið þegar ég lærði að meta sjálfa mig meira. Að verðleikum? veit það ekki, á kannski eftir að koma í ljós.

Árið 2007 var gott ár.