Sprengiglaðir grannar

Mér leiðast sprengingar og svoleiðis læti feiknalega mikið. Pirrar mig svosem ekkert að ráði en mér finnst þetta bara leiðinlegt og hef aldrei séð fídusinn í þessu neitt sérstaklega.

Á gamlárskvöld var ég mest að hugsa um að sitja heima með alla glugga vel lokaða og dregið fyrir til að verða sem minnst vör við lætin eins og í fyrra. Fór nú samt til Gunnu systur en sat inni í stofu og horfði á sjónvarpið þegar allir fóru út að sprengja eftir skaupið. Nema ég skaust út í nokkrar mínútur rétt um miðnættið til að óska öllum gleðilegs árs. Svo fór ég fljótlega heim.

Ég er samt ekkert að nöldra yfir þessum sprengingum á gamlárskvöld og nýársnótt. Þoli þær alveg. Það eru sprengingarnar sem byrja á annan í jólum og halda áfram langt framyfir þrettánda sem fara verulega í taugarnar á mér. Til dæmis er einhver granni minn núna búinn að vera að sprengja einhverjar háværar bombur núna í tíu fimmtán mínútur. Næstum stanslaust. Ég veit það var leiðindaveður á gamlárskvöld og kannski ekki hægt að sprengja allt sem menn ætluðu en það eru nú fimm dagar síðan. Og alveg hægt að gera þetta á skikkanlegum tíma, ekki þegar liðið er á kvöldið.

Þetta var nöldur dagsins. Nú verð ég í góðu skapi þangaðtil ég fer að sofa. Nema gaurinn haldi áfram að sprengja fram á nótt.