Ég er að setjast niður í fyrsta skipti í dag, búin að vera á þönum í eldhúsinu frá hálfníu í morgun. Ætlaði að klára allt en tvær myndir verða víst að bíða fram á mánudag. Er ég búin að fá nóg af súkkulaði í bili? Jaaa - þannig séð. Mig langar ekki að búa til neitt meira úr súkkulaði næstu daga. Allt annað mál með að borða súkkulaði ...

Ókei. Ekki meira fjas um súkkulaði. Nú ætla ég að snúa mér að rauðvíninu.

Nei annars. Ég held ég láti alveg vera að semja einhvern rauðvínslista. Eða skrifa langloku um rauðvín, enda hef ég svosem ekki hundsvit á víni. En þegar ég kem heim ætla ég að henda mér upp í sófa og láta efnafræðistúdentinn færa mér rauðvínsglas - nei, fjandinn, hann verður ekki kominn heim. Ég verð þá bara að ná í mitt rauðvín sjálf. Og slappa af.

Samt ekki alla helgina. Ég á eftir að skrifa allar uppskriftirnar.

Nú spyr örugglega einhver: Af hverju skrifarðu ekki uppskriftirnar fyrirfram og ert þá bara búin að öllu þegar myndatökunni lýkur? En ég vinn ekki þannig. Ég veit sjaldnast nákvæmlega hvað ég ætla að gera fyrr en um leið og ég geri það. 90% af því sem ég er að gera í eldhúsinu tekur breytingum frá því að ég ákveð hvað ég ætla að gera eða við hvaða uppskrift(ir) ég ætla að styðjast og þar til rétturinn er endanlega orðinn til.

Það er þetta sem er svo skemmtilegt við matargerð.