Úti í skúr hjá mér er að minnsta kosti einn stór svartur ruslapoki fullur af He-Man-dóti úr eigu efnafræðistúdentsins. Hann hefur nefnilega gengið í gegnum ýmis dellutímabil í áranna rás og ein allra fyrsta dellan, eins og hjá mörgum jafnöldrum hans, var He-Man-æðið. Hann safnaði hímenköllum og hímendóti í gríð og erg og varð afskaplega móðgaður þegar ég benti á að þar sem aðalfídusinn virtist vera að klæða kallana í og úr herklæðum og stilla þeim upp í kringum kastalana þeirra (hann átti bæði hímenkastala og óvinakastalann, sem ég man ekki lengur hvað var kallaður - Hauskúpufjall eða eitthvað), þá væri þetta auðvitað ekki annað en dulbúinn dúkkuleikur.

Svo voru náttúrlega sjónvarpsþættirnir, sem voru skelfing leiðinlegir en við efnafræðistúdentinn biðum alltaf spennt eftir ,,móralnum" í lokin. Þá kom einhver vinur He-Man, stundum fljúgandi skikkjan Orko, stundum einhver önnur fígúra, og benti á hvað hægt væri að læra gott og gagnlegt af því sem gerst hafði í þættinum þann daginn. Væntanlega til að bæta fyrir slagsmálin og hálfberu stelpurnar.

Við eigum ennþá einn af þessum þáttum á vídeóspólu, og það er reyndar enginn venjulegur þáttur, heldur sjálfur Jólaþátturinn, sem var tvö- eða þrefaldur að lengd og sameinar það að vera bæði væminn, heimskulegur, einstaklega klisjukenndur og í alla staði fáránlegur. Og endar á því að sjálfur Beini (Skeletor) smitast af hinum sanna anda jólanna og verður óvart góður smástund, en íbúar Eterníu kynnast jólunum. Það er að segja kaupmennskuhliðinni á þeim, jólasveininum, jólaskrauti, gjöfum og þess háttar. Annars er þetta allt rakið miklu betur hér en mig rekur minni til að gera, en við geymum þó Jóla-He-Man-þáttinn vandlega og það eru ekki mörg ár síðan horft var á hann síðast.

Eitt máttu þessir þættir þó eiga: Það var ekki síst þeim að þakka að efnafræðistúdentinn tilvonandi lærði snemma að lesa og lærði auk þess ensku líka. Þeir voru nefnilega textaðir. Mér fannst það vond þróun þegar farið var að talsetja þætti af þessu tagi. Svona álíka og að þýða Andrés Önd.