Áðan tók ég fyrir algjöra tilviljun lokið af portúgölsku súputarínunni minni, sem stendur á skenknum í borðkróknum, og þar fann ég vegabréfið mitt. Nú er ekkert sjaldgæft hér á bæ að rekast á hluti þar sem þeirra er síst von en þetta var með því sérkennilegra. Reyndar erum við efnafræðistúdentinn bæði alsaklaus af þessari staðsetningu á vegabréfinu; af dóti sem var með því í tarínunni sá ég að það mundi hafa lent þarna í umfangsmiklum búðaleik sem Boltastelpan fór í við sjálfa sig í gær. Ég á að vísu enn eftir að fá skýringu á því hvers vegna vegabréfið fór í tarínuna.

Eins gott að ég er ekki á leið til útlanda næstu daga. Súputarínan er nefnilega ekki notuð nema spari og sennilega hefði ég aldrei fundið vegabréfið ef ég hefði farið að leita að því.

Líklega þarf ég að upphugsa einhvern gáfulegan stað til að geyma vegabréfið mitt á. Bara verst að ef hann er gáfulegur gleymi ég honum samstundis og finn svo auðvitað ekki vegabréfið þegar á þarf að halda af því að það er svo vel geymt. Hmm, kannski er súputarínan ekkert slæmur staður.