Ég er að passa Sauðargæruna þessa vikuna, það er að segja þegar hann er búinn að vera á leikskólanum í aðlögun; reyndar getur verið að það verði minna verk en áætlað var. Hann átti að koma til mín upp úr tíu í morgun en kom ekki fyrr en hálftólf og hafði þá neitað að fara þegar mamma hans kom að sækja hann. Honum líst greinilega nokkuð vel á sig á Hagaborg. Jafnvel þótt hann skeri sig úr hópnum með því að vera eina barnið á deildinni sem er ekki með snuð (hann hefur aldrei litið við svoleiðis plati). Annars taldist það helst til tíðinda af nýja leikskólanum að á deildinni hans er ekki einn einasti Aron. Þeir voru fjórir á tuttugu barna deild á Listakoti.

Ég átti erindi til sýslumanns og dreif því Sauðargæruna beint út í kerru þegar hann kom loksins og rölti þangað með hann og systur hans. Þegar erindinu var lokið var ákveðið að halda áfram og fara inn í Kringlu, þar sem ég átti hálfpartinn erindi þangað líka, langaði að kaupa skólabuxur á systur hans. Á meðan við Boltastelpan skoðuðum buxur var drengurinn á þönum um alla barnadeildina og safnaði saman lausum herðatrjám. Færði okkur slíkt magn af þeim að annaðhvort er mjög algengt að fólk taki föt af herðatrjám og hendi þeim á gólfið (herðatrjánum), eða hitt að nú liggi föt víða á gólfinu í barnafatadeildinni af því að drengurinn hafi verið svo röskur við herðatrjáasöfnunina að hann hafi ekki látið nægja að taka þau sem þegar voru laus. Mig grunar hið síðarnefnda.

Svo röltum við alla leiðina heim og gerðum miklar tilraunir til að láta drenginn sofna í kerrunni. Það tókst auðvitað ekki. Hann er enn glaðvakandi og sýnir þess engin merki að vilja fara að leggja sig, berst reyndar af hörku gegn öllum tilraunum í þá átt að koma honum í ró. En er ekkert orðinn pirraður á vökunni enn; geymir það örugglega handa móður sinni, sem er á leiðinni að sækja hann.