Ég er í vinnunni. Samt er ég enn í sumarfríi. Típísk ég.

Fullt af hlutum sem ég þarf að klára en nenni eiginlega ekki að gera. Í staðinn er ég að gera eitt og annað sem liggur ekkert á að gera. Líka típísk ég.

Sauðargæran er að byrja á nýjum leikskóla í dag. Ég bíð eftir að fá að heyra hvernig honum líkaði. Það er auðvitað stór áfangi fyrir ungan mann (nýorðinn tveggja ára) að skipta um skóla. Kannski ágætt að hann vissi ekki af því fyrirfram, hann hefði getað farið að kvíða fyrir eins og systir hans, sem er að fá fjórða bekkjarkennarann á fimm árum. Reyndar hefur hún einu sinni skipt um skóla. Þegar efnafræðistúdentinn var í Melaskóla fékk hann nýjan kennara á hverju hausti fram í fimmta bekk. Þá fékk hann kennara sem hann hélt það sem eftir var barnaskólans en var ekki mjög hress með; raunar svo óhress að hann kallaði hana ævinlega fullu nafni, þremur skírnarnöfnum og föðurnafni, og tók venjulega fram að það væri sko ólöglegt að heita þremur nöfnum (var það þá). Ég vona allavega að Boltastelpan (sem heitir líka þremur skírnarnöfnum en nú er það löglegt) fái kennara sem hún er ánægð með og haldi honum þessa þrjá vetur sem hún á eftir í Vesturbæjarskóla.