Meira af stærðfræðikennslu og reikningskunnáttu

Ég sá að veikburða tilraunir mínar til að hjálpa barnabarninu við níundubekkjarstærðfræðina voru tilgangslausar með öllu, hringdi í einkasoninn og hann brást vel við og sat með frænku sinni drjúga stund og leiðbeindi henni. Ég held að hún hafi lært umtalsvert miklu meira á þessum fáu klukkutímum með honum en á heilum vetri í Hagaskóla.

Ég veit svosem ekkert hvernig það skilar sér í prófinu á morgun, kannski ruglar hún öllu saman sem hún lærði. En frændi hennar sagði að hún hefði verið fljót að grípa og skilja flest sem hann var að útskýra fyrir henni og hún fór út með þá vitneskju að hún gæti lært þetta - sem er auðvitað fyrir mestu.

Og vekur ansi margar spurningar um stærðfræðikennsluna sem hún hefur fengið í skólanum í vetur.

Ég aftur á móti get ekkert kvartað yfir kennslunni sem ég fékk á hennar aldri. Og mér hafði alltaf gengið vel í reikningi, það er að segja á meðan verið var að reikna tölur eingöngu. En um leið og komu einhverjar óþekktar stærðir inn í þetta - x og a og b og svoleiðis dót - þá var eins og ég gengi á vegg. Stærðfræðieinkunnirnar mínar hröpuðu úr níu niður í tvo á milli skyndiprófa, eða eitthvað álíka. Alveg sama hvað Björn Friðrik og aðrir reyndu að troða í mig.

Gerði svosem ekkert; ég hef aldrei þurft á neinni slíkri stærðfræði að halda. Og einhvernveginn tókst mér að komast gegnum fjögurra vetra menntaskólastærðfræði (í félagsfræðideild að vísu, mest líkindareikning og svoleiðis dótarí). En einkunnirnar voru ekki til að hrósa sér af og svo þurfti ég að grípa til undanþáguákvæðisins í 26. gr. reglugerðar um menntaskóla, þáverandi (semsagt, ég féll á upptökuprófi í 3. bekk).

En ég hef getað reiknað flest það sem ég hef þurft á að halda í daglega lífinu. Gekk þó merkilega illa að halda skikki á tékkheftinu mínu á meðan ég notaði svoleiðis. Held samt að það hafi ekki beint verið reikningskunnáttan sem klikkaði þar.